အေမလူထု ေဒၚအမာ၏ ၉၁ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ သို႔ …

စာေပဇနီးေမာင္ႏွံေတြထဲမွာ က်မေလးစားအားက်တဲ့ စံုတြဲေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္နဲ႔ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ ဦးတက္တိုး နဲ႔ ေဒၚႏုယဥ္၊ ဦးခင္ေမာင္လတ္နဲ႔ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္၊ ေနာက္ .. လူထုဦးလွနဲ႔ လူထုေဒၚအမာ တို႔ပါပဲ။
ဒီစံုတြဲေတြထဲမွာ အေမလူထုေဒၚအမာက အသက္အရွည္ဆံုးနဲ႔ ယခုအခ်ိန္ထိ စာေပတာ၀န္အျပင္ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကိုပါ ကေလာင္ကိုင္ၿပီး ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ စာေပမိခင္ႀကီးတေယာက္မို႔ အေမ လို႔ပဲ သံုးႏႈန္းလိုက္ပါတယ္။
အေမလူထုေဒၚအမာကို က်မလို ဘာမွမဟုတ္တဲ့ မျဖစ္စေလာက္ သူတေယာက္က မခ်ီးက်ဴး၀ံ့ပါ။
ဒါေပမဲ့ က်မနဲ႔ အေမနဲ႔ ဆံုခဲ့ဖူးတဲ့ အျဖစ္ကေလးတခုကိုေတာ့ အမွတ္တရ ေရးပါရေစ … ။
***
လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ ႏွစ္ေက်ာ္ ၈ ႏွစ္ ေလာက္က….။
ဂ်ာနယ္ကိစၥနဲ႔ မႏၱေလးကို သြားရပါတယ္။ မႏၱေလးမေရာက္ခင္ကတည္းက က်မရဲ႕ အျပင္းထန္ဆံုးဆႏၵက အေမနဲ႔ ေတြ႕ဆံုၿပီး ဂါရ၀ျပဳခြင့္ရဖို႔ပါ။ က်မ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ေတြ႕ရမလဲ ဆိုတာပဲ တလမ္းလံုးေတြးေနခဲ့ပါတယ္။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ထြန္းဦးစာေပရဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ ကာတြန္း(ဦး)ကံခြၽန္ရဲ႕ ညီ ကာတြန္း(ဦး)ဗိုေမာင္နဲ႔ သိကြၽမ္းခဲ့ၿပီး ဦးဗိုေမာင္ဟာ က်မကို အစစအရာရာ ကူညီေပးတဲ့အျပင္ က်မေတြ႕ခ်င္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႕ရဖို႔အတြက္ ဖန္တီးေပးပါတယ္။
အေမလူထုေဒၚအမာနဲ႔ ေတြ႕ရမဲ့ေန႔မွာ က်မ ေတာ္ေတာ္စိတ္လႈပ္ရွားမိပါတယ္။ အေမ့လို ႏိုင္ငံေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးဟာ က်မကို ေတြ႕မွ ေတြ႕ခ်င္ပါ့မလား၊ အခ်ိန္ေပးၿပီးစကားေျပာႏိုင္ပါ့မလား၊ က်မ စိုးရိမ္ေနမိတယ္။
လူထုတိုက္ေရာက္ေတာ့ ဦးဗိုေမာင္က အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြၾကားကျဖတ္ျပီး အတြင္းခန္းထဲက အေမ့ဆီ ေခၚသြားတယ္။ အေမက ၾကိမ္ထိုးထားတဲ့ သစ္သားကုလားထိုင္ေလးမွာ ထိုင္ေနပါတယ္။ ဦးဗိုေမာင္က အေမနဲ႔ က်မတို႔ကို မိတ္ဆက္ေပးၿပီး စကားေျပာၾကေတာ့ … အေမက က်မတို႔ကို ေအးခ်မ္းတဲ့အျပံဳးေလးနဲ႔ စကားခ်ဳိခ်ဳိေလးေတြ အခ်ိန္ေပးၿပီး ေျပာရွာပါတယ္။ က်မ ၾကိဳတင္စိုးရိမ္ေနသလို မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။
ဂ်ာနယ္ကို မိန္းကေလးေတြ ဦးစီးၿပီးလုပ္ေနၾကတာ သေဘာက်ေၾကာင္း၊ ၾကိဳးစားၾကဖို႔ အားေပးစကားေတြ ေျပာၿပီး က်မတို႔လဲ အေမ့က်န္းမာေရးကို ေမးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အေမဟာ က်ံဳးဘက္ကို မနက္တိုင္းလမ္းေလွ်ာက္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ က်မတို႔လည္း အေမ့ကို ကန္ေတာ့ၿပီး ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ အေမနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ကန္ေတာ့ခဲ့ရတဲ့အတြက္ က်မရဲ႕ မႏၱေလးခရီးဟာ အက်ဳိးရွိတဲ့ခရီးတခုျဖစ္ၿပီး မႏၱေလးမွာ ဒုကၡခံရက်ဳိး နပ္ပါေပတယ္လို႔ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ ပါေသးတယ္။
