ဒီတပတ္ အပိုင္း (၃) မွာ ဦးပုညနဲ႔ အခ်ဳပ္တန္း ဆရာေဖတို႔ရဲ႕ ကလိယုဂ္ ကဗ်ာေတြကို ဆက္ၿပီး ေဖာ္ျပပါမယ္။ အစကေတာ့ ကိုးကားစာအုပ္ျဖစ္တဲ့ “ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီ” ထဲမွာပါတဲ့ ကဗ်ာဥပေဒသေတြကို ခ်န္လွပ္ခဲ့မလို႔ပါပဲ။ ပါဠိေတြေရာေထြးေနတဲ့ “စာေလး”ေတြမို႔ ဖတ္သူေတြ သိပ္စိတ္၀င္စားမယ္ မထင္မိသလို က်မကိုယ္တိုင္လဲ ႐ိုက္ရမွာ ပ်င္းေနလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုဟယ္ရီက သူနဲ႔ဆံုတိုင္း အဲဒီဥပေဒသေတြ တင္ဖို႔ တိုက္တြန္းသလို မေလး (အိမ့္ခ်မ္းေျမ့) ကလဲ အခ်ိန္ရရင္ တင္ေပးဖို႔ ကြန္မန္႔ထဲမွာ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုရန္ေအာင္နဲ႔ ခဏေတြ႔ခိုက္ သူကလဲ ေဒါသေတြအေၾကာင္း ဖတ္ခ်င္တယ္ လို႔ ဆိုျပန္တာေၾကာင့္ ဒီဥပေဒသေတြကို ႀကိဳးစား႐ိုက္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ပါတယ္။
ကဗ်ာ့ဥပေဒခန္း အစမွာ “ျမန္မာ” ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚလာပံုကို အရင္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
***
ခပ္သိမ္းေသာ ပရမတ္ပညတ္ အသံမ်ဳိးအရပ္ရပ္တို႔သည္ ေသာတ၀ိညာဥ္၏ အာ႐ံုအျဖစ္သို႔ ေရာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ၎၊ ရြတ္ဖတ္ေျပာဆိုအပ္ေသာ အရာေၾကာင့္၎ သဒၵါဟူေသာ ေလာကသေကၤတ အမည္ထူးရေလကုန္ သတည္း။ သုိ႔ရေသာ သဒၵါ၏ ျဖစ္လာျခင္း အေၾကာင္းဟိတ္လည္း စိတၱဇ, ဥတုဇ သဘာ၀အားျဖင့္ ႏွစ္ဌာနပင္ ရွိေခ်သည္။ ထိုသဘာ၀ ႏွစ္ဌာနတို႔တြင္ စိတၱဇသဒၵါကား - မာဂဓ, ျမန္မာ စေသာအားျဖင့္ ကြဲျပားေသာ ဘာသာ အရာမက မ်ားျပားစြာေသာ္လည္း ကမၻာဦးသူ လူပညာရွိတို႔၏ အာဒိ၀ါစာ ပ၀ရ ပါဠိဘာသာ - မာဂဓသည္ ဘုရားစကားေတာ္ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ညီညြတ္ ေသာေၾကာင့္ ႏွိပ္, လႊတ္, ေလး, ေပါ့, တင္း, ေလ်ာ့, ရွည္, တို, ျဖတ္, စပ္, ရြတ္, ဖတ္ျခင္းငွာ လိုအပ္ေသာ ထိုထို ပဗၺဇၨဥပသမၸဒ-ႏွစ္ျဖာစံုတို႔၏ သရဏဂံု ဉတ္ ကမၼ၀ါစာတို႔၌ သံုးေဆာင္မီွ၀ဲရာ အထူးထိုက္ရကား မကိုဋ္သင္းက်ပ္ ဘာသာမ်ဳိး အရပ္ရပ္တို႔ထက္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာႀကီး ျဖစ္ေပသည္။
