တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည အေတြး ...

ဒီည …
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည …
ျခံ၀င္းတံခါးရဲ႕သံတိုင္ေတြၾကား ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြထြန္းညွိရင္း ေကာင္းကင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္မိတယ္။
တိမ္ကင္းစင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ယံမွာ ထိန္ထိန္သာ ေနတဲ့ လမင္းၾကီးကို ၾကည့္ရင္း က်မစိတ္ေတြလဲ ၾကည္လင္ ေအးခ်မ္းလို႔။
လႈပ္လဲ့ လႈပ္လီနဲ႔ ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးေတြကို ၾကည့္ရင္း က်မ ၾကည္ႏူးေနတယ္။
ျပီးေတာ့ …
.. .. .. .. ..
ဒီအခ်ိန္ .. ဒီအခါသမယ .. ဒီလိုညဆိုရင္ … က်မစိတ္ထဲ .. တစံုတေယာက္ကို အျမဲသတိရမိပါတယ္။
***
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ခုလို တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည မွာေပါ့ …
တိမ္ကင္းစင္တဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးက ၾကည္လင္ရွင္းသန္႔ .. လို႔ ..
လမင္းႀကီးက ထိန္ထိန္လင္း .. လို႔
နကၡတ္တာရာေတြ စံုလင္ .. လို႔
၀န္းက်င္က ဆိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းလို႔ .. ။
ဒါေပမဲ့ .. သူကေတာ့ …
ဒီလိုျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ညရဲ႕ အရသာကိုမခံစားႏိုင္ဘဲ
ေသာကေတြေနာင္တေတြနဲ႔ ပူေလာင္ … လို႔
ၾကည္လင္ ေအးခ်မ္းမႈမရွိဘဲ မြန္းက်ပ္ေျခာက္ျခား ..လို႔။
သူဟာ …
အိပ္မရတဲ့ညေပါင္းမ်ားစြာကို ၾကံဳေတြ႔ေနရျပီး စိတ္ေတြမျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ဘူး၊
သူဟာ …
သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္တပါးျဖစ္ျပီး ကာမဂုဏ္အာရံုေတြ အျပည့္အ၀ခံစားခြင့္ရွိေပမဲ့ ခံစားႏိုင္စြမ္းရွိဘူး ..
သူဟာ …
အဇာတသတ္မင္းႀကီး … ပါပဲ … ။
***
အဇာတသတ္မင္းႀကီးဟာ …
ဆရာတင္မွားယြင္းခဲ့ျပီး မလုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ေတြ ဆက္တိုက္က်ဴးလြန္ခဲ့ရာက ဖခင္ကိုပါ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ဖို႔အမိန္႔ေပးခဲ့တယ္။
အဖသတ္ကံ က်ဴးလြန္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔စိတ္ေတြေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္မႈမရွိဘဲ အျမဲတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနျပီး အိပ္မရတဲ့ ညညေတြကို ခက္ခဲစြာေက်ာ္လြန္ခဲ့ရတယ္။
ေနာက္ဆံုးမခံမရပ္ႏိုင္တဲ့အဆံုးမွာ … သူခံစားေနရတဲ့ေ၀ဒနာေတြ ဘယ္သူမ်ား ကုစားေပးႏိုင္မလဲ လို႔ နန္းတြင္းက ပညာရွိေတြထံ ေမးျမန္းခဲ့ရာက … သမားေတာ္ဇီ၀ကရဲ႕ အၾကံေပးမႈနဲ႔ ဗုဒၶျမတ္စြာထံ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဗုဒၶရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ကို၀င္လိုက္တာနဲ႔ စိတ္တ၀က္ ျငိမ္းခ်မ္းသြားတဲ့ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ .. ဘုရားရဲ႕ သားေတာ္ သံဃာေပါင္းမ်ားစြာဟာ ဆိတ္ျငိမ္စြာ တရားဘာ၀နာပြားမ်ားေနၾကတာကို ျမင္ရေတာ့ အံ့ၾသတုန္လႈပ္ မိတယ္။
ဒီရဟန္းသံဃာေတြကိုၾကည့္ျပီး ရဟန္း၀တ္ရျခင္းရဲ႕ အက်ဳိးကို ဘုရားထံေလွ်ာက္ေမးရာက …
ျမတ္စြာဘုရားက အဇာတသတ္အမွဴးရွိတဲ့ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါေတြကို သာမညဖလသုတ္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ခုလို တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ ည..
တခ်ိန္ကေပါ့။
***
ေနာင္တ ဆိုတာ .. ပူေလာင္ပါတယ္ .. ။
‘လူမိုက္ ေနာက္မွ ေနာင္တ ရ’ ဆိုတဲ့ .. ဆိုစကားရွိတဲ့အတိုင္း ..
