Monday, November 12, 2007

အေ၀းၾကီးမွာမို႔ …

ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ရြာနဲ႔ေ၀း … မိသားစုနဲ႔ေ၀း … ခ်စ္တဲ့သူေတြ အားလံုးနဲ႔ အေ၀းႀကီးမွာ ေရာက္ေနတဲ့အျပင္ ေလာေလာဆယ္ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ေ၀း … အင္တာနက္နဲ႔လည္း ေ၀းေနတာမို႔ ဘေလာ့မွာ စာအသစ္ေတြ မတင္ျဖစ္တာပါ။ ဘယ္လိုပဲ ေ၀းေနေပမဲ့ က်မ ဘေလာ့ေလးနဲ႔တကြ ဘေလာ့ေဖာ္ ဘေလာ့ဖက္ အားလံုးကို အျမဲသတိတရ ရွိလ်က္ပါပဲ။ အခု အခ်ိန္ခဏေလး အားခိုက္မွာ အၾကံအဖန္လုပ္ျပီး အျမန္အဆန္ ဒီစာေလးကို တင္လိုက္ပါတယ္။ လာမယ့္ စေန တနဂၤေႏြက်မွပဲ အေသအခ်ာ ေရးႏိုင္ပါေတာ့မယ္။ မအားလပ္တဲ့အျပင္ အလြန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဘ၀ဆိုတာၾကီးကို လက္ေတြ႕ရင္ဆိုင္ေနရတာမို႔ … နားလည္ေပးၾကပါလို႔ပဲ … အားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါရေစရွင္ … ။

ေမတၲာျဖင့္
ေမဓာ၀ီ
၁၂ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၇
ညေန ၄ နာရီ ၀၅ မိနစ္

6 comments:

Thet Oo said...

I understand. Anyway, take care and try to enjoy new atmosphere.

ေရႊဂ်မ္း said...

အားလုံး အဆင္ေျပပါေစ အစ္မေရ။

ကလိုေစးထူး said...

အဆင္ေျပပါေစဗ်ိဳးးးးးးးးးး။

Anonymous said...

Ma May, i pray for you every night whenever i do religious activities before go to bed. May you be well!!!

Naung Lay said...

Hello A Ma,

Take care everything !!!

Anonymous said...

ဘ၀ အေမာေတြ ေျပေစဖို႕…
မေမ အတြက္ အမွတ္တရ….


ေလာကဓံ တဲ့လား
ၾကမ္းခ်င္ ၾကမ္းပါေစေတာ့ေလ
အမုန္းသစ္ပင္ဆိုလို႕
တပင္မွ မစိုက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ငါ့ျခံေလးကို
သူ မနာလိုလို႕ ျဖစ္မွာပါ ….

ေျပာခ်င္ျပန္ျပီလား
ေနတစ္စင္း လတစ္စင္းမျပတ္လင္းေနတတ္တဲ့
အိမ္ကေလးရဲ့ တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွာေတာင္
ဒီတသက္ အိပ္စက္ခြင့္မေပးေတာ့ဘူးလို႕ …
မရွင္းခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ
ခရီးမိုင္ခ်ီတာေတြထား
ကမာၻ႕အျပင္ထြက္ေတာင္ ေႏြးေနဦးမယ့္
င့ါအိမ္ထဲက ေမတၱာေတြ အေၾကာင္းကို
သူမသိေသးလို႕ျဖစ္မွာပါ…

ခ်စ္တဲ့ သူေတြနဲ႔ေ၀းရာကို
လက္တဲြေခၚသြားခ်င္ျပီး
ငါ့ကို အထီးက်န္ေစခ်င္ခဲ့တဲ့ ေလာကဓံေရ…
မ်က္၀န္းေလး မိွတ္လိုက္ယံုနဲ႕
ခ်စ္ရသူရင္ခြင္မွာ နားခိုခြင့္ရနိုင္ခဲ့တဲ့
ငါ့အာရံုေတြကို နင္မတားနိုင္မွေတာ့
ငါ့ဘ၀လည္းဘယ္လိုမွ အက်ည္းတန္ မေနဘူးေပါ့…

(လာရႈပ္တာ ခြင့္လႊတ္… ခြင့္လႊတ္…. ေနာ္…`မ…´ အဟဲ )
ေလးစားလွ်က္
မြန္းသက္ပန္ (ေဆး-၁)