Sunday, November 25, 2007

ေညာင္ပင္တေစၧ

ေညာင္ပင္တေစၧ … (ေ၀ေလေလ)
နင္ဘယ္ကိုင္းမွာေန … (ေညာင္ကိုင္းမွာေန)
နင္ဘာေရေသာက္ … (ေညာင္ေရေသာက္)
နင္ဘာသီးစား … (ေညာင္သီးစား)

***
ငယ္ငယ္တုန္းက ေညာင္ပင္တေစၧ ကစားနည္းေလးကို ကစားခဲ့ဖူးသည္။ ေညာင္ပင္တေစၧ လုပ္သူက တဖက္၊ က်န္ ကစားသူေတြက တဖက္ အျပန္အလွန္ ေျပာဆို ကစားၾကရသည္။ အဆုိပါ ကစားနည္းအရ ေတြးၾကည့္လွ်င္ ေညာင္ပင္တေစၧဟူသည္ ေညာင္ပင္ေပၚမွာေန၊ ေညာင္ေရကို ေသာက္၊ ေညာင္သီးကိုစားၿပီး ေညာင္ပင္ႀကီးကို မွီခိုကာ ရွင္သန္ေနထုိင္ရသူပင္ …။ သို႔ေသာ္ ထို ေညာင္ပင္တေစၧသည္ သူမွီခိုေနထိုင္ရာ ေညာင္ပင္ႀကီးအား မည္သုိ႔ အက်ိဳးျပဳေပးပါသလဲ?? မည္သုိ႔ အက်ိဳးျပဳႏုိင္ပါသလဲ?? မည္သုိ႔ အက်ိဳးျပဳေနပါသလဲ?? စဥ္းစားေနမိပါ၏။
***
သူတုိ႔ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ ေညာင္ပင္ႀကီး တပင္ရိွသည္။ ေညာင္ပင္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ႀကီးၿပီး အရြက္အခက္မ်ား ေ၀ျဖာလုိ႔ ေန၏။ အသီးသီးခ်ိန္ဆို ေညာင္သီးလာစားေသာ ငွက္ကေလးမ်ား ဆူညံေအာ္ျမည္လ်က္…။ ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သား တခ်ိဳ႕က ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ ခရီးသြားမ်ား ေသာက္သံုးရန္ ေရခ်မ္းစင္ကေလး တည္ထားသည္။ တခ်ိဳ႕က ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ အမိႈက္သ႐ုိက္ ကင္းရွင္းေစရန္ လဲွက်င္းလုိ႔ ထားၾက၏။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဖေယာင္းတုိင္ႏွင့္ အေမႊးတုိင္ေလး ထြန္းညိွၾကေလသည္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ကိုင္းၫႊတ္က်ေနေသာ ေညာင္ကိုင္းေတြကို ၀ါးလုံးျဖင့္ ေထာက္သူေထာက္၊ ေညာင္ပင္ ရွင္သန္ေအာင္ ေရစင္သြန္းေလာင္းသူက ေလာင္း၊ ရပ္ကြက္ထဲက ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူ ေစတနာရွင္ တဦးကေတာ့ ေညာင္ပင္ ပတ္ပတ္လည္မွာ ထိုင္လုိ႔ရေအာင္ အုတ္ေဘာင္ကေလး ပတ္ၿပီး စီထားေပးသည္။

ထိုသုိ႔ ေညာင္ပင္ႀကီး သာယာစိုေျပလာေသာအခါ ထုံးစံအတုိင္း အဖ်က္သမားမ်ား ေပၚေပါက္လာေလေတာ့၏။ ရပ္ကြက္ထဲက ဆုိးသြမ္းသူ လူမိုက္တစုသည္ ေညာင္ပင္ႀကီးမွာ စတည္းခ်ကာ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္မ်ား လုပ္ကိုင္လာၾကသည္။ ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးမ်ား သုံးစြဲျခင္း၊ ေရာင္း၀ယ္ျခင္း၊ စာရိတၱခ်ိဳ႕ယြင္းသူ မိန္းကေလးမ်ား၊ ျပည့္တန္ဆာမ်ားႏွင့္ ခ်ိန္းဆိုေတြ႔ဆုံ ေပ်ာ္ပါးျခင္းတုိ႔ ျပဳလုပ္ၾကသည့္အျပင္ ေရခ်မ္းအုိးထဲမွ ေရမ်ားကုိ သြန္ပစ္၊ ေမွာက္ပစ္၊ ေရခြက္ေတြ ခဏခဏ ေဖ်ာက္ပစ္၊ တခါတခါ ေရအိုးကိုပင္ ခြဲသြားတတ္ၾကသည္။

အရြက္ေတြ ေႁခြလုိေႁခြ၊ အကိုင္းေတြ ခ်ိဳင္လုိခ်ိဳင္၊ သန္႔ရွင္းေသာေနရာမွာ အညစ္အေၾကးေတြ စြန္႔လုိစြန္႔၊ ထိုင္ခုံ အုတ္ေဘာင္ကေလးမွာလည္း ညစ္ညမ္းသည့္ စာတန္းမ်ား ေရးထုိးၾကသည့္ အျပင္ သူတို႔အား တားျမစ္သူ၊ ကန္႔ကြက္သူမ်ားကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေညာင္ပင္ႀကီး တ၀ိုက္ ျပန္လည္သာယာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးသူမ်ားကိုေသာ္ လည္းေကာင္း ၿခိမ္းေျခာက္ ေႏွာက္ယွက္ၾကျပန္ေလ၏။
***
ထိုေညာင္ပင္ႀကီးထက္က ေညာင္းကိုင္းေတြေပၚမွာေတာ့ ေညာင္ပင္တေစၧေတြ အမွန္တကယ္ကို ရိွေနပါသည္။ ေညာင္ပင္တေစၧေတြကေတာ့ ေညာင္ပင္ႀကီးေပၚမွာ ၿမိန္႔ၿမိန္႔ႀကီး ေနေနၾကၿပီး ထိုထုိသူမ်ား လုပ္သမွ်ကို အေပၚစီးက အကဲခတ္ေနၾကသည္။ တခ်ိဴႈ တေစၧေတြကေတာ့ ေညာင္ကိုင္းတကိုင္းမွ တကုိင္း ျမင့္သထက္ ျမင့္ရာသို႔ တက္လွမ္းသြားၾကသည္။ ျမင့္ရာသုိ႔ မတက္လွ်င္လည္း ကိုင္းနိမ့္ေတြမွာဆုိ သိပ္စိတ္ခ်ရတာမဟုတ္…၊ ဟုိလူမိုက္ေတြ ခ်ိဳင္တာႏွင့္ပင္ ဘုံေပ်ာက္ႏိုင္သည္ကိုး…။ ကုိင္းျမင့္ထက္ကို ေရာက္သြားၿပီးေသာ ေညာင္ပင္တေစၧ အမ်ားစုကေတာ့ ေညာင္ပင္ေအာက္ကိုပင္ ျပန္ငုံ႔မၾကည့္ၾကေတာ့ေပ။

ခပ္နိမ့္နိမ့္ကိုင္းက တေစၧေတြကေတာ့ လူမိုက္ေတြ ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးသည့္အခိုက္ တခါတေလမွာ ထထ ေျခာက္တတ္ၾကပါေသးသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတုိ႔က တေစၧေတြပဲ မဟုတ္လား။ ေျခာက္႐ုံကလြဲၿပီး ဘာတတ္ႏိုင္တာမွတ္လို႔…။ လူမိုက္ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း မ်က္ကန္းတေစၧ မေၾကာက္သည့္ အစားထဲက လူမ်ိဳးမို႔ ေညာင္ပင္တေစၧေလာက္ေတာ့ သူတို႔က ရယ္တာေပါ့။

တခ်ိဳ႕ တေစၧေတြကေတာ့ ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ၿပီး ေညာင္ပင္ေအာက္ကို ေရာက္လာကာ ေညာင္ပင္ကို ေရလာေလာင္းၾကပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အမ်ားစုက အက်ိဳးလိုလို႔ ေညာင္ေရ ေလာင္းျခင္းမွ်သာ…။ တေစၧမ်ား၏ ႏႈတ္ဖ်ားကေတာ့ ေညာင္ပင္ႀကီး သာယာစိုေျပေရး၊ ေညာင္ပင္ႀကီး ေရရွည္တည္တ့ံေရး စသျဖင့္ ေအာ္ေနၾကေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားမ်ားကသာ ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံကာ အေႏွာက္အယွက္မ်ားၾကားက ေညာင္ပင္ႀကီးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကရပါသည္။

ေညာင္ကိုင္းထက္က ေညာင္ပင္တေစၧမ်ားကေတာ့ ေညာင္ပင္ႀကီး အေရးထက္ သူတုိ႔ဘ၀ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ ေနထိုင္ေရးကိုသာ ဦးစားေပး စဥ္းစားေနၾကဆဲ…။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဟုိကိုင္းကူရ ေကာင္းႏိုးႏိုး၊ ဒီကိုင္းေျပာင္းရ ေကာင္းႏိုးႏိုး ဒြိဟ ျဖစ္ေနၾကေလသည္။ အကူးမေတာ္လွ်င္ တေစၧသစ္ကုိင္းလြတ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္ကုိး…။
***
ဒီလိုႏွင့္ အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕ ေျပာင္းသြားေသာအခါ... လူမိုက္ေတြက အင္အားေကာင္းလာၾကၿပီး ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားတခ်ိဳ႔လည္း ေျခကုန္လက္ပန္း က်လာၾကၿပီ။ ေညာင္ပင္ႀကီးလည္း တစတစ စိုေျပသာယာျခင္း ကင္းမဲ့လုိ႔ ေနၿပီ။ ေညာင္ပင္ထက္က ေညာင္ကိုင္းေတြေပၚမွာ ထုိင္ေနသူ ေညာင္ပင္တေစၧမ်ားကေတာ့ … … … ။
`ေညာင္ပင္ တေစၧ´ ဟု မေခၚေသာ္လည္း
`ေ၀ေလေလ´ ဟု ေအာ္ေနၾကၿမဲ … … … ။
***
ေမဓာ၀ီ
20th Nov, 2007
11:39 pm

7 comments:

Anonymous said...

good thinking and nice writing... keep it up...
i do agree with ur idea.. absolutely true!!!

ကလိုေစးထူး said...

ငယ္ငယ္က အဲဒီကစားနည္းကို ခဏခဏေအာ္ဟစ္ကစားဖူးပါရဲ့…။ မေမ အခု ေတြးသလုိေတာ့ တခါမွ မေတြးမိဘူး။ ေညာင္ပင္မွာေနရင္ေတာ့ ေညာင္ပင္ႀကီး သာယာစိုေျပေရးက တေစၧတိုင္း အဲ… :D (မေမက တေစၧ ဆိုလို႔) မွာ တာ၀န္ရိွပါတယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေညာင္ပင္ေအာက္က လူမိုက္ေတြက ထင္တုိင္းက်ဲေနမွာေပါ့။ မအားမလပ္တဲ့ၾကားက ပုိ႔စ္ေတြ မွန္မွန္တင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Anonymous said...

မွန္လိုက္ေလဗ်ာ။ အားေပးေနပါတယ္။

Anonymous said...

မေမဓာ၀ီ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနတာ ၾကာၿပီလုိ႔ ၾကည့္ေနတာ အခက္အခဲေတြ ရင္ဆုိင္ေနရတာကိုုး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္အခက္အခဲေတြၾကားက စာကို ျဖစ္ေအာင္ျပန္ေရးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Anonymous said...

ပိုစ့္အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မေရ…

ေလးစားလွ်က္
မြန္းသက္ပန္ (ေဆး=၁)

ကုိေပါ said...

မေမဓါ၀ီ။ ေညာင္ပင္တေစၦအေၾကာင္း ေရးၿပီးရင္ ေပါရိသာရ အေၾကာင္းေရးပါဦး လုိ႔ ပြဲေတာင္းပါရေစ။ က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က အစ္မေတြ သင္ရတဲ့ အထက္တန္းကဗ်ာ လက္ေရြးစင္ထင္ပါရဲ႕….အဲသည္ထဲမွာ ဖတ္ရတယ္ေလ။
“ဘာမပုိ တာေ၀ငွျပန္ေတာ့
ရာဇၿဂိဳဟ္ သာေကတရယ္နဲ႔
ဗာရာဏရယ္တဲ့ တကၠသုိလ္….”အစခ်ီတဲ့ ကဗ်ာကေလးေလ။ အင္း….ကဗ်ာကုိ ေကာင္းေကာင္းမမွတ္မိေတာ့ဘူး။ နာမည္က ေပါရိသာရလမ္း ထင္တယ္။
ေညာင္ပင္ေအာက္မွာေနၿပီး လူေတြကုိ ဖမ္းဖမ္းသတ္စားတဲ့ မင္းအေၾကာင္းေလ။
မွတ္ခ်က္၀င္မေရးျဖစ္ေပမယ့္ ဆရာမရဲ႕ ပုိ႔စ္ေတြကုိ အၿမဲလုိလုိ ေစာင့္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။

Anonymous said...

တေစၧသစ္ကုိင္းလြတ္ ဆိုတဲ့စကားက အသစ္လား...

းဝ)