Wednesday, November 01, 2006

ေတြးမိေတြးရာ အေတြးမ်ား (၁)

ႏို၀င္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔ ..
ဒီေန႔ ..
က်မ ေမာေနပါတယ္။
လူေရာ စိတ္ေရာ ပင္ပန္းေနပါတယ္။
အသစ္တင္ဖို႔ အေၾကာင္းအရာတခု ေရးထားျပီးေပမဲ့ မတင္ခ်င္ေသးဘူး။
ဒါနဲ႔ပဲ က်မေရးျပီးသားေဆာင္းပါးအေဟာင္းေတြျပန္ရွာၾကည့္ေတာ့
ေတြးမိေတြးရာအေတြးမ်ား ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးေတြျပန္ေတြ႕ပါတယ္။
ေနးတစ္မွာေတာ့ တင္ျပီးျပီထင္ပါရဲ႕။ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ခ္မွာ မတင္ရေသးတာနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ့ အေတြးနံပါတ္ (၁) ကို တင္လိုက္ပါတယ္။

***
သင့္မိသားစုကို ဂရုစိုက္ပါ
***
ဒီကေန႔ အျပင္သြားရင္း အိမ္နဲ့မနီးမေ၀း လမ္းဆံုမီးပြိဳင့္မွာေထာင္ထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးကို သတိျပဳလိုက္မိတယ္။
ဆိုင္းဘုတ္ကအၾကီးၾကီးေပမဲ့ ေရးထားတဲ့စာတမ္းေလးက တစ္ခုထဲ ရွင္းရွင္းေလးရယ္။
‘သင့္မိသားစုကို ဂ႐ုစိုက္ပါ’ .. တဲ့။
ဒီစာသားေလးဟာ ရွင္းရွင္းေလး .. ရိုးရိုးေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီစာတမ္းေလးကိုဖတ္မိရာက ေခါင္းထဲမွာ စဥ္းစားမိတဲ့ အေတြးေတြ အမ်ားၾကီးေရာက္လာပါတယ္။
***
‘မိသားစုကို ဂရုစိုက္ဖို႔ တကယ္ပဲ အေရးၾကီးပါသလား’
***
မိသားစု တစ္စုမွာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ respect ရွိဖို႔၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အေလးထားဖို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ နားလည္မႈရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါဟာ ဂရုစိုက္တယ္လို႔ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ အေသးအဖြဲေလးကအစ .. ကိုယ့္မိဘဘာၾကိဳက္လဲ .. ကိုယ့္ သားသမီးဘာလိုအပ္ေနလဲ .. ကိုယ့္ေမာင္ႏွမ သားခ်င္းေတြ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ .. ဂရုစိုက္သင့္ပါတယ္။ ဖာသိဖာသာမေနဘဲ တေယာက္ကို တေယာက္ ဂရုစိုက္မယ္ဆိုရင္ .. စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ မိသားစုဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ရမွာပါပဲ။
မိဘကလည္း သားသမီးကို ကိုယ့္သားသမီးပဲ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္မယ္ .. ကိုယ္စီမံရာ ခံရမယ္ ဆိုျပီး မလုပ္သင့္သလို သားသမီးဘက္ကလဲ ငါ့မိဘက ငါ့အေပၚဘာေကာင္းခဲ့လို႔လဲ၊ ငါလဲ သူတို႔အေပၚ ျပန္သိတတ္စရာမလိုဘူး ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ဳိး မေတြးသင့္ဘူး။
သားသမီးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဒီလိုအေတြးမ်ဳိး၀င္မလာေစဖို႕ ဆိုတာကလည္း မိဘေပၚမွာ အမ်ားၾကီး မူတည္ပါတယ္။ မိဘကသားသမီးကို ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ဂရုတစိုက္ဆံုးမခဲ့ရင္ ..ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ဆက္ဆံေပးခဲ့ရင္ .. လိုအပ္တာကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုး ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္မစြမ္းေတာ့တဲ့ အရြယ္ .. သားသမီးေတြလူလားေျမာက္တဲ့အရြယ္မွာ သူတို႔ဘက္က ကိုယ့္ကိုျပန္ျဖည့္ဆည္းေပးၾကမွာပါပဲ။
မိဘေတြေၾကာင့္ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဒဏ္ရာ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။
ကိုယ့္ သားသမီးက ကိုယ့္ထက္ေတာ္ေနရင္ မိဘဆိုတာ အားေပးရမယ္ ၀မ္းေျမာက္ရမယ္။
တခ်ဳိ႕မိဘေတြ ရွိပါတယ္။
‘ဒီေကာင္ အေတာ္စြာတဲ့ေကာင္၊ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ထက္တာပဲ၊ ဦးခ်ဳိးထားမွ’ ဆိုၿပီး ကိုယ့္သားသမီးရဲ႕ တက္လမ္းကို ကိုယ္ျပန္သတ္တဲ့ မိဘမ်ဳိးေတြလဲ ေတြ႕ခဲ့ရဖူးပါတယ္။
***
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူ့ရဲ႕ခံစားခ်က္ေလးကို ခုလို ေျပာျပဖူးတယ္။
သူငယ္ငယ္က မိဘမၾကိဳက္တဲ့ တခုခုလုပ္လိုက္မိလို့ အေဖက သူ႕ကိုရိုက္ပါသတဲ့။ ရိုက္တာက ရိုးရိုးမရုိက္ပါဘူး။ သူ႔ကို ေရွ႕က ေျပးခိုင္းျပီး အေဖက ေနာက္က စက္ဘီးနဲ႔ လိုက္ရိုက္တယ္လို့ ဆိုပါ တယ္။
အသက္ ၁၀ ႏွစ္ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိေသးတဲ့ သူ႔ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဘာျဖစ္သြားလဲ ဆိုေတာ့ ... ‘ငါ့အေဖဟာ ငါ့ကို တမင္ႏွိပ္စက္တယ္ .. အေၾကာင္းရွာျပီးရိုက္တယ္ .. သက္သက္ အရွက္ခြဲတယ္’ ဆိုျပီး နာ သြားပါတယ္။ သူဟာ နာ႐ံုတင္နာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို သူ႔ဦးေႏွာက္ထဲ ႏွလံုးသား ထဲမွာ ေတးျပီးမွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။
‘ငါ အသက္ၾကီးလာတဲ့အခါ သူအဖိုးၾကီးျဖစ္တဲ့အခါ .. သူအိမ္သာထဲေရာက္ေနတုန္း အျပင္ကေန ေသာ့ခတ္ထားမယ္ .. သူလုပ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ေျပာျပျပီး သူမွားတယ္ဆိုတာ ၀န္ခံမွ တံခါးျပန္ဖြင့္ေပးမယ္’ ဆိုျပီး ကလဲ့စားေခ်ဖို႔ေတာင္ ၾကံစည္ခဲ့တယ္လို႔ သူကေျပာျပခဲ့တယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္နာသြားလို႔ အေဖကိုေတာင္ ကလဲ့စားေခ်ဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့တာေပါ့။
***
မိဘဆိုတာ သားသမီးကို ဆံုးမခြင့္ရွိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပားေအာင္ ႏွိပ္စက္သလို မျဖစ္ေစဖို႔ေတာ့ အရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။
ကိုယ့္သားသမီး အျပစ္လုပ္မိရင္ ေအာ္ဟစ္ ၾကိမ္းေမာင္း ဆူပူ ရိုက္ႏွက္ အျပစ္ဒဏ္ေပးတတ္တဲ့ မိဘေတြစဥ္းစားဖို႔က .. သူတို႔ေလးေတြေတာ္လို႔မ်ား ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာမိပါရဲ႕လား။ သူတို႔ကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ ဘာမ်ား လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါသလဲ။
