က်မသိတတ္စအရြယ္ထဲက သနပ္ခါးလိမ္းခဲ့တယ္လို႔မွတ္မိေနပါတယ္။
ဟုိးငယ္ငယ္ မမွတ္မိခင္အရြယ္တုန္းကေတာ့ အေမက ဘယ္လိုလိမ္းေပးလဲ မသိပါဘူး၊ က်မသိတတ္တဲ့အရြယ္မွာေတာ့ က်မကိုထိန္းတဲ့ အမႀကီးက သနပ္ခါးလိမ္းေပးတဲ့အခါ ပါးတဖက္တခ်က္မွာ ပါးကြက္ႀကီးႀကီးကြက္ … ႏွာေခါင္းေပၚမွာ ႏွာတံ လိုင္းတလိုင္း ဆြဲျပီး လိမ္းေပးတယ္။
ေရခ်ဳိးၿပီးတဲ့အခါတိုင္း သနပ္ခါးေက်ာက္ျပင္နေဘးမွာ သူလိမ္းေပးတဲ့သနပ္ခါးကို မ်က္ႏွာေမာ့ၿပီး အလိမ္းခံရတယ္၊ ကြက္သလား ၾကားသလား ညီသလားလဲ မသိဘူး၊ သနပ္ခါးလိမ္းၿပီးတာနဲ႔ အက်ၤ ီ၀တ္ၿပီး ေဆာ့ဖို႔ေျပးေတာ့တာပဲ၊ ပါးေပၚမွာတင္ထားတဲ့ သနပ္ခါးရဲ႕ ေအးျမျမအရသာကို က်မ ငယ္ငယ္ထဲက ႏွစ္သက္ခဲ့တာ ခုခ်ိန္ထိပဲ ဆိုပါေတာ့…။
ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းေနတဲ့အရြယ္ေရာက္လာေတာ့လဲ သူလိမ္းေပးတဲ့ ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ ေက်ာင္းသြားခဲ့ရတယ္။
ေက်ာင္းမွာဆရာမစာသင္တာကို လိုက္နားေထာင္ရင္း မ်က္ခံုးေမြးၾကားမွာ၀င္ေနတဲ့ သနပ္ခါးေျခာက္ေတြကို လက္သည္းနဲ႔ခြါခ်လို႔ သနပ္ခါးဖတ္ေတြ တဖြားဖြားက်တတ္တာကိုလည္း မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ အဲဒီအမႀကီးက သနပ္ခါးသာလိမ္းေပးတာ မ်က္ခံုးေမြးထဲက သနပ္ခါးေတြကို မျခစ္ထုတ္ေပးပါဘူး၊ က်မကလဲ အဲဒီသနပ္ခါးေတြ ျခစ္ရေကာင္းမွန္းမွ မသိဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲက်မွ အဲဒီလို ခြါခ်ရတာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္တိုင္သနပ္ခါးလိမ္းတတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့လဲ ပါးကြက္ ကြက္တာက အက်င့္ပါေနလို႔ သနပ္ခါး လိမ္းတိုင္း ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ေပါ့။
က်မ ငါးတန္းႏွစ္မွာ က်မတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး အသစ္ေျပာင္းလာပါတယ္၊ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ဆရာမႀကီးဟာ ေတာ္ေတာ္စည္းကမ္းတင္းက်ပ္တယ္၊ သူ႔ရဲ႕မ်ားျပားလွေသာ စည္းကမ္းခ်က္ထဲမွာ သနပ္ခါး ပါးကြက္ ကြက္ျခင္းကို ပိတ္ပင္တာလဲ တခုပါ၀င္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ က်မနဲ႔ သြားျငိေတာ့တာပဲ၊ က်မက ေန႔တုိင္းပါးကြက္ၾကားနဲ႔ ေက်ာင္းသြားတာကိုး။
