Wednesday, August 26, 2009

ျမန္မာေရွးစာဆိုတို႔၏ ကဗ်ာမ်ား (၇)

ဒီတပတ္ အပိုင္း (၇) မွာ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ ေရးဖြဲ႕သီကံုးတဲ့ သံေ၀ဂေတးထပ္မ်ားကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။ ေတးထပ္မ်ားကို မေဖာ္ျပခင္ ကဗ်ာ့ဥပေဒခန္းမွာပါတဲ့ အလကၤာေဒါသ ၃-မ်ဳိး အက်ဥ္းကို ဦးစြာ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
***
အလကၤာေဒါသ ၃-မ်ဳိး အက်ဥ္း

အဗၻႏၲရသရက္ ဥပမာတင္ျပခ်က္ႏွင့္အညီ အထက္စီစဥ္ခဲ့ရင္း က၀ိလကၡဏာ မာတိကာတို႔တြင္ -
ပဒ, ၀ါက်၊ ၀ါက်တၳ၌၊ ေဒါသျပစ္ေရာက္၊ ရွစ္, ကိုး, ေျခာက္မ်ားကို၊ ေၾကာက္ရြံ႕ ေရွာင္ဖယ္ၾကရမည္ ဟူသည္ကား -

၁။ ပဒေဒါသ ၈-ပါး
(က) ၀ိ႐ုဒၶတၳႏၲရေဒါသ
(ခ) အဓ်တၳေဒါသ
(ဂ) ကိလိ႒ေဒါသ
(ဃ) ၀ိေရာဓိေဒါသ
(င) ေနယ်ေဒါသ
(စ) ၀ိေသသနာေပကၡေဒါသ
(ဆ) ဟီနတၳကေဒါသ
(ဇ) အနတၳကေဒါသ
ဟူ၍ ပဒေဒါသ ရွစ္ပါးတည္း။

၂။ ၀ါက်ေဒါသ ၉-ပါး
(က) ဧကတၳေဒါသ
(ခ) ဘဂၢရီတိကေဒါသ
(ဂ) ဗ်ာကိဏၰေဒါသ
(ဃ) ဂါမၼေဒါသ
(င) ယတိဟီနေဒါသ
(စ) ကမစၥဳတေဒါသ
(ဆ) အတိ၀ုတၱေဒါသ
(ဇ) အေပတတၳေဒါသ
(စ်) သဗႏၶဗ႐ုသေဒါသ
ဟူ၍ ၀ါက်ေဒါသ ကိုးပါးတည္း။

၃။ ၀ါက်တၳေဒါသ ၆-ပါး
(က) အပကၠမေဒါသ
(ခ) ၾသစိၾတဟီနေဒါသ
(ဂ) ဘဂၢရီတိေဒါသ
(ဃ) သ-သံသယေဒါသ
(င) ဂါမၼေဒါသ
(စ) ဒု႒ာလကၤတိေဒါသ
ဟူ၍ ၀ါက်တၳေဒါသ ေျခာက္ပါးတည္း။

(ေဒါသတခုခ်င္းစီအတြက္ ရွင္းလင္းထားခ်က္ကိုေတာ့ ေရွ႕တပတ္မွ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမယ္။)
***
အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖဆို သံေ၀ဂေတးထပ္

