လြမ္းဆြတ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ...

မႏွစ္က
တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္တရက္ည။
ဖုန္းတခု က်မဆီ၀င္လာပါတယ္။
‘၀ီေရ .. ကိုယ္ေရာက္ေနျပီ ..ျခံေရွ႕ထြက္ခဲ့ေနာ္’
က်မကို ‘၀ီ’ လို႔ ေခၚတဲ့ တဦးတည္းေသာ က်မသူငယ္ခ်င္းဆီက ဖုန္းပါ။ က်မ ျခံေရွ႕ထြက္သြားေတာ့ သူ႔ကားေလးက ျခံေရွ႕မွာရပ္ေနျပီး သူဆင္းလာတယ္။
‘၀ီ .. download လုပ္ျပီးသြားျပီလား ..’
‘အင္း …ျပီးပါျပီဆိုေန’
‘အဟဲ .. ဒါဆို ဒီထဲ ထည့္ေပးေနာ္ .. ကိုယ္အခ်ိန္မရွိလို႔ အိမ္ထဲ မ၀င္ေတာ့ဘူး’
သူ႔ရဲ႕ thumb driveေလးကိုေပးရင္း က်မကို မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးတယ္။
သူက mobile ဖုန္းေတြျပင္တာ အထူး၀ါသနာပါတာမို႔ သူ႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ softwareေတြ download လုပ္ေပးဖို႔ က်မကို အကူအညီေတာင္းေလ့ရွိပါတယ္။ က်မ လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ softwareေတြ အသံုးျပဳျပီး ဖုန္းတလံုးကို ေအာင္ျမင္စြာျပင္လို႔ျပီးသြားရင္ေတာ့ က်မဆီ၀မ္းသာအားရ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားေလ့ ရွိတယ္။
အဲဒီည သူလာေတာ့ က်မက အဆင္သင့္ ေဒါင္းလုတ္ခ်ထားျပီးသား ေဆာ့ဖ္၀ဲေလးကို သူ႔ thumb driveေလးထဲ ထည့္ေပးျပီး
‘ဒီမွာ .. မုန္႔သြားစားဖို႔ လက္မွတ္၀ယ္ထားတယ္ .. သြားမွာလား မသြားဘူးလား’ လို႔ေမးလိုက္တယ္။ သူက
‘ေဆာရီးပဲ ၀ီရယ္ .. ကိုယ္ အေရးတႀကီး ခ်ိန္းထားတာ တခုရွိေနလို႔ .. ေနာက္မွ စားေတာ့မယ္ေနာ္’
‘ေနာက္မွဆို အဲဒီလက္မွတ္က expireျဖစ္သြားျပီေနာ္၊ မေန႔က နဲ႔ ဒီေန႔ ၂ ရက္ပဲ စားလုိ႔ရတာ’
‘စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ၀ီ ရယ္ … တကယ္မအားလို႔ပါ ..ေနာ္ ..’
သူက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေတာင္းပန္ေတာ့လဲ က်မမွာ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ခြင့္လႊတ္လိုက္ရပါတယ္။ စိတ္ထဲကေတာ့ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ေပါ့။ ေသခ်ာေျပာထားတာကို … အရင္က ကတိမဖ်က္တတ္တဲ့သူက အခုဖ်က္တာ ေၾကာင့္ နဲနဲေတာ့ ဖုတုတုျဖစ္သြားမိတယ္။
သူ႔ကိုေပးစရာရွိတာေပး၊ ျခံတံခါး၀ထိလိုက္ပို႔ျပီး သူ႔ကားေလး မထြက္ခင္မွာဘဲ ..ျခံထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ က်မအကို၀မ္းကြဲက ..