ပဋိသမၻိဒါ၊ ရတနာေရာင္ဆိုင္၊ ဉာဏ္မ႑ိဳင္ကို၊ အပိုင္ရေၾကာင္း၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးႏွင့္ အထူးျပည့္စံုေသာ အရိယဘာသာလည္း ျဖစ္ေပသည္။
အာဒိကပၸ၊ ျဗဟၼတသိန္၊ သုခမိန္တို႔၊ ႐ႈခ်ိန္ ဆံုးျဖတ္၊ ေခၚပညတ္ရင္း ျဖစ္၍၊ အရပ္ရပ္ေသာ ဘာသာဟူသမွ်တို႔၏ မူလဘာသာႀကီးလည္း ျဖစ္ေပသည္။
ထို အာဒိဘူတ မူလရင္း ျဗဟၼာလူမ်ဳိးတို႔ သံုးစြဲ႐ိုး မာဂဓဘာသာသည္ ကာလဒၶါန၊ ရွည္ၾကာလွသျဖင့္၊ တရာ့တပါး၊ လူမ်ဳိးျပားတိုင္း၊ တိုးပြါးၿပီးခါ၊ ဘာသာလည္း တိုးပြါးလာကုန္သည္။
ထိုတြင္ ျဗဟၼာ, ဗမာ, မရမၼာႏွင့္ ျမန္မာ ယခုတြင္ေၾကာင္းမႈကား “ဂုဏ၀ိေသေသဟိ ျဗဴဟိတာ ၀ုၯိတာတိ ျဗဟၼာ” ဟူေသာ ၀စနတၳႏွင့္အညီ ႐ူပါ႐ူပ ရပ္ဌာန္၊ ဘံုႀကီးစံတို႔သည္၊ စ်ာန္အဘိညာဥ္၊ တိမ္ယာဥ္စီးကာ၊ ႀကီးပြါးစြာကုန္ေသာေၾကာင့္ ျဗဟၼာဟု အမည္ရေၾကာင္း။
၎ျဗဟၼာတို႔ တႏၲဳ၊ ဥပစာစ်ာန္၊ ဘံုႀကိဳးဘန္၍၊ ငွက္ဟန္မိုးေခါင္၊ ၿပိဳးတေျပာင္လွ်င္၊ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါ၊ ျဗဟၼာႏွင့္ တူစြာေသာေၾကာင့္ “ျဗဟၼာ ၀ိယာတိ ျဗဟၼာ” ၀စနတ္လာသည္ႏွင့္ အညီ ကမၻာဦးသူတို႔လည္း ျဗဟၼာ မည္ေၾကာင္း။
၎ကမၻာဦးသူ လူျဗဟၼာအဆက္ဆက္တို႔မွ ဆင္းသက္ေပါက္ဖြားေသာ သား, ေျမး, ျမစ္ တစုကိုလည္း “ျဗဟၼဳေနာ အပစၥံ ပုတၱာတိ ျဗဟၼာ” ျဗဟၼာဟူ၍ပင္ ေခၚထိုက္ေၾကာင္း။
၎ျဗဟၼာ၀ံသ၊ မ်ဳိးမည္မွလွ်င္၊ ကာလေညာင္းေသာ္၊ ေခၚလြယ္စိမ့္ငွာ၊ အရစ္ဟူေသာ ရ-ႀကီး အကၡရာ၊ သံယုတ္ဟူေသာ ဟ-အကၡရာ၊ ပ်က္ကြာသမႈ၊ အခ်ဳိ႕ေသာ ျဗဟၼာစုကို၊ သဒၵါျပဳမပို၊ ဗမာဟု ေခၚဆိုသည္။