ဆရာမႀကီးရဲ႕ သေဘာက ဒီလိုပါ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္က ေက်ာင္းႀကီးတေက်ာင္းမွာ လာတက္တဲ့ ေက်ာင္းသူေတြဟာ လယ္ထဲ ေကာက္စိုက္ ဆင္းတာမဟုတ္ဖူး၊ ေနပူစပ္ခါး အုတ္သဲေက်ာက္ သယ္တာလဲမဟုတ္ဖူး၊ ဒါေၾကာင့္ သနပ္ခါးလိမ္းခ်င္လိမ္း၊ ပါးကြက္မကြက္ရဘူး တဲ့။ ပါးကြက္ကြက္တာ ေတာသူမေတြမွ ကြက္တာဆိုပဲ။
အဲဒီစည္းကမ္းလဲ ထုတ္ျပီးေရာ ဂိတ္ေပါက္မွာ ဆရာမေတြ တဖက္တခ်က္ ေစာင့္ေနၿပီး ၀င္လာတဲ့ ေက်ာင္းသူေတြထဲမွာ ပါးကြက္ကြက္တာေတြ႕ရင္ ေရစိုအ၀တ္ စုတ္ဖတ္ဖတ္ႀကီးနဲ႔ ပါးေပၚက သနပ္ခါး ပါးကြက္ေတြကို ဖ်က္ပစ္ပါေတာ့တယ္။
အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ စည္းကမ္းေတြကိုဆိုရင္ မလိုက္နာခ်င္တဲ့ က်မဟာ ဒီလိုအေစာင့္ေတြ တင္းက်ပ္ေနတဲ့ ၾကားက ပါးကြက္ကို မသိမသာေလး ကြက္ျဖစ္ေအာင္ ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ အေရွာင္ အတိမ္းေကာင္းတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းကထြက္သည္အထိ တခါမွေတာ့ အ၀တ္စိုနဲ႔ ဖ်က္တာမခံခဲ့ရပါဘူး။
တကၠသိုလ္တက္ေတာ့လဲ က်မကေတာ့ ပါးကြက္နဲ႔ပါပဲ။ သူမ်ားေတြမိတ္ကပ္လိမ္း ႏႈတ္ခမ္းနီလွလွေလးေတြ ဆိုးၾကေပမဲ့ က်မကေတာ့ ေတာဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ ပါးကြက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တယ္။
က်မတို႔အိမ္မွာ မိန္းကေလးကမ်ားေတာ့ သနပ္ခါးတံုးေတြ ေတာ္ေတာ္ကုန္ပါတယ္။ ကုန္သြားတဲ့သနပ္ခါး တံုးေတြကို အေမက လႊင့္မပစ္ဘဲ ျပန္ၾကိတ္ၿပီးေတာ့ အခဲေလးေတြလုပ္ၿပီး လက္ေတြေျခေထာက္ေတြ လိမ္းေစပါတယ္။ အဲဒီအခဲေလးေတြကို က်မတို႔က စက္ေသြးခဲ လို႔ ေခၚပါတယ္။
***
အခုေတာ့ က်မတို႔အိမ္မွာ လူကလည္း နည္းသြားပါၿပီ၊ သနပ္ခါးလိမ္းတာလဲ က်မတေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ က်မ သနပ္ခါးၾကိဳက္တတ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက သနပ္ခါးတံုးေတြလက္ေဆာင္ေပးေလ့ ရွိတယ္။ တေယာက္ထဲလိမ္းေတာ့ တတံုးဆို အၾကာႀကီးလိမ္းရတာမို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မကုန္ႏိုင္ဘူး။ အရင္လို စက္ေသြးခဲလဲ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ရာသီဥတုနဲ႔ သနပ္ခါးလိမ္းတာဟာ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ က်မထင္ပါတယ္။
