Friday, July 08, 2011

တဒဂၤ

တဒဂၤ


တဒဂၤပါပဲ
ဒါေပမဲ့ ...
ႏွင္မရတဲ့ စိတ္က
ျပင္မရတဲ့ အမွားေတြ သင့္ခဲ့တယ္။

မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ႏွလံုးသား
သူ႔စကားလံုးမ်ား ေအာက္
႐ုန္းမရတဲ့ ေနာက္ဆံုး
အ႐ႈံးေပးရင္း က်ဆံုးခဲ့ရ
အဲဒီခဏမွာ ... ။

စိတ္ရဲ႕ ေစရာ
ေလမွာလြင့္ေမ်ာ
ေမာပန္းႏြမ္းလ်
သတိရတဲ့အခိုက္ ...
ကိုယ္ေရွ႕မွာက အေမွာင္တိုက္ ... ။

x x x x x x x x x x x x
x x x x x x x x x x x x
x x x x x x x x x x x x

မိုက္တယ္လို႔ ဆိုမလား
"အမွား"ဆိုတာ သိရက္နဲ႔
မျပတ္သားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္
ေနာက္ထပ္ ....
ေရွ႕ဆက္ခဲ့မိျပန္တယ္။

စင္စစ္မွာေတာ့
အခ်စ္မပါ
သာယာမႈလႊမ္း
ေမတၱာ ခမ္းေျခာက္
သံေယာဇဥ္ အစက္အေျပာက္က
ဘယ္ေလာက္ထိ ခိုင္က်ည္မွာမို႔လဲ ... ။

တဒဂၤဟာ ...ဘ၀မဟုတ္
တဒဂၤဟာ ... ထာ၀ရမဟုတ္
တဒဂၤဟာ ... အထင္ကရမဟုတ္
႐ႈပ္ေနတာေတြၾကား
အမွားတခုကို ျပင္ဖို႔
တဒဂၤကို ရပ္တံ့
လမ္းခုလတ္မွာ ေက်ာခိုင္း
ဘ၀ဆက္တိုင္း ေ၀းေစေၾကာင္း
ဆုကိုပဲ ေတာင္းရေတာ့မယ္ ... ။ ... ။
***
ေမဓာ၀ီ
၈၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၁
၁၂း၄၅ နာရီ

(လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေလာက္က ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးကို အနည္းငယ္ ျပင္ၿပီး တင္လိုက္တယ္)

13 comments:

ဟန္ၾကည္ said...

တဒဂၤေတြ ရင္ထဲေမႊေႏွာက္
စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ ေပ်ာ္၀င္ပါရင္း
ခ်စ္ျခင္းတို႔ထံ ေျပး၀င္ရန္ခက္
ေနာက္ရက္တိုင္းမွာ ေမဓာ၀ီသည္
ရစ္ခ်ီေႏွာင္ပတ္ ဖြဲ႔ထံုးတတ္ေသာ
ထိုသေဘာကို ေစာေၾကာေသခ်ာ
နားလည္ပါ၍ ေမ့ေပ်ာက္တမ္းတ
တဒဂၤႏွင့္ ေ၀းကြာရၿပီး
စိတ္ပုတီးႏွင့္ ရိပ္ႀကီးေအာက္တြင္
သီလရွင္ႀကီး ျဖစ္ေစေသာ္၀္...

အစ္မေရ...စိတ္မရွိနဲ႔ဗ်ာ...အစ္မကဗ်ာဖတ္ၿပီး ဆုေတာင္းေပးလိုက္မိတယ္...D

seesein said...

ၾကီးေမေရ တဒဂၤေလး ၀င္ရတုန္း ဖတ္သြားတယ္ အရႈတ္ေတြၾကား ေနရတာကို ႏွစ္သက္ခုန္မင္ေနတုန္းပါ ၾကီးေမ ဆုေတာင္းတိုင္းျပည္႕ပါ့မလားေနာ

ခင္မင္တဲ့
စစ

ညီလင္းသစ္ said...

