Saturday, August 31, 2013

310813

က်မ စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။
ဘေလာ့ေတြဆီလဲ ေျခဦးမလွည့္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီ ဆိုပါေတာ့ ... ။
ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုယ္လဲ တရက္ေနလို႔ တခါ မေရာက္၊ ပို႔မယ့္သူ မရွိေတာ့တဲ့ အီးေမးလ္ကိုလဲ ဝင္မစစ္ျဖစ္နဲ႔ … မ်ားျပားလွစြာေသာ အလုပ္တာဝန္ေတြၾကားမွာ ပိေနခဲ့တယ္။

အရင္က အလုပ္မ်ားတယ္ဆိုတာ စာေရးဖို႔ အခ်ိန္ရေသးတယ္။ အခုအလုပ္မ်ားပံုကေတာ့ စာေရးဖို႔ မေျပာနဲ႔ စိတ္ကူးဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရေတာ့ဘူး။ တခါတေလေတာ့ အမွတ္တရ ေန႔ရက္ေလးေတြ အေၾကာင္း ေရးမယ္ဆိုၿပီး အင္တာနက္ ကြန္နက္ရွင္ ေကာင္းရင္ ေကာင္းသလို ပံုေလးေတြ upload တင္ထားၿပီး အမွတ္တရ ေန႔ရက္ေတြသာ တရက္ၿပီး တရက္ကုန္လြန္သြားတယ္ ဘာစာမွ မေရးျဖစ္လိုက္ဘူး။

တကယ္တမ္းေတာ့ … ၾသဂုတ္လဟာ က်မအတြက္ အမွတ္တရ ေန႔ရက္ေလးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ လ-တလပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တပတ္ေလာက္က ၿပီးသြားခဲ့တဲ့ က်မေမြးေန႔ … မေန႔က ၇ - ႏွစ္ျပည့္သြားတဲ့ က်မဘေလာ့ေလး ေမြးေန႔ အပါအဝင္ အမွတ္တရေန႔ရက္ေတြကို ခါတိုင္း ႏွစ္ေတြကလို ဘေလာ့မွာ မွတ္တမ္း မတင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဓိက အခ်ိန္ … ေနာက္ၿပီး ကြန္နက္ရွင္ … ေနာက္ၿပီး အာ႐ံုဝင္စားမႈ … စသည္ စသည္ အဆင္မေျပတဲ့အခါ ဘေလာ့ေလးနဲ႔ က်မ ေတာ္ေတာ္ေလး ကင္းကြာသြားခဲ့ပါတယ္။

ဘေလာ့ထက္ ပိုၿပီး တင္ရျပဳရလြယ္တဲ့ ဆူလြယ္နပ္လြယ္ ေဖ့စ္ဘြတ္ဘက္ ဦးလွည့္သြားလို႔ ဘေလာ့ကို လွည့္မၾကည့္ျဖစ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘေလာ့ကို က်မ ခုခ်ိန္ထိ ႐ူးသြပ္စြာ ခံုမင္ေနဆဲပါ။
***
ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ကိုရန္ေအာင္က Blog day အတြက္ စာေရးဖို႔ tag ထားတယ္။ မအားလို႔ ကိုယ့္ဘေလာ့ ၇ ႏွစ္ျပည့္ေတာင္ မေရးျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြကို ကိုယ္စားျပဳတ့ဲ ဒီေန႔မွာေတာ့ ေရးပါ … တဲ့။ အဲဒီလို ေျပာလာမွေတာ့ မေရးလို႔ မေကာင္းေတာ့ဘူး။ (ကိုယ္ကလဲ ေရးခ်င္ခ်င္ပါ) ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုယ္ ဖုန္သုတ္ရင္း ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရ ပို႔စ္တပုဒ္ ေရးလိုက္ရပါတယ္။
***
က်မနဲ႔ ဘေလာ့

က်မ ဘေလာ့စေရးတဲ့ေန႔က ၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ … ဘေလာ့ေဒးက ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ … တဲ့။