သနပ္ခါးလိမ္းတဲ့ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာေပၚမွာ ျမန္မာတႏိုင္ငံထဲ ရွိပါတယ္၊ (ၾကံဖန္ဂုဏ္ယူရတာပါ) သနပ္ခါးလိမ္းတာကို ေတာဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ က်မကေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈတခုလို႔ ယူဆပါတယ္။
သနပ္ခါးလိမ္းထားတဲ့ မိန္းကေလးေတြျမင္ရတာလည္း ရင္ေအးစရာေကာင္းပါတယ္။
မိတ္ကပ္လိမ္း ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးထားတဲ့ မိန္းကေလးေတြလဲ လွၾကပါတယ္၊ သူတို႔အလွထက္ကို က်မကေတာ့ သနပ္ခါးပါးကြက္နဲ႔ ျမန္မာမိန္းကေလးတေယာက္ရဲ႕ အလွကို ပိုၿပီး သေဘာက်မိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုျပန္စဥ္းစားေတာ့ သနပ္ခါးပါးကြက္ မကြက္ရဆိုတဲ့ စည္းကမ္းထုတ္သူ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးကို က်မအံ့ၾသမိတယ္။ ေက်ာင္းသူေလးေတြ သနပ္ခါး ပါးကြက္ေလးေတြနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ၾကတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျမန္မာဆန္ျပီး ၾကည့္လို႔ေကာင္းလိုက္မလဲ .. လို႔၊ ဒါဟာ ေတာဆန္တာလား၊ လယ္ထဲ ေကာက္စိုက္ဆင္းမွ ပါးကြက္ ကြက္ရမွာလား … ဘာမွမဆိုင္ဘူးလို႔ က်မကေတာ့ထင္တာပဲ၊
ဆရာမႀကီးဟာ မိတ္ကပ္လိမ္းတာကိုေတာ့ မကန္႔ကြက္ဘဲ သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားလိမ္းတာကို ကန္႔ကြက္ခဲ့တယ္၊ သနပ္ခါးဟာ ေတာနဲ႔သာအံ၀င္ၿပီး ျမိဳ႕ျပယဥ္ေက်းမႈမဟုတ္သလိုပဲ သူယူဆခဲ့တယ္။
***
မယဥ္ေက်းဘူးပဲဆိုဆို ေတာဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ .. က်မကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ သနပ္ခါးကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးစြာနဲ႔ သနပ္ခါးကြက္ - ပါးမွာ ကူေနဆဲ ပါဘဲ။
***
6 comments:
ေဟာရွင့္....မေမ
ဟနလည္းအျမဲပါးကြက္ႀကားနဲ႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ဟနက ညီညီေလးႀကားတာ။
ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ရင္အျမဲပါးကြက္နဲ႔..
ႏိုင္ငံျခားမွာလည္း တခတခပါးကြက္နဲ႔အျပင္ထြက္တယ္။ လူေတြ၀ိျင္းႀ ကည့္တယ္။ မေနႏိုင္တဲ့သူကေေမးတယ္။ ျပန္ေျဖလိုက္တာေပ့ါ။ ျမန္မာ့ရိုးရိုး ေဆးဘက္လည္း၀င္တဲ့ အလွျပင္တဲ့ပစ္စည္းလို႔။
မန္မာျပည္မွာေနတုန္းက စေနလဲ အျမဲပါးကြက္ၾကားပဲ မေမ..