ထိုဗမာမွ တခါယြင္းေဖာက္၊ ဗ-လံုးလံုးေပ်ာက္ခဲ့၍၊ ထို႔ေနာက္ မရမၼ၊ ထို႔ေနာက္ ျမတြင္၊ ရမၼပစၥည္း၊ နည္းသစ္တဖန္၊ ရမုဓာတ္ႀကံၿပီးလွ်င္။ ။ “မဟေႏၲ ဗုဒၶဘာသိတဓေမၼ ရေမတီတိ မရမၼာ၊ ဧ၀ံ ျမန္မာ” ၀စနတ္ ႏွစ္ျဖာႏွင့္အညီ၊ ျမတ္စြာဘုရား၊ ေဟာၾကားႁမြက္ေဖာ္၊ တရားေတာ္၌၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ ႏွစ္သက္သမႈ၊ လိုက္နာက်င့္ႀကံျခင္း ျပဳတတ္ေသာေၾကာင့္ ဤယခု မရမၼာမ်ဳိး၊ ျမန္မာမ်ဳိးဟု၊ တန္ခိုးမတိမ္၊ သီရိေႁႏၵ၊ တက္သစ္ေနကဲ့သို႔။ ပရေမ ဥကၠ႒၊ သမုတ္ရေသာ၊ ဗုဒၶဘာသာႀကီး ျဖစ္ေပၚေလသည္။
***
ကလိယုဂ္ကဗ်ာခန္း (၃)
စေလဦးပုည အတၳဳပၸတၱိ
စေလဆရာႀကီး ဦးပုည အေၾကာင္းကား - စေလၿမိဳ႕ ဘြားရာဇာတိ၊ ငယ္မည္ ကိုပုတ္စည္၊ ရွင္မည္ ဦးပုညဟု ေက်ာ္ေစာကိတၱိရွိေပေသာ စေလ ဆရာႀကီး သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ အတတ္ပညာ အရာရာႏွင့္တကြ မႏၵာခိဋၬ၊ သိပၸဆည္းစု၊ ဗဟုႆုတ၊ ဂႏၴႏၲရ၊ သုတဗုဒၶိ၊ က၀ိတဆူ၊ ေပၚေပါက္လာရကား မႏၲေလး ရတနာ႐ံု ေနျပည္ေတာ္ႀကီးကို လက္မြန္အစ ပဌမၿမိဳ႕နန္း တည္ေထာင္ စံေနေတာ္မူေသာ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီး ဘုရား ေရႊလက္ထက္ေတာ္တြင္ ရြာစည္ရြာစား မင္းလွသခၤယာဟူေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္ႏွင့္ သူေကာင္းျပဳေတာ္မူသည္ကို ခံရေလသည္။ ၁၂၂၈-ခု ညီေတာ္ အိမ္ေရွ႕မင္း အေရးေတာ္ပံုတြင္ ကြယ္လြန္ရွာေလသည္။
ေရးသားေသာစာ စာရင္း
(၁) မႏၲေလးေမာ္ကြန္း
(၂) ရတနာနဒီေမာ္ကြန္း
(၃) ဇင္းမယ္ႏိုင္ေမာ္ကြန္း
(၄) သၿဂႋဳဟ္ ၉-ပိုင္း သ႐ုပ္ အဓိပၸါယ္ ေတးထပ္
(၅) ၀ိဇယ, ပဒုမ, ေကာသလ, ေရသည္, ၎ျပဇာတ္ ေလးေစာင္
(၆) ေ၀ႆႏၲရာဇာတ္ ေဟာစာ
(၇) ေဗဒင္ေဟာကိန္း ရကန္
(၈) ပ်ဳိ႕ကဗ်ာ, လကၤာ, ရတု, ရကန္, ဧခ်င္း, ေမာ္ကြန္း, သမိုင္း, သံပိုင္း, ေတးထပ္, သျဖန္, မွာတမ္း, တံုးခ်င္း, ေတာလား, ေရလား, ငိုခ်င္းရွည္, ေမတၱာစာ အမ်ဳိးမ်ဳိး
(၉) သာသနာေလွ်ာက္
(၁၀) တရားစာ အမ်ဳိးမ်ဳိး
(၁၁) ေဗဒင္က်မ္း၊ ေဆးက်မ္း
အစရွိသည္တို႔ကို ေနာက္သားေနာင္လာ သိႆာႏု သိႆ အစဥ္ အဆက္ ေလ့က်က္ မွတ္သားေစရန္ ေရးသား ထားခဲ့ေလသတည္း။
***
စေလ ဆရာႀကီး ဦးပုညဆို ကလိယုဂ္ ေတးထပ္
(၁)