သူတို႔လိုခ်င္တာဟာ ပိုက္ဆံမဟုတ္၊ ပစၥည္းမဟုတ္၊ သူတို႔ကို မိဘေတြ ဂရုစိုက္ေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ လုပ္ရပ္ကို မိဘေတြ အသိအမွတ္ျပဳေစခ်င္တယ္။
ျပီးေတာ့ ..
ေႏြးေထြးတဲ့ အၾကင္နာနဲ႔ ေမတၱာတရား ..
ေမာင္ႏွမ သားခ်င္းေတြအားလံုးအေပၚမွာ သာတူညီမ်ွဆက္ဆံမႈ၊
***
ေမာင္ႏွမေတြအခ်င္းခ်င္းလည္း တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဂရုစိုက္ဖို႔ လိုတာပါပဲ၊ ကိုယ့္ ေမာင္ေလး ကိုယ့္ညီေလး ကိုယ့္ညီမေလး ဘာျဖစ္ေနလဲ .. ဘာလိုအပ္ေနလဲ ဘယ္လိုခံစားေနရလဲဆိုတာ အကိုလုပ္သူ အမလုပ္သူေတြက ဂရုစိုက္ေပးသင့္ပါတယ္။
အကိုႀကီးအဖအရာ .. အမၾကီး အမိအရာ ဆိုတဲ့အတိုင္း မိဘႏွစ္ပါး မရွိေတာ့ရင္ျဖစ္ေစ .. မိဘေတြ အိုမင္းမစြမ္းေတာ့တဲ့အခါျဖစ္ေစ .. အကိုႀကီး အမႀကီးေတြက အဖအရာ အမိအရာမွာေနၿပီး မ်ွမ်ွတတ တရားသျဖင့္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ .. ကိုယ့္ေအာက္က ညီငယ္ ေမာင္ငယ္ ညီမငယ္မ်ားကို ဂရုစိုက္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ငါအႀကီးပဲ .. ငါေျပာသလိုလုပ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ တယူသန္အစြဲနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ဆိုရင္ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ဆက္ဆံေရးဟာ ေျပလည္ဖုိ႔ မရွိပါဘူး။
ဒီလိုပါပဲ .. အငယ္ေတြကလည္း အၾကီးကို ရိုေသေလးစားဖို႔လိုပါတယ္။ အၾကီးေတြက ရိုေသ ေလးစားခံထိုက္တဲ့သူျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လိုအပ္တာေပါ့။ ငါေျပာသလိုလုပ္ .. ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႔ ဆိုတာမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္အငယ္ကမွ အၾကီးေတြကို ရိုေသေလးစားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကို ေလးစားခံခ်င္ရင္ ကိုယ္ကလဲ ေလးစားထုိက္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ နာယကဂုဏ္ ၆-ပါးနဲ႔ အညီ က်င့္ၾကံ ေနထိုင္ရပါမယ္။
***
လူငယ္ဆိုတာ ..
အမွားေတြးမိတတ္တယ္ .. အမွားလုပ္မိတတ္ပါတယ္။ သူတို႔မွာ အေတြ႕အၾကံဳနည္းတယ္။ စြန္႔စားခ်င္တယ္။ ဆန္႔က်င္တဲ့အေတြးမ်ဳိးေတြလည္း အျမဲေတြးေလ့ရွိတယ္။ ဒါေတြက အမွားလုပ္မိဖို႔ရဲ႕ အေျခခံအခ်က္ေတြပါပဲ။ သူတို႔ အမွားမလုပ္မိေအာင္ လူၾကီးေတြက လမ္းျပေပးပါ။ ကူညီေပးပါ။ တားျမစ္ေပးပါ။ ေဆြးေႏြးေပးပါ။
ဒါေတြကို အခ်ိန္မီမလုပ္ႏိုင္ခဲ့လို႔ မွားသြားခဲ့ရင္ .. ခ်က္ခ်င္း အျပစ္မတင္ပါနဲ႔၊ ပထမဆံုး နားလည္ေပးလိုက္ပါ။ ျပီးမွ .. ဒီလိုလုပ္ျခင္းရဲ႕ အက်ဳိးဆက္က .. ဒါမ်ဳိးျဖစ္တယ္ .. ဆိုတာကို သိေအာင္ ေျပာျပေပးလိုက္ပါ။ ၾကီးမားတဲ့ အမွားတစုံတခု က်ဴးလြန္မိရင္ .. ထိုက္သင့္တဲ့ အျပစ္ေပးလိုက္ပါ။ ‘ဘာေၾကာင့္အျပစ္ေပးတယ္ဆိုတာ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပဖို႔က လူၾကီးေတြရဲ႕ တာ၀န္ပါပဲ။ သူတို႔ခံရတဲ့ အျပစ္ဟာ .. သူတို႔လုပ္ခဲ့တဲ့ မွားယြင္းတဲ့ လုပ္ရပ္အတြက္ ဆိုတာ သူတို႔သေဘာေပါက္ရင္ ရပါျပီ။
