Saturday, August 01, 2009

ဘာေၾကာင့္လဲ ???

က်မက တခါတခါ အေတြးေခါင္တတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေ၀ါဟာရေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေပါ့။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေတြထဲမွာ င႐ုတ္ေကာင္း ရွိရင္ င႐ုတ္ဆိုး ရွိရမယ္ တို႔၊ ေလးညႇင္းရွိရင္ ငါးညႇင္းလဲ ရွိသင့္တယ္တို႔၊ ဇာတိပၹိဳလ္ရွိၿပီး ဇာတိပ္မ ဘာလို႔ မရွိတာလဲ … တို႔ … စတဲ့ ကပ္သီးကပ္သတ္ အေတြးေတြ ပါတဲ့ စာေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့လဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ထပ္ၿပီး အေတြး နယ္ခ်ဲ႕ စဥ္းစား ေနမိတတ္ေသးတယ္။

အခုလဲ ငယ္ငယ္က စဥ္းစားရင္း ေခါင္း႐ႈပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေ၀ါဟာရႏွစ္ခု အေၾကာင္း ျပန္ေတြးမိလို႔ ကဗ်ာတပုဒ္ ခ်ေရးလိုက္ မိပါတယ္။ အဲဒီေ၀ါဟာရ ႏွစ္ခုကို စဥ္းစားတိုင္း က်မ ေခါင္းေျခာက္ခဲ့ရေပါ့။ က်မဘေလာ့ ဖတ္သူမ်ားလဲ … သိရင္ေျပာျပၾကပါအံုး။
***
ဘာေၾကာင့္လဲ

ေလးျမားကိုျပင္
ေတာကို၀င္ကာ
သားေကာင္ရွာသူ
အၾကင္သူကို
ေခၚဆို မုဆိုး … ဆိုၾကသည္။

ေလးျမားမလြယ္
ေတာမလည္ဘဲ
ရင္ကြဲသည္းပူ
အိမ္သူေယာက္်ား
တိမ္းပါးသြားရ
ထိုမိန္းမလွ်င္
ေခၚမည္တြင္ၾက
မုဆိုးမ …
ဘာ့ေၾကာင့္ ဆိုရပါသနည္း။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၉
၁၃း၁၀ နာရီ

12 comments:

Prince said...

အရင္တုန္းက ေငြေၾကး ေခတ္မရွိ ခင္က လူေတြက အမဲလုိက္ ျပီးတမ်ိဳး စုိက္ပ်ိဳးစားလို႕တမ်ိဳး ဝမ္းေရး ကို ေျဖရွင္းၾကတယ္ေလ။
ကုိယ္ရဲ႕အိမ္ အတြက္ ေယာက်္ားက အမဲလိုက္၊ရလာတဲ႕ အမဲကို အိမ္ကို ယူလာတယ္။မိန္းမက ခ်က္ျပဳတ္ လို႕ေပါ႕။တကယ္လို႕မ်ား အမဲလိုက္ရင္း အိမ္နဲ႕ အရမ္းေဝးသြားခဲ႕ရင္ လမ္းမွာဘဲ အေျခာက္လွမ္းတယ္ ေလ။ ၾကာၾကာထားလို႕ ရတဲ႕ နည္းလမ္းေတြနဲ႕ အိမ္ကို ျပန္ယူလာတယ္။
က်ေေနာ္ ထင္တာက ေတာ႔ အမ်ိဳးသမီး တဦး ဟာ သူရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ လင္ေယာက်္ား ေသဆုံးသြားလို႕ ရွိရင္ သူဖာသာသူ ရွာေဖြ စားေသာက္ရေတာ႕မယ္ ဆို တဲ႔ အေခၚ အေဝၚလုိ႕ထင္ပါတယ္။

NLS said...

မုဆိုး ဆိုတာ မူဆိုး (အမူအယာဆိုးသြမ္းသူ) ဆိုတဲ့ စကားကေန ေရြ႕လာတာလို႔ တခ်ိဳ႕ ေျပာၾကတယ္လို႔ ၾကားဖူးတာပဲ အမရဲ႕။

kay said...

