Friday, February 10, 2012

ဦး၀ဏၰနဲ႔ ေမဓာ၀ီ

ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က အေမနဲ႔ skype မွာ စကားေျပာရင္း အေမက တရားနာဖို႔ , သတင္းဖတ္ဖို႔ ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြ ေမးတာနဲ႔ ေျပာျပရတယ္။ တကယ္တမ္း အေမက ကြန္ပ်ဴတာ သိပ္သံုးတတ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေမ ျမန္မာျပည္မွာကတည္းက သူ႔အတြက္ လက္ပ္ေတာ့ေလးတခု သပ္သပ္ ေပးထားၿပီး ျပည္ပေရာက္ သားသမီးေတြနဲ႔ အြန္လိုင္းကေန စကားေျပာလို႔ ရေလာက္႐ံု သံုးတတ္ေအာင္ သင္ေပးထားတယ္။ တခါတေလ က်မနဲ႔ ေျပာရင္းဆိုရင္း တခုခု ျဖစ္သြားရင္ တဖက္ကေန က်မက အေမနားလည္ေအာင္ … “အေမ ခလုတ္ အနီေလးႏွိပ္၊ အစိမ္းေလးႏွိပ္၊ ဘယ္ေနရာကို ကလစ္ တခ်က္ႏွိပ္၊ အန္းတားေခါက္ စသျဖင့္ ေျပာျပရတယ္။ အေ၀းကေန ေျပာရတာဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ခက္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အေမက တျခားေနရာမွာသာ စိတ္မရွည္တာ၊ သားသမီးေတြနဲ႔ ေျပာခ်င္ေတာ့ သူ႔ခမ်ာ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ရရွာတယ္။


ေမြးသမိခင္ႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာမ်ား (၂၀၀၂ ခုႏွစ္ကပံုပါ ဒီဘေလာ့မွာ တခါတုန္းက တင္ဖူးေသးတယ္)

အေဖက်ေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ျပန္ဘူး၊ တျခားေနရာမွာ စိတ္ရွည္ေပမဲ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သင္ေပးလို႔ကို မရတာ။ က်မ ျမန္မာျပည္မွာရွိတုန္းကတည္းက အေဖ့စာအုပ္ေတြ စာ႐ိုက္ေပးရေတာ့ အေဖ့ကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ စာ႐ိုက္ႏိုင္ေအာင္ သင္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေသးတယ္။ စက္အဖြင့္ အပိတ္ကိုပဲ ၃ ရက္ေလာက္ ဆက္ျပရၿပီး ေနာက္တခါ ျပန္ေမးရင္ ေမ့ေမ့ေနပါေရာ။ ၿပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္ … “အေဖက အဘိဓမၼာကလြဲရင္ ဘာမွ စိတ္မ၀င္စားဘူး” တဲ့။ “အေဖရယ္ ဘုန္းႀကီးေတြေတာင္ ကြန္ပ်ဴတာေတြ သံုးေနၾကတာပဲဟာ … တိပိဋကဆရာေတာ္ႀကီး ဦး၀ိစိတၱဆို လက္ႏွိပ္စက္ကို လက္ညႇိဳးေလး တေခ်ာင္းထဲနဲ႔ ႐ိုက္ၿပီး က်မ္းေတြျပဳသြားတာ မဟုတ္လား အဲဒီေခတ္က ကြန္ပ်ဴတာေပၚရင္ ဆရာေတာ္ႀကီးလဲ ကြန္ပ်ဴတာ သံုးမွာပဲ” စသျဖင့္ က်မလဲ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဆြဲေဆာင္ပါေသးတယ္။ ဘယ္လိုမွ မရတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုး လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရေတာ့တယ္။


အေဖတရားစာ အသံသြင္းေပးေနတုန္း ခိုုး႐ိုက္ထားတဲ့ပံု

က်မတို႔နဲ႔ အြန္လိုင္းကေန စကားေျပာလဲ အေမအဆင္သင့္ ေခၚေပးၿပီးမွ အေဖက လာေျပာတယ္။ အေဖေျပာေနတုန္း အေမက ဟိုထသြား ဒီထသြားနဲ႔ အနားမရွိတဲ့အခိုက္ လိုင္းက်သြားရင္ အေဖက ဘာမွ မလုပ္တတ္ေတာ့ျပန္ဘူး။ က်မတို႔ဘက္က ျပန္ေခၚလဲ မကိုင္တတ္ဘူး၊ အေမ့ကို ေျပးေခၚရတယ္။ ခုေတာ့ အေဖလဲ ေခၚတာေတြ ကိုင္တာေတြ လုပ္တတ္ေနပါၿပီ။ နည္းနည္း တိုးတက္ေနၿပီ ဆိုရမွာေပါ့။

