ဒီတေခါက္ အညာခရီးမွာ ပင္လံုးကြ်တ္ပြင့္ေနတ့ဲ လက္ပံပင္ေတြကို အျပင္မွာ စျမင္ဖူးျပီး စြဲစြဲလမ္းလမ္း ျဖစ္ခ့ဲရတယ္။
ဆိုတ့ဲ ဦးေဆာင္းရဲ႕ လက္ပံေကာက္ ကဗ်ာေလးက အေတြးထဲေရာက္လာတယ္။ လက္ပံပင္ႀကီးေပၚမွာေတာ့ တကယ့္ကို "လက္ပံပင္ ဆက္ရက္က်" ဆိုတ့ဲအတိုင္း ဆက္ရက္သံေတြ က်လိက်လိနဲ႔ ဆူညံလို႔။ စကားပံုဆိုတာ တကယ္ျဖစ္တာကို အေျခခံျပီး ေပၚလာတာပါလား ဆိုျပီး ဒီစကားပံုေလးကို လက္ေတြ႕သိလိုက္ရလို႔ ေက်နပ္ေနမိပါ ေသးတယ္။
 |
| သေျပတန္းခံတပ္အနီးက လက္ပံပင္ႀကီး |
"လက္ပံပြင့္ေတြ ေလအတိုက္ေၾကြလိုက္တ့ဲအခါ
တဝဲဝဲေဝ့ကာ ေလယာဥ္ပမာ"
အဆိုေတာ္သန္းထြန္းေလးရဲ႕ အညာအလြမ္း သီခ်င္းေလးထဲမွာ လက္ပံပြင့္ေၾကြပံုကို သ႐ုပ္ေဖာ္ထားပံုက ပီျပင္လွတယ္။ လက္ပံပြင့္ေၾကြပံုက တျခား ပန္းပြင့္ေတြ သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြသလို မဟုတ္ဘူး၊ တေဝ့ေဝ့ တလည္လည္နဲ႔ ေလဟုန္စီးျပီး ေျမေပၚသက္ၾကတာ။ ဘယ္ေလာက္လွ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလိုက္ပါသလဲ။
 |
| ဦးပိန္တံတားနဲ႔ လက္ပံပင္ရဲ႕ အလွ |
လက္ပံေကာက္ရင္း သီခ်င္းဆိုတ့ဲ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ဝင္ခန္းေလး တခုလဲ ခုထိ စြဲေနမိေသးတယ္။
"ႏုထြားပ်ဳိ ေမလံု
ကိုယ့္အသည္းမွာ စြဲေနပါေပါ့
သည္းလိုက္တ့ဲျဖစ္ပံု
ၾကံဳရင္ ဆံုရင္ လိုက္ခ့ဲပါလား က်မတို႔ရြာျမစ္ဆံု"
ပန္းျမိဳင္လယ္က ဥယ်ာဥ္မွဴး ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲမွာ အဲဒီသီခ်င္းကို လက္ပံပင္ႀကီးေအာက္ လက္ပံေကာက္ရင္း ဆိုေနတ့ဲ ဇာတ္ဝင္ခန္းေလး သတိရ ျမင္ေယာင္မိလို႔ လက္ပံပင္ႀကီးေအာက္ ေရာက္တုန္း သီခ်င္းေလးကို ခပ္တိုးတိုး ညည္းတြားမိေသးရဲ႕။
 |
| ဦးပိန္တံတားထိပ္က လက္ပံပင္ႀကီး |
"လက္ပံပြင့္ခ်ိန္ ေခြး႐ူးခ်ိန္"
ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူး ေႏြဦးေပါက္ရင္ အညာမွာ ေရရွားတယ္၊ မ်က္ခမ္းစပ္ေတြ ျဖစ္တယ္၊ ေခြး႐ူးေတြ ေပါတယ္ လို႔ အေမေျပာျပဖူးတယ္။ အဲဒီစကား ၾကားတိုင္း အညာေနပူေအာက္မွာ နီနီရဲရဲပြင့္ေနတ့ဲ လက္ပံပင္ႀကီးေတြရယ္ ေလပူေဝွ႔တိုင္း ေၾကြက်ၾကတ့ဲ ရြက္ဝါေတြရယ္ ျပီးေတာ့ သြားရည္တျမားျမားနဲ႔ ေလွ်ာက္ေျပးေနတ့ဲ ေခြး႐ူးတေကာင္ရယ္ ကို ျမင္ေယာင္မိတယ္။
 |
| ဦးပိန္တံတားမွာေရာင္းတဲ့ လက္ပံပြင့္ေျခာက္ေတြ |
“တံျမက္စည္းဟင္း”
အညာက ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြ အလည္လာၾကတ့ဲအခါ လက္ပံပြင့္ေျခာက္ေတြ ယူလာၾကလို႔ အိမ္မွာ လက္ပံေခါင္းဟင္းခ်က္ရင္ ငယ္ငယ္က သိပ္စိတ္ညစ္တာပဲ။ လက္ပံပြင့္ထဲက ဝတ္ဆံတိုင္ အေခ်ာင္းေလးေတြဟာ ေျခာက္သြားျပီး ဟင္းခ်က္လိုက္ေတာ့ တံျမက္စည္းနဲ႔တူလို႔ တံျမက္စည္းဟင္းလို႔ နာမည္ေပးခ့ဲၾကဖူးတယ္။ တံျမက္စည္းဟင္းကို သူမ်ားတကာလို သိပ္စြဲစြဲလမ္းလမ္း မႏွစ္သက္ခ့ဲဖူးဘူး။ ဒါေပမ့ဲ ေတာင္သမန္အင္းက ဦးပိန္တံတားေပၚမွာ လက္ပံပြင့္ေျခာက္ေတြ ဗန္းကေလးနဲ႔ ထည့္ေရာင္းေနတာ ေတြ႕ေတာ့ ငယ္ငယ္က စားခ့ဲဖူးတ့ဲ တံျမက္စည္းဟင္းကေလး ျပန္သတိရျပီး စားခ်င္စိတ္ ေပၚလာမိတယ္။
.