‘တယ္လီဖုန္း၊ တယ္လီဖုန္း’ လို႔ ရုတ္တရက္လွမ္းေအာ္တယ္။
အဲဒီေတာ့မွ က်မလဲ သတိရလို႔ သူ႔ကို ျမန္ျမန္လက္ခုပ္တီးျပီး ကားျပန္ရပ္ခိုင္းလိုက္ရတယ္။
ဘာလဲဆိုေတာ့ .. က်မအိမ္က cordless ဖုန္းေလးကို သူျပင္ေပးလို႔ ေကာင္းသြားတယ္ဆိုတာ သိေတာ့ ေနာက္ဖက္အိမ္က က်မႀကီးေတာ္ႀကီးက သူ႔ cordless လဲ ျပင္ေပးပါေျပာျပီး က်မကို လာေပးထားတယ္။
အဲဒါ သူ႔ကိုေပးလိုက္ဖို႔ေမ့ေနလို႔ အကိုျဖစ္သူက သတိေပးတာပါ။
သူက ကားျပန္ရပ္ျပီးေစာင့္ေနေတာ့ က်မအိမ္ထဲျပန္၀င္ တယ္လီဖုန္းေလးယူျပီး သူ႔ဆီသြားေပးလိုက္တယ္။
‘အဲဒါ ႀကီးေတာ္ႀကီးဖုန္းေနာ္ ..ျပင္ျပီးရင္ က်သင့္သေလာက္ေျပာ .. သူ႔ဆီကေတာင္းရမွာ သိလား’
သူက ျပံဳးျပံဳးႀကီး ေခါင္းညိတ္ျပီး က်မေပးတဲ့ဖုန္းေလးယူကာ ကားေမာင္းထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
က်မ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၈ နာရီ ထိုးလုထိုးခင္ … ။
အဲဒီညက ..
သူနဲ႔က်မ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ခဲ့ရတာပါပဲ။
အဲဒီညဟာ ..
ျမန္မာလိုဆိုရင္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္တရက္ည။
အဂၤလိပ္လိုကေတာ့ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာ ၁၆ ရက္ည ပါ။
***
ခါတိုင္း ညညေတြမွာ မအိပ္ခင္ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ျပီး စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕ခဲ့ၾကတယ္၊ တေန႔တာ ၾကံဳခဲ့ၾကတဲ့ ရယ္စရာေမာစရာေတြေျပာၾက စာအေၾကာင္း ေပအေၾကာင္း သီခ်င္းအေၾကာင္းေတြေျပာၾက၊ သူကလဲ သူျပင္ေပးရတဲ့ဖုန္းေတြအေၾကာင္း၊ က်မကလဲ က်မရဲ႕အလုပ္အေၾကာင္း စိတ္ညစ္စရာ စိတ္ေပ်ာ္စရာေတြ ရင္ဖြင့္ၾက တိုင္ပင္ၾကရင္းနဲ႔ တခါတခါ မနက္ ၁ နာရီ ၂ နာရီထိတိုင္ေအာင္ စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီညကေတာ့ က်မစိတ္ထဲ ကသိကေအာက္ျဖစ္ေနတာနဲ႔ သူ႔ဆီ ဖုန္းမဆက္ပါဘူး။
ခါတိုင္း က်မ မဆက္ရင္ သူကဆက္တတ္ေပမဲ့ .. အဲဒီညက သူ႔ဆီကဖုန္းလဲ မလာခဲ့ပါ။
ေနာက္တည ..
ေနာက္တည ..