ကာလႏွယ္ ဆိုးပါဘိ၊ သူခိုးကလူလူ။ ေတာေလ့ေပါက္နန္းမူ၊ အိမ္သူကို ဧည့္ေစာင္း။ သူေကာင္းကို သကၠရာဇ္တင္၊ ေတာင္ယာ့ရွင္ ေမ်ာက္လိုက္လို႔ ေမာင္း။ ။ ေလးတရာ ဆီမွန္လွ်င္၊ ေရနံေလာက္ မေကာင္း။ စိတ္အေန ႐ုပ္ေျပာင္းလို႔၊ ေခ်ာင္းကိုပ ျမစ္ထင္။ တူရိယာ နတ္စည္ေစာင္း၊ သူပုန္းေတာင္း ခ်င္းကတဲ့သြင္။ ။ ၀ါးလံုးေခါင္း လသာခ်င္တယ္၊ အိမ္ထဲတြင္ ကင္း၀ပ္လို႔၊ မုန္းဇာတ္ ႀကံေခ်ၿပီ၊ ဘုန္း႐ို႕၀သီ။ ခုမ်ားျဖင့္ မုသားညီတယ္၊ အပလီ ဗိုလ္မင္း ပေလး။ ။
၎ဆို ေတးထပ္
(၂)
ေလာကဓံ ေခ်ာက္ခ်ားလို႔၊ ေၾကာက္ပါးလိ လူ႔ေျပ။ ေနာက္ပြါးသည့္ ဥပေဒ၊ မႈအေနမက်။ လူ႔ဗာလ ထင္ေပၚ၊ ျမင္ေျမာ္သူ နဲတဲ့ကာလ။ ။ တပ္ကပ္မွာ ေမတၱာ၊ ဆုပ္ကပ္မွာ ဓန၊ ေခတ္အလာ ၀ိသမ၊ ျဗဟၼစိုရ္ ရေပ်ာက္ကြယ္။ ပညာရွင္ မွန္ကထဲ၊ မြဲရင္ျဖင့္ မိုက္ရေတာ့မယ္။ ။ ေငြရွိမွ တင့္တယ္သည္၊ လူမမယ္ ဒြိဟိတ္မို႔၊ ေဒါင္းႏွိပ္မွ ခုခါတြင္၊ ေလာကမ်က္ျမင္။ ဒဂၤါးေဌးမွ ခင္ေလးၾကင္မယ္၊ ကခ်င္, ကရင္, ခ်င္း ျဖစ္ေစေတာ့ေလး။ ။
***
အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖဆို ကလိယုဂ္ ေတးထပ္ (အတၳဳပၸတၱိ မပါ)
(၁)
ေမာ္ဖို႔ရာ လမ္းမရွိပါဘု၊ မွန္းဂတိ ဆုတ္ကြာ။ ဆန္းကလိ ယုဂ္အခါမွာ၊ မဟုတ္တာ ပြင့္လင္း။ သေဘာေျဖာင့္ ေရလိုက္ႀကံရင္၊ ေငြပိုက္ဆံ ရွားတဲ့ ေခတ္တြင္း။ ။ မုသားကို အေျပာသန္သည္၊ မေနာကံ ပ်က္ယြင္း၊ ေလာကဓံ စက္တြင္းမွာ၊ လင္းငင္းခုမေသြ။ ျပဳမဲ့ဆို မေၾကာက္ျငားပါဘု၊ တေယာက္သား လဲလို႔ ေသေသ။ ။ မေထာက္ထား ဆိုး၀ါးေခ်သည္၊ မိုးခါးေရ အကုန္ေသာက္ တာမို႔။ ယံုေလာက္ဖို႔ ဘယ္သူ ဘယ္လူ၊ ေလာက မျဖဴ။ ေကာသလ စက္ေပ်ာ္ သူရယ္၊ မက္ေတာ္မူ သည္ကိန္းထင့္ေလး။
၎ဆို ေတးထပ္
(၂)
သည္ေခတ္တြင္ သည္ကာလ၊ ေငြစတဲ့ ေရွ႕ေဆာင္။ မြဲရင္ျဖင့္ လူ႔ေဘာင္မွာ၊ ေခြးေတာင္မွ မေလး။ မ်ဳိးဇာတိ ႏြယ္မွန္လွ်င္၊ ေငြဓနံ ရွိအံုးမွေအး။ ။ ဗူးေတာင္းနစ္ ေဇာင္ခ်မ္းေပၚသည္၊ ပံုဆိုေသာ္ မေ၀း။ တ၀မ္း၀င္ တမိေမြး ေသာ္မွ၊ ေပးႏိုင္မွ ခ်စ္ၾကည္။ ေဆြမ်ဳိးကို မဆိုထားပါႏွင့္ ေငြအားသာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ျဗဟၼစိုရ္ ေလးမည္၊ မတည္ၾကည္ ကုန္ကင္းလို႔။ ေငြအရင္း မင္းမူသည့္တာ၊ တင့္တယ္လွပါ။ လူရည္တတ္ မ်က္ႏွာငယ္၊ စကၠ၀ါ နယ္၀န္းသို႔ေလး။