အေမျမန္မာျပည္မွာတုန္းက သံုးတဲ့ လက္ပ္ေတာ့ေလးက ျပည္ပခရီးထြက္ေတာ့ မသယ္ႏိုင္တာနဲ႔ ထားခဲ့ရတယ္။ ဒီကိုေရာက္ေတာ့ အမလတ္က သူ႔ႏုတ္ဘုတ္ေလး အေမ့ကို ေပးထားၿပီး skype သံုးလို႔ရေအာင္၊ ဘီဘီစီ ဗီအိုေအလို သတင္းဆိုက္ေတြ အေမအဆင္သင့္ ၀င္ၾကည့္လို႔လြယ္ေအာင္ လုပ္ေပးထားတယ္။ ဒီမွာ ၂ လေလာက္ေနၿပီး တခါ ေမာင္ေလးဆီေရာက္ျပန္ေတာ့ ေမာင္ေလးက သူ႔လက္ပ္ေတာ့ေလး အေမ့ကို ေပးထားတယ္။ ဆိုေတာ့ စက္တခုေျပာင္းတိုင္း အေမ့မွာ သံုးရတာ အထာမက် ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ စက္တခုခုနဲ႔ တခုက ခလုတ္ေတြ နည္းနည္းကြဲတာတို႔ သြင္းထားတဲ့ ေဆာ့ဖ္၀ဲ ဗားရွင္းခ်င္း မတူတာတို႔ ျဖစ္ေနတာကိုး။

ဟို အစမွာ ေျပာခဲ့သလို အေမက က်မကို တရားဆိုက္ သတင္းဆိုက္ေတြ ေမးေတာ့ က်မက ဓမၼေဒါင္းလုတ္ ၀က္ဆိုက္လင့္ခ္ကို ေပးလိုက္တယ္။ အေမက လင့္ခ္ကို အလြယ္တကူ အျမဲ၀င္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးပါဆိုတာနဲ႔ ဘြတ္မာ့ခ္ လုပ္ဖို႔ အေမ့ကို အေ၀းသင္ သင္ေပးရျပန္တယ္။ အေမသံုးတဲ့ ဘေရာက္ဇာက ဖိုင္းယားေဖာ့စ္ ဆိုေပမဲ့ က်မလက္ရွိ ဖိုင္းယားေဖာ့စ္နဲ႔က ဗားရွင္းခ်င္း မတူဘူး။ ေနရာေတြက ခပ္လြဲလြဲမို႔ ေျပာရတာ နည္းနည္းေတာ့ ခက္တာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဓမၼေဒါင္းလုတ္ဆိုက္ကလဲ ၂ ခုျဖစ္ေနတယ္။ ဓမၼေဒါင္းလုတ္ အင္ဖိုနဲ႔ ဓမၼေဒါင္းလုတ္ ေဒါ့ကြန္း။ တခုက ေအာ္ဒီယိုဖိုင္ေတြ အလုပ္မလုပ္ဘူး။ အယ္ရာျပေနတယ္။ အဲဒါကို က်မက အရင္မစစ္မိဘဲ အေမ့ကို သြားေပးလိုက္မိတယ္။ အေမ့ခမ်ာ ႀကိဳးစားပမ္းစာ ဘြတ္မာ့ခ္ လုပ္ၿပီးခါမွ မရတဲ့ဟာႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့ ျပန္ဖ်က္ခိုင္းရျပန္ေရာ။