ကဗ်ာေလး ႀကိဳက္တယ္ မေမ..၊ က်ေနာ္တို႔ ေန႔စဥ္ ႐ွင္သန္ရာ ဘဝမွာ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အက်ိဳး ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက တဒဂၤ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ ျဖစ္သြားတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေၾကာင့္ ဆိုတာ သတိရမိတယ္..၊ ကန္ေရျပင္ထဲ ခဲက်သလိုပဲလို႔ ဆိုရမယ္ ထင္တယ္ေနာ္၊ က်သြားတာက တဒဂၤေလးပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီက စ,လိုက္တဲ့ လႈိင္းေတြက တခါတေလ အဆံုးမသတ္ ႏိုင္ဘူး၊ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတဲ့ မ်က္ဝန္းတစံုေၾကာင့္ ကဗ်ာေလးက ပိုၿပီး 'ႂကြ' ေနခဲ့တယ္၊ အဲဒါဟာ တဒဂၤ အၾကည့္မ်ားလား....။ း))

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ႀကီးေမေရ မဂၤလာပါ။

ကဗ်ာလက္ေဆာင္...
"ပူမွန္းသိလ်က္နဲ႔
တုိးမိခဲ့
ပုိးဖလံႏွယ္...

ဒီလုိအမွားမ်ဳိး
ထပ္မတုိးရေအာင္
ေရွာင္ကြင္းသြားသည္
သစ္ပင္အရိပ္ဆီ...။

ဆရာကိုဟန္ႀကည္ကို အားက်လုိ႔ ဟဲ မစပ္တတ္ဘဲနဲ႔ ႀကီးေမကို လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လြန္းလုိ႔ စပ္ေပးလုိက္တယ္။

က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ႀကီးေမေရ...

ညိမ္းႏိုင္ said...

အင္း....တဒဂၤ....တဒဂၤ...အဲ့တဒဂၤ ေျကာင့္ပဲခက္ေနတာ...
ခက္သာခက္....ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ့တဒဂၤကို ခုထိမက္
တုန္း....:)

မိုးယံ said...

မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ႏွလံုးသား
သူ႔စကားလံုးမ်ား ေအာက္
႐ုန္းမရတဲ့ ေနာက္ဆံုး
အ႐ႈံးေပးရင္း က်ဆံုးခဲ့ရ
အဲဒီခဏမွာ ... ။

စိတ္ရဲ႕ ေစရာ
ေလမွာလြင့္ေမ်ာ
ေမာပန္းႏြမ္းလ်
သတိရတဲ့အခိုက္ ...
ကိုယ္ေရွ႕မွာက အေမွာင္တိုက္ ... ။

သေဘာက်တယ္။

မအိမ္သူ said...

မေမေရ
ကဗ်ာေလးေကာင္းလြန္းလို႔ အထပ္ထပ္ ဖတ္သြားတယ္။
...
လူေတြအားလံုးဟာ
တဒဂၤေတြႀကိဳးရႈပ္လို႔
ဘ၀ဇာတ္ထုပ္ေတြ ေထြျပား
အမွားေတြၾကားထဲမွာ
ေပ်ာ္စရာေတြ႔လိုေတြ႔ျငား
ရွာေဖြေနခဲ့ၾကသူမ်ားခ်ည့္ပါဘဲ မေမေရ..

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

မမေရ...ကဗ်ာေလး ခံစားသြားတယ္...
ေကာင္းလိုက္တာေနာ္...:)
ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစ...မမ

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

ဓါတ္ပုံက ကဗ်ာထက္ ပုိလွေနလုိ႔ ကဗ်ာမဖတ္ဘဲ ဓါတ္ပုံကုိဘဲ ေငးေမာ ေတြးေတာၿပီး တေရးတေမာ အိပ္လုိက္မိတယ္။ း))))
ျမင္ဖူးသလုိလုိေပဘဲ။ ။

ခင္မင္လ်က္

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

သူဂ်ီးေျပာသလိုပ
ဓာတ္ပံုထဲက မ်က္ဝန္းနက္တစ္စံုကို ပိုစိတ္ဝင္စားသြားတယ္
ဘူဒူပါလိမ္႔ေနာ္
သိခ်င္လိုက္တာ.. နည္းနည္းေလာက္ေျပာျပပါလားလို႕ း)

Maung Myo said...

အဲ့ဒီ တဒဂၤ ေလးကပဲ အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီးကို ျဖစ္ေစတယ္ေနာ့္ တကယ့္ကို တဒဂၤမို႔ပဲ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ............ ဘယ္ဘက္ရင္အံုကေလးမွာ ဘာမွရွိေတာ့မယ္ မထင္ ။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ေမ....ပံုကို မ်က္ႏွာအျပည့္ ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ ဒီမ်က္ဝန္းနက္ေတြကို အေတြ႕ တဒဂၤမွာ ျဖစ္သြားတာ.... မ်က္ႏွာအျပည့္ ျပ ျပ....ဒါပဲ :)

SHWE ZIN U said...

ကဗ်ာေလး ကို တဒဂၤ လာေရာက္ ခံစားသြားပါေၾကာင္း