အေမွာင္ထဲသို႔ တိုး၀င္ျခင္း

အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ေတြ
တေစၧလို ေျခာက္ေနသလား
၀ိုးတ၀ါး ညလယ္မွာ …။

လ-ကြယ္လြန္သြား
အလင္းအားခ်ိနဲ႔
အမိုက္ရဲ႕ အဆံုး
အမုန္းမ်ားစြာနဲ႔နက္ေမွာင္
ဟိုး … ေတာင္ဘက္မွာေတာ့
မိုးေတြရြာေစြလို႔ … ။

ေလေႁခြသစ္ရြက္
တျဖတ္ျဖတ္ေႂကြ
ညဥ့္ငွက္ေတြငို
ညိဳညိဳ႕ညိဳဆိုင္း
တေလာကလံုး ေမွာင္မႈိင္းေနဆဲ … ။

မရဲတရဲ
အေမွာင္ထဲတိုး
ဆိုးသည္ထက္ ဆိုးမလား …
အားကိုးစရာ
ဘယ္မွာမွ မေတြ႔
အားလံုးကိုသာ ေမ့လိုက္ပါရေစေတာ့ … ။

ဘ၀ဆိုတာ တိုတိုေလး
ငိုေႂကြး႐ံုနဲ႔ ခရီးမေရာက္
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္တဲ့အဆံုး
အမုန္းတရားကို ပယ္ဖ်က္
အ႐ႈံးမ်ားကို တြယ္ဖက္ရင္း
အလင္းကိုေက်ာခိုင္း
နက္႐ိႈင္းတဲ့ အေမွာင္လမ္းကို
ေယာင္ယမ္းတိုး၀င္ မိေလရဲ႕ … ။ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၄၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၉
၁၄း၃၇ နာရီ