မွတ္မွတ္ရရ ရန္ကုန္စေရာက္ဖူးတုန္းက ပါးကြက္ၾကားနဲ႔မို႔ (ရန္ကုန္)သူငယ္ခ်င္းက
ေတာသူမလို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ထိုင္၀မ္ေရာက္တဲ့ အထိ ေက်ာက္ပ်ဥ္နဲ႔ သနပ္ခါးတုန္းပဲ။
အဲဒီမွာလဲ ေရာင္းတယ္ေလ။ ခုေတာ့ ရယ္ဒီမိတ္ပဲ လိမ္းရေတာ့တယ္။
အိကေတာ့ သနပ္ခါးလိမ္းရမွာ ပ်င္းတယ္။ သနပ္ခါးမွ မဟုတ္ဘူး။ ဘာဆိုဘာမွ လိမ္းဖို႔ကို စိတ္မရွည္တာ။ ငပ်င္းဂ်ီးေပါ့ ဟဲ ဟဲ။ ဒါေပမယ့္ အေမ သနပ္ခါးလိမ္းထားရင္ သနပ္ခါးပန္းေလး ပန္ထားရင္ အေမနားပဲ ကပ္ကပ္ၿပီး သေဘာက်ေနတတ္တယ္။ အဲလိုပဲ သနပ္ခါးေလးနဲ႔ လွေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကိုလဲ သေဘာက်တယ္။ ကိုယ္တိုင္ မလိမ္းေပမယ့္ အေမလိမ္းဖို႔ သနပ္ခါးေမႊးေမႊးေလး ေက်ာက္ျပင္ေပၚမွာ ေသြးေပးရတာလည္း သေဘာက်တယ္။ မတရားေတြ စြတ္ရြတ္ေသြးလို႔ အကုန္အက်မ်ားတယ္လို႔ ဆူခံရေသးတာ။ အိတုိ႔ေက်ာင္းတုန္းကေတာ့ မိန္းကေလးေတြ သနပ္ခါးမလိမ္းမေနရ စည္းကမ္းနဲ႔ ေနရလို႔ ျပသနာေတြကို မ်ားေနတာပဲ။ အိအသားအေရက ဘာမွမလိမ္းရင္ ေတာ္ေသး တစ္ခုခု သြားတင္လိုက္ရင္ ၀က္ျခံေပါက္ တတ္တယ္။ မ်က္ႏွာေျပာင္ၾကီးနဲ႔ ေနတတ္ေပမယ့္ သနပ္ခါးန႔ံ စစ္စစ္ေလးကို ၾကိဳက္တယ္။ ရင္ကိုေအးေစတယ္ေနာ္။ မေမရဲ့ ဒီ စာေလးကို ဖတ္ၿပီး သနပ္ခါးလိမ္းခ်င္ စိတ္ေတာင္ ေပါက္သြားတယ္။ ပ်င္းလို႔သာ။
သနပ္ခါးအေၾကာင္းေတြ ေရးထားေတာ့ က်ေနာ္ လူပ်ိဳေပါက္ အရြယ္က သနပ္ခါးေၾကာင္က်ားနဲ႔ ဂိုက္ထုတ္ဖူးတာကို သတိရတယ္.. တခ်ိဳ႔ ေယာက္်ားေလးေတြလဲ သနပ္ခါးလိမ္းၾကတာကိုး.. က်ေနာ္ကေတာ့ ပါးကြက္မကြက္ပါဘူး.. ေၾကာင္ေၾကာင္က်ားက်ားေတြ ေလွ်ာက္လိမ္းတာေလ.. ဒါေပမယ့္ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ သနပ္ခါး ပါးကြက္က်ားေလးန႔႔ဲ လွတာကိုေတာ့ မိတ္ကပ္ေတြထက္စာရင္ ပိုသေဘာက်မိတာ အမွန္ပဲ..
Nice post!
Ya..me too..I also prefer Tha Nat Khar rather than make-up.
ma may ye, tha nat khar saung par phat pee, pa kut kyar ne, twe nyo ko tha di ya dal byar . he'he' . . khu hma pyan twe pee, twe nyo ye, dhat pone the hmar, ma nat khar twe ne so dar tha di thar mi dal..ko yin kyay hmu ne ko pe , kg dal byar.. myanmar pyi taung po lwan mi b.. e dar ma may ye, tha nat khar , saung par kyaung bya. . ma may go ta yar khan shar tel lo taw ma pyaw ne naw,, thanks for , saung par, tha nat khar.....
Post a Comment