ဒါမွ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ေနာက္တၾကိမ္ တခုခုလုပ္မယ္ဆိုဦးေတာ့ ငါလုပ္တာ မွားသြားခဲ့ရင္ ငါခံရမွာပဲ ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ကေလး .. (ကိုယ္လုပ္ရဲရင္ ခံရဲတယ္ဆိုတဲ့စိတ္) ၀င္သြားမွာပါ။
***
ငယ္ငယ္တုန္းက အျမင္မွာေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕မိသားစုဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ ကမၻာေလးတစ္ခုလိုပါပဲ။ ကိုယ့္မိသားစု ကမၻာေလးထဲမွာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဂရုတစိုက္နဲ႔ ေဖးမၾကင္နာမႈရွိၾကမယ္ဆိုရင္ တမိသားစုလံုး စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ကမၻာေလးတခု ပိုင္ဆိုင္ရၿပီေပါ့။
အသက္အရြယ္ႀကီးလာတာနဲ႔အမ်ွ .. ကိုယ့္မိသားစုဟာ ကိုယ့္ကမၻာေလးဆိုတဲ့ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အျမင္ကေန .. ကိုယ္ေနထိုင္ရာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ .. ကိုယ္ေနထိုင္ရာ ကမၻာႀကီးဟာ .. ကိုယ့္မိသားစုပမာ ဆိုတဲ့ အျမင္ကို ေျပာင္းလဲလို႔လာပါတယ္။
ကိုယ့္တိုင္းသူျပည္သားအခ်င္းခ်င္း .. ကမၻာသူကမၻာသားအခ်င္းခ်င္း ကိုယ့္မိသားစုအရင္းပမာ ဂ႐ုတစိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကမယ္ .. နားလည္မႈရွိစြာဆက္ဆံၾကမယ္ .. တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေလးစားခ်စ္ခင္ ၾကမယ္ဆိုရင္ ..
အာဃာတနဲ႔ အမုန္းတရားေတြမရွိေသာ .. စစ္ပြဲမ်ားနဲ႔ မ်က္ရည္မ်ားကင္းေ၀းေသာ ..
သာယာတဲ့ တိုင္းျပည္ေလးတစ္ခု ..ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ကမၻာေလးတစ္ခု ..ျဖစ္လာမွာ မလြဲဘူး မဟုတ္ပါလား။
***
ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမၻာသစ္တခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ ေမ်ွာ္လင့္လ်ွက္ ...
(ေမဓာ၀ီ)
၂၉.၅.၀၆
၀၁း၁၃ နာရီ

5 comments:

boedawgyi said...

nice one again!!

generation96 said...

ေမၽွာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ လူေတြႏွလံုးသားခ်င္း လက္ကမ္း . . .
banner ေလးလည္း လွတယ္ကြယ္။

ကလိုေစးထူး said...

အဖိုးတန္ စာစုေတြပါပဲ.. က်ေနာ္ကေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ မိဘ အရိုက္ခံရတယ္ဗ်ာ

Anonymous said...

ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမၻာသစ္တခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္....

ck said...

good to read and think about it.