သွ်င္ဥတၱမေက်ာ္ ေတာလား

“သွ်င္ဥတၱမေက်ာ္ေတာလား” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ တျခားလူေတြေတာ့ မသိဘူး၊ က်မစိတ္ထဲ ခ်က္ျခင္း သတိရမိတာက “ဘီလူး သြားကို … … ” ဆိုတဲ့ အပိုဒ္ပါပဲ။ တိမ္ညိဳမိလႅာ၊ တိမ္စူကာ ဆိုတဲ့ တိမ္ေတြကို ဖြဲ႕တဲ့ အဖြဲ႕ေတြကိုေတာ့ ဘီလူးရဲ႕ ေနာက္မွ သတိရမိတာ။ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီအလိုက္ သစ္ပင္ ပန္းမန္ ေက်းငွက္ သာရကာ ၾကယ္ တာရာ နကၡတ္ေတြနဲ႔ လွပ ေျပျပစ္တဲ့ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္း ေတြ စီျခယ္ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ဒီေတာလားကို က်မ အလြန္ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ခဏခဏ ျပန္ျပန္ဖတ္ရင္း ဖတ္လို႔လဲ မ၀ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ သွ်င္ဥတၱမေက်ာ္ေတာလား ကို ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (က်မ ဘေလာ့ကို စမလုပ္ခင္ အခ်ိန္ေလာက္) က ျမန္မာ/အဂၤလိပ္ ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ ေနးတစ္ျမန္မာ ဖိုရမ္ထဲမွာ အစအဆံုး တင္ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္သူက ေဒါက္တာဘဟန္ ျဖစ္ျပီး ျမန္မာစာတည္းျဖတ္သူ ကေတာ့ ဦးသိန္းဟန္နဲ႔ ဦး၀န္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ေလးက ဟိုအရင္ တေခတ္တုန္းက ေက်ာင္းသံုးျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေလးပါ။ အခု ကိုမင္းထက္က ေတာင္းဆို လာတာကတေၾကာင္း၊ တျခားေသာ လိုခ်င္သူမ်ားကို မွ်ေ၀လိုတဲ့ ဆႏၵရွိတာက တေၾကာင္း တို႔ေၾကာင့္ အခု ထပ္ၿပီး ဘေလာ့မွာ ေဖာ္ျပ လိုက္ပါတယ္။ မူရင္းစာအုပ္က က်မနဲ႔ အတူ မရွိတာမို႔ ေနးတစ္ထဲကေန ေကာ္ပီယူၿပီး ေဇာ္ဂ်ီစာလံုး ျပန္ေျပာင္းထားတာပါ။ အဂၤလိပ္/ ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာလံုး အတြက္ စာအေပါက္ အက်၊ အမွားအယြင္းမ်ား ရွိခဲ့ရင္ က်မမွာသာ တာ၀န္ရွိပါေၾကာင္း ၀န္ခံပါတယ္ရွင္။
***
ဒီေန႔ေတာ့ ေတာလားကိုးပုိဒ္ထဲက ပထမပိုဒ္ကို အရင္တင္ပါမယ္။ အရင္ဆံုး စာအုပ္ရဲ႕ အမွာစာမွာ ေရးထားတာေလးကို အနည္းငယ္ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပ ပါရေစဦး။

“ေတာလားႀကီးသည္ ေလ့လာရန္မလြယ္ကူ။ ကဗ်ာအေလ့အထ နည္းသူတို႔အဖို႔ သွ်င္ဥတၱမေက်ာ္၏ လ-အကၡရာ အသံုးမွာ နားမခ်မ္းဘြယ္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စာဆိုပုဂၢိဳလ္၏ အကိုင္အတြယ္ ကြၽမ္းက်င္မႈေၾကာင့္ ဤ အသံုးရ ခက္ အကၡရာမွာ လတၱံ႕ဟူေသာ အနက္ကို ေဆာင္ရေလသည္။