မေမေရ- ဒီမွာ..ညီမ တေယာက္.. သိခ်င္ ေလ့လာ ေနတယ္တဲ့။ မေမက..အဲဒီလုိမ်ိဳး ေတြ နွံ႕စပ္ တတ္ကၽြမ္းတယ္ ထင္လို႕..

http://zizawa.wordpress.com/2009/07/30/oxymoron/

ကုိေပါ said...

အဟမ္း…. အဟမ္း... ထင္ရာျမင္ရာ စြတ္ေျပာ ၾကည့္ပါအံ့။

“အေျဖကား ဤသုိ႔တည္း”

ေလးျမားကိုျပင္
ေတာကို၀င္ကာ
သားေကာင္ရွာသူ
အၾကင္သူကို
ေခၚဆို မုဆိုး … ဆိုၾကသည္။

ေလာကလူ႕ေဘာင္
အ႐ႈပ္ေခ်ာင္၀ယ္
အိမ္ေထာင္ၾကင္ဖက္
အသက္ထြက္၍
ဘက္ပဲ့က်န္သူ
တေယာက္လူကုိ
ရည္တူနာမ
ေခၚၫႊန္းၾကသည္
မုဆုိးမႏွင့္ မုဆုိးဖုိ။

မုဆုိးဖုိကား
ေလးျမားမျပင္
ေတာခြင္မတုိး
သားမ်ဳိးမရွာ
ၿငိမ္သက္စြာႏွင့္
အိမ္မွာေနလည္း
ရပ္ထဲရြာထဲ
သဘင္ပြဲ၌
ဆင္ႏႊဲလာသူ
လွပ်ဳိျဖဴတုိ႔
သူ႕ကုိေရွာင္ကြင္း
ေဘးရန္ကင္းသုိ႔
စိတ္တြင္းမွတ္ယူ
ၿမဲျပဳမူကာ
သညာတင္စား
ေခၚဆုိအားသည္
မယားရွာတဲ့ မုဆုိးဖုိ။

မုဆုိးဖုိႏွယ္
ေလာကလယ္၌
သက္လွယ္ၾကင္ဖက္
အသက္ထြက္၍
မ်က္စိသူငယ္
နားသူငယ္ႏွင့္
အားငယ္ႏြမ္းလ်
ထုိမိန္းမကုိ
မုဆုိးဖုိလုိ႔
ေခၚဆုိမျဖစ္
မေျပျပစ္၍
မည္သစ္ေဖြရွာ
ေပးၾကပါေသာ္
ေၾသာ္....မုဆုိးမဟု တြင္သတည္း။

(ထင္တာေျပာၾကည့္တာပါ။ အဟီး။ က်ေနာ့္ ကဗ်ာကေတာ့ ဂုိးဂြင့္ဂြက္ေဂြနဲ႔ နင္လားငါလားေပါ႔။)

ကိုလူေထြး said...

အိမ္သူမယား
လြန္ပါးသြားေတာ့
တအားၾကိတ္ငို
မုဆိုးဖိုလို႕
ထိုကဲ့သို႕လည္း ေခၚၾကပါတယ္
ဘာေၾကာင့္ရယ္ေတာ့ မသိပါ...

းဝ)

ေမဓာ၀ီ said...

ကိုပရင့္စ္ ေျဖသြားတာ... အဆက္အစပ္ရွိတာမို႔ စဥ္းစားစရာပါပဲ။

လင္းဆက္ေရ .. မူဆိုးလို႔ အရင္ကေရးၾကတာ အမလဲ ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီလိုသာဆို မုဆိုးမေတြ အမူအက်င့္ဆိုးရာ ေရာက္ေနၿပီေပါ့။

မေက ... သြားဖတ္ၾကည့္ၿပီးၿပီ။ မသိလို႔ အသာေလး ျပန္လာခဲ့ရတာ။ :D

အဟမ္း အဟမ္း ... အစခ်ီ ကိုေပါကဗ်ာ ... အင္မတန္ ေကာင္းပါသည္။ ဂိုးဂြင့္ဂြက္ေဂြ ထက္ အမ်ားၾကီး သာပါ၏။

