ဒီတေဆာင္းနဲ႔ ႏွစ္ေခ်ာင္းထုိး

ဂူဂယ္စာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ လိုဂိုေနရာမွာ သားပိုက္ေကာင္ေလးေတြ သိုးေမႊးခ်ည္လံုးေလးနဲ႔ ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုးထိုးေနၾကတဲ့ ပံုေလးကိုေတြ႕ရလို႔ ပစ္ထားတဲ့ သိုးေမြးခ်ည္ခင္ေတြ သြားသတိရမိတယ္။ ဟိုးတေလာက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ဦးထုပ္တလံုး ၾကိဳးစားပမ္းစား ထိုးျပီးကတည္းက ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုးအပ္ေရာ ခ်ည္လံုးေတြပါ မကိုင္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ခုလိုခ်မ္းခ်မ္းေအးေအးရာသီမွာ အလုပ္မရွိရင္ေတာ့ သိုးေမႊးထိုင္ထိုးေနခ်င္သား။

တကယ္ေတာ့ အဲဒီလို အလုပ္မ်ဳိးေတြ နဂိုက ၀ါသနာမပါခဲ့ရိုးအမွန္ပါဘဲ။ ဇာထိုး ပန္းထိုး၊ တေခ်ာင္းထိုး ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုး စိတ္ကို မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ ငယ္ငယ္ထဲက အဖိုးနဲ႔ေနလာတာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို သစ္ပင္စိုက္၊ ျမက္ရိတ္၊ သံတိုင္ေတြေကာ္ပတ္စား၊ သံပန္းေတြေဆးသုတ္၊ အဲဒါမ်ဳိးအလုပ္ေတြနဲ႔သာ ယဥ္ပါး က်င္လည္ေနခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္အက်ၤ ီ ျပဲလို႔ေတာင္ ကိုယ္မခ်ဳပ္တတ္ခဲ့ဘူး။ ေက်ာင္းကအိမ္တြင္းမႈ အခ်ိန္ဆို ဘယ္ထြက္ေျပးရမွန္းမသိေအာင္ စိတ္ညစ္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။

အဲဒီလို မိန္းမပီပီသသမို႔ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ အေမက အိမ္တြင္းမႈသင္တန္းေက်ာင္း ပို႔ပါတယ္။ ဓမၼေစတီ လမ္းေပၚက ေက်ာင္းေပါ့။ သင္ယူရတဲ့ဘာသာက အေထြေထြအပ္ခ်ဳပ္တဲ့။ အစားအေသာက္ဆို ဟုတ္တုတ္တုတ္။ ဒါနဲ႔ပဲ အဲဒီေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ ၃ လ တိတိ အပ္ေတြ ခ်ည္ေတြနဲ႔ နပန္းလံုးခဲ့ရတယ္။ ေခါင္းအံုးစြပ္ ပန္းထိုးၿပီး တင္ရမယ့္ေန႔က မျပီးလို႔ အိမ္မွာ ဂ်ီတိုက္ေနတာနဲ႔ အမလတ္က ကူထိုးေပးပါတယ္။ အရပ္ကူပါ လူ၀ိုင္းပါနဲ႔ သင္တန္းလည္း ျပီးဆံုးေတာ့ သြားခဲ့တာပါပဲ။ သိပ္ေတာ့လည္း တတ္လွတယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့လည္း တတ္သည့္ပညာ မေနသာဆိုသလို သင္ထားတဲ့ပညာေလးကို အသံုးခ်ခ်င္တာနဲ႔ အေမနဲ႔အေဖအတြက္ ဦးဆံုး တခုခုလုပ္ေပးဖို႔ စဥ္းစားေတာ့ … ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုး နဲ႔ တခုခုထိုးေပးမယ္လို႔ စိတ္ကူးရပါတယ္။ သိုးေမႊးထိုးရာမွာ တေခ်ာင္းထိုးနဲ႔ ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုးဆိုရင္ က်မက ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုး ထိုးရတာ ပိုၾကိဳက္တယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ငယ္ငယ္က အေဖ၀ယ္ေပးတဲ့ ကာတြန္းပံုေလးေတြပါတဲ့ အဂၤလိပ္စာအုပ္ထဲမွာ ေၾကာင္အဖြားႀကီးက မ်က္မွန္ေသးေသးေလးတပ္ၿပီး ခံုၾကီးေပၚမွာထိုင္လို႔ ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုး ထိုးေနတဲ့ပံုေလး ကို သေဘာက်ခဲ့ဖူးတယ္။ တေခ်ာင္းထိုးနဲ႔ ထိုးထားတဲ့ အက်ၤ ီထက္စာရင္ ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုး အက်ၤ ီေတြကိုလည္း ပိုသေဘာက်လို႔ပါ။