ေနာင္တရတဲ့သူကို လူမိုက္လို႔ သတ္မွတ္ရမယ္ဆိုရင္ …
ေနာင္တမရဘဲ ဆက္မိုက္ေနတဲ့သူဟာ မိုက္လံုးအႀကီးဆံုး အမိုက္တကာ့အမိုက္မဲဆံုး လူမိုက္ပဲ ျဖစ္မွာပါပဲ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ …
အမွားက်ဴးလြန္မိတဲ့သူတေယာက္ဟာ သူမွားမွန္းသိတဲ့အခါ .. ေနာင္တ ရတတ္တယ္။ ေနာင္တရတဲ့အခါ အမွားကို ျပဳျပင္ႏိုင္ပါတယ္။
အမွားက်ဴးလြန္မိျပီး ေနာင္တ မရတဲ့သူဟာ ကိုယ့္အမွားကို အမွားမွန္းမသိလို႔ပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဆက္မွားေနအံုးမယ္ .. ဆက္မိုက္ေနအံုးမယ္ .. ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုလူစားမ်ဳိးကို အလြန္မိုက္မဲသူလို႔ သတ္မွတ္ရမယ္ မဟုတ္လား။
***
ေနာင္တ ဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္ရရ ေနာက္မက်ပါဘူး။ အဓိက က ေနာင္တ ရဖို႔ပါပဲ။
အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ အမွားေပါင္းမ်ားစြာ က်ဴးလြန္ခဲ့ေပမဲ့ ..
တခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာင္တ ရခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္တရခဲ့လို႔လဲ ..
ခုလို တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာနဲ႔ ေတြ႕ခြင့္ရျပီး တရားေတာ္နာၾကားခြင့္ရခဲ့တယ္။
သူ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အဖသတ္ကံကို အျခားမဲ့ဘ၀မွာ အက်ဳိးေပးခံစားရမွာျဖစ္ေပမဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားကို နာလိုက္ရတဲ့အတြက္ သူဟာ အျပစ္က အနည္းအက်ဥ္း သက္သာရာရခဲ့ပါတယ္။
***
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက အဇာတသတ္အေၾကာင္းေတြးရင္း
ေခတ္သစ္အဇာတသတ္ေတြကို သတိရမိျပန္တယ္။
သူတို႔ဟာ …
အဇာတသတ္မင္းလို ကိုယ့္ဖခင္ အရင္းကို မသတ္ခဲ့ေပမဲ့
မိခင္ ဖခင္နဲ႔တူေသာ သူေတြ .. အေဆြအမ်ဳိးနဲ႔တူေသာ သူေတြ … မိတ္ေဆြနဲ႔ တူေသာသူေတြ .. သားသမီးနဲ႔ တူေသာသူေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္၊ ႏွိပ္စက္၊ ညွဥ္းပမ္းခဲ့တယ္။ သနားစရာေကာင္းတဲ့ လူသားေတြရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ သူတို႔ဘ၀ရွင္သန္ေစခဲ့တယ္။
သူတို႔အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ ခိုင္ျမဲဖို႔ ကလိမ္ကက်စ္နည္းလမ္းေပါင္းမ်ဳိးစံုကိုသံုးျပီး အားလံုးကို လွည့္စားခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ … သူတို႔ ေနာင္တ မရေသးပါဘူး။ သူတို႔ မွားမွန္း မသိေသးပါဘူး။
ဆက္လက္မိုက္မဲ ေနဆဲပါပဲ။
က်မ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။
သူတို႔ရင္ထဲမွာ တကယ္ပဲ အျပည့္အ၀ ေပ်ာ္ရႊင္ျငိမ္းခ်မ္းမႈရွိရဲ႕လား။
အျမဲတထိတ္ထိတ္နဲ႔ ပူေလာင္ေနမလား။
အဇာတသတ္မင္းႀကီးလို အိပ္မရတဲ့ ညေတြမွာ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနမလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေနာင္တ ရေစခ်င္ပါျပီ။
မွားမွန္းသိေစခ်င္ပါျပီ။
အမွန္တရားကို ေရာက္ေစခ်င္ပါျပီ။
***
အဇာတသတ္မင္းႀကီးနည္းတူ …
သူတို႔သည္လဲ …
ေနာင္တေတြအျပည့္နဲ႔ အမွန္တရားဆီခ်ဥ္းကပ္သြားမဲ့
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည တညကို
အျမန္ေရာက္ေစခ်င္စမ္းပါဘိ။
***
၄.၁၁.၀၆
ည ၁၀း၃၀ နာရီ