သူလဲက်မဆီ ဖုန္းမဆက္သလို .. က်မလဲ သူ႔ဆီ မဆက္ခဲ့…။
***
သူ မဆက္သေရြ႕ က်မလဲ မဆက္ဘူးလို႔ စိတ္ကိုတင္းထားေပမဲ့ .. တကယ္တမ္းေတာ့ က်မ မေနႏိုင္ပါဘူး။ သူ ဘာမ်ားျဖစ္ေနလဲ၊ ေနမေကာင္းလို႔လား၊ ခရီးထြက္ေနလို႔လား .. အဲဒီလိုေတြေတြးမိရင္း ၃ ရက္ေျမာက္ေန႔ ..ေန႔လည္ခင္းတခုမွာ က်မသူ႔ဆီ ဖုန္းေခၚ မိတယ္။ အိမ္ဖုန္း၊ mobile ဖုန္း၊ ျခင္းဖုန္း တခုျပီးတခု ေျပာင္းေခၚေပမဲ့ …ျပန္မထူးခဲ့ပါဘူး။
က်မ နဲနဲေတာ့ ထူးဆန္းမိတယ္။ ခါတိုင္း အိမ္ဖုန္းဆက္ရင္ သူမရွိရင္ေတာင္ သူ႔အေမ၊ အေဖ တေယာက္ေယာက္ ဖုန္းကိုင္ပါတယ္။
ခုေတာ့ … ဖုန္းကိုင္မဲ့သူတေယာက္မွ မရွိဘူး။
သူတို႔တမိသားစုလံုး ခရီးထြက္ေနမွာပါလို႔ ..ေျဖေတြး ေတြးေနရေပမဲ့ က်မစိတ္ထဲ တထင့္ထင့္နဲ႔။
***
ေနာက္ တညမွာေတာ့ က်မဆီဖုန္းတခု၀င္လာပါတယ္။
သူနဲ႔ေရာ က်မနဲ႔ပါ သိတဲ့ သူ႔အိမ္နီးနားခ်င္း လူတေယာက္ဆီကပါ။
၀မ္းနည္းစရာ သတင္း …
သူ .. ဆံုးျပီတဲ့ ..
သူ .. မရွိေတာ့ဘူး ..တဲ့ ..
သူနဲ႔တကြ .. သူ႔တမိသားစုလံုး …
.. .. .. .. .. .. .. ..
.. .. .. .. .. .. .. ..
.. .. .. .. .. .. .. ..
က်မ ဆက္ျပီး မၾကားမိေတာ့ပါဘူး …
ဟုတ္လို႔လား။
အဲဒါ ေနာက္ေနတာမဟုတ္လား။
က်မကို တမင္ေနာက္ေနတာ ..
အဲဒါ ညာေနတာ ..
က်မ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေသြးရူးေသြးတမ္းေျပာမိတယ္။
(((((မယံုဘူးးးးးးးးးးးးး)))))
က်မကို မညာပါနဲ႔။
က်မ ဘယ္လိုယံုရမွာလဲ …
က်မ မယံုဘူး။
က်မ မယံုၾကည္ေပမဲ့
တကယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
သူ … တကယ္ပဲ ေသဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ။
***
သူေသဆံုးသြားျပီးေနာက္ပိုင္း သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေကာလာဟလ သတင္းေတြ၊ လြဲမွားမႈေတြ .. နားနဲ႔မဆံ့ေအာင္ ၾကားေနရတယ္။
မဟုတ္ဘူး .. သူဟာ အဲဒီလိုလူစားမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ .. က်မ သိတယ္၊ က်မ ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ .. က်မ ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲ ..။
***
ခုေတာ့ …
သူ႔အတြက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ေပးျပီး အမွ်အတမ္းေပးေ၀ရင္း …
သူမရွိေတာ့ေပမဲ့ .. သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြ သိမ္းဆည္းရင္း …
သူနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္တရအျဖစ္အပ်က္ေလးေတြထဲက ….
ရယ္စရာေလးေတြ ေတြးမိတဲ့အခါ .. ရင္နင့္စြာျပံဳးမိရင္း ..
စိတ္မေကာင္းစရာေတြ ေတြးမိတဲ့အခါ .. မခ်ိတင္ကဲ မ်က္ရည္၀ဲမိရင္း …
ညေန ဘက္ေတြဆိုရင္ …
‘၀ီေရ .. ကိုုယ္ေရာက္ေနျပီ ..ျခံေရွ႕ထြက္ခဲ့ေတာ့’ လို႔ ေခၚတဲ့ ဖုန္းသံေလးေတြ လာလိမ့္ႏိုးနဲ႔
ခုခ်ိန္ထိေအာင္ … က်မ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါေသးတယ္။
***
မႏွစ္က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္တရက္ညတြင္ ကြယ္လြန္သြားေသာ သူငယ္ခ်င္း TZL သို႔ လြမ္းဆြတ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ …
***