ခဏခဏ ေရးဖူးခဲ့သလိုပါပဲ၊ ဖိုရမ္ေတြကေန ဘေလာ့ကို ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္၊ ဖိုရမ္ေတြက ေမာ္ဒေရတာေတြကို စိတ္ပ်က္ၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေရးခါစမွာေတာ့ ကိုယ့္ထက္အရင္ ေရးေနၾကတဲ့  ညီလင္းဆက္တို႔လို စီနီယာ ဘေလာ့ဂါေတြကို အတုခိုးၿပီး ေရးရတာပါပဲ။ စာေရးခ်င္စိတ္ တခုတည္းနဲ႔ ဘေလာ့ကို ေရးတာမို႔ နည္းပညာပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဟိုလူ ဒီလူ အရပ္ကူပါ လူဝုိင္းပါ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။
***
ဘေလာ့နဲ႔ ေဖာင့္မ်ား (Blog and fonts)

ဘေလာ့စေရးမယ္ဆိုေတာ့ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ ဝင္း ဘာကိုေရြးမလဲ စဥ္းစားတဲ့အခါ တသက္လံုးသံုးခဲ့တဲ့ ဝင္းေဖာင့္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ေဇာ္ဂ်ီကိုပဲ ဇြတ္ေရြးခဲ့လိုက္တယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ညီမေလး ဟနက ဝင္းေဖာင့္နဲ႔ ဘေလာ့တခု လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။) အခု ေနာက္ပိုင္း ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ ယူနီကုတ္မွာေတာ့ က်မ ေဇာ္ဂ်ီကို မစြန္႔လႊတ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ တျခားသူေတြေတာ့ မသိဘူး၊ က်မကေတာ့ ခုထိ ေဇာ္ဂ်ီကို ခံုမင္ႏွစ္သက္စြာ သံုးစြဲေနဆဲပါပဲ။
***
ဘေလာ့နဲ႔ ပံုစံဒီဇိုင္း (Blog and template)

ဘေလာ့ ပံုစံဒီဇိုင္းကိုေရြးေတာ့ အဲဒီတုန္းက က်မ ႏွစ္သက္တဲ့ ဘေလာ့ဂါ အမ်ားစု သံုးၾကတဲ့ အနက္ေရာင္ ဒီဇိုင္းေလးကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဘေလာ့ပံုစံေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြါးမႈေလးေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကေသးတယ္။ copy cat ျပႆနာဆိုပါေတာ့။ က်မကေတာ့ ဘေလာ့ ဒီဇိုင္း လွပ ဆန္းၾကယ္မႈ ရွိမရွိဆိုတာထက္ ပါဝင္တဲ့စာကိုသာ အဓိက ထားတာမို႔ ဘယ္လို ဒီဇိုင္းျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕ဘေလာ့ေတြ ဝင္လိုက္ရင္ အသံေတြထြက္လာတာမ်ဳိး၊ ဆန္းျပားလြန္ေနၿပီး ေတာ္႐ံုကြန္နက္ရွင္နဲ႔ ဖြင့္မရဘဲ ေလးေနတာမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပလွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မရဲ႕  ဘေလာ့ကို တတ္ႏိုင္သမွ် အ႐ိုးရွင္းဆံုးပံုစံပဲ ထားခဲ့ပါတယ္။

က်မဘေလာ့ရဲ႕ အနက္ေရာင္ကို ၾကည့္ရတာ အဆင္မေျပဘူးလို႔ လူေျပာမ်ားလြန္းမက မ်ားေတာ့မွ (ကိုရန္ေအာင္ အကူအညီနဲ႔) အေရာင္နဲ႔ ဒီဇိုင္း ေျပာင္းခဲ့တာပါ။ အဲဒီအတြက္ ကိုရန္ေအာင္ကို ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္။
***
ဘေလာ့နဲ႔ ပို႔စ္မ်ား (Blog and posts)

