Sunday, August 16, 2009

ဒီတပတ္ စေနခရီးစဥ္

Oxford, Shakespeare, Warwick ...
***
၁၅၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၉
နံနက္ ၉နာရီ ၁၆ မိနစ္

အိမ္ကစထြက္ခ်ိန္မွာ ရာသီကအံု႔ပ်ပ်။ ေအးေတာ့ မေအးလွပါဘူး။ ကားထဲမွာ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာၾကားတဲ့ သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ တရားေတာ္က ပ်ံ႕လြင့္လို႔။ လမ္းမွာမိုးဖြဲဖြဲ ခဏတျဖဳတ္ရြာတယ္။ တလမ္းလံုး ကားလမ္း အပိတ္အဆို႔မရွိ၊ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပါပဲ။ တရားနာလိုက္ စကားစျမည္ေျပာလိုက္နဲ႔ တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ေရာက္ေတာ့ ၁၁ နာရီ သာသာရွိၿပီ။

ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ ဗုဒၶ၀ိဟာရ ေက်ာင္း။ အသစ္ေျပာင္းထားတာ သိပ္မၾကာေသးဘူး။ ေက်ာင္းေဟာင္းထက္ ေနရာထိုင္ခင္း ပိုၿပီးက်ယ္ပါတယ္။

ဗုဒၶ႐ုပ္ပြါးေတာ္ကို သဒၶါၾကည္ညိဳ ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးကန္ေတာ့ခဲ့တယ္။

ဆြမ္းစားခ်ိန္။
ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာဦးဓမၼသာမိ၊ တိပိဋကတ္ ဆရာေတာ္ ဦးဂႏၶမာလာနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းဘုဥ္းေပးစဥ္။
သံဃာမ်ား အားလံုး သပိတ္နဲ႔ ဘုဥ္းေပးၾကပါတယ္။ ဆြမ္းကပ္မယ့္လူေတြ တန္းစီၿပီး ဆြမ္း၊ ဆြမ္းဟင္းေတြကို သပိတ္ထဲ ထည့္ေလာင္းၾကရတယ္။

"ဘုန္းႀကီး ဆြမ္းစားေနတုန္း ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရင္ ၅ ေပါင္ ေပးရမယ္" မိုက္ခ႐ိုဖုန္း နဲ႔ ဘုန္းဘုန္းက ေနာက္တယ္။

ဒုလႅဘ၀တ္တဲ့ ကိုရင္ေလးေတြနဲ႔ ေယာဂီကေလးမ်ား။
အငယ္ဆံုး ကေလးမေလးက အသက္ ၈-ႏွစ္တဲ့။ ျမန္မာလို သိပ္မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဦးဓမၼသာမိက ကေလးေတြ နားလည္လြယ္တဲ့ စကားမ်ဳိးနဲ႔ တရားျပပါတယ္။ ကေလးေတြကိုလည္း ေမးခ်င္တာ မရွင္းတာရွိရင္ ေမးဖို႔ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ အခြင့္ေပးတယ္။ အားလံုး အခ်ိန္ဇယား အလိုက္ တရားထိုင္ၾကရတယ္။
"ဒီမွာ တရားထိုင္ရတာ ဘယ္လိုေနလဲ" လို႔ ကေလးမေလးကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ...
"good, nice and peaceful" လို႔ ေျဖတယ္။ ေနာက္တပတ္ ဆက္ေနဦးမယ္တဲ့။ ၾကည္ႏူးစြာ သာဓုေခၚမိပါတယ္။

စာၾကည့္ခန္း/တိုက္။
အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာ၊ ပါဠိ၊ ထိုင္းဘာသာ စာေပက်မ္းဂန္ေတြ တပံုတပင္။
စားေသာက္ၿပီး အားလံုး တရားထိုင္ရတယ္။ သိပ္ေတာ့မၾကာလွဘူး။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ ထင္ပါရဲ႕။ ဆရာေတာ္ ဦးဓမၼသာမိက အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ တရားခ်ီးျမွင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဦးဂႏၶမာလာက ျမန္မာလို တရားေဟာပါတယ္။ တရားနာအၿပီး ညေန ၃ နာရီခြဲ ေလာက္မွာ ေအာက္စ္ဖုိ႔ဒ္က ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
***
Sheakspeare Country