***
ခုခ်ိန္ထိ အေမ့မ်က္ႏွာမွာ အဲဒီတုန္းကလိုပဲ ေအးခ်မ္းတဲ့ အျပံဳးခ်ဳိခ်ဳိေတြရွိေနဆဲ … အေမ့ႏႈတ္ဖ်ားကလည္း စကားခ်ဳိခ်ဳိေတြ ျမြက္ၾကားႏိုင္ေနဆဲမို႔ က်မ အလြန္၀မ္းေျမာက္မိတယ္။
အေမ့ရဲ႕ ေမြးေန႔ပြဲဟာ စာေပနယ္မွာ အလြန္ထင္ရွားတဲ့ ေမြးေန႔ပြဲတခုပါ။
‘အေမက ဒါေတြ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အမ်ားက လုပ္သြားေတာ့လဲ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ ..’ လို႔ အေမ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။
အေမ မလုပ္ခ်င္လဲ အမ်ားရဲ႕ဆႏၵအရ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ ေမြးေန႔ပြဲေတြ က်င္းပျဖစ္ေနခဲ့တာပါပဲ။ အေမ့ေမြးေန႔ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး အထက္ျမန္မာျပည္၊ ေအာက္ျမန္မာျပည္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က စာေပသမားေတြ ဆံုဆည္းၾကရတယ္။ အရင္က အထက္ျမန္မာျပည္ အုပ္စု၊ ေအာက္ျမန္မာျပည္အုပ္စု ရယ္လို႔ ဂိုဏ္းဂဏစြဲေလးေတြ ရွိခဲ့ၾကေပမဲ့ အေမ့ေမြးေန႔မွာ ေတာ့ အားလံုးဟာ တသားထဲပါ။ စာေပသမားေတြရဲ႕ စည္းလံုးညီညြတ္မႈကို အေမ့ေမြးေန႔မွာ ေတြ႕ရတယ္။
(က်မတို႔ဂ်ာနယ္မွာ ဆရာစြမ္းက အေမ့ေမြးေန႔ပြဲတက္ေရာက္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္)
အေမ့ေမြးေန႔ပြဲဟာ ဖိတ္စာမလို လက္ေဆာင္ပစၥည္းမလို အစားအေသာက္ကလည္း အဓိကမဟုတ္တဲ့အျပင္ အေမ့ကို ေလးစားခ်စ္ခင္သူ မည္သူမဆို တက္ေရာက္ခြင့္ရွိတဲ့ ေမြးေန႔ပြဲပါ။
အေမ က်န္းက်န္းမာမာရွိၿပီး အားလံုးညီညြတ္စြာ ဆံုဆည္းေပ်ာ္ရႊင္ၾကရင္း စာေပတာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာ လက္ဆင့္ကမ္း ဆက္လက္ ထမ္းေဆာင္ၾကဖို႔ ဆိုတာဟာ အေမ့ေမြးေန႔ရဲ႕ အႏွစ္သာရတခုပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ …
ႏွစ္တိုင္းက်င္းပေနက် အေမ့ေမြးေန႔ကို ဒီႏွစ္ေရာ က်င္းပျဖစ္ပါ့မလား လို႔ … က်မစိုးရိမ္ေနမိတယ္။
ေမြးေန႔ပြဲတခု က်င္းပတာဟာ … ဘာဥပေဒနဲ႔မ်ားျငိစြန္းသလဲ … က်မ ဥပေဒပညာရွင္မဟုတ္တဲ့အတြက္ မသိပါဘူး။
က်မ သိတာတခုကေတာ့ အေမ့ေမြးေန႔ပြဲဟာ အေမ့လို စာေပေလာကရဲ႕ သက္ႀကီး၀ါႀကီး ၾသဇာၾကီးမားတဲ့ စာေပပညာရွင္တေယာက္ကို က်န္စာေပပညာရွင္ေတြ ၀ါသနာရွင္ေတြက လာေရာက္ဂါရ၀ျပဳတဲ့ ပြဲေလးတခုသက္သက္ပါပဲ။
***
အေမ့ေမြးေန႔ပြဲ က်င္းပျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ .. မက်င္းပျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ … အေမ့ကို ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့ သူေတြ အားလံုးရင္ထဲမွာ အေမရွိေနပါတယ္။
က်မ အေမ့ေမြးေန႔ပြဲကို ကိုယ္တိုင္ သြားခ်င္တဲ့ဆႏၵရွိေပမဲ့ တခါမွ မေရာက္ခဲ့ရပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ အေမ့ေမြးေန႔က်ေရာက္တဲ့ ဒီလိုေန႔မွာ အေမ့ဆီ စိတ္ညႊတ္ၿပီး …
အေမလူထုေဒၚအမာ က်န္းမာသက္ရွည္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့စြာျဖင့္ ေမြးေန႔ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ က်င္းပႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း …
အေမ့ကို ဒီေနရာမွ ေလးစားစြာ ဦးညႊတ္ ဂါရ၀ျပဳ ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။
***