ဘေလာ့ေရးခါစက တေန႔တပုဒ္ မွန္မွန္ တင္ခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ တခါတေလ ႏွစ္ပုဒ္ သံုးပုဒ္ တင္ခ်င္ေနေသးတာ။ အဲဒီတုန္းက ဘေလာ့အေရအတြက္ကလဲ နည္းေသးေတာ့ တေန႔တပုဒ္ မတင္ရင္ ေနမေကာင္းလို႔လား … ဘာျဖစ္လို႔လဲ … စသျဖင့္ ေမးၾကျမန္းၾက ဂ႐ုစိုက္ၾကပါတယ္။ ဘေလာ့မွာ တေန႔တပုဒ္ ေရးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘေလာ့ဟာ က်မအတြက္ေတာ့ ေလ့က်င့္ကြင္းတခုလိုပါပဲ။ စာအေရးအသား ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႔ေအာင္ ေလ့က်င့္ျဖစ္သလို၊ ကဗ်ာေရးဖို႔ လက္ေသြးတဲ့ ေနရာလဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

“စာမတတ္ရင္ လမ္းမွာဖတ္” … ဆိုတဲ့စကားလို စာေရးတတ္ခ်င္ရင္ ဘေလာ့ေရးလို႔ က်မကေတာ့ ေျပာခ်င္တယ္။ စာမတတ္ရင္ လမ္းမွာဖတ္ေတာ့ အမွာပါရင္ သိတဲ့လူက ၾကားၿပီး ျပင္ေပးႏိုင္တာေပါ့။ အဲဒီလိုပါပဲ ဘေလာ့မွာ စာေရးျဖစ္ေတာ့ ကိုယ္မွန္တယ္ ထင္ထားတဲ့ အခ်က္အလက္ တခုက မွားေနရင္ သိတဲ့လူက အမွန္ ဝင္ျပင္ေပးသြားႏိုင္တာမို႔ ကိုယ့္အတြက္ အက်ဳိးရွိတယ္လို႔ က်မကေတာ့ ခံယူထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ အယူအဆေရးရာပိုင္းမွာေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ကြဲလြဲတတ္တာမို႔ အျငင္းပြါးစရာျဖစ္ၿပီး မိတ္ပ်က္ရျပန္ပါတယ္။
***
ဘေလာ့နဲ႔ မွတ္ခ်က္ေလးမ်ား (Blog and comments)

ဘေလာ့မွာ ပို႔စ္တခု တင္လိုက္လို႔ မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ဝင္လာရင္ သိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ တစံုတေယာက္က ကိုယ့္စာကို အေရးတယူ ဖတ္တယ္၊ ဖတ္႐ံုမကဘူး ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြပါ ေရးေပးတယ္ … ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ဝမ္းသာဖို႔ ေကာင္းသလဲ။ ဒါေပမဲ့ ေလာကဓံဆိုတာ အေကာင္းေရာ အဆိုးပါ ဒြန္တြဲေနတာမို႔ ကိုယ့္ကို ခ်ီးက်ဴးတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြခ်ည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားရင္ မွားသြားမွာပါ။ တခါတရံ အျပစ္တင္တဲ့၊ တခါတရံ အျငင္းပြါးတဲ့၊ ဒီထက္ပိုရင္ ဆဲဆိုတဲ့၊ မွတ္ခ်က္ေတြကိုလဲ ၾကံဳရပါေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုယ္ တခ်ိန္လံုး မၾကည့္ႏိုင္တာမို႔ မွတ္ခ်က္ေတြကို ေမာ္ဒရိတ္ လုပ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။
***
ဘေလာ့နဲ႔ စီေဘာက္စ္ (Blog and c-box)