သွ်င္ဥတၱမေက်ာ္၏ ကိုယ္ေရးဆုေတာင္းမွာ ဤကမၻာတြင္ပင္ ေနာင္ပြင့္အံ့ေသာ အရိေမတၱယ်ဘုရား အထံေတာ္တြင္ ဘုရားျဖစ္ရန္ ဗ်ာဒိတ္ၾကားျခင္းကို ခံယူ ရလို၏ ဟူ၍ ေနာက္ဆံုးပိုဒ္တြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္ျဖစ္သတည္း။”
***
သွ်င္ဥတၱမေက်ာ္၏ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီေတာလားရတု

(၁)
စက္ဆယ့္ႏွစ္လီ၊ ဒြါဒသီ၀ယ္၊ သံုးလီဥတု၊ လက္၀ယ္လုသား၊ ရတုသာစြ၊ လမ႑လွ်င္၊ သဘင္ဂိမွာန္၊ တာသင္းၾကန္ဟု၊ ေလျပန္လႊင့္ကူ၊ ဘံုသစ္ထူ၍၊ ဥဏွဂူနတ္၊ ဖလ္ရဟတ္လည္း၊ သဟႆေရာင္၊ ျခည္တေထာင္ျဖင့္၊ ေျပာင္ေျပာင္၀င္းထိန္၊ အာဏာႏွိမ္လ်က္၊ ျပင္းရွိန္အႏၲ၊ ဂုဏ္စြမ္းျပေသာ္၊ ေလခေျမသက္၊ စ်ာန္၀ိတက္သို႔၊ သစ္ရြက္ေရာ္ရီ၊ ဣႏၵနီ၀ယ္၊ သိဂႌတ၀က္၊ ဖက္၍ေဆးစံု၊ ခ်ယ္ေသာပံုသို႔၊ ရဂံုျမိဳင္တြင္း၊ ေတာလံုးလင္းသား၊ သီးကင္းႏုစ၊ အခ်ဳိ႕ကမူ၊ ၾသဇရသာ၊ နတ္သုဒၶါသို႔၊ ခ်ဳိစြာတင့္ေမာ၊ ငွက္ေပ်ာသခြါး၊ သဖန္းခါးႏွင့္၊ သွ်စ္သွ်ားသမၻရာ၊ ၾသဇာသရက္၊ ဖက္သက္တေရာ္၊ ျမတ္ရွင္ေတာ္ကို၊ ပူေဇာ္လို႔ငွါ၊ သီးၾကရွာ၏၊ မဟာေလွကား၊ ဆတ္သြားရင္ခတ္၊ ခိုင္ညႊတ္ကံ့ေကာ္၊ ထိုထိုေသာ္လည္း၊ ေတာ္သင္းၾကန္၀င္၊ ဥည္သဘင္၌၊ ညြန္႔ရွင္လုလု၊ ဂုဏ္တင္းျပဳလ်က္၊ မာန္ပံုဖက္၍၊ မင္းထက္မင္းဖ်ား၊ တို႔ဘုရားကို၊ ညြတ္တြားသဒၶါ၊ ဖူးပြင့္လာ၏၊ အာကာသဓာတ္၊ ေကာင္းကင္ရပ္က၊ ေဇာတရသ္ခ်ယ္၊ နတ္ဘုန္းႂကြယ္တံု၊ ၿပိဳင္ဆြယ္ကာက၊ ကကၠဋႏွင့္၊ ဟသၤာ့တာရာ၊ ရံ၀န္းကာလ်က္၊ ညီလာစံုခံ၊ ကြန္႔ျမဴးစံရွင့္၊ တိမ္ျပတာန္စု၊ တဂုဏ္လုသည္၊ ေက်းဥအေရာင္၊ မိလႅာေဘာင္၀ယ္၊ တိမ္ေတာင္စက္သြား၊ တိမ္ရထားႏွင့္၊ ကိုးပါးန၀ရတ္၊ တိမ္ျပာႆာဒ္လည္း၊ လူ႔ထြဋ္ပရေမ၊ သံုးလူ႕ေဆြကို၊ ညြတ္ေခြဦးတင္၊ ရွိပန္ဆင္ခဲ့၊ ေတာခြင္ေတာင္ထု၊ ေပ်ာ္ေၾကာင္းလုသည္၊ ေတာင္သူ႔ဓေလ့၊ ယာမီးေႂကြ႕သား၊ မ်ဳိးေစ့ေျမႏွံ၊ ေဒ၀မာန္လွ်င္၊ ညံတၿခိမ့္ၿခိမ့္၊ ဘ၀င္စိမ့္မွ်၊ သိမ့္သိမ့္႐ိုက္ေက်ာ္၊ ဗုဇြန္ေဆာ္၍၊ ခါေတာ္သဘင္၊ ဖက္ႏႊဲယဥ္သို႔၊ ညြန္႔ရွင္ခက္သြယ္၊ ေတာနိကာယ္တံု၊ အံ့ဘြယ္သရဲ၊ ကဲၾကဆင့္ဆင့္၊ ပင္လံုး၀င့္လ်က္၊ ပင္ျမင့္ပင္လတ္၊ ပင္ပ်ပ္ပင္ေစာက္၊ ဖူးေညႇာက္ကိုက္ႏု၊ စည္းေ၀းျပဳ၍၊ သီးမႈသေႏၶ၊ သံုးလူ႔ေဆြကို၊ ႐ိုေသလွစြာ၊ ကမၻာလိုလိုက္၊ စ႐ိုက္အားကိုး၊ ညြန္႔ညြန္႔ၿဖိဳးသည္။ ။ သီးမ်ဳိးခိုင္ညႇာ လ,ျပြတ္တည္း။
***
The sun swings westward aslant. Signs and seasons speed in procession to where the let keeps its station high in the eastern sky. Innocent freshness decks the Thingyan season of the infant year. April airs sweep along in fitful gusts. Phoebus’ crystal disc shoots its fiercest blaze in a thousand rays. Withered leaves shaken from the spray glide down on the aery surge as if in mystical ecstacy. Their sapphire hue seems dashed with gold. A clamour of colour fills the vernal woods. Tender fruits peep from the budded quicks and mellow clusters luscious as ambrosia sway in the air. The golden banana, the cold cucumber, the bitter sycamore, the tart shitsha, the acid lime, the delicious custard-apple, the juicy mango, the restless petthet and the riotous grewia rush to render their homage to the thrice-adored Sage. The Mahahlega varied in colour, the satthwa fragrant as ever, the yingat with its yellow bud, the gangaw subtle in odour put forth their blooms on this occasion of joy and mirth. In the pride of nature impatient of out-blooming the rest, each bares its breast in adoration to the King of Kings. Lesser lights constellate in the ambient sky and take fancy shapes. Lo, the crow, the crab, the sheldrake shine around the moon’s loveliness. Bank of cloud shot with shades of azure and sable fleece the sky. They shift and wave and form now a wheel, then a chariot and again a nine jeweled turret. The noiseless columns bow before the peerless superman in splendid rivalry. Joyous peals of thunder usher in the seeding-season and urge the tribes of the hills to burn and till and sow their land as is their use and wont. It is now the time of song and dance. The drumming thunder rings through the folding circles of heaven like the plangent roll of the crustacean drum in honour of the enlightened One. In the forest grove trees and planets both high and low – are crowned with sprout and bud and fruit. Fruit-laden branches and boughs pay their vows mortal-wise to the exalted One.
***
ေနာက္ေန႔ေတြမွ က်န္တဲ့ အပိုဒ္ေတြ ဆက္ၿပီး တင္ပါမယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ၾကပါဦး။

ေမတၱာျဖင့္ ...

ေမဓာ၀ီ
၂၈၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၉
၁၂း၃၀ နာရီ