ဥေပကၡာ ... ဆုေတာင္း

တမိုးေသာက္လို႔ တေန႔ေျပာင္းျပန္ျပီ ... ။
နက္ဖန္ဆို ခရစ္စမတ္ေန႔ ေရာက္ျပီေလ ... ။
မနက္ ၉ နာရီ ေနရဲ႕ အလင္းေရာင္က အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ပမာ အေရွ႕ဘက္ ေကာင္းကင္မွာ ေရာင္နီပ်ဳိ႕လို႔ ေကာင္းတုန္း။

ခရစ္စမတ္ အႀကိဳေန႔ရဲ႕ လမ္းမေတြေပၚမွာ ကားေတြက ရွင္းလို႔ ... ။
ကားေမာင္းေနတဲ့ ဦးရီးေတာ္ရဲ႕ ေဘးမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထိုင္ေနရင္း ကားထဲမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ကို နာယူေနမိတယ္။ ကားလမ္းရဲ႕ ေဘးဘီ၀ဲယာ တေလွ်ာက္မွာ သစ္ပင္ေတြက တရိပ္ရိပ္ က်န္ခဲ့ေလရဲ႕ ... ။ ဒီလိုပဲ ... အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ကာလ ယႏၲရားႀကီး ျဖတ္သန္းသြားတိုင္း ေန႔ရက္ေတြ နာရီေတြ တရိပ္ရိပ္နဲ႔ က်န္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား ... ။ ဒီလိုနဲ႔ ကမၻာသံုး ျပကၶဒိန္ မွာေတာင္ ႏွစ္တႏွစ္ အသစ္ကို ကူးေျပာင္း ေတာ့မယ္။ အသစ္နဲ႔ အေဟာင္း ေျပာင္းလဲျခင္းမွာ အသစ္ေျပာင္းရင္ အေဟာင္းေတြက က်န္ခဲ့ရမွာ ဓမၼတာပါပဲ ... ။

ဦးရီးေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဟိုတေန႔က ကူလုပ္ေပးရတဲ့ မန္ေနဂ်ာ မမဂ်ိန္း မလာတာေၾကာင့္ ဘာမွ လုပ္စရာ အေထြအထူး မရွိတာနဲ႔ တေယာက္ထဲပဲ အခန္းတံခါးဖြင့္၊ ေရဒီယိုဖြင့္၊ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ျပီး ... ဘေလာ့ေလးဆီ ေျခဦးလွည့္မိတယ္။

ေျခာက္ကပ္ကပ္ ဘေလာ့ေလးဆီေရာက္ေတာ့ မႏွစ္က ဘာေတြမ်ား ေရးခဲ့မိပါလိမ့္လို႔ အတိတ္ကို ျပန္ေျပာင္း ေအာက္ေမ့ မိေတာ့ ... တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ ... မႏွစ္က ခရစ္စမတ္ အႀကိဳေန႔က ေရးတဲ့ "ပို႔စ္မွာ" ေလာကဓံကို ခံႏိုင္ရည္ ရွိခ်င္ေၾကာင္း ေရးထားတာကို ျပန္ဖတ္ရတယ္။ ဒီအခ်ိန္ ဒီရာသီဆို ဒီလို အေတြးမ်ဳိး ေတြးမိတတ္တယ္ ထင္ပါရဲ႕။

အဲဒီတုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးက ...

မလာမွန္းသိလ်က္ ေမွ်ာ္မိ
မရွိမွန္းသိလ်က္ တမ္းတ
မရမွန္းသိလ်က္ လိုခ်င္
မၾကင္မွန္းသိလ်က္ လြမ္း
၀မ္းနည္းရသူမွာ
အခါခါဆုေတာင္း ...
အေကာင္းအဆိုး ေလာကဓံ
ခံႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ... ။
............................. တဲ့ ... ။

အဲဒီလို ခဏခဏ ဆုေတာင္းေပမဲ့လည္း ခံႏိုင္ရည္က ပိုမ်ားလာမယ္ ထင္ပါသလား ... ။

ကိုယ္က ေမတၱာေပးလို႔ ေမတၱာ ျပန္မရတဲ့ အခါ ...
ကိုယ္က ေျဖာင့္မွန္ပါလ်က္ ... ကိုယ့္အေပၚ ေကာက္က်စ္ၾကတဲ့ အခါ ...
ကိုယ္က က႐ုဏာ ထားပါလ်က္ ... ကိုယ့္ကို ရက္စက္ၾကတဲ့ အခါ ...
သူတပါး ခ်မ္းသာမႈအေပၚ ကိုယ္က ၀မ္းသာေပးပါလ်က္ ... ကိုယ္ဒုကၡ ေရာက္မွ သူတကာ ၀မ္းေျမာက္ၾကတဲ့အခါ ...

အဲဒီလိုေတြ မၾကာခဏ ႀကံဳရတဲ့အတြက္ ခံႏိုင္ရည္က ပိုလို႔သာ ပါးလ်ား လာပါေတာ့တယ္။

ကိုယ့္ရဲ႕ ေမတၱာ၊ သစၥာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ ေတြဟာ ... အေရး မပါ အရာ မေရာက္တဲ့အဆံုး ... အားလံုးကို ဥေပကၡာျပဳ လစ္လ်ဴ႐ႈ ရပါလို၏ လို႔သာ ဆုေတာင္း ေနမိပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၄၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၇
၁၁ နာရီ ၂၅ မိနစ္