ဆီပံုးလို႔ ခ်စ္စႏိုးသံုးစြဲၾကတဲ့ chat box ေခၚ c-box ကို ဘေလာ့အေတာ္မ်ားမ်ားက တပ္ၾကေပမယ့္ က်မက လံုးဝ မတပ္ခဲ့ပါဘူး။ ႀကိဳက္လဲ မႀကိဳက္ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ … ဘေလာ့ေရးခါစ အေနအထိုင္မတတ္ဘဲ ဆရာသိပ္လုပ္ခ်င္တဲ့က်မ … ခဏခဏ အဆဲခံရေတာ့ စီေဘာက္စ္ထဲမွာ အထိမ္းအကြပ္မဲ့ လာဆဲေနမွာကို မလိုလားလို႔ စီေဘာက္စ္ မတပ္ခဲ့တာပါ။ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြနဲ႔ တခ်ဳိ႕စာဖတ္သူေတြက စီေဘာက္စ္တပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းၾကေပမဲ့ ခုထိလဲ ေခါင္းမာစြာ မတပ္ေသးပါဘူး။
***
ဘေလာ့နဲ႔ စာလံုးေပါင္း (Blog and spelling)

ဘေလာ့အပါအဝင္ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ စာလံုးေပါင္းေတြ မွားၾကတယ္။ မွားတတ္တဲ့ အမွားမ်ဳိးက သိပ္အေၾကာင္းမဟုတ္ေပမဲ့ “ဘုရားသြားက်မယ္” … ဆိုတာမ်ဳိး။ “ဒါကို ေန႔တိုင္းလုပ္ေနၾက” … ဆိုတာမ်ဳိး (ယပင့္ ၊ ရရစ္ မွားေရးတာေတြ) “ငါမလုပ္တက္ဘူး … အတက္ပညာ” … စသျဖင့္ က-သတ္နဲ႔ တ-သတ္ မွားတာမ်ဳိးကေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး ထင္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ျမဲ ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။ သတ္ပံုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာမိလို႔ လူမုန္းခံရ အဆဲခံရတာေတြလဲ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခုေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ပိုၿပီး ဆိုးတာေတြ ျမင္ေနရတာမို႔ အေတာ္ေလး မ်က္စိမခ်မ္းသာ ျဖစ္ရတယ္။ ဒါဟာ …. ေခတ္ ေခတ္ ေခတ္ … ဆိုၿပီး စိတ္ေလွ်ာ့ထားလိုက္ပါၿပီ။
***
ဘေလာ့နဲ႔ လႈပ္ရွားမႈမ်ား (Blog and activities)

ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ျမန္မာဘေလာ့ေတြကို လူသိမ်ားလာခဲ့တယ္။ က်မ ဘေလာ့ကေတာ့ ေရႊဝါေရာင္ မတိုင္ခင္ရက္ပိုင္းေလးမွာပဲ ခဏ ရပ္နားခဲ့ရၿပီး ေနာက္မွ ျပန္ေရးခဲ့ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဘေလာ့ေတြရဲ႕ က႑ဟာ အေရးပါလာခဲ့တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘေလာ့ဂါေတြကလဲ ညီညြတ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာ နာဂစ္လိုမ်ဳိး၊ ဧရာဝတီကိစၥ လိုမ်ဳိးေတြမွာ ဘေလာ့ဂါေတြလဲ တတ္ႏိုင္သမွ် ပါဝင္အားျဖည့္ၾက ကူညီၾကတယ္။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ အလွဴအတန္းေတြမွာလဲ ဘေလာ့ဂါေတြ တတ္အားသေရြ႕ လူအား၊ ေငြအား၊ ဉာဏ္အားတို႔ ပါဝင္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။
***
ဘေလာ့နဲ႔ ဘဝ (Blog and life)

ဘေလာ့က က်မဘဝမွာ တစိတ္တေဒသ အေရးပါခဲ့တယ္။ ဘေလာ့ေၾကာင့္ အေကာင္း/အဆိုး ေျပာင္းလဲျခင္း ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကို ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ ဒီ ၇ ႏွစ္အတြင္း မိတ္ေဆြေတြ တိုးလာသလို ေလ်ာ့လဲ ေလ်ာ့သြားခဲ့တယ္။ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာေျပာသလို ရန္သူမရွိ မိတ္ေဆြသာရွိခ်င္ေသာ္လည္း ကိုယ့္ကို အၿငိဳးတႀကီး မုန္းတီးေနသူေတြ ရွိေနဆဲဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္။ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဘေလာ့ဂါ အသိေတြ ပိုတိုးလာခဲ့ေပမဲ့ … သိသာသိလ်က္ အကၽြမ္းခက္ … လို႔ ဆိုရေလမလား … ။ အန္တီတင့္ ဖိတ္လို႔ သြားရတဲ့ ညစာစားပြဲတခုက ဘေလာ့ဂါ ညီမေလးေတြရဲ႕ စကားဝိုင္းမွာ က်မ အတြက္ ေခါင္းစဥ္ေပ်ာက္ေနသလို ခံစားခဲ့ရတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ …. ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ … ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးဟာ ဘေလာ့မွာ ရွိေနခဲ့တယ္။

