ဆုေတာင္းမွားခဲ့ေလသလား ...

က်မ ငယ္ငယ္က ဦးေသာ္ဇင္ရဲ႕ စာေတြဖတ္ျပီး ဦးေသာ္ဇင္ရဲ႕ ဆုေတာင္းကို သေဘာက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။
အဲဒီဆုေတာင္းေတြကို အရင္ကေတာ့မွတ္စုစာအုပ္ထဲ ကူးေရးထားခဲ့ေပမဲ့ အခုမွတ္စုစာအုပ္လဲ မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ အတိအက် မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။
ဆိုလိုတဲ့သေဘာေလာက္ပဲ သတိရေတာ့တယ္။
မွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ေတာ့ …
သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ရေၾကာင္း ဆုမေတာင္းလိုပါ ....
သံသရာမွာ က်င္လည္ေနသမွ် သူတပါးအလိုကို ျဖည့္ဆည္းေပးရသူသာ ျဖစ္ရပါေစ .. ။
တပါးသူရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ရရွိေစေၾကာင္း ဆုမေတာင္းလိုပါ ....
ကိုယ္က ေမတၱာေပးႏိုင္သူသာ ျဖစ္ရပါေစ .. ။
မိမိကိုယ္တိုင္စိတ္ခ်မ္းသာေစေၾကာင္း ဆုမေတာင္းလိုပါ ....
သူတပါး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ရြက္ေဆာင္ေပးႏိုင္သူသာ ျဖစ္ရပါေစ…။
ကိုယ္က ရယူျခင္းထက္ ..ေပးဆပ္ႏိုင္သူသာ ျဖစ္ရပါေစ ..
စသျဖင့္ ေရးထားတာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ .. အတိအက်မမွတ္မိတဲ့အတြက္ သေဘာေလာက္ပဲ ေရးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ ဆုေတာင္းေတြကို ဖတ္ျပီးေတာ့ က်မအရမ္းသေဘာက်သြားတယ္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆုေတာင္းၾကတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ပဲ ေတာင္းၾကတာမ်ားပါတယ္။
သူမ်ားအတြက္ ေတာင္းတယ္ဆိုတာ နည္းပါတယ္။
ဦးေသာ္ဇင္ကေတာ့ သူ႔အတြက္ မေတာင္းပါဘူး။ အတၱမပါတဲ့ ဆုေတာင္းနဲ႔ သူတပါးရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုသာ ျဖည့္ဆည္းလိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေတာင္းထားတဲ့ ဆုေတာင္းမ်ဳိးမို႔ .. က်မ ေတာ္ေတာ္ႏွစ္ျခိဳက္မိတာပါ။
ကိုယ္ကသေဘာက်မိျပီဆိုမွျဖင့္ အဲဒီလိုဆုေတာင္းမ်ဳိး အတုခိုးျပီး ဆုေတာင္းေတာ့တာပဲေပါ့။
ဒီလိုဆုေတာင္းေနရတာကိုပဲ က်မမွာ …ေပ်ာ္ေမြ႕လို႔ … … …
***
ဒါေပမဲ့ .. တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
က်မရဲ႕ ဘ၀တေလွ်ာက္မွာ ..
ရယူျခင္းထက္ ..ေပးဆပ္ေနရတာေတြက ပိုမ်ားလာတဲ့အခါ ..
ေမတၱာေပးလို႔ ေမတၱာ ျပန္မရတဲ့အခါ ..
တပါးသူ စိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ .. ကိုယ္က စိတ္ဆင္းရဲရတဲ့အခါ …
.. .. .. .. .. .. .. ..
.. .. .. .. .. .. .. ..
.. .. .. .. .. .. .. ..
အဲဒီလိုေတြ ၾကံဳရဖန္မ်ားလာေတာ့
ပါရမီကံနည္းခဲ့လို႔လားေတာ့မသိ …ေရရွည္မွာ ခံႏိုင္ရည္မရွိေတာ့ပါဘူး။
အရင္က … အေပးအယူ သေဘာမ်ဳိးတခါမွ မစဥ္းစားခဲ့မိေပမဲ့ …
ေနာက္ပိုင္း စဥ္းစားမိလာတယ္။
ကိုယ္ဟာ .. အျဖည့္ခံလား ..
ကိုယ့္ရဲ႕ ေနရာဟာ .. ဘာလဲ ..ေတြးမိလာတယ္။
ကိုယ္က ေပးဆပ္ရသေလာက္ ျပန္မရႏိုင္ရင္ေတာင္ ေပးဆပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ပုထုဇဥ္လူသားပီပီ အသိအမွတ္ျပဳခံခ်င္မိပါတယ္။
ဒီလိုေတာင္ အသိအမွတ္ျပဳ မခံရတဲ့အခါ …
၀မ္းနည္း အားငယ္စြာနဲ႔ ေတြးမိတယ္ .. ။
က်မ .. တကယ္ပဲ .. .. ..
ဆုေတာင္းမွားခဲ့ေလသလား … လို႔ ..။
***
၂.၁၁.၀၆
နံနက္ ၁း၂၀ နာရီ