အေမကလဲ ရယ္ေတာ့ရယ္ရတယ္၊ ကလစ္တခါႏွိပ္ဖို႔ေျပာရင္ သံုးေလးခါေလာက္ ႏွိပ္ထည့္လိုက္တာ၊ ျမန္ေအာင္လို႔ဆိုပဲ၊ အဲေလာက္ႏွိပ္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာက ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ ေၾကာင္ေနေတာ့ ပိုေႏွးေနတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ငါ့ကို စက္အစုတ္ႀကီး ေပးထားတယ္လို႔ ေမာင္ေလးကို စိတ္ေကာက္ခ်င္ေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ က်မက ေျပာရတယ္ “အေမ အဲဒါ ကြန္ပ်ဴတာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးေလ … တခ်က္ႏွိပ္ဆို တခ်က္ပဲ ႏွိပ္ၿပီး ခဏေစာင့္ အေမရဲ႕ …” ဆိုေတာ့
“တခ်က္ႏွိပ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းမွ မလာတာေအ … ထပ္ႏွိပ္မွာေပါ့” တဲ့။ မႏိုင္ဘူး … အဲဒီလို။

ဒါေပမဲ့ ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ဒီလိုပဲ က်မက အေ၀းသင္ သင္ေနၾကပါပဲ။ အေမ့ကိုတြင္ မဟုတ္ပါဘူး၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၉ ႏွစ္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အကိုႀကီးတေယာက္ကို မိုက္ခ႐ိုေဆာ့ဖ္ေ၀ါ့ဒ္ သံုးတတ္ေအာင္ အြန္လိုင္းကေန အေ၀းေရာက္ သင္ေပးဖူးတယ္။ သူ႔ခမ်ာ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ အဲဒီတုန္းကမွ စၿပီး သံုးတတ္ရွာတာပါ။ က်မသင္ေပးလိုက္ေတာ့ အေျခခံအဆင့္ေလာက္ သံုးတတ္ျပဳတတ္သြားပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာအေၾကာင္း လံုး၀မသိသူေတြကို အေ၀းေရာက္ သင္ရတာ ကြန္ပ်ဴတာထဲက အေခၚအေ၀ၚေတြ သြားေျပာလို႔ သိပ္မရပါဘူး။ escape, alter, control လို႔ ေျပာရင္ ဘယ္သိမလဲ။ ဟိုဘယ္ဘက္ အေပၚေထာင့္က အီးအက္စ္စီ (ESC) ဆိုတဲ့ ခလုတ္ေလးကို ႏွိပ္ ... စသျဖင့္ ေျပာရတယ္။

ႀကံဳလို႔ ေျပာရအံုးမယ္။ ၁၉၉၈-၉၉ ေလာက္တုန္းက က်မတို႔ အလုပ္ထဲမွာ ယာဥ္ေမာင္းခန္႔ထားတဲ့ တုတ္ႀကီး ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္ရွိတယ္။ သူက ကားမေမာင္းရတဲ့ အခ်ိန္ အားေနရင္ လြတ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ တလံုးေရွ႕ထိုင္ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္လုပ္ၾကည့္တတ္တယ္။ က်မတို႔လဲ သူသံုးတတ္ပါေစလို႔ ၾကည့္ေနရတာပဲ။ အဲဒီလို ေလွ်ာက္လုပ္ေနရင္း သူမလုပ္တတ္ေတာ့လို႔ ေဘးကလူကို လွမ္းေမးေတာ့ အဲဒါ space bar ပုတ္လိုက္လို႔ တေယာက္က ေျဖလိုက္ေရာ … ။ အဲဒါမွ ခက္တာပဲ စေပ့ဘားကို သူမသိဘူး။ ဒါနဲ႔ စေပ့ဘားဆိုတာ အဲဒီခလုတ္ေလ လို႔ ျပလိုက္ေတာ့ ...
“ေၾသာ္ … အမကလဲ တံုးရွည္ပုတ္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ၿပီးတာပဲဟာကို…” တဲ့။ အင္း ဟုတ္သား … စေပ့ဘားကလဲ ကီးဘုတ္က ကီးေတြထဲ အရွည္ဆံုးအတံုးပဲ။ သူ႔သေကၤတနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲကိုး။