တကယ္တမ္း ဘေလာ့က ဘဝမဟုတ္သလို … ဘဝကလဲ ဘေလာ့မဟုတ္ပါဘူး။
ဘေလာ့က က်မ ဘဝရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခုမွ်သာ … ။
***
ေမဓာဝီ
31.08.13
10.32 pm

မွတ္ခ်က္။ ။ ေခါင္းစဥ္တခုခ်င္း ေအာက္မွာေရာ၊ ေနာက္ထပ္ ေခါင္းစဥ္ခြဲေတြေရာ ေရးခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္မရ ေတာ့လို႔ ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါမ်ား ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ပါး ခ်မ္းေျမ့ပါေစ … ။

21 comments:

Yan said...

ဟုတ္တယ္ မေမေရ... ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘေလာ႔ဂ္မွာ လက္ရည္ေသြးခဲ႔ရတာ... စာေရးေကာင္းတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါေတြကုိ အတုယူေလ႔က်င္႔ခဲ႔ရတာ. မေမလည္း ကၽြန္ေတာ္အတုယူခဲ႔ရတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ေပါ႔. :)

ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ ေျပာသလုိ ရန္သူမရွိ၊ မိတ္ေဆြသာ ရွိခ်င္ေသာ္လည္း ကုိယ္႔ကုိ မုန္းတီးေနသူေတြ ရွိေနဆဲ ဆုိေပမယ္႔ ရန္သူမရွိတဲ႔ လူတစ္ေယာက္မွာ မိတ္ေဆြစစ္မရွိဘူး ဆုိတဲ႔ စကားေလးလည္း ရွိေသးတယ္မဟုတ္လား။ တစ္ဖက္ကလွည္႔ေတြးလုိက္ရင္ မေမမွာ မိတ္ေဆြစစ္ေတြ ရွိလုိ႔ ခါးခါးသည္းသည္း မုန္းတီးေနတဲ႔ ရန္သူစစ္ေတြလည္း ရွိေနတာ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ ရန္သူကုိ ရန္သူမွန္း သိေနရတာကုိက ကံေကာင္းျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲေလ။ မဟုတ္ရင္ ေျမြေပြးကုိ ခါးပုိက္ပုိက္မိလ်က္သား ျဖစ္ေနဦးမွာ...

ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ဖတ္လုိက္ရတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မေမ.
ဆက္လက္ၿပီး စာေကာင္းေပမြန္ေလးေတြ ေရးသားႏုိင္ပါေစဗ်ာ...

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ဘေလာ့ေဒးေလးကို မအားတဲ႕ၾကားကေနပဲ ျပည့္ျပည့္စံုစံုေလး ေရးထားတာမို႕ ဖတ္ရတာ ေက်နပ္စရာပေလးပဲ ..မမ .. Happy Blog Day ..ပါမမ :)

cool emerald said...

ဒီဘေလာ့က ပို႔စ္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ ေစာင့္ေမၽွာ္ ဖတ္ေနဦးမွာပါ။

ညီလင္းသစ္ said...