"မဆီမဆိုင္ လက္ပံသား ဓားနဲ႔ခ်ဳိင္"
ဒီစကားရဲ႕ ရင္းျမစ္ကို ေသခ်ာမသိေပမဲ့ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘဲ ဆြဲထည့္တာမ်ဳိး ၾကံဳတဲ့အခါ ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီစကားကို သံုးႏႈန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘာလို႔မ်ား လက္ပံသားမွ ဓားနဲ႔ခ်ဳိင္ရတာလဲ၊ လက္ပံသားက အသားပြသလား က်စ္သလား ... တကယ္ကို မသိပါဘူး။ လက္ပံပင္ အျမစ္ဆံုႀကီးေပၚမွာ ထိုင္ခဲ့ဖူးေပမဲ့ သူ႔အသားကို မစမ္းစစ္ၾကည့္မိေလျခင္းလို႔ စိတ္ထဲ ေနာင္တရမိေသးတယ္။
 |
| အျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံနဲ႔ လက္ပံပြင့္ နီနီေတြ |
“ဥံဳ - လက္ပံပင္ထိပ္ဖ်ား တင္က်ီးနား၊ တင္က်ီးထိုးဟဲ့ - ငါး႐ိုးထြက္”
ငါး႐ိုးမ်က္ရင္ ရြတ္တဲ့ ဂါထာတဲ့။ ငယ္ငယ္က ငါး႐ိုးစူးရင္ အဲဒီလို ရြတ္ၾကတာ ၾကားဖူးတယ္။ ရထားေပၚ ကားေပၚ ေရာင္းတဲ့ အိတ္ေဆာင္ ေလာက်မ္းေလးထဲမွာလည္း ဖတ္ဖူးတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဒီဂါထာက ငါး႐ိုးမ်က္တာ တကယ္ သက္သာေစသတဲ့။ တခါမွ စမ္းမၾကည့္ဖူးလို႔ မွန္မမွန္ေတာ့ မသိပါဘူး။ လက္ပံပင္ႀကီး ျမင္ေတာ့ ဟိုးထိပ္ဖ်ားမွာ တင္က်ီးနားေနမလားလို႔ ေမာ့ၾကည့္မိေသးတယ္။ တင္က်ီးေတာ့ မရွိဘူး၊ ရဲရဲနီေနတဲ့ လက္ပံပြင့္ေတြက အျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံနဲ႔ လွေနလိုက္တာ .... ။
 |
| နန္းေတာ္ကၽြန္းရြာက လက္ပံပင္ရင္းမွာ |
စစ္ကိုင္းက နန္းေတာ္ကြ်န္းရြာကေလးကို ေရာက္ေတာ့ ဧရာဝတီ ျမစ္ကမ္းနားမွာ လက္ပံပင္ႀကီး အႀကီးႀကီးကိုေတြ႕လို႔ ေပ်ာ္ျပီး လက္ပံပြင့္ေကာက္တ့ဲ ပံုေလး႐ိုက္ေပးပါလို႔ အကို႔ကို ပူဆာေတာ့ လက္ပံပြင့္ေၾကြေတြက ႏြားေခ်းေတြ ေခြးေခ်းေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေနတာမို႔ မ႐ိုက္ပါနဲ႔တ့ဲ။ လက္ပံပင္ေအာက္က သစ္ျမစ္ဆံုႀကီး ေပၚမွာပဲ ႐ိုက္ေပးပါတယ္။
.
 |
| ဦးပိန္တံတားေပၚမွာ လက္ပံပင္ေနာက္ခံ႐ႈခင္းနဲ႔ |
ဒါနဲ႔ပဲ လက္ပံပြင့္ေၾကြေတြ မေကာက္ရတ့ဲ အတူူတူ အေၾကြပန္းေလးေတြကို ေငးေမာရင္း ဓာတ္ပံုေလးေတြပဲ႐ိုက္ျပီး လက္ပံပြင့္ေတြ ေၾကြရာေျမက ျပန္လာခ့ဲရပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၂၊ မတ္၊ ၂၀၁၆
၁၇း၅၀ နာရီ
(အညာခရီး အမွတ္တရ)
