ဘုန္းႀကီးေျပာေသာ ပံုျပင္ (၂)

ဒီပံုျပင္ကို နားေထာင္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ကေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ၿပီးခဲ့တဲ့ သၾကၤန္ရဲ႕ ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႔ပါပဲ။
အဲဒီေန႔က အိမ္မွာ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းေကြၽးေတာ့ ဘုန္းႀကီးေျပာျပလို႔ နားေထာင္ခဲ့ရတဲ့ ပံုျပင္ကေလးပါ။
ဒီပံုျပင္ကေတာ့ ဖိနပ္စားတဲ့ေခြးမေလး ပံုျပင္လိုမ်ဳိး က်မေရးဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ခဏခဏ ျပန္ေျပာျပတာမဟုတ္ပါဘူး။
တခါပဲေျပာခဲ့ေပမဲ့ က်မက သေဘာက်လို႔ မွတ္မိေနခဲ့တာနဲ႔ ျပန္ေရးလိုက္ပါတယ္။
ဖတ္ၾကည့္ၾကပါအံုး …။
***
တခါတုန္းက ကုန္သည္လွည္းသားငါးရာတို႔ဟာ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္ထြက္ဖို႔ တၿမိဳ႕ကေန တၿမိဳ႕ကို လွည္းေတြနဲ႔ ခရီးထြက္ခဲ့ပါသတဲ့။ လွည္းေပၚမွာလဲ ေရာင္းစရာ ၀န္စည္စလယ္ေတြအျပင္ လမ္းခရီးမွာ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ဖို႔ ဆီ ဆန္ ဆား နဲ႔ ၾကက္သြန္ငရုတ္တို႔ အိုးခြက္ ပန္းကန္ေတြပါ ပါလာတာေပါ့။
လမ္းခရီး စမ္းေခ်ာင္းေလး တခုနားေရာက္ေတာ့ ေျခခင္းလက္ခင္းသာတယ္ .. နားၾကမယ္ ဆိုၿပီး လွည္းေတြျဖဳတ္ ႏြားေတြလွန္ၿပီး လူေတြကလဲ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾက… အနားယူၾကတယ္။
ကုန္သည္ လွည္းသားေတြထဲမွာ ေသာက္တတ္စားတတ္တဲ့သူ တခ်ဳိ႕လဲ ပါ၀င္ေလေတာ့ သူတို႔က ပါလာတဲ့ အရက္ေလးေတြ ထုတ္ၿပီး ေသာက္ၾကတယ္တဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ လွည္းသားငါးရာတို႔ဟာ တညတာအိပ္စက္ အနားယူၿပီး မနက္မိုးလင္းေတာ့ ရည္ရြယ္တဲ့ခရီးဆီ ဆက္ႏွင္သြားၾကပါတယ္။
က်န္ခဲ့တာကေတာ့ .. သူတို႔ညက စားေသာက္ၿပီး စြန္႔ပစ္သြားၾကတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြပဲေပါ့။

အဲဒီမွာ ေစာေစာက ေသာက္တတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ စြန္႔သြားတဲ့ မစင္ပံုမွာ ေခ်းဒီပိုး (ေခ်းပိုးထိုးေကာင္လို႔ထင္ပါတယ္၊ ဘုန္းႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္း ေရးထားတာပါ) တေကာင္က ေပ်ာ္ျမဴးစြာ သံုးေဆာင္မွီ၀ဲရင္း သူပါ ယစ္ေထြေထြနဲ႔ျဖစ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားသတဲ့။ မနက္လင္းေတာ့ ညကအရွိန္သိပ္မေျပေသးဘဲ ႏိုးလာတဲ့ ေခ်းဒီပိုးဟာ မစင္ပံုေပၚ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေလာကႀကီးကို ရႈၾကည့္တယ္။
‘အင္း … သာယာလွတဲ့ ေလာကႀကီးပါလား’ လို႔ ေရရြတ္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သူ႔ေျခေထာက္က မစင္ပံုေပၚ ကြၽံ၀င္သြားေတာ့တယ္။
ဒါကို သူက ဘယ္လိုေတြးမိလဲ ဆိုေတာ့ …
‘ဟင္ … ငါ့မွာထူးျခားတဲ့ ခြန္အားေတြ ေရာက္လာပါလား၊ ငါ့ခြန္အားဟာ ႀကီးမားလြန္းလို႔ ကမၻာေျမႀကီးေတာင္ ကြၽံ၀င္သြားရတယ္ … ညက ငါမွီ၀ဲခဲ့တဲ့ အာဟာရေတြဟာ သူမတူေအာင္ အစြမ္းထက္တာပဲ … ငါဟဲ့ ေယာက်ာ္း အင္အား ျပလိုက္မဟဲ့ … ဒီေလာက္သာ ငါအင္အားႀကီးရင္ ေတာသံုးေတာင္ရဲ႕ ဘုရင္ဧကန္ျဖစ္ၿပီ … တယ္ဟုတ္တဲ့ ငါပါတကား …’ ရယ္လို႔ ေတြးမိၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ဟစ္ေၾကြးေနပါသတဲ့။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဆင္ႀကီးတေကာင္က ေရေသာက္ဆင္းဖို႔ အဲဒီေနရာနားေရာက္လာပါတယ္။ ဆင္ႀကီးကိုေတြ႕တဲ့ ေခ်းဒီပိုးကေလးဟာ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ခုလို လွမ္းၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
‘ဗ်ဳိ႕ … ဆင္ႀကီး … ခင္ဗ်ားဟာ အေကာင္ႀကီးတယ္ဆိုၿပီး သိပ္အင္အားရွိလွတယ္ မထင္နဲ႔ဗ်၊ က်ဳပ္က ကမၻာမွာ အင္အားအႀကီးဆံုး … က်ဳပ္က ေတာသံုးေတာင္ရဲ႕ ဘုရင္ပဲ … ဘာမွတ္ေနလဲ …ေနာက္ကို ရိုရိုေသေသဆက္ဆံပါ ..’