အခ်ိန္ အခက္အခဲ၊ ကြန္နက္႐ွင္ အခက္အခဲေတြ ၾကားကေန ဘေလာ့ဂ္ေလးဆီကို အေျပးအလႊား ျပန္လွည့္ဝင္လာတာ ဝမ္းသာမိတယ္ မေမ...၊ း) ဟိုး..အရင္တုန္းက တစ္ေန႔တစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့သလို က်ေနာ့္ဆီမွာ ပို႔စ္အသစ္ တက္တိုင္းလည္း (အခ်ိန္အားျဖင့္လည္း သိပ္မကြာေတာ့) အၿမဲလိုလို ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာၿပီး လာအားေပးခဲ့တဲ့ ကာလေတြကို ျပန္သတိရတယ္...၊

မေမရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္.. အနက္ေရာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ အခုမွ သိရတယ္၊ း)) က်ေနာ္သိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျပာေနၿပီ၊ အင္း.. တစ္ခါမွေတာ့ မ “နီ” ခဲ့ဖူးပါဘူးေနာ္...၊ းP ဘယ္လိုအေၾကာင္းပဲ ႐ွိ႐ွိပါ၊ ဘေလာ့ဂ္ေလာကကို သံေယာဇဥ္႐ွိၿပီး စာေရးေကာင္းတဲ့ မေမ.. က်န္းမာစြာနဲ႔ ႐ွိေနဖို႔နဲ႔ တစ္ေန႔မွာျဖစ္ျဖစ္ ဘေလာ့ဂ္မွာ စာေတြ ဆက္ေရးႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ...။ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ရာ ဘေလာ့ဂ္ေန႔ ျဖစ္ပါေစေနာ္...။

SHWE ZIN U said...

မေမဓါ၀ီ ေရ

ႏွစ္တိုင္း ဒီေန႕ေလးကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစေနာ္ ခြန္အားေတြ အမ်ားႀကီးေပးခဲ႔တဲ႕ ဘေလာ႔ဂ္ေလး ကို ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ဘူး

ခ်စ္တဲ႕
အမႀကီး

Anonymous said...

blogနဲ႔ ျဗဟၼဝိဟာရ အၿမဲ သဟဇာတျဖစ္ေနပါေစဗ်ာ။

ညိဳေလးေန said...

Happy Belated Blog Day Ma Ma !

seesein said...

ေရႊျပည္က ဘေလာ္ဂါေတြရဲ႕ ဇြဲသတၱိကို အံ့မခန္းခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ယူပါတယ္ဗ်ာ.....ဘ၀ရဲ႕တစိတ္တပိုင္းျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့ေလးကို မေမ့ဘဲစာေတြမ်ားမ်ားၾကီးေရးႏိုင္ပါေစ....

ေရႊအိမ္စည္ေမ said...

စိတ္၀င္စားစရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖတ္သြားခဲ့တယ္ မမ...။
ဘေလာ့ဂ္ဟာ စာေရးသားျခင္းကို အားျပည့္ေစခဲ့တယ္ဆိုလည္း မမွားပါဘူးေလ...။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ဒီပို႔စ္ေလးေတြက တဆင့္ျမင္ခြင့္ရလိုက္တယ္...။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ မမ..။ :))

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

သူႀကီးမင္း မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ အျပာေရာင္ေခတ္ပါ။ အခုပုံစံမ်ိဳးေလးအတုိင္းပါဘဲ။ ဟုိတုန္းက နက္ခဲ့ဖူးတာ အခုမွ သိရတယ္။ အင္း... နက္ျပာပုိင္ရွင္ေလးကုိး။ း)

အမ ေရႊစင္ဘေလာ့ကုိလဲ ေန႔စဥ္ ဟုိကပတ္၀င္ ဒီကပတ္၀င္နဲ႔ ၀င္ၾကည့္တာ တစ္ခါမွ ၀င္လုိ႔မရခဲ့ဘူး။ ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတယ္မသိ အမေရႊစင္နဲ႔ စစ တုိ႔။

kay said...

ျပည္တြင္းကေနျပီး နာမယ္အစစ္ နဲ႕ ေရးစရာရွိတာ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေရးခဲ့လိုု႕ ဘေလာ့ေသြးစည္းမူ နဲ႕ စိတ္ပူေပးခဲ့ရဘူးတဲ့ ေခတ္ဦးဘေလာ့ဂါ တေယာက္။

လရိပ္အိမ္ said...