ကိုလူေထြးႀကီး ... ေယာက်္ားေတြလဲ ငိုၾကတာေပါ့ေနာ္ ... ။

အားလံုးပဲ ၀ိုင္း၀န္းေျဖေပးၾကတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေျဖေတြဖတ္ၿပီး ထပ္စဥ္းစားေနမိတာက ေယာကၡမ - ေယာကၡထီး ေျပာၿပီး မုဆိုးမ - မုဆိုးထီး ဘာလို႔ မေျပာတာလဲ။ ဒါမွမဟုတ္လဲ မုဆိုးမ - မုဆိုးဖို ဆိုရင္ ေယာကၡမ - ေယာကၡဖုိ ဘာလို႔ မေျပာလဲ .... ေခါင္းကုတ္၍ ထပ္ေတြးေနမိပါေၾကာင္း။

ကိုႀကီးေပၚ said...

`မာေလး´ ေရးၿပီး စာေပဗိမာန္က ထုတ္တဲ့ `ျမန္မာ့ေဆြမ်ိဳးစပ္ ေ၀ါဟာရမ်ား´ ဆိုတဲ့ စာအုပ္မွာ ရွင္းျပထားပါတယ္။ အကိုးအကား အေထာက္အထား အျပည့္အစုံ ပါပါတယ္။ ထုတ္ထားတာ ၾကာၿပီ။ ရွာၾကည့္ရင္ေတာ့ ရႏုိင္ပါေသးတယ္။

ၾကံဳတုန္းေျပာခ်င္တာက `ထီး´ ဆိုတဲ့စကားကို လူ နတ္ တို႔အတြက္ မသုံးပါဘူး။ တိရစၧာန္အတြက္ပဲ သုံးပါတယ္။ ေယာကၡထီး လို႔ေျပာတာ အလြန္႐ိုင္းပါတယ္။ အသုံးလည္း မရွိပါ။ အမိ အဘ ႏွစ္ဦးစလုံးအတြက္ ေယာကၡမ လုိ႔ပဲ သုံးပါတယ္။

ေမ့သမီး said...

အမေရ ညီမလည္း ဘာမွမသိပါဘူး။ ဟိ ဟိ။ သိရင္ေျပာၾကပါဦး။

pandora said...

အထက္ကေျပာတာေတြ ဆက္စပ္စဥ္းစားလိုက္တာ အေနာ္ထင္တာကေတာ့.. မုဆိုးဖိုဟာ ဇနီးမရွိေတာ့တဲ့အခါ ေနာက္တေယာက္ကို မုဆိုးမ်ားသားေကာင္ရွာသလို ရွာရင္း အမူအယာဆိုးတဲ့အတြက္ မုဆိုးဖို လို႕ေခၚမယ္။ သူ႕ကိုမုဆိုးဖို ေခၚတဲ့အတြက္ ခင္ပြန္းဆံုးသြားေသာ မိန္းမမ်ားခမ်ာ ဘက္ညီနာမည္ျဖစ္ေအာင္ မုဆိုးမ လို႕ေခၚတြင္ရေလတယ္။

Ko Min Htet said...

အဟမ္း---ေမဓာ၀ီတို႔ကေတာ့ လုပ္ၿပီ၊ ဒီမွာ စာမႏိုင္လို႔ ေခါင္းေခ်ာက္ရတဲ့အထဲ မုဆိုးဖို/မ ျပႆနာကိုပါ စဥ္းစားခန္း၀င္ေအာင္လုပ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ရမလဲ၊ သူမ်ားေတြၿဖီးသလို က်ေနာ္လဲ ၿဖီးရေပဦးမယ္။