ဒါနဲ႔ပဲ စစခ်င္း အလြယ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ မာဖလာထိုးခဲ့တယ္။
အေမနဲ႔ အေဖကို ခရစ္စမတ္ေန႔ အမီ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ၂ ခု ျပီးေအာင္ ထိုးမယ္ ဆိုျပီးရည္ရြယ္ထားေပမဲ့ ၁ ခုပဲ ၿပီးပါတယ္။ မတတ္ႏိုင္ဘူး .. အဲဒီတခုကိုပဲ ပက္ကင္လွလွေလးထုတ္ၿပီး အေမနဲ႔ အေဖကို မဲႏႈိက္ခိုင္းတယ္။ လူႀကီးေတြလဲ အျငိမ္မေနရဘူး။ မဲႏႈိက္ေတာ့ အေမကေပါက္ပါတယ္။ အေဖကေတာ့ ‘အေဖက အဲဒီလို မဲေပါက္တတ္တဲ့ ကံ မရွိဘူး’ လို႔ သူ႔ကိုယ္သူေျပာပါတယ္။ အေမက သူမဲေပါက္ေပမယ့္ မယူဘဲ အေဖ့ကိုပဲ ေပးလိုက္တယ္။ ခ်စ္ပံုမ်ား … ေလ။ အဲဒီ မီးခိုးေရာင္ မာဖလာေလး အေဖခုထိ ပတ္ေနတုန္းပါပဲ။

ေနာက္ေတာ့ အေမ့အတြက္ ေခါင္းစြပ္ ဦးထုပ္တလံုးထိုးေပးလိုက္ပါတယ္။ မာဖလာေတြ ဦးထုပ္ေတြ ထိုးရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း စိတ္ပါလာၿပီး အက်ၤ ီ ထိုးနည္းေတြကို ၾကီးေတာ္ၾကီးဆီမွာ ဆက္လက္သင္ယူပါတယ္။ သင္ေနရင္းနဲ႔ သင္ထုိးေလးေတြ ထိုးခဲ့တာကေတာ့ အေဖ့အတြက္ ေခါင္းစြပ္ ဆြယ္တာလက္ျပတ္တထည္ နဲ႔ အေမ့အတြက္ လက္ရွည္တထည္ ပါ။ အဲဒါေတြၿပီးဖို႔ကေတာ့ အခ်ိန္ သိပ္မေပးရပါဘူး။ ေဆာင္း ၃ ေဆာင္းေလာက္ပါပဲ။ တေဆာင္းသစ္ၿပီဆိုရင္ ထိုးလက္စ ခ်ည္ခင္ေတြသိုးေမႊးေတြျပန္ကိုင္၊ ေႏြေပါက္ရင္ ခ်ထားလိုက္နဲ႔ ဆိုေတာ့လည္း ဒီေလာက္ေတာ့ၾကာမွာေပါ့။

အေဖ၊ အေမ နဲ႔ တျခားသူေတြအတြက္ ထိုးေပးျဖစ္ေပမဲ့ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ေတာ့ ဘာတခုမွ မထိုးျဖစ္ပါဘူး။ ဆြယ္တာ အေနနဲ႔ ေနာက္ဆံုးထိုးျဖစ္တာက အဖြား (အေဖ့အေမ) အတြက္ပါ။ ယုန္ေမႊးခ်ည္နဲ႔ အဖြားအတြက္ ဆြယ္တာထုိးေနတာ ထံုးစံအတိုင္း ၾကာေနေတာ့ အဖြားက ငါေသေတာင္ ၀တ္ရပါ့မလား လို႔ နိမိတ္ဖတ္သလို ေျပာလိုက္တာ။ တကယ္ပဲ သူသာေသသြားေရာ ဆြယ္တာက မျပီးလိုက္ဘူး။ ေသၿပီးေတာ့မွ ႀကီးေတာ္ႀကီးက အဆံုးသတ္ထိုးေပးပါတယ္။

တခါတေလက်ေတာ့လည္း ၀ါသနာမပါေပမဲ့ လုပ္မိေနတဲ့ အလုပ္ေတြက အမ်ားသားပဲ။ ဒီႏွစ္ေခ်ာင္းထိုးဆို စ သင္ခါစက အပ္မကိုင္တတ္ ခ်ည္မကိုင္တတ္နဲ႔ ထိုးရင္းနဲ႔ လက္ေတြကိုက္လို႔ ငိုေတာင္ ငိုခဲ့ရတာ။ အေမ တိုက္တြန္းလို႔ ဒီသင္တန္းေလး တက္ခဲ့ရတယ္၊ အပ္ဘယ္လို ကိုင္ရတယ္ ဘယ္လိုထိုးရတယ္ဆိုတာေလးေတြ နားလည္ခဲ့တယ္။ ၀ါသနာမပါေပမဲ့ ပညာရပ္တခုဆိုတာ တတ္ထားရင္ အက်ဳိးေတာ့ရွိသားပါပဲ။ ကိုယ္လိုအပ္တဲ့အခါ အသံုးခ်ႏိုင္တာေပါ့။ တေယာက္ေယာက္ကို လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တဲ့အခါ ကိုယ့္လက္နဲ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေလးေပးရေတာ့ ပိုၿပီးတန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ စိတ္ထဲ ထင္မိတယ္။

ဒီတေဆာင္းမွာေတာ့ က်မရဲ႕ လက္ဟာလည္း ခ်ည္ခင္ေလးေတြ အပ္ေလးေတြနဲ႔ ေ၀းၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ တေခ်ာက္ေခ်ာက္ေျပးလႊားလိုက္ မီးဖိုထဲမွာ ဓားေတြကိုင္လိုက္ ၾကက္သြန္ အာလူးတို႔ သားငါးတို႔ ကိုင္လိုက္နဲ႔ … ၀ါသနာပါတာတလွည့္ မပါတာ တလွည့္ လုပ္ေနရပါေပါ့လား။
***