သူ အဲဒီလိုေတြေျပာေနေပမဲ့ ဆင္ႀကီးက ဂရုမစိုက္ပါဘူး၊ သြားျမဲသာ သြားေနေတာ့ … သူက မေနႏိုင္ဘဲ ထပ္ျပီး ရန္စ တယ္။
‘ခုေတာ့ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ေၾကာက္ေနၿပီမဟုတ္လား၊ ေၾကာက္ရမယ္ေလ … ေခ်းဒီပိုးဟာ ကမၻာေပၚမွာ အင္အားအႀကီးဆံုးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတသက္နဲ႔တကိုယ္တခါမွ မၾကားဖူးဘူးမဟုတ္လား၊ ခုေတာ့ ခင္ဗ်ားလက္ေတြ႕သိရလို႔ ေၾကာက္ေနတယ္ေပါ့ … ဟားဟားဟား’
ဆိုျပီး စိန္ေခၚသလို ရန္စသလို ေခ်းပံုေလးေပၚကေန ခုန္ဆြ ခုန္ဆြနဲ႔ ဟစ္ေအာ္ကာ မခံခ်င္ေအာင္ ေျပာဆိုေနပါသတဲ့။

ဒါနဲ႔ပဲ ဆင္ႀကီးက … သူ႔ကို ဘယ္သူကမ်ား ခုလိုစကားေတြေျပာေနပါလိမ့္လို႔ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ဘူး။ ဘယ္ေတြ႕လိမ့္မလဲ … ဒင္းက ဟိုးေျမႀကီးမွာ ကပ္ေနတဲ့ မစင္ပံုကေလးေပၚကေန ေအာ္ေနတာကိုး။
ေနာက္ေတာ့မွ အသံလာရာကို ေဖြရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ မစင္ပံုထက္ ကပ္ေနတဲ့ ေခ်းဒီပိုးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့ ဆင္ႀကီးက ခုလို စဥ္းစားတယ္။

‘အင္း … ဒီေကာင္ေတာ့ မစားဖူးတာေတြစားၿပီး ရူးေနၿပီ … ငါ လုပ္လို္က္ရင္ ေသေတာ့မွာပဲ …။ ဒါေပမဲ့လဲ သူရွိေနတဲ့ေနရာက ေခ်းပံုေပၚမွာ ဆိုေတာ့ ေျခေထာက္နဲ႔တက္နင္းလဲ ငါ့ေျခေထာက္ ေခ်းေပမယ္၊ ႏွာေမာင္းနဲ႔ရိုက္လဲ ငါ့ႏွာေမာင္းေခ်းေပမယ္၊ ကဲ … ဒီေတာ့ တနည္းပဲ ရွိတယ္’ ဆိုျပီး သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းကာ သူနဲ႔ တည့္တည့္ေလာက္ကို မွန္းၿပီး မစင္စြန္႔လိုက္သတဲ့။
ေခ်းဒီပိုးလဲ ဆင္ရဲ႕မစင္ေတြအလံုးအရင္းနဲ႔ ရုတ္တရက္ က်လာတာကို ေရွာင္ခ်ိန္ တိမ္းခ်ိန္မရလိုက္ေတာ့ဘဲ … အဲဒီထဲမွာ နစ္မြန္းၿပီး ေသဆံုးသြားပါေတာ့တယ္။
***
အဲဒါေၾကာင့္ မေနဖူးတဲ့ေနရာမွာေန … မစားဖူးတဲ့အရာေတြစား … မလုပ္ဖူးတာေတြလုပ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဟုတ္ႀကီးမွတ္ မာန္တက္ကာ မယွဥ္ၿပိဳင္သင့္တဲ့သူကို သြားယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ ဒုကၡေတြ႕ရတတ္တယ္ လို႔ ေျပာၿပီး ဘုန္းႀကီးက ပံုျပင္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။
***
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ
***
(မွတ္ခ်က္။ ။ ေနာက္ထပ္ေျပာစရာ ေလာေလာဆယ္ မရွိေသးပါ)
06.12.06
(00:17)