ပါဠိေ၀ါဟာ၊ မည္သညာျဖင့္၊ လုဒၵကာေခၚ၊ မုဆိုးေက်ာ္ကား၊ လုဒၵ ႏွင့္ က၊ တြဲကာျပၿပီး၊ လုဒၵ-နက္မွာ၊ ၾကမ္းၾကဳပ္သရမ္း၊ မူဆိုးသြမ္းရွင့္၊ က-နက္မွာမူ၊ ျပဳလုပ္သူတည္း။ အနက္ႏွစ္ရပ္၊ ေပါင္း၍စပ္ေသာ္၊ ၾကမ္းၾကဳပ္ဆိုးမူ၊ ျပဳလုပ္သူ-ဟု၊ ျမန္မူအနက္၊ ျပန္ဆိုခဲ့၏။ မူက်င့္ဆိုးသူ၊ ထိုမ်ိဳးလူကို၊ ေခၚယူ”မူဆိုး”၊ ေခတ္အသံုးျဖင့္၊ တစ္မ်ိဳးႀကံဆ၊ ဖြင့္ကာျပရိုး၊ ”မုဆိုး”ဟုေသာ္၊ ေခၚထံုးေပၚခဲ့။
ထိုမွအျခား၊ မိန္းမမ်ားလဲ၊ လင္ေလလင္ကြဲ၊ လင္ႏွင့္လြဲေသာ္၊ ေခၚၿမဲသညာ၊ မုဆိုးပါတဲ့။ ”၀ိဓ၀ါ”ဟု၊ ပါဌ္မူျပဳရွင့္။ ၀ိ-မွာ ကင္းေပ်ာက္၊ ထို႔ေနာက္ ဓ၀ါ၊ နက္ျမန္မာကား၊ လင္ေယာက်္ား-ဟု၊ မွတ္ကာရႈေလာ့။ အနက္ႏွစ္ပါး၊ ေပါင္း၍ထားေသာ္၊ ေယာက်္ားေပ်ာက္မူ၊ မိန္းမသူကို၊ ေခၚယူဆိုၾက၊ ”မုဆိုးမ”တဲ့။ လင္သားမဲ့ျငား၊ ကင္း၍သြားသျဖင့္၊ အားထားရာေပ်ာက္၊ ကံမေျမာက္သူ၊ ထိုသည့္သူကား၊ ကုိယ္အားကိုယ္ကိုး၊ တမ်ိဳးရုန္းကန္၊ ၾကမ္းတန္လွ်င္ၾကမ္း၊ လြမ္းတန္လြမ္းသျဖင့္၊ မူၾကမ္းျဖစ္သည္၊ မျဖစ္သည္ထား၊ က်မ္းလာစကား၊ မွတ္သားဆိုပါ၊ ”ဥပစာ”တဲ့။ တင္စား၍ပို၊ မိန္႔မွာဆိုသည္၊ မွတ္သိုစိတ္ထဲ၊ စြဲစဲြၿမဲ။

ေမဓာ၀ီ said...

ကိုႀကီးေပၚ ... စာအုပ္ညႊန္ျပေပးတာ ေက်းဇူးပါပဲ။ ေယာကၡထီး မသံုးတာ ညီမ မသိဘူး။ တခ်ဳိ႕ေတြ သံုးေနၾကတာ ၾကားဖူးလို႔ပါ။ ခုလို ရွင္းျပေပးတာ ေက်းဇူးမ်ားႀကီးး တင္ပါတယ္။

ေမ့သမီး ... အမလဲ တူတူပဲ .. ဟဲဟဲ။

ပန္ပန္ ... ဆက္စပ္ေတြးေခၚတတ္ေသာ ဦးေႏွာက္ေပတကား။ :D

ကိုမင္းထက္ ... အဲဒီလကၤာေလးက ကိုမင္းထက္ေရးတာလား။ ေကာင္းလိုက္ပါဘိ၊ မွတ္သားစရာပါပဲ။

ေရးေပးၾကသူမ်ားကို ေက်းဇူးအထူး တင္ရွိပါတယ္ရွင္။

Ma said...

ုကိုုၿကီးေပၚကလဲ ဖတ္ၿပီး ရင္ ေၿပာ လိုက္ တာ မ ဟုတ္ ဘူး ..
ေမ့ ကို အလကား အ လုပ္ ေပး လိုက္ တယ္..
ေမ ေရ..ရခိုင္မွာ ေတာ့ ေယာကၡမ န႕ဲ ေယာကၡဖို ၿကား ဘူး တယ္