Wednesday, November 22, 2006

အေအးဓာတ္ ေငြ႕ေငြ႕ေလး …

ေဆာင္းရဲ႔ ပထမေျခလွမ္း
***
ဒီကေန႔ မနက္ ေစာေစာ အိပ္ရာထျပီး ျခံထဲဆင္းေတာ့ အရင္ေန႔ေတြနဲ႔မတူတဲ့ အေအးဓာတ္ေလး နဲနဲကို ခံစားထိေတြ႕ရပါတယ္။
ေဆာင္းရဲ႕ အေငြ႕အသက္ကို ပထမဆံုး ထိေတြ႕ရတဲ့ ေန႔လို႔ဆိုရမွာေပါ့။
အရင္ႏွစ္ေတြက သီတင္းကြၽတ္ေက်ာ္တာနဲ႔ ေဆာင္းေငြ႕ကို ခံစားရေပမဲ့ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေဆာင္း၀င္တာ ေနာက္က်ပါတယ္။ ႏို၀င္ဘာကုန္လုမွ ေဆာင္းရဲ႕ အေအးဓာတ္ရတယ္။ အေအးဓာတ္ရတယ္ဆိုေပမဲ့လည္း ခ်မ္းေတာ့မခ်မ္းပါဘူး။ အေႏြးထည္လဲ ၀တ္ဖို႔မလိုေသးဘူးေပါ့။ အေႏြးထည္ဆိုတာလည္း ေဆာင္းတြင္း တတြင္းလံုး ၀တ္ဖို႔မလိုဘဲ ေခါက္သိမ္းထားရတာၾကာလွပါျပီ။ ခရီးသြားတဲ့အခါ ထုတ္၀တ္တာကလြဲလို႔ ထိကို မထိျဖစ္တာပါ။
ရန္ကုန္ေဆာင္းက အဲသလို ေအးရွာတာေလ။
ဒီမနက္ခင္းေတာ့ အေအးဓာတ္ ေငြ႕ေငြ႕ေလးရလို႔ လူက လန္းဆန္းသလို ခံစားရတယ္။
အသက္ရွဴရတဲ့ ေလကအစ ေအးစက္စက္ေလးဆိုေတာ့ ခါတိုင္းေန႔ေတြလို မဟုတ္ဖူးေပါ့။
မနက္ခင္းေနေရာင္က မွိန္ပ်ပ်။ တိမ္ကင္းစင္ ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးက ျပာလဲ့လဲ့။
ပန္းပင္ေတြၾကားထဲမွာလဲ လိပ္ျပာေလးေတြ တေကာင္စ ႏွစ္ေကာင္စ ပ်ံ၀ဲလို႔။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေဆာင္းနံနက္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေအးပါတယ္။
ျခံထဲမွာ ေနပူစာလႈံရင္း လိပ္ျပာေလးေတြ လိုက္ဖမ္း၊ ပန္းေလးေတြခူး .. ကေလးဘ၀ရဲ႕ ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြေပါ့။
တခါတေလေတာ့လဲ ကန္ေတာ္ၾကီးဘက္ လမ္းေလွ်ာက္၊ ၾကက္ေတာင္ရိုက္၊ ပန္းကန္ျပားပ်ံ ပစ္ကစားရင္း ေဆာင္းနံနက္ခင္းေလးေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။
ခုေတာ့လဲ … မနက္ခင္းေလးေတြမွာ ေစ်းသြားလိုက္ အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္လိုက္နဲ႔ ေညွာ္နံ႔ေတြလံုးေနတဲ့ မီးဖိုခန္းေလးထဲမွာ တရွဲရွဲ ေၾကာ္ေလွာ္ခ်က္ျပဳတ္ေနရတဲ့ ဘ၀ေပါ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ …ေဆာင္းရာသီရဲ႕ ပထမဆံုးေျခလွမ္း အျဖစ္ ၀င္ေရာက္လာတဲ့ ဒီနံနက္ခင္းက စိတ္ကို ၾကည္လင္လန္းဆန္းေစတဲ့ အတြက္ ခုလို မွတ္တမ္းတင္လိုက္မိပါတယ္။
***
၂၂.၁၁.၀၆
Posted by ေမဓာ၀ီ at 1:02 PM
Labels:

4 comments:

Anonymous said...

This year is colder than last year at here Ma May, but no snow yet. How about your Mom?

11/22/2006 1:23 PM
ေမဓာ၀ီ said...

အေမက နဂိုထဲက အေအးေၾကာက္တာဆိုေတာ့ အေအးဒဏ္ေတာ္ေတာ္ခံေနရတာေပါ့။ အိမ္ထဲမွာေတာ့ ေနလို႔ရတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ ျပန္လာမယ္တဲ့။ အခုေတာ့ Wolverhampton တလွည့္ Huddersfield တလွည့္ ေနေနတယ္ဆိုပဲ။

11/22/2006 3:34 PM
Anonymous said...

Hello

I have ever met a cold weather in Myanmar.At time when I went to Chin state. It was dam cold , could not sleep at night, was afraid of the sun was going down, even the fire could not help me warm.When I faced to fire it was warm on face, chest but the back was cold, then the opposite way the back was warm but the chest was cold.No jumper nor blankets made me warm.I wish I could have run away from that place. Lucky I was, spent a few days and came back to home.

Then I hardly feel cold weather, it has been years that I realized the winter in Myanmar is no longer cold.

In Yangon, we have humid weather, that would have caused warmer.

In the northern or southern hemisphere, the air is very dry, less humid,dry air is cooler.

I saw news on Tele that ice are melting at polar regions, must have been caused by global warming, some said global dimming.It is every one concern about our environment.

It is very lucky that Ma May can feel the fresh air , morning scene...etc...

May be in future.... air on the earth is pollute....water too... every things is polluted by modern industries..... the earth is hotter ....... then at last ...."Impermanence"

what our lord Buddha said are true.....

Thanks

Prince

11/22/2006 5:01 PM
Ei said...

မေမဓာေရးထားေတာ့လဲ ေဆာင္းတြင္းက ခ်စ္စရာေလးပဲ။ ေဆာင္းတြင္းကို အစက သိပ္မၾကိဳက္ဘူး။ အသားေတြပပ္တတ္လို႔ ေအးတာခ်င္းတူရင္ မိုးတြင္းကိုပိုခ်စ္တယ္။ မိုးရြာရင္ အလိုလိုေပ်ာ္တယ္။ သစ္ပင္ေလးေတြကလည္း စိမ္းလို႔ သန္႔လုိ႔။ သက္တံ့ေတြ ဘာေတြဆိုတာလည္း မိုးတြင္းမွျမင္ရတာေလ။ က်န္းမာေရးအတြက္ သိပ္မေကာင္းလို႔ မိုးမိမွာ ေၾကာက္ေပမယ့္ အိမ္အျပန္လမ္းမွာဆိုရင္ေတာ့ ထီးၾကီးေဆာင္းထားေပမယ့္ ခိုးခိုးၿပီးမုိးစိုခံတယ္။ မိန္းကေလး မိုးေရထဲ ထီးမပါပဲ လမ္းေလွ်ာက္တာက်ေတာ့ မတင့္တယ္ဘူးမဟုတ္လား။ ဘာပဲေျပာေျပာ မိုးရြာတဲ့ေဒသမွာ ေနခြင့္ရတာပဲ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ႏွင္းေတြေတာ့ ျမင္ဘူးခ်င္တယ္။ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ အရမ္းၾကီး ေခါင္းကုိက္ေအာင္ေအးမယ့္ ေဆာင္းတြင္းၾကီးေတာ့ မေနခ်င္ဘူး။

11/23/2006 1:31 AM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)