ရွိတ္စပီးယားရဲ႕ ဇာတိျဖစ္တဲ့ Stradford upon Avon အရပ္ကို ခရီးဆက္ၾကတယ္။ ၿမိဳ႕ေဟာင္းကေလးမွာ အျဖဴအမဲ ေရွးအိမ္ေဟာင္းေလးေတြကို ခုထိ မပ်က္စီးေအာင္ ထိမ္းသိမ္းထားၾကတာ ခ်ီးက်ဴးစရာ။

ဒါက ရွိတ္စပီးယား ဇာတိခ်က္ေႂကြ အိမ္ေဂဟာ။ အိုမင္း ယိုယြင္းေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ က်ားကန္ရင္း လာေရာက္ ၾကည့္႐ႈသူေတြကို ဆြဲေဆာင္မႈ ေပးေနဆဲ။

သကၠရာဇ္ ၁၅၆၄ ခု ဧၿပီလမွာ ေမြးဖြားၿပီး ၁၆၁၆ ဧၿပီလမွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့သူ ကမၻာေက်ာ္ စာေရးဆရာ ၀ီလ်ံရွိတ္စပီးယားရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြ ဒီအိမ္ကေလးမွာ ရွိေနဆဲလား။ ေတြးေနရင္း ျမန္မာျပည္က ဦးပုညကို သတိရမိတယ္။ စေလဆရာႀကီးရဲ႕ ဇာတိမွာေရာ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္တရ ဘာမ်ားရွိပါလိမ့္။

ပတ္ဘလစ္ လိုင္ဘရီ ... တဲ့။ ေရွးဆန္ဆန္ ခ်စ္စရာေလးမို႔ အမွတ္တရ ပံု႐ိုက္ခဲ့တယ္။

အျပင္က ေရွးဆန္ေနေပမဲ့ အတြင္းမွာေတာ့ ခုလို ျမင္ရတယ္။

ရွိတ္စပီးယားရဲ႕ ျပဇာတ္ေတြ ကျပေဖ်ာ္ေျဖရာ ျပဇာတ္႐ံုအနီး။ ျပဇာတ္႐ံုက ျပဳျပင္ဆဲမို႔ ပံုမ႐ုုိက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။

ငန္းတို႔ ေပ်ာ္ရာ ေရကန္သာ။

ရွိတ္စပီးယား ေၾကး႐ုပ္၊
ကဗ်ာ၊ စာေပ၊ ျပဇာတ္ေတြ ဖန္တီးခဲ့သူ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ အႏုပညာရွင္ ရွိတ္စပီးယားဆိုတာ ... သူကိုး။

ရွိတ္စပီးယားရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္တေယာက္ ... Lady Macbeth.
သူ႕အေၾကာင္းက ခုလို ...
Lady Macbeth, wife to the protagonist in Macbeth, is a central character who conspires with her husband to murder Duncan. She later goes mad and dies, possibly through suicide.

ဒါကေနာက္ဇာတ္ေကာင္ Falstaff တဲ့။
Sir John Falstaff is a central character of Henry IV, Part 1, Henry IV, Part 2, and The Merry Wives of Windsor. In the Henry plays, he is "bad angel" to prince Hal, and is eventually rejected by him. He is the lecherous gull of the title characters in Merry Wives. His death is reported in Henry V, although he is not a character in that play. He is perhaps the most famous supporting role in all of Shakespeare.
အ႐ုိးေခါင္းႀကီး ကိုင္ၿပီး ေတြးေနသူက Hamlet.
Prince Hamlet is the central character of Hamlet. He is a prince of Denmark, called on to avenge his father's (Old Hamlet's) murder by Claudius.
***
ရွိတ္စပီးယား ဇာတ္ေကာင္ အ႐ုပ္ေတြေမာ့ေနတာနဲ႔ ေနာက္က်ေနၿပီ။ Warwick castle သြားဖို႔ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္တေခါက္မွ အခ်ိန္ေပးၿပီး အထဲ၀င္ၾကည့္ေတာ့မယ္။ အခုေတာ့ အေ၀းကပဲ ... ။

***

သူ႔တိုင္းျပည္မွာ ရာဇ၀င္ရွိသလို ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာလည္း ရွိတာပဲ။
သူ႔တိုင္းျပည္မွာ ပညာရွင္ရွိသလို ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာလည္း ရွိတာပဲ။
ဒါေပမဲ့ ... ဘာေၾကာင့္မ်ား ...
ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာ ... ... ...
.... .... .... .... .... .... .... ....
.... .... .... .... .... .... .... ....
.... .... .... .... .... .... .... ....
ေတြးရင္း ေတြးရင္း အေတြးကမဆံုးႏိုင္။
ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ထိေပါ့။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၆၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၉
၈း၀၀ နာရီ

(၀န္ခံခ်က္။ ။ ရွိတ္စပီးယား ဇာတ္ေကာင္မ်ားအေၾကာင္းကို ၀ီကီမွ ယူပါတယ္)

9 comments:

ကလူသစ္ said...

ခုေတာ႔ ပညာရွိမေျပာနဲ႔၊ ပညာမဲ႔ေတာင္ မေနႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ဒိုးျပီ ဆိုတာခ်ည္းပဲဗ်။

ကိုလူေထြး said...

သူတို႕ႏိုင္ငံမ်ားက် အားက်ဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ္...

ဒို႕ဆီမွာေတာ့ စာၾကည့္တိုက္ဆိုတာေတာင္ ရွားပါးပစၥည္းျဖစ္ေနလို႕ ျပတိုက္နဲ႕ ျပရမလားမသိ...

အခုလို MDW က ဒီလိုေရွးစာေပေတြကို တန္ဖိုးထား ေဖာ္ျပေပးေနတာကို အားက်ဂုဏ္ယူမိပါတယ္...

တေန႕မွာေတာ့ တို႕ျပည္မွာ ဦးပုညရဲ႕ ေက်ာက္ရုပ္ထုတို႕ ရွင္မဟာရ႒သာရရဲ႕ စာၾကည့္တိုက္တို႕ ျပန္ျပီး တည္ေထာင္ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕လို႕ ဆႏၵျပဳမိပါတယ္...

းဝ)

Anonymous said...

သြားခ်င္တယ္.. လည္ခ်င္တယ္.. အခြင့္အေရးက မေပးေသး။ တစ္ေန႔ေန႔ေပါ႔။

tin min htet said...

မရွိတာထက္ မသိတာခက္ ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္ မဟုတ္လား။

ေရႊဂ်မ္း said...

ဆရာေတာ္ေတြ သပိတ္ကုိပဲ သုံးျပီး ဆြမ္းစားတာ ျမင္ရတာ သေဘာက်မိတယ္။ ဒီဘက္မွာေတာ့ ထမင္းစား စားပြဲေတြမွာပဲ ဆြမ္းဟင္းခြက္ေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႕ ဆြမ္းစားၾကတာပဲ ေတြ႕ဖူးတယ္။ ရွိတ္စပီးယားရဲ႕ ဇာတိေနရာေလးကုိ ဓါတ္ပုံေလးေတြနဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္မွ်ေ၀တာ ေက်းဇူးပါ အမေရ။ ဂ်မ္းလည္း ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္။ ကုိယ့္တုိင္းျပည္လည္း ပညာရွင္ေတြကုိ တန္ဖုိးထားတဲ့ ေခတ္ ေရာက္လာမွာေပါ့ေလ.. တစ္ေန႕ေန႕ေပါ့။

ကုိေအာင္ said...

Karl Marx အုတ္ဂူဖက္ ေရာက္ျဖစ္ရင္လည္း ဓါတ္ပုံရုိက္ျပီး ပို႕စ္ေလးဘာေလး ေရးပါအုံး မေမဓါ၀ီ။
အားေပးလ်က္ ...

Waing said...

ဗဟုသုတရပါတယ္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုလည္း ဒီလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ပညာရွင္ေတြအမ်ားၾကီးရွိရက္နဲ႕ေနာ္....

ကုိေပါ said...

ဓါတ္ပုံေလးေတြၾကည့္ရတာ အဂၤလန္ကုိ အလည္ေရာက္ခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္။ ပုိက္ပုိက္သာ ရွိမယ္ဆုိရင္ေပါ႔ေလ။ း-)

ဏီ(န္)ကင္း said...

ကိုယ့္ႏိုင္ငံကေျမွာက္စားမွုေတြကေတာ့သိေနေတာ့မေျပာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။သူတို႔ဆီမွာေတာ့အထင္ကရပဲ။လာလည္သြားပါတယ္ဗ်ာ။ဗဟုသုတအတြက္ေက်းဇူးပါ