(၁)
ထံုးေရႊေရာင္ ေႏွာင္မေၾကာ့ခ်င္ဘူ႔း၊ ေတာင္တေမာ့ ေဗြစြန္။ ေမွ်ာင္ကေတာ့ ေဟ၀န္မွာ၊ ေျမသလြန္ စက္ကိန္း။ က်င့္ၿခိဳးျခံ ေျဖေဖ်ာ္တယ္၊ ေနရာေတာ္ ေတာသစ္ရြက္စိမ္း။ ။ ပင္စကား၀ါ့ ရိပ္သာမွာ၊ အ၀ိဇၨာေဖ်ာက္သိမ္း။ တသိကၡာ ေစာင့္ထိန္းလို႔၊ တေယာက္ၿငိမ္းၾကံစည္။ ကမၼ၀ါ ေရႊစာထမ္းပါလို႔၊ ေခမာလမ္း ကူးလိုက္ပါေတာ့မည္။ ။ ဆြတ္လွမ္းလို႔ ကၽြတ္တမ္းကိုရည္တယ္။ ၀တ္ပန္းထည္ ဆင္သစ္ႏွင့္။ ၾကင္ခ်စ္သူ ေဖာ္မေခၚ၊ ျမန္းခ်င္ေပါ့ေနာ္။ ေမတၱာသြန္းတဲ့ ငယ္ကၽြန္းေဖာ္ငယ္၊ အလြန္းေတာ္ ေျပရစ္ရွာေတာ့ေလး။

(၂)
ေလာကဓံ ျပည္ဓေလ့ကို၊ သည္ယေန႔သိမ္းမည္။ ၾကည္မေမြ႕ကိန္းနယ္ကို၊ ၿငိမ္းလြယ္ေအာင္ ၾကံေပါ့။ သူေတာ္ျမတ္ ခႏၲီ၀ါလို၊ စံမွီရာ ယြန္းစို႔ အေသာ့။ ။ သခၤါရျဖစ္ပ်က္ ေမွာင္ကို၊ ႏွစ္သက္ေပါင္ တန္ေတာ့။ သစ္နက္ေရာင္ ဖန္၀ါေပ်ာ့ႏွင့္၊ ကႏၲာေၾကာ့ ရိပ္လယ္။ ခင္ေလးေမာင္ ေစနာထူးပါလို႔၊ ေခမာကူး ၾကည္လိုက္ပါေတာ့မယ္။ ။ သို၀ွက္လို႔ ကိုယ္တြက္ရြယ္တယ္၊ ဖိုလ္မဂ္ကြယ္ ရည္စူးလို႔။ ၾကည္ႏူးတဲ့ ဘာ၀နာ၊ ပြါးခ်င္ေတာ့သာ။ ၀ဋ္ကိန္းက လြတ္ၿငိမ္းခြါတယ္၊ ဒြတၱိ ံသာ ျမဲခ်င္ေပါ့ေလး။

(၃)
နန္းသေျပပင္ညြန္႔ႏွင့္၊ စမ္းေရကြန္႔ရိပ္ျပန္။ ပန္းေဟ၀န္႔ ဗိမာန္၊ အဓိ႒ာန္ တင္ျမန္း။ ပင္လံုးကၽြတ္ ပြင့္ေ၀ျဖာတယ္၊ ဧကစာသံုးတဲ့ သခၤမ္း။ ။ ျမတ္ႏြယ္ညြန္႔ တည္မရာမွာ၊ လွည့္လက်္ာ ေခြျမန္း။ စည့္မ်က္ႏွာ ေျမၾကငွန္း ငယ္သို႔၊ ေခၽြျမန္းလို႔ စိတ္သာ။ တင္စလြယ္ ဆင္ျခယ္သ၊ အ႒ဂၤ သံုးေဆာက္တည္ကာ။ ။ တကိုယ္ေမြ႔ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ၀ယ္၊ နိဗၺိႏၵာ ၾကည္ေဇာႏွင့္။ သည္ေတာၿမိဳင္ေ၀ပူ၊ ပန္းစံုကၾကဴ။ ကမၼ႒ာန္းရ အုတ္ဂူမွာ၊ ႐ုကၡမူ ေပ်ာ္ဆံုးပေလး။

