Thursday, November 23, 2006

ေဆာင္းညခ်မ္း၌ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း

ခါတိုင္းညေနခင္းဆိုရင္ ေရမိုးခ်ဳိးျပီးတာနဲ႔ အေဖနဲ႔အတူ လဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၾကတယ္။ သူမ်ားေတြ tea time က ၂ နာရီ ၃ နာရီ ေလာက္ဆိုေပမဲ့ က်မတို႔သားအဖကေတာ့ ၅ နာရီေလာက္မွ လဖက္ရည္ေသာက္ေလ့ရွိ ၾကပါတယ္။
ဒီေန႔ေတာ့ က်မဆီ ဧည့္သည္တေယာက္ marketing လာဆင္းေနတာကို နားေထာင္ေပးေနရတာနဲ႔ ေရခ်ဳိးခ်ိန္ ေနာက္က်သြားတယ္။ ေရခ်ဳိးျပီး အေဖ့ကိုရွာေတာ့ အေဖက သူ႔မိတ္ေဆြအိမ္ထြက္သြားျပီတဲ့။ ဒါနဲ႔ က်မလဲ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ေနာက္ဘက္အိမ္က အမႀကီးေတြကိုဂ်ီတိုက္ျပီး ပဲၾကမ္းေၾကာ္သုတ္လုပ္ေကြၽးခိုင္းတယ္။ သူတို႔ေကြၽးတဲ့ ပဲၾကမ္းေၾကာ္သုတ္နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္း စားေသာက္ျပီး ဗိုက္တင္းတာနဲ႔ ဟိုနား ဒီနား လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္။
က်မ တခါတုန္းကေရးခဲ့ဖူးတဲ့ လမ္းကေလးဆီကိုပါ။
***
လမ္းကေလးက သစ္လြင္မေနေတာ့ေပမဲ့ လွပေနဆဲ။ လမ္းနေဘးမွာလဲ အလွစိုက္ ပန္းပင္ကေလးေတြနဲ႔ ေ၀ေ၀ဆာဆာရွိေနဆဲ။ ပန္းပင္ေလးေတြေနာက္ကြယ္က အုတ္တံတိုင္းေတြကာရံထားတဲ့ တိုက္အိမ္ေတြဟာလဲ ခံ့ခံ့ညားညားရွိေနဆဲ …။
လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းနဲ႔ တခ်ိန္တုန္းက ဒီေနရာမွာ စိုက္ခင္း ပန္းခင္းေလးေတြ .. ဒီေနရာမွာ ေရတြင္းကေလး .. ဒီေနရာမွာေတာ့ သစ္သားအိမ္ေလးေတြ .. စသျဖင့္ က်မ ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့ေနမိတယ္။
ေဆာင္းအ၀င္ ညခင္းကေတာ့ မနက္ခင္းတုန္းကလိုပဲ အေအးဓာတ္ေငြ႕ေငြ႕ကေလးနဲ႔ရယ္ေပါ့။
ေဆာင္းညရဲ႕ ရနံ႔လို႔ဆိုရမလားမသိ .. ညေမႊးပန္းနံ႔လို ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕ရနံ႔သင္းသင္းကိုလဲ ရွဴရႈိက္မိပါေသးတယ္။
ေဆာင္းညေလကို ရွဴရႈိက္ရင္း … အေအးဓာတ္ေငြ႕ေငြ႕ေလးကို ခံစားရင္း လမ္းရဲ႕ အဆံုးဖက္ ကားလမ္းမၾကီးဆီ မေရာက္ခင္ အိမ္ဘက္ကို ျပန္လွည့္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ဒီလမ္းကေလးရဲ႕ တဘက္တခ်က္မွာ ခေရပင္ေလးေတြက အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႔။
အေဟာင္းေတြကို အေျပာင္းအလဲ လုပ္တဲ့အခါမွာ ရုတ္တရက္ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ မရွိေပမဲ့ ၾကာလာေတာ့လဲ အလိုလို လက္ခံမိလာခဲ့ပါတယ္။
ဒါဟာ သဘာ၀ပဲ ထင္ပါရဲ႕။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီဘာသာျပန္တဲ့ လမ္းသစ္ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုေလး ဖတ္ရျပီးတဲ့ေနာက္ .. ဒါကို ပိုျပီး သေဘာေပါက္လာ ခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္အရာမဆို တသမတ္တည္း အေျပာင္းအလဲမရွိရင္ ျငီးေငြ႕စရာႀကီးပဲ မဟုတ္လား။ ေျပာင္းလဲမႈေလးေတြနဲ႔ လႈပ္ရွားေနမွ ဘ၀ဟာ ရွင္သန္ေနမွာလို႔ က်မေတြးမိတယ္။
က်မ ဒီလမ္းကေလးကို ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး ျပန္ေလွ်ာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမွာင္ထုက ၾကီးစိုးလာပါျပီ။
ေကာင္းကင္တခုလံုးလဲ နက္ေမွာင္လို႔ေပါ့။
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့
ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ ဟိုတပြင့္ ဒီတပြင့္ကို တလက္လက္ ျမင္ရတယ္။
ဒီၾကယ္ပြင့္ေလးေတြထဲက တပြင့္ေၾကြသြားရင္ ေနာက္တပြင့္က အစားေရာက္လာအံုးမွာပါပဲ။
ဘယ္အရာမွ မတည္ျမဲဘူး မဟုတ္လား …. ။
***

3 comments:

ကလိုေစးထူး said...

ဒီက ေအးလြန္းတဲ့ ေဆာင္းရာသီကိုေရာက္တုိင္း အေႏြးထည္ပါးပါးနဲ႔လဲ အဆင္ေျပႏိုင္တဲ့ ရန္ကုန္ေဆာင္းနဲ႔.. မနက္ေစာေစာ မီးဖိုၿပီး စကား၀ိုင္းဖြဲ႔ၾကရတဲ့ နယ္ေဆာင္းကို သတိရမိတယ္.. အမေရးထားတဲ့ လမ္းကေလးကို ဒီလိုေဆာင္းတြင္းမွာ ပိုၿပီးသြားၾကည့္ခ်င္မိတယ္.. ဒီကေဆာင္းျမင္ကြင္းနဲ႔ အေတာ္ကြာမယ္ထင္တယ္..

Anonymous said...

အဲဒီလမ္းေလးမွာ ဟနလည္းေလွ်ာက္ဖူးတယ္ေလ။
မေမ က ဟနကိုေလွ်ာက္လို႔ေကာင္းလားေမးေသးတယ္ေလ။

ေမဓာ၀ီ said...

- က်မတို႔ရဲ႕ ရန္ကုန္ေဆာင္းကေတာ့ မနက္ခင္းနဲ႔ ညဘက္ေတြေလာက္သာ နဲနဲေအးသလိုလိုရွိေပမဲ့ တေန႔ခင္းလံုးေတာ့ အိုက္လ်က္ပါပဲ … ကိုသံလြင္။

- ဟုတ္တယ္ဟန .. ဟန လည္း ဒီလမ္းကေလးမွာေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ အခုလဲ ဒီလမ္းကေလးက သာယာေနဆဲပါပဲ။ ေလွ်ာက္တဲ့သူ နည္းသြားတာက လြဲလို႔ေပါ့။