၎ဆို ေတးထပ္
(၃)
မ်က္ႏွာေပး မမာၾကပါႏွင့္၊ ထာ၀ရ ၿပံဳးပါ။ ကာလကို ႏွလံုးနာသည္၊ မုန္းစရာ က႐ို႕။ ေလျပင္းဥက္ (အုတ္) ဆက္ကြာေအာင္၊ တုတ္စၾကာ ေမႊ႕တဲ့ခါမို႔။ ။ ဇာတ္တူခ်င္း ယခုခါမွာ၊ က႐ုဏာကြာလို႔။ အမႈသာ ရွာလို႔ပ၊ ျမန္မာတို႔ စိတ္မွာ။ ဥပုသ္ေတာ္ ထားျပ႐ိုးပါလို႔၊ တရာ့ကိုး ဖမ္းတဲ့အခါ။ ။ ခြတမ်ဳိး မခ်မ္းသာတယ္၊ လမ္းပလာ ဉာဏ္ထုတ္လို႔၊ သံတုတ္ႏွင့္ ဇီ၀ိန္ေႁခြ၊ တိုင္းေျပသိေပ။ လိမ္မာမွ အသက္ရွည္မယ္၊ အခက္ေတြ ေပြလြန္းလို႔ေလး။ ။
၎ဆို ေတးထပ္
(၄)
ေဒါင္းေမာ္လွ်င္ ေခါင္းေပၚခြေစေတာ့၊ ေပါင္းေဖာ္ရ ၾကည္ညိဳ၊ ႏူကြက္လို႔ လူလက္တိုေစ၊ ယူဘက္ကို မျငင္း။ ေငြရွိလို႔ ဒဂၤါးႂကြယ္လွ်င္၊ မင္းလားကြယ္ ဆြဲလိမ့္အတင္း။ ။ ပိုးပုဆိုးႏွင့္ ေျမာ္ျမင္ယူတယ္၊ ေခၚခ်င္သူ ထင္လင္း။ ဘုရာ့တကာ ႂကြပါ မင္းရယ္လို႔၊ ခ-၀ပ္စင္း ႐ိုေသ၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ ပညာဖံုး ေသာ္လဲ၊ နင္ဘာတုန္း ေမးတဲ့ေခတ္ေပ။ ။ သမီးႏွင့္ ၿပီးမေသြ၊ ဇနီးေဆြ မျမႇဴရပါဘု။ ငျဖဴစ ေငြမ်က္ႏွာ၊ လိုက္တဲ့ ေခတ္ပါ။ ေငြစကားႏွင့္ တင္စားလာလွ်င္၊ မင့္ပညာ ဘာျပဳလိမ့္ေလး။ ။
၎ဆို ေတးထပ္
(၅)
၀ိပၸတၱိ ေခတ္သမယ၊ ညစ္ႏိုင္မွ လူေတာ္။ ႐ိုးျပန္က အမိုက္ေခၚသည္။ ေလာ္လည္လွ်င္ ထင္ရွား။ မွန္အေျဖာင့္ ဓမၼရင္မွာ၊ ဓားျပပင္ ျဖစ္မည့္အလား။ ။ ေကာက္အက်စ္ ေႏွာကာႀကံလွ်င္၊ ေသာတာပန္ မျခား။ ၾသဘာသံ စကားႏွင့္၊ ႂကြားႏိုင္မွ လိမၼာ။ ၀င့္၀ါ၀ါ မူေခ်ာ္ေစာင္းသူတို႔၊ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္မည့္အခါ။ ။ လိမ္ႏိုင္မွ ဓိသမာ၊ က၀ိလ်ာ ေခၚၾကလို႔၊ ေဟာ္တ၀-႐ူးတဲ့ဟန္၊ ထူးငဲ့ ေခတ္မွန္။ ေကာသလ သုပိႏၷံငယ္၊ မႈႀကိမ္ဖန္ ထပ္လြန္းလို႔ ေလး။ ။
၎ဆို ေတးထပ္
(၆)
