Wednesday, October 31, 2007

သတိရျခင္း ကဗ်ာ ႏွစ္ပုဒ္ ...

ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးျဖစ္တာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ မတိုင္ခင္ တညေနခင္းမွာပါ။
အဲဒီေန႔က အိမ္ကို အရမ္း သတိရေနမိတယ္။
အိမ္ကိုေရာ … ခြဲခြါခဲ့ရတဲ့ ေဒသကိုေရာ ဆိုပါေတာ့ … ။
ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ … လို႔ … လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး ေတြးလိုက္မိရာက …
ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး … ။
***
ဒီအခ်ိန္ဆို …

ဒီအခ်ိန္ဆို
မိခင္အိုသည္
ဘုရားစင္ေရွ႕
မ်က္ရည္ေ၀့ကာ
ပုတီးစိပ္ေနရွာေရာ့မည္ … ။

ဒီအခ်ိန္ဆို
ဖခင္အိုသည္
သတင္းကိုဖြင့္
နားကိုစြင့္ရင္း
သက္ျပင္းခ်ကာ ေနေရာ့မည္ … ။

ဒီအခ်ိန္ဆို
လုလင္ပ်ဳိသည္
လုပ္ငန္းခြင္တြင္း
လႈပ္ရွားရင္းသာ
ေသာကျဖာေနရွာေရာ့မည္ … ။

ဒီအခ်ိန္ဆို
ကိုယ္တို႔တိုင္းျပည္
ဆီမီးထိန္၀င္း
လေရာင္လင္းလ်က္
ျမတ္ဗုဒၶကို ၾကည္ညိဳ ပူေဇာ္ေနေရာ့မည္ … ။

ဒီအခ်ိန္ခါ …
လံုေမမွာကား …
တိုင္းခြါျပည္ခြဲ
၀မ္းနည္းစိတ္ငယ္
ျပံဳးရယ္မရွိ
တို႔အားလံုး၏
အနာဂတ္ကို ပူမိသည္ … ။

ေမဓာ၀ီ
၂၄.၁၀.၀၇
***
ဒီကဗ်ာေလးေရးၿပီးလို႔ ခင္မင္ရာ ခင္မင္ေၾကာင္း မိတ္ေဆြေတြကို ျပတဲ့အခါ …
က်မ မိတ္ေဆြႀကီး ကိုေစးထူးက က်မနဲ႔ ထပ္တူ ခံစားၿပီး ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးဖြဲ႔ဲခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ ကဗ်ာကိုလည္း အမွတ္တရ က်မဘေလာ့မွာ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္ရွင္ .. ။
***
ဒီအခ်ိန္ဆို …

ဒီအခ်ိန္ဆို
ျမန္ျပည္တခုိ
စိမ္းစုိစုိသည္
၀ါလကင္းလြတ္
သီတင္းကၽြတ္မို႔
ဆီမီးထိန္ထိန္
လင္းရိွန္လိမ့္မည္..။

ဒီအခ်ိန္ဆို
ဇရာေထာင္းျဖိဳ
မိခင္အိုသည္
သားဆိုးကို လြမ္း
မ်က္ရည္စမ္းျဖင့္
ပူပင္စိတ္ျဖာ
မ်ားဗ်ာေရာ့မည္။

ဒီအခ်ိန္ဆို
စိတ္ထားျဖဴခ်ိဳ
ညီငယ္ကုိ သည္
နယ္ၿမိဳ႔ေသးငယ္
ဇာတိနယ္တြင္
၀မ္းစာေဇာတြက္
ပန္းေမာေရာ့မည္။

ဒီအခ်ိန္ဆို
လွအားပိုပုိ
ႏွမပ်ိဳသည္
ၾကည္စင္၀င္းမြတ္
ျပဳံးျဖဴဆြတ္ျဖင့္
မယ့္ရင္မွာ ေမွး
ေထြးေႏြးလိမ့္မည္။

ဒီအခ်ိန္ဆို
သခင္မဲ့ငို
အိမ္အိုအိုသည္
အေမွာင္ရယ္ပိန္း
ဖုန္လိမ္းလိမ္းျဖင့္
ေပ်ာ္ရႊင္ဆိတ္သုဥ္း
ညိွဳးၿခဳံးေရာ့မည္။

ဒီအခ်ိန္ဆို
ေမွးအိပ္ ပို႐ို
ခ်စ္သူပ်ိဳသည္
ကၽြန္႔ေမတၱာေထြး
ၾကင္နာေႏြးျဖင့္
ေဆြးပူေသာကေ၀းလိမ့္မည္။

ဒီအခ်ိန္ဆို
ဒီအခ်ိန္ဆို
ဒီအခ်ိန္ဆို…..။


ကလိုေစးထူး

11 comments:

Winkabar said...

ကဗ်ာကအရမ္းေကာင္းတယ္အစ္မ။
အစ္မေရးတာေကာ ကိုေစးထူးေရးတာေကာ။

Thet Oo said...

ေမဓာ၀ီ ဘေလာ့ဂ္ ျပန္ေပၚလာတာ အားလံုးအတြက္ သတင္းေကာင္းပါ။ တုိင္းျပည္အတြက္လည္း သတင္းေကာင္းမၾကာခင္လာေတာ့မယ့္ အတိတ္နိမိတ္ လို႔လည္း မွတ္ယူမိပါတယ္။

မွ်ားျပာ said...

စာေတြျပန္ေရးလို့ ၀မ္းသာမိပါတယ္အစ္မေရ ..
ကြ်န္ေတာ္တို့အတြက္ အသိပညာေတြ တိုးဦးမွာေပါ့...
အဆင္ေျပပါေစခင္ဗ်ာ

Anonymous said...

welcome back! :D
1- now, your readers are satisfied with your blog. Last month, what we saw is only a white page whenever we visited your blog.
2- i need to copy some of your old posts especially the one on your dog. (for future reference :D )
3- the bloggers in Burma should have more than one blog. The current condition is very sensative. So, you guys can upload the sensative writings on the Unidentified blogs.
take care

ကလိုေစးထူး said...

ကဗ်ာက ဒိတ္လြန္ေနလို႔ မတင္ေတာ့ဘဲ ေနမလားလုိ႔ဟာ သူက ဦးသြားတယ္။ :P ဆားခ်က္တယ္လို႔ေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူးေလ။ ျပန္လာခါစဆိုေတာ့ မႏွိပ္ကြပ္ခ်င္ေသးဘူး။ :D

Anonymous said...

ဒီ အခ်ိန္ဆို...
အ ကိုတေယာက္...
တြဲ လက္ေပ်ာက္၍...
က ေတာက္ကဆ...
အ က်ဥ္း၀၀ယ္...
ရမ္း ဆေမွ်ာ္မွန္း...
အ ျပန္လမ္းကို...
ျမင္ လိုစိတ္ေပၚ...
ကပ္ ေက်ာ္ဖို႔အေရး...
စ လို႔ေတြးကာ...
ရာ ထူးကိုခ်ိတ္...
ၾကီး ပြားလိုစိတ္ ကုန္ေရာ့မည္....

chimmon said...

I miss my family.

Anonymous said...

အဲဒီကဗ်ာေတြဟာ က်ေနာ္နဲ႔ ထပ္တူ က်ပါတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ အားလည္းက်တယ္။ ၀မ္းလည္း နည္းတယ္။ ပိုသတိရလားတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ ဖတ္ရင္းနဲ႔ေတာင္ မ်က္ရည္၀ဲေနမိတယ္ဗ်ာ။ ေကာင္းလိုက္တာ မေမေရ။

ႏွင္းပြင့္ျဖဴ said...

ကဗ်ာနွစ္ပုဒ္ေလးက အရမး္ကို ေကာင္းတယ္ အစ္မေမ ..
အစ္မေရးေသာ ကဗ်ာမ်ားကုိေမွ်ာေနပါတယ္

Anonymous said...

မေမနဲ႔ အကိုသံလြင္ေရ အမည္မသိေရးတဲ့ ေရွ႕စာလံုးေတြကို ရွင္းေပးပါ။ :P

Anonymous said...

hi, please explain anonymous' poem .
like nyalay request.:P