(၄)
ႏွစ္ကိုယ္တူ ၾကံရာက်ေအာင္၊ ကႏၲာရ လွမ္းမယ္။ ဖလ္ၾကာႂကြ နန္းလယ္မွာ၊ စံျမန္းတယ္ မေမြ႕။ မူျခားလို႔ ဂူအားကို ရွာမယ္၊ လူပါးရာ ျမန္းစို႔ တေမ့။ ။ သံသာရ ရဟတ္နယ္ကို၊ ျပတ္ခ်င္တယ္ ယေန႔။ ေမပါလွ်င္ ေခၽြတာလို႔ ေရြ႕ႏိုင္ရဲ႕၊ ေသလာေကြ႕ ၿမိဳင္လယ္။ နိဗၺဴကို စိတ္တူႂကြရေအာင္ ဘိကၡဴမ လုပ္ပါေတာ့ကြယ္။ ။ ပုတီးႏွင့္ ခရီးလယ္မွာ၊ ၿပီးစလြယ္ ဟန္သိမ္းလို႔။ ဖန္ပိန္းေၾကာ့ နံ႔သာနီလြင္၊ လဲစို႔ ခင္ခင္။ ခိုင္တေၾကာ့ နဂိုရ္ယဥ္ငယ္၊ မၿငိဳျငင္ စမ္းပါႏွင့္ေလး။

(၅)
ႏွစ္ကိုယ္တူ ဆံခ်လို႔၊ ၾကံၾကစို႔ သက္လယ္။ သံသာရစက္နယ္ကို၊ ထြက္လြယ္ေအာင္ ရည္စူး။ ခ်စ္တဲ့ေဘ စိတ္တူညီလွ်င္၊ ဘိကၡဴနီ လုပ္ခဲ့ ေက်ာ့မွဴး။ ။ ဘ၀တိုင္း တသာကီရယ္၊ ပါရမီဆုထူး။ ညာမဒီ ခ်စ္ဦးႏွင့္၊ က်ဴးရင့္ကာ ႏွစ္ကိုယ္။ နိဗၺာန္တိုင္ စိတ္သန္မႈ၊ ဓိ႒ာန္ျပဳ ေတာင္းဆုပန္ဆို။ ။ သမၻဴလႏုပ်ဳိလို၊ ကုသိုလ္ေတာ္တရားႏွင့္။ လင္သား၀တ္ ဤငါးျဖာ၊ ျမဲပမကြာ။ ေဖခ်စ္တဲ့ ခင္ကညာရယ္၊ ရည၀ါ ခိုေအာင္းစို႔ေလး။

(၆)
သလြန္ေတာ္ ဂမုန္းပြင့္မွာ၊ ကုံးဆင့္ဆင့္ ျပဳကာ။ အံုးစြင့္စြင့္ႏုစြာ၀ယ္၊ ယုဇနာ ရွိန္ေႂကြ႕။ ေရႊညဥ့္႐ံု လြန္ဆန္းေပြတယ္၊ ဇြန္ပန္းေငြ ျဖန္းေရြ႕သိမ္ေမြ႕။ ။ အိပ္ရာေတာ္ သတ္ေမႊးထံုတယ္၊ နတ္ေသြးလႈံဓေလ့။ ျမတ္ေလးငံု အေျပ့ႏွင့္၊ ျပကေတ့မူရာ။ ျခင္ရံေတာ္ တကယ္ဆန္းငယ္က၊ စပယ္ပန္း လွပ္လွပ္သာျဖာ။ ။ သဇင္ပန္း မုတ္သီဟာမွာ၊ ဇီဇ၀ါ တန္တိုင္းႏွင့္။ ကသိုဏ္းက် ဂႏၶမာ ေတာင္ရံ၊ ႏွင္းရီျမကန္။ ။ ေက်ာက္စိမ္းျမ ဒီဃာရံကို၊ ညီလာခံ ကြန္႔မယ္ပေလး။
***
အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖရဲ႕ သံေ၀ဂ ေတးထပ္တခ်ဳိ႕ထဲမွာ ေတာထြက္တာေတာင္ အေဖာ္ေလးနဲ႔မွတဲ့။ အင္းေလ … ဒါေၾကာင့္လည္း သူေတာ္ေကာင္း သူျမတ္ေလာင္းေတြအတြက္ ပါရမီျဖည့္ဘက္က အေရးႀကီးေပတာကိုး။ နိဗၺာန္ကို တေယာက္ထဲ သြားရမွာ ပ်င္းတဲ့ အေတာင္ႏွစ္ဆယ္၀တ္ေတြ ဆရာေဖ့ ေတးထပ္ေလးေတြ ဖတ္ၿပီး ေက်နပ္ႏွစ္သက္ၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕။
***

ေမဓာ၀ီ
၂၆၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၉
၉း၅၃ နာရီ

5 comments:

ရြက္လြင့္ျခင္း said...

မွတ္သားရပါတယ္
ဒီလို ရွာၾကံတင္ၿပေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ကုိေအာင္ said...

နိဗၺာန္ကို တစ္ေယာက္တည္းသြားရမွာ ပ်င္းေနတဲ့ လူမ်ား
ရွိရင္ ေျပာပါဗ်ာ၊ ေနျပည္ေတာ္က ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ကို ေခၚသြား
ပါလုိ႕ ...း)

ကိုလူေထြး said...

ၾကင္နာသူေရ ေမမပါရင္ နိဗၺာန္ေတာင္
ကိုယ္ေလတကိုယ္ေရ မေရာက္ခ်င္ပါ...
ၾကင္နာသူသာ ပါမယ္ဆို
ေႏြကႏၱာေပတရာမွာ
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ထမ္းျပီးေလွ်ာက္မယ္...

(ဗဒင္)

ၾကည့္ရတာ ဗဒင္က ဒီေတးထပ္ကိုဖတ္ျပီး စိတ္ကူးရသြားတာ ျဖစ္မယ္...

းဝ)

Anonymous said...

လုပ္ျပီ ကိုေအာင္က.. :DDD

အန္တီ၀ီ၀ီေရ.. ဟိဟိ ထိလိုက္တဲ႔အသံုးေတြ ဘာတဲ႔ "သံသာရ ရဟတ္နယ္ကို၊ ျပတ္ခ်င္တယ္၏ယေန႔။ ေမပါလွ်င္ေခၽြတာလို႔ ေရြ႕ႏိုင္ရဲ႕၊ ေသလာေကြ႕ၿမိဳင္လယ္။ နိဗၺဴကို စိတ္တူႂကြရေအာင္ ဘိကၡဴမ လုပ္ပါေတာ့ကြယ္။ ပုတီးႏွင့္ခရီးလယ္မွာ၊ ၿပီးစလြယ္ ဟန္သိမ္းလို႔။ ဖန္ပိန္းေၾကာ့ နံ႔သာနီလြင္၊ လဲစို႔ခင္ခင္"

ဟဟ.. အဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ ေအာက္ဆံုးပုိဒ္က စာသားေတြအေတာ္ဂြတ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ေတာ႔ သိပ္နားမလည္ခ်င္ဘူး။ လည္တဲ႔ဟာလည္းလည္တယ္။ ေက်ာင္းမွာ ျမန္မာစာသင္သလို စကားေျပေလးျဖစ္ျဖစ္ ၊ ခက္ဆစ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ေပးရင္ အေတာ္ေကာင္းမွာ.. း)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေတးထပ္ကဖတ္ေကာင္းတယ္ တခ်ဳိ႕စာလံုးေတြကိုေတာ့ ဘာသာျပန္ရတာခက္တယ္။
လူဆိုတာအေဖာ္အေပါင္းမက္ပံုမ်ား ေတာထြက္တာ ေတာင္ အေဖာ္ပါမွဆိုတဲ့ ေအာက္ဆံုးစာပိုဒ္ေလး ေတြ႔ ရတာ သေဘာက်မိတယ္။