စာေတြအမ်ားၾကီးေရးႏိုင္တဲ့ မမဘဲေနာ္။ ဘေလာ့ဂ္ေဒးမွာေရးထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္နဲ႕ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားဖတ္သြားပါတယ္။

ဟန္ၾကည္ said...

မေမဘယ္ေရာက္
ေျခေထာက္ေပါက္
စာမျမင္ရ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္...

ဘေလာ့ေဒးမွာ ေပၚလို႔လာ
ကိုယ္ထင္ျပေလရာ
တဂ္စာေတြကို ေတာင္းနဲ႔ထည့္
ပို႔မည္စိတ္ကူးခဲ့...း)

ေပ်ာက္ေတာ္မူလိုက္တာဗ်ာ...ဒီၾကားထဲမွာ သံုးပုဒ္လား ခပ္၀ါး၀ါး ဖတ္ရတယ္ ထင္တာပဲ...အလုပ္မ်ားတာလဲ မ်ားတာေပါ့ ဘေလာ့ရြာေလးကိုလည္း လွည့္ၾကည့္ပါဦး...

ဘ၀ဟာ ဘေလာ့မဟုတ္ေပမယ့္
ဘေလာ့ဟာ ဘ၀ကို တစ္နည္းတစ္ဖံု ေဖ်ာ္ေျဖမႈေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ...

တန္ခူး said...

အၾကိဳက္ဆံုးဘေလာ့ဂါမို ့ မနက္မိုးလင္း ဘေလာ့ေတြဆီအလည္သြားရင္ ပထမဆံုးလည္ျဖစ္တဲ့ဘေလာ့ေလးပါ. အလုပ္ရွဳပ္ေနတာသိေနေပမယ့္ စာေလးေတြလဲမၾကာမၾကာဖတ္ခ်င္ေနမိတာ ခြင့္လြတ္ပါ ေမေရ. အမမွာလဲ ခုထိစီေဘာက္စ္မရွိဘူးေလ.

ျမေသြးနီ said...

မေမေရ...
ဆရာမပီပီ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြနဲ႔ ခြဲေရးသြားလိုက္တာ..ဖတ္လို႔ေကာင္းမွေကာင္း။
မေမစာေတြ ဘေလာ့မေရးခင္ ဟိုးထဲက ဖတ္ခဲ့သူပါ။ စီေဘာက္စ္ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္လဲ နာမည္၀ွက္နဲ႔ လူ႕အႏၶေတြေၾကာင့္ ျဖဳတ္ထားရတယ္။ အဆံုးသတ္ ဘ၀ရဲ႕အစိတ္အပိုင္းမွ်သာဆိုတာေလး သေဘာက်တယ္။ ဘယ္အရာမွ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တာမွ မရွိတာေလေနာ္။ စာေလးေတြေတာ့ မၾကာမၾကာ ေရးပါ..။ အၿမဲတမ္းအားေပးလွ်က္ပါ။

ျမေသြးနီ said...

မေန႔က ေရးခဲ့တဲ့ ကြန္မန္႔မတက္ဘူးထင္လို႔ ထပ္လာၾကည့္တာ မေမေရ.. ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ..။ ဒါနဲ႔ ထပ္ေရးသြားတယ္.. :D
ဆရာမပီပီ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြ ခြဲၿပီး ေရးျပသြားေတာ့ မမီခဲ့တဲ့ ဘေလာ့အစကိုပါ မ်က္လံုးထဲ ပံုေဖာ္ေနမိတယ္။
မေမစာေတြကို ဘေလာ့မေရးခင္ထဲက ဖတ္ခဲ့သူဆိုေတာ့ စာေတြ ရသေလာက္ေရးပါလို႔ပဲ ေတာင္းဆိုပါရေစေနာ္..။

San San Htun said...

တကယ္တမ္း ဘေလာ့က ဘဝမဟုတ္သလို … ဘဝကလဲ ဘေလာ့မဟုတ္ပါဘူး။
ဘေလာ့က က်မ ဘဝရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခုမွ်သာ …

မမေမ ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းလွခ်ည္လား...အားရင္ ဘေလာ့ဆီ ၿပန္လာပါဦး...
Happy Belated Blog Day !

ဘုန္းေတာက္ said...

ေခါင္းစဥ္ႀကီးေတြ၊ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ေ၀ေ၀ဆာဆာ၊ လွလွပပ၊ က်က်နန၊ ဂဃနဏ၊ ပီပီျပင္ျပင္ကုိ ေရးသားထားတယ္ေနာ္။ ဖတ္လုိ႔အရမ္းေကာင္းတယ္...
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ ႀကည္လင္၀င္းပ ေအးျမပါေစ မေမေရ...

သိ ဂၤ ါ ရ said...

ျပည့္စုံတဲ႔ ... ဂရုတစိုက္ ... သုံးသပ္ေဖာ္ျပခ်က္ေလးေတြပါ ခင္ဗ်ာ ... ။ တကယ္ ... Blogger တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္လြန္းခဲ႔ပါတယ္ ။ Ning.com မွာ ... ဖတ္ခဲ႔ရတာေတြ ... ဟိုး အစ Blogger ေတြ ... ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး အခ်ိန္ေတြ ... Blogging Sphere ထဲကို ပါ၀င္ခဲ႔ခ်င္တာပါပဲ ။ ဒါေပမယ္႔ ... နည္းပညာ က ဘာမွ မတတ္ေတာ႔ ... သတင္းေတြနဲ႔ Mail ထဲကို ေရာက္လာသမွ်ေတြနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ခဲ႔ရတာပါ ခင္ဗ်ာ .. ။

ဒီႏွစ္ Blog Day အထိမ္းအမွတ္ နဲ႔ Blogging Sphere က ျပန္ၿပီး အသက္၀င္လာသလို ... တကယ္႔ Blogger ႀကီးေတြ Post ေတြ ျပန္ေရးလာတာကို ဖတ္ရေတာ႔ ... တကယ္ပဲ ထပ္ထူထပ္မွ် ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္မိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ... comment ရယ္လို႔ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး အစ္မေရ ... ။ အစ္မ ေျပာသလို c-box က လည္း မရွိေတာ႔ ... ကိုယ္ ေျပာခ်င္တာေလးေတြ ေပၚလာတာကို ေျပာတတ္သလိုေလး ေျပာခဲ႔တာပါ ... ။ ေက်းဇူးပါ ခင္ဗ်ာ ...

ညိမ္းႏိုင္ said...

ေဟာဗ်ာ....ဘေလာ့ေဒးမွာ တို႕အစ္မလည္း ျပန္ေပၚ
လာပါေရာလား...၊ဝမ္းသာတယ္ဗ်ား...။ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္
ဘေလာ့ေဒးေလးျဖစ္ပါေစေၾကာင္း ေနာက္က်ဆုေတာင္း
ေပးလိုက္ရေၾကာင္းပါဗ်ာ

ေမာင္မ်ိဳး said...

က်ေနာ္ကေတာ့ အစ္မကို ဟိုးအစကတည္းက သိတယ္ စာေတြ တိတ္တိတ္ကေလး ဖတ္ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္က်ေနာ္ စာျပန္ေရးျပီးမွ ေကာ့မန္႕ေလးေတြေရးရင္း အသြားအျပန္ ရွိလာေတာ့တာ ။ အဲ့ေတာ့မွပဲရင္းႏွိီးလာသလို မေမ ေကာ့မန္႕ေလးေတြရရင္ေပ်ာ္တယ္ ေသေသခ်ာခ်ာေလး ဂရုတစိုက္ဖတ္တာ သိသာတယ္ ။

ဟူတ္ပါ့ အရင္က ဘေလာ့မွာေပ်ာက္ၾကရင္ တကယ့္ကိုယ့္အိမ္သာ ကိုစိတ္ပုူသလို ေနေကာင္းရဲ့လား အလုပ္မ်ားေနလားေမးရတာ အေမာ ။

ဒီိတိုင္းေလး စီးေမ်ာၾကအံုးစို႕ း)