လူျမင္ရင္ ေအာက္ကိုႀကိဳ႕ပါရ၊ ေၾကာက္ေစဖို႔ မ်က္ျမင္။ ေနာက္ေပြလို႔ ခက္ခ်င္၊ လက္မတင္ခါပ။ လကြယ္ေန႔ မီးေသြးပံုလို၊ က်ီးေမြးပံု မဲတဲ့ကာလ။ ။ ေမာင္းခ်ဓား ေရႊလက္ကိုင္၊ ေသရက္ဆိုင္ ၀င္ၾက။ ေရႊစက္တိုင္ တင္ရေအာင္၊ ထင္သမွ်ဆိုးတယ္။ မ်က္ႏွာေတာ္ ဂုဏ္သိန္လုပ္၊ စိန္သံတုတ္ ထမ္း၍သာလယ္။ ။ ခုႀကံဳရ မန္းေျမနယ္မွာ၊ ထန္းေရသယ္ ဂုဏ္ၿပိဳင္၀င့္ပါလို႔။ ဘံုဆိုင္ႏွင့္ ခ်စ္မိတ္ေဆြ၊ ဆိုးညစ္လို႔ေတ။ ျဗဟၼစိုရ္ အရွင္းေသြတယ္၊ ပုလင္းေတြ မႈိေပါက္လို႔ေလး။
***
ဖတ္ရတာ ၿငီးေငြ႔ သြားၾကမလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဒီတပတ္ ကလိယုဂ္ကဗ်ာခန္းမွာ ေတးထပ္ကို ႏွစ္သက္သူမ်ား အတြက္ ေတးထပ္ခ်ည္း သီးသန္႔ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ေရွ႕တပတ္မွာေတာ့ ေကာသလမင္းႀကီး အိပ္မက္ခန္း ေလးဆစ္သျဖန္ ေဖာ္ျပေပးမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ႀကိဳတင္ အသိေပးအပ္ပါတယ္ရွင္။
***
ေမတၱာျဖင့္ ...
ေမဓာ၀ီ
၂၄၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၉
၁၁း၅၀ နာရီ
ကဗ်ာ့ဥပေဒခန္း အစမွာ “ျမန္မာ” ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚလာပံုကို အရင္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
***
ကဗ်ာ့ဥပေဒခန္း
ျမန္မာဟူေသာေ၀ါဟာရ
ဗု၊ ဓံ၊ သံ၊ န။ ။ ဇယတု သဗၺမဂၤလံ
ခပ္သိမ္းေသာ ပရမတ္ပညတ္ အသံမ်ဳိးအရပ္ရပ္တို႔သည္ ေသာတ၀ိညာဥ္၏ အာ႐ံုအျဖစ္သို႔ ေရာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ၎၊ ရြတ္ဖတ္ေျပာဆိုအပ္ေသာ အရာေၾကာင့္၎ သဒၵါဟူေသာ ေလာကသေကၤတ အမည္ထူးရေလကုန္ သတည္း။ သုိ႔ရေသာ သဒၵါ၏ ျဖစ္လာျခင္း အေၾကာင္းဟိတ္လည္း စိတၱဇ, ဥတုဇ သဘာ၀အားျဖင့္ ႏွစ္ဌာနပင္ ရွိေခ်သည္။ ထိုသဘာ၀ ႏွစ္ဌာနတို႔တြင္ စိတၱဇသဒၵါကား - မာဂဓ, ျမန္မာ စေသာအားျဖင့္ ကြဲျပားေသာ ဘာသာ အရာမက မ်ားျပားစြာေသာ္လည္း ကမၻာဦးသူ လူပညာရွိတို႔၏ အာဒိ၀ါစာ ပ၀ရ ပါဠိဘာသာ - မာဂဓသည္ ဘုရားစကားေတာ္ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ညီညြတ္ ေသာေၾကာင့္ ႏွိပ္, လႊတ္, ေလး, ေပါ့, တင္း, ေလ်ာ့, ရွည္, တို, ျဖတ္, စပ္, ရြတ္, ဖတ္ျခင္းငွာ လိုအပ္ေသာ ထိုထို ပဗၺဇၨဥပသမၸဒ-ႏွစ္ျဖာစံုတို႔၏ သရဏဂံု ဉတ္ ကမၼ၀ါစာတို႔၌ သံုးေဆာင္မီွ၀ဲရာ အထူးထိုက္ရကား မကိုဋ္သင္းက်ပ္ ဘာသာမ်ဳိး အရပ္ရပ္တို႔ထက္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာႀကီး ျဖစ္ေပသည္။