တခါတုန္းကေတာ့ ဆရာေတာ္တပါး ကြန္ပ်ဴတာမွာ အသံမလာလို႔ က်မဆီ ဖုန္းဆက္ေမးတယ္။
“ဘုန္းဘုန္း volume ကို တိုးထားလို႔လားမွ မသိတာ။ volume ကို တခ်က္စစ္လိုက္ေလ …” လို႔ က်မက ေျပာေတာ့ … ဆရာေတာ္က ဘယ္နားမွာ volume ရွိမွန္း မသိပါဘူး။ ဒါနဲ႔
“ညာဘက္ ေအာက္ေထာင့္က နာရီေပၚတဲ့ နားေလးမွာ volume ရွိတယ္ဘုရား” … ဆိုေတာ့ …
“ေၾသာ္ torch light လို ဟာေလးလား” တဲ့။ ဟိဟိ က်မမွာ ရယ္လိုက္ရတာ။ ဟုတ္သားပဲ အဲဒီ volume ေလးက torch light ထိပ္ကေလးလို ျဖစ္ေနတာကိုး။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္က ဆက္ေျပာေသးတယ္။
“အဲဒါေလးမွာ အလံနီျပေနတယ္” တဲ့။ အလံနီဆိုေတာ့ ဘာမ်ားပါလိမ့္လို႔ … ေနာက္မွသိတယ္ mute ျဖစ္ေနတာကိုး။
“အဲဒီ အလံနီကို ျပန္ႏွိပ္လိုက္ပါ ဘုရား” ဆိုေတာ့မွ တံုခနဲ အသံၾကားၿပီး
“အိမ္း … ရသြားၿပီ” တဲ့ … ။
အဲဒီလိုေတြ က်မက ၾကံဳဖူးထားတာဆိုေတာ့ အေမ့ကိုလဲ သူနားလည္ေအာင္ ၾကံဖန္ ေျပာရတာပါပဲ။

အဲ .. အဲ .. အေမက တုတ္ႀကီးရဲ႕ တံုးရွည္ေလာက္ေတာ့ မဆိုးေသးပါဘူး။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေတာ့ရွ္လိုက္ေလာက္ပါပဲ။ (အဟဲ … ဒီပို႔စ္ကို ဆရာေတာ္ဖတ္မိရင္ သည္းခံေတာ္မူပါ အရွင္ဘုရား။) ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေမလဲ အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ က်မလဲ ေျပာရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး လွ်ာထြက္မတတ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဖ်က္ရတာရယ္ ျပန္ထည့္ရတာရယ္ ႏွစ္ခါျပန္ ျဖစ္သြားတာကိုး။ အေမကလဲ သိတယ္။
“ဒီေက်ာင္းသူက သင္ရတာ ခက္လား” … တဲ့ က်မကို ေမးပါတယ္။
“အင္း … နည္းနည္းေတာ့ အာေပါက္တယ္” လို႔ က်မကလဲ စ-ခ်င္တာနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ သူ႔ကိုသင္ရတာ အာေပါက္တယ္ဆိုေတာ့ အေမက သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ဘူး။
“ေမ့ကို သင္ရတာ အာေပါက္တယ္တဲ့ … ဆရာမဆူေနတယ္…” လို႔ အေဖ့ကို လွမ္းတိုင္တယ္။ အေဖကေတာ့ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေျပာေနတာကို မလွမ္းကမ္းက ထိုင္နားေထာင္ၿပီး ရယ္ေနတာပါပဲ။

သူ႔ကိုသင္ရတာ အာေပါက္တယ္ ေျပာမိတာနဲ႔ အေမက က်မကို မေက်နပ္တဲ့ ကိစၥတခု ေခါင္းထဲ ေရာက္လာတယ္ ထင္တယ္။ ေကာက္ခါငင္ခါ လွမ္းေမးပါေတာ့တယ္။

“ဒါနဲ႔ ညည္းဟိုေန႔က စကားေျပာတဲ့ ဦး၀ဏၰဆိုတာ ဘယ္သူလဲ”
“အင္ … ဘယ္က ဦး၀ဏၰလဲ သမီးမသိပါဘူး”
“ဘာမသိဘူးလဲ … ညည္းပဲ ေျပာတာေလ … အေမ လွမ္းေခၚတုန္းက ဦး၀ဏၰနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္ဆို”

က်မ အေျပးအလႊား စဥ္းစားရပါၿပီ။ အေမလွမ္းေခၚတုန္းက … ဦး၀ဏၰ … အဲ … ဟုတ္ၿပီ … ဟားဟား … ။ သိပ္မၾကာပါဘူး က်မသေဘာေပါက္သြားၿပီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္မိတယ္။ အေဖ့ကိုလဲ စစ္ကူေခၚၿပီး ေျပာျပေတာ့ အေဖလဲ တဟားဟားနဲ႔ … အေမကေတာ့ ဟြန္း … ဘယ္သိမွာလဲ တဲ့။

ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။ အဲဒီေန႔က အေမက က်မကို skype မွာ အြန္လိုင္းျမင္လို႔ လွမ္းေခၚတယ္။ ၾကည့္ပါ …

[30/01/2012 15:49:36] Mar Mar: r u free
[30/01/2012 15:49:43] me: oo yee daw* is in downstair
[30/01/2012 15:49:49] me: u wanna talk with me?
[30/01/2012 15:49:54] Mar Mar: ok
[30/01/2012 15:50:02] Mar Mar: bye

က်မကုိ အားလားေမးတာကို အားတယ္ မအားဘူး မေျပာဘဲနဲ႔ ဦးရီးေတာ္ ေအာက္ထပ္မွာ ရွိေနတယ္လို႔ က်မက ေျဖလိုက္ၿပီးမွ အေမ က်မနဲ႔မ်ား ေျပာခ်င္လို႔လားမသိဘူးလို႔ ေတြးမိေတာ့ u wanna talk with me? လို႔ ေမးလုိက္မိတယ္။ အဲဒါကို အေမက U Wanna (ဦး၀ဏၰ) လို႔ ဖတ္ၿပီး … ငါနဲ႔က်ေတာ့ မေျပာဘူး၊ ဘယ္က ဦး၀ဏၰနဲ႔ ေျပာေနလဲ မသိဘူးဆိုၿပီး စိတ္ေကာက္လို႔ အိုေက ဘိုင္ သြားတာပါ။

က်မမွာ ရယ္လိုက္ရတာေလ … ။ တေယာက္ထဲ ရယ္လို႔ အားမရတာနဲ႔ အမလတ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာျပေတာ့ …
“ေအး အေမက နင့္ကို စိတ္ဆိုးေနတာ ငါ့ကိုလဲ လွမ္းတိုင္ေသးတယ္ … ဦး၀ဏၰဆိုတာ သိလားတဲ့၊ နင္ ဘယ္က ဦး၀ဏၰနဲ႔ ေျပာေနလဲ မသိဘူးတဲ့”
“ဟီးဟီး ဟုတ္လား … ရယ္ရတယ္ … အဲေတာ့ ဘာေျပာလိုက္လဲ …”
“ငါကလဲ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ဦး၀ဏၰ ေတာ့ မသိဘူး၊ ဦးဇနကျဖစ္မွာပါလို႔ …”
“ဟားဟားဟား …”
က်မလဲ မေအာင့္ႏိုင္ဘူး ေအာ္ရယ္မိတာပဲ။ ဦးဇနကဆိုတာက အဂၤါေမာင္ ဘေလာ့ေရးတဲ့ ဦးဇင္းပါ။ က်မအမလတ္ ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္မွာ ဒီပလိုမာသင္တန္းတက္တုန္းက သူ႔ရဲ႕ ဆရာျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ က်မက ကိစၥရွိရင္ အဲဒီဦးဇင္းနဲ႔ တခါတေလ ဖုန္းေျပာတတ္တာ သူကလဲ သိေနတာကိုး။ က်မအသိထဲမွာလဲ ဘုန္းႀကီးေတြက ခပ္မ်ားမ်ားဆိုေတာ့ ဦး၀ဏၰဆိုတာ ဘုန္းႀကီးလို႔ အမလတ္က ထင္ေနတာ။ အေမကေတာ့ က်မ ေျပာေနက် မိတ္ေဆြေတြ နာမည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သိထားတာမို႔ ဦး၀ဏၰဆိုတဲ့ နာမည္အသစ္ကို ၾကားေတာ့ အြန္လိုင္း မိတ္ေဆြ အသစ္တေယာက္ ရျပန္ၿပီလားမသိဘူးဆိုၿပီး ေတြးေနတာ ေနမွာေလ။

“နင္ကလဲ အေမ့ကိုမ်ား u wanna ေတြ ဘာေတြ သြားေျပာရသလား … အေမ့ခမ်ာ အြန္လိုင္းမွာ ငါတို႔နဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔ ေစာင့္ေနရတာ … နင္က တျခားလူနဲ႔ ေျပာေနတယ္ဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာေပါ့ … အေမ သနားပါတယ္ …”

အမလတ္ကေတာ့ က်မကိုပဲ အျပစ္တင္ပါတယ္။ အင္းေလ ဟုတ္သားပဲ … က်မကလဲ အမွတ္တမဲ့နဲ႔ သံုးေနက်မို႔ သံုးလိုက္မိတာကိုး … ။ အဲဒီေန႔က အေမနဲ႔ ေျပာၿပီး ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ … အေမက က်မကို စိတ္မခ်စြာ မွာတယ္။

“လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္ … စာလဲႀကိဳးစား … ဦး၀ဏၰနဲ႔ပဲ စကားေျပာမေနနဲ႔ …” တဲ့။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၀၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၂
၂၁း၅၀ နာရီ

22 comments:

ကိုရင္ said...

ဟဟဟဟဟ
ေကာင္းေရာကြာ..
ေတာ္ေသးတယ္။။ဘယ္သူလဲ ေမးလို႔..
အဲလို မဟုတ္ပဲ ငါ့သမီးေၿပာတဲ့ ၀ဏၰနဲ႔ အေမစကားေၿပာခ်င္တယ္ဆို ဒုကၡဗ်ာ :D

Anonymous said...

ရယ္ရတယ္...။
ေက်းဇူး..။


ေပါက္

အဂၤါေမာင္ said...

အိမ္း..
သူ႔ဖာသူ ဦး၀ဏၰနဲ႔စကားေျပာေနတာကုိ ပိႏၷဲပင္ လာဆြဲထည့္ေနေသးတယ္။ း)

ေန၀သန္ said...

ဟားဟား.. ျဖစ္ရေလ... အစ္မအေမက ဒီလုိသင္ေပးလို႕ရတာေတာင္ ကံေကာင္း.. အစ္မေရ.. း))))

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

စုခ်စ္ said...

ဟီး... မေမရဲ႔ အေမက ခ်စ္စရာ ေကာင္းတယ္။ အိမ္က ေမေမ လဲ အဲသလိုပဲ... ကိုယ္က မေတာ္တဆ စကားမွားေျပာမိလိုက္ရင္... သူထင္တာ သူေတြးျပီး စိတ္ေကာက္တတ္တယ္။

တို႔ေတြ ေဖေဖ လည္း ပထမဆံုး စင္ကာပူကို လာလည္ေတာ့ အင္တာနက္ သံုးတာကို ေျပာျပအံုးမယ္... အဲဒီတုန္းက Dial up ေတြနဲ႔ပဲ သံုးရတာကိုးေနာ္... ကြန္ျပဴတာဖြင့္လိုက္ျပီဆို အင္တာနက္ တက္ဖို႔အတြက္ Dial up window ေလးေပၚလာျပီး user name နဲ႔ password ျဖည့္ရတယ္။ ေဖေဖ ေရာက္လာေတာ့ ကိုယ္ရံုးသြားတဲ့ အခ်ိန္ သူ သံုးလို႔ရေအာင္ user name နဲ႔ Password ကို auto လုပ္ေပးခဲ့တာ တစ္ရက္ေတာ့ သံုးေနရင္း သူ log out လုပ္မိတာလား မသိ... password ျပန္ျဖည့္ခိုင္းတာ ျဖည့္မရလို႔ သံုးမရဘူးတဲ့။ password မွားတယ္ပဲ ေျပာေနသတဲ့.... ဟင္...သမီး password ေဖေဖ့ကို မေပးရေသးဘူးထင္တယ္...ေဖေဖ ဘယ္လို သိလဲေပါ့...ဆိုေတာ့....အမယ္... ေဖေဖ့မ်ား အ တယ္ ထင္ေနလားတဲ့... သမီးလုပ္ေနတုန္း ေနာက္က ၾကည့္ေနတာ.....စတား ၆ခု ထည့္တာ ေတြ႔ေနတာပဲ.... အဲဒီစတား ၆ခု ထည့္လိုက္တာပဲ...မရဘူးတဲ့....ဟီးးးးးးး

Sint Si said...

Thank you for sharing all the tips and tricks. I am planing to teach my mom how to use computer as well.

Anonymous said...

ဟီး ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီပို႔စ္ဖတ္ရတာ လန္းဆန္းသြားတယ္... ဦးဇနက မိန္႔တာေပါင္းလိုက္ေတာ႔ ပိုၾကြလာတယ္ း)
ဒူကဘာ

ဟန္ၾကည္ said...

ဦး၀ဏၰဆိုတာကို စိတ္၀င္စားလို႔ တစ္ပုဒ္လံုးကို အာရုံအတင္းစိုက္ၿပီး ဖတ္လာတာ...ေတြ႕မယ့္ေတြ႕ေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွပဲ ေတြ႕ေတာ့သကိုး...ဟုတ္ပ ဟုတ္ပ..သူ႕ဟာက ဘယ္လိုဖတ္ဖတ္ ဦး၀ဏၰျဖစ္ေနသကိုး...အေမ့ခမ်ာ သမီးကေလး ၿမီးေကာင္ေပါက္ကို စိတ္မခ်ေတာ့လည္း ေျပာရွာေပမေပါ့ေလ း)

ခ်စ္အေမ
ေမတၱာေတြေတာင္လိုေမာက္ပါလို႔
ခ်စ္တာေတြ ေဆာင္ဂုဏ္ေျမာက္ေအာင္ပ
၀ဏၰကိုတင္း...

ေျပာမယ့္သာေျပာရတယ္ အိမ္က မိဘႏွစ္ပါးကိုလည္း အြန္လိုင္းသံုးဖို႔ တိုက္တြန္းတာ ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႔မရဘူးေလ...အံမယ္ က်န္တာေတြ အသံထြက္မညီတဲ႔ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက ဒီေနရာက်ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး အသံထြက္ညီသဗ်...မ်က္ရိုးကိုက္ပါသကြယ္ တဲ့ း)

mstint said...

မေမရဲ႕ေမေမနဲ႔ုအျပန္အလွန္ ေျပာၾကဆိုၾကနဲ႔ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာပဲေနာ္။ ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ေနတဲ့ တီတင့္ရဲ႕ေမာင္ေလး ညီမေလးေတြကို ျမန္မာျပည္ကတီတင့္က အြန္လိုင္းကေန ေဆာ့ဖ္ဝဲလ္ေလးေတြ ေပးရင္းရွင္းျပခဲ့ရတာေလးကို ျပန္သတိရသြားတယ္။ တီတင့္ရဲ႕ အိမ္ဦးသခင္္ဆိုရင္လည္း ကြန္ပ်ဴတာကို နာရီဝက္ထက္မပိုဘူး ေခါင္းေနာက္လို႔တဲ့ ဝါသနာပါတာ မပါတာနဲ႔ပဲဆိုင္မယ္ထင္တယ္ေနာ္ း)) ဦးဝဏၰအေၾကာင္းဖတ္ရတာ ပါးစပ္ျပန္မပိတ္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားတယ္ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

စူးနွယ်လေး said...

ရယ္ရတယ္ မေမ...
မေမ အေမက မဆိုးဘူးေနာ္

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ခ်စ္စရာ အလြဲေလးက အမွတ္တမဲ႕ကေန အမွတ္တရ အၿဖစ္ ၾကည္နူးစရာေလးပဲ မမေရ..:):)

sosegado said...

သေဘာက်မိတယ္
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ သုံးတတ္သြားရင္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္

SHWE ZIN U said...

မေမဓါဝီ ေရ

စာေလးဖတ္ၿပီး ေပ်ာ္သြားတယ္ ဟုတ္ပ ဘယ္က ဦးဝဏၰ နဲ႕ စကားေျပာေနမွန္း မသိ အေမ တေယာက္လံုးျပစ္ထားၿပီး သနားပါတယ္

ခင္မင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး

Anonymous said...

ျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာေလးေတြဆိုေတာ့... း)
တစ္ခါတစ္ေလ...
ထင္မထားတာေလးေတြက
အမွတ္တရျဖစ္သြားတတ္တယ္ေနာ္ း)
ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြပါ...။


ခင္မင္လွ်က္
မိစံ

ေမာင္မ်ိဳး said...

အဟိ...အေပၚမွာ စိတ္၀င္စားစရာေလးေတြဖတ္လာျပီး ဘယ္သူမ်ားလဲ ဦးဝဏၰ ဆိုတာ က်ေနာ္လည္းစိတ္၀င္စားေနတာ ဟိဟိ ၾကီးၾကီး ထင္လည္း ထင္စရာပဲ စာလံုးေပါင္းေတြ ၾကည့္ေတာ့ ဟုူတ္သား လူၾကီးေတြက အသက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ရလာရင္ ခေလးေလးေတြျပန္ျဖစ္လို႕ ခ်စ္စရာေကာင္းျပန္ေကာ း)

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

မေမရဲ႕ အေဖအေမက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ..
ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ဖတ္ေနမိတာ
ေအာက္နားလည္းေရာက္ေရာ မျပံဳးႏိုင္ေတာ႔ဘဲနဲ႕ ဝါးလံုးကြဲေအာင္ ရယ္ခ်ပစ္လိုက္ေတာ႕တယ္။
ေအးေလ မေမက အေမကို ဂရုမစို္က္ဘဲ ဦးဝဏၰကိုဘဲ ဂရုစိုက္ေနတာကိုး
စိတ္ေကာက္ေတာ႕မွာေပါ႔ း)
မိဘနဲ႕ ေနရခ်ိန္ေတြက စိတ္ခ်မ္းသာျပီး ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ္ မေမ.။

သစ္နက္ဆူး said...

ညီမေမ...
ေတာ္ေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ပို ့စ္ေလးဘဲ။
ေနာက္မွ ဦးဝဏၰ နဲ ့ မေမဓါကို ေမးစရာရွိေသးတယ္.

San San Htun said...

ဦးဝဏၰနဲ ့ပဲ စကားေၿပာ မေနနဲ ့ေနာ္ :P..မမေမ ေမေမ ေတာ္တယ္..

Anonymous said...

You better answer to your mom that U Wanna is current foreign minister who wants some advice from u and discuss about EU matters:D

မ်ဳိးေဇာ္ said...

မေမ
ကြ်န္ေတာ႔အေဖနဲ႔အေမအတုိင္းပဲ။သား3ေယာက္ရွိတာ။အကုန္အျပင္မွာခ်ည္းပဲေလ။အိမ္မွာသူတုိ႔နွစ္ေယာက္ထဲ။ရုပ္ျမင္ခ်င္လုိ႔အြန္လုိင္းသုံးဖုိ႔အေဝးသင္သင္ရတယ္။မေမတုိ႔အတိုင္းပဲအေမပဲသင္လုိ႔ရတယ္အေဖကလုံးဝကုိသင္လုိ႔မရဘူး။ေတာ္ေတာ္ကုိအျဖစ္ခ်င္းတူေနလုိ႔ေခါင္းစဥ္ကုိေတာင္ေမ႔ျပီးျပဳံးျပဳံးနဲ႔ဖတ္ေနလုိက္တာေခါင္းစဥ္ေတာင္ေမ႔သြၾးျပီအဆုံးက်မွရီလုိက္ရတာမ်က္စိေတာင္က်ယ္သြားတယ္။ေအာ္က်ြန္ေတာ္ကမေမထက္ကံေကာင္းတယ္အေမကသူလုပ္လုိ႔မရရင္ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကုိဖုန္းဆက္ေခၚတာေလ။ေနာက္ေျပာေနရင္းအဆင္မေျပရင္လည္းအငယ္ဆုံးညီကသင္ေပးတာေလ၊အေးသင္ကုိ၊မေမစာေတြကုိဖတ္ျဖစ္တာႀကာပါျပီခုပထမဆုံးေရးတာပဲ။စာေရးပ်င္းတယ္ေလ၊ခုေတာပအေႀကာင္းအရမ္းတုိက္ဆုိင္ေနလုိ႔မေရးမေနနုိင္လုိ႔ေရးလုိက္တာ။မေမပုိ႔(စ)ေတြအတြက္ေက်းဇူးပါ

ေမဇင္ said...

ဓာတ္ပုံၾကည့္ကတည္းက ၾကီးၾကီး ကို ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းလိုက္တာလုိ႕ ေတြးေနတာ...မေမ ေရးထားတဲ့ u wanna talk with me ? ကုိ လဲ ဦး၀ဏၰ နဲ႕ မေမ စကားေျပာေနတာလုိ႕စစခ်င္းေတြးမိေသးတယ္...:D ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္ဖုိ႕ေကာင္းလုိက္တာ း)

မစုခ်စ္ ရဲ႕ ေကာ္မန္႕ကုိဖတ္ပီးလဲ သေဘာက်သြားေသးတယ္ း)

Thet Oo said...

ဦးဝဏ္ဏ က ရည္းစားစာ ေပးမသြားလိုု႕ေတာ္ေသးတယ္။