မ်က္ရည္က်တဲ့ေန႔ ...

မေန႔ညက စာမေရးျဖစ္ဘူး။
ခါတိုင္းညေတြဆို မအိပ္ခင္ အနည္းဆံုး စာတပုဒ္ ေရးျဖစ္ေပမဲ့ ညကေတာ့ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုပဲ ထပ္တလဲလဲ ရူးသြပ္စြာ ခံစား နားေထာင္ေနမိလို႔ စာမေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
စာမေရးျဖစ္ေပမဲ့ ညအိပ္ရာ၀င္ေတာ့လဲ ခါတိုင္းလို သန္းေခါင္တလြဲ ေနာက္က်စျမဲပါပဲ။
ဒီမနက္က်ေတာ့ ၆ နာရီမထိုးခင္ မီးျပတ္သြားလို႔ အိပ္ရာကႏိုးခဲ့ရတယ္။ အိပ္ေရးသိပ္မ၀ေသးေပမဲ့ ျပန္မအိပ္ေတာ့ဘဲ အိပ္ရာထ၊ မနက္ခင္းေ၀ယ်ာ၀စၥ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ျပီး ေစ်းသြားရပါတယ္။

ေစ်းကျပန္ေရာက္တဲ့ထိ မီးကျပန္မလာေသးဘူး။ ၀ယ္လာတဲ့ ခ်က္ျပဳတ္စရာ တိုလီမုတ္စကလဲ မ်ားတာမို႔ ဂက္စ္မီးဖိုနဲ႔ မခ်က္ခ်င္တာနဲ႔ မီးေသြးမီးဖိုေလး မီးေမႊးလိုက္တယ္။
မီးေသြးနဲ႔ခ်က္ေနက်မဟုတ္ေတာ့ မီးေမႊးရခက္ပါတယ္။ ထင္းရူးဆီေတြကလဲ ခပ္ထိုင္းထုိင္းျဖစ္ေနေလေတာ့ မီးခိုးေတြ တအူအူ ထြက္ျပီး မ်က္စိထဲ မီးခိုးေတြ၀င္ကုန္ပါေရာ။ မီးခိုးေတြ၀င္တဲ့မ်က္စိလဲ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္ျပီး မ်က္ရည္ေတြ က်လာတယ္။ မ်က္ရည္ေတြၾကားကပဲ မီးေသြးမီးဖို မီးေတာက္တဲ့အထိ ၾကိဳးစားျပီး မီးေမႊးခဲ့ရတယ္။

မီးေမႊးျပီး ေရေႏြးအိုးတည္ထားရင္း ဟင္းခ်က္ဖို႔ ၾကက္သြန္လွီးျပန္ေတာ့ ၾကက္သြန္ေတြက အသစ္မို႔လားမသိဘူး မႊန္ျပီး မ်က္စိေတြစပ္ မ်က္ရည္ေတြက်လာျပန္ပါေရာ။ ဟင္းတခြက္ခ်က္ဖို႔ …. ဒီေန႔ မ်က္ရည္ ႏွစ္ၾကိမ္ က်ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။
မ်က္ရည္ဆိုတာ ဒီလိုလဲ က်တတ္တာပဲ လို႔ ေတြးမိရင္းနဲ႔ … မ်က္ရည္က်တိုင္း ငိုတာ မဟုတ္ဖူးလို႔လဲ တဆက္ထဲ စဥ္းစားမိတယ္။

မီးခိုးေၾကာင့္ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကက္သြန္ခိုးေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ျပီး ေရနဲ႔ေဆးပစ္လိုက္ရင္ သက္သာသြားႏိုင္ေပမဲ့ ….
ရင္ထဲမွာ နင့္နင့္သီးသီး ခံစားရလို႔ က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မွ သက္သာႏိုင္မွာတဲ့လဲ … ။
***
13.12.06
1:33 pm