စီးဆင္းခဲ့တယ္ …
ဘယ္ေသာင္မွ မရပ္
ဘယ္ကမ္းစပ္မွ မခို
ရာဇ၀င္ေတြကို ထမ္းလို႔
ကမ္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းရင္း
သူ … စီးဆင္းခဲ့တယ္။
စီးဆင္းေနဆဲ …
ေသာင္ပဲထြန္းထြန္း ကၽြန္းပဲခံခံ
ေလထန္ထန္ မိုးသည္းသည္း
ႏွင္းဖြဲဖြဲ ေနသာသာ
ဘယ္အခါမွ ျပန္မလွည့္ဘဲ
သူ … စီးဆင္းေနဆဲ … ။
စီးဆင္းပါေစ …
အညာမွ အေၾက
ေျပျမန္မာ တ၀ွမ္း
သူထြင္တဲ့ လမ္းေပၚမွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
လြတ္လပ္စြာ
ထာ၀စဥ္ စီးဆင္းႏိုင္ပါေစ … ။ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၃၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၁
၂၂း၁၉ နာရီ
ပထမပို႔စ္ကို ၂၃ရက္ေန႔ အမီ မတင္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ သံုးေၾကာင္းေလးပဲ ေရးၿပီး မနက္ ၄ နာရီ အိပ္ရာကအႏိုး ေက်ာင္းမသြားခင္ တင္ထားလိုက္တယ္၊ တကယ္က အရွည္ေရးဖို႔ စိတ္ကူးထားၿပီးသားမို႔ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္လို႔ ကိစၥ၀ိစၥေတြ အားလံုး အၿပီးမွာ ကဗ်ာေလးကို ဆက္ေရးျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ အသံပါ သြင္းလိုက္ပါတယ္။ လည္ေခ်ာင္းနာ ေခ်ာင္းဆိုး တ၀က္တပ်က္ ႏွာေခါင္းပိတ္ေနတဲ့ အသံနဲ႔ေပမဲ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကေန႔အတြက္ အမွတ္တရေလးေပါ့ ... ၾကားခ်င္ရင္ နားဆင္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ အားလံုးကို အားနာစြာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ... ။