ပဋိသမၻိဒါ၊ ရတနာေရာင္ဆိုင္၊ ဉာဏ္မ႑ိဳင္ကို၊ အပိုင္ရေၾကာင္း၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးႏွင့္ အထူးျပည့္စံုေသာ အရိယဘာသာလည္း ျဖစ္ေပသည္။
အာဒိကပၸ၊ ျဗဟၼတသိန္၊ သုခမိန္တို႔၊ ႐ႈခ်ိန္ ဆံုးျဖတ္၊ ေခၚပညတ္ရင္း ျဖစ္၍၊ အရပ္ရပ္ေသာ ဘာသာဟူသမွ်တို႔၏ မူလဘာသာႀကီးလည္း ျဖစ္ေပသည္။
ထို အာဒိဘူတ မူလရင္း ျဗဟၼာလူမ်ဳိးတို႔ သံုးစြဲ႐ိုး မာဂဓဘာသာသည္ ကာလဒၶါန၊ ရွည္ၾကာလွသျဖင့္၊ တရာ့တပါး၊ လူမ်ဳိးျပားတိုင္း၊ တိုးပြါးၿပီးခါ၊ ဘာသာလည္း တိုးပြါးလာကုန္သည္။
ထိုတြင္ ျဗဟၼာ, ဗမာ, မရမၼာႏွင့္ ျမန္မာ ယခုတြင္ေၾကာင္းမႈကား “ဂုဏ၀ိေသေသဟိ ျဗဴဟိတာ ၀ုၯိတာတိ ျဗဟၼာ” ဟူေသာ ၀စနတၳႏွင့္အညီ ႐ူပါ႐ူပ ရပ္ဌာန္၊ ဘံုႀကီးစံတို႔သည္၊ စ်ာန္အဘိညာဥ္၊ တိမ္ယာဥ္စီးကာ၊ ႀကီးပြါးစြာကုန္ေသာေၾကာင့္ ျဗဟၼာဟု အမည္ရေၾကာင္း။
၎ျဗဟၼာတို႔ တႏၲဳ၊ ဥပစာစ်ာန္၊ ဘံုႀကိဳးဘန္၍၊ ငွက္ဟန္မိုးေခါင္၊ ၿပိဳးတေျပာင္လွ်င္၊ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါ၊ ျဗဟၼာႏွင့္ တူစြာေသာေၾကာင့္ “ျဗဟၼာ ၀ိယာတိ ျဗဟၼာ” ၀စနတ္လာသည္ႏွင့္ အညီ ကမၻာဦးသူတို႔လည္း ျဗဟၼာ မည္ေၾကာင္း။
၎ကမၻာဦးသူ လူျဗဟၼာအဆက္ဆက္တို႔မွ ဆင္းသက္ေပါက္ဖြားေသာ သား, ေျမး, ျမစ္ တစုကိုလည္း “ျဗဟၼဳေနာ အပစၥံ ပုတၱာတိ ျဗဟၼာ” ျဗဟၼာဟူ၍ပင္ ေခၚထိုက္ေၾကာင္း။
၎ျဗဟၼာ၀ံသ၊ မ်ဳိးမည္မွလွ်င္၊ ကာလေညာင္းေသာ္၊ ေခၚလြယ္စိမ့္ငွာ၊ အရစ္ဟူေသာ ရ-ႀကီး အကၡရာ၊ သံယုတ္ဟူေသာ ဟ-အကၡရာ၊ ပ်က္ကြာသမႈ၊ အခ်ဳိ႕ေသာ ျဗဟၼာစုကို၊ သဒၵါျပဳမပို၊ ဗမာဟု ေခၚဆိုသည္။
ထိုဗမာမွ တခါယြင္းေဖာက္၊ ဗ-လံုးလံုးေပ်ာက္ခဲ့၍၊ ထို႔ေနာက္ မရမၼ၊ ထို႔ေနာက္ ျမတြင္၊ ရမၼပစၥည္း၊ နည္းသစ္တဖန္၊ ရမုဓာတ္ႀကံၿပီးလွ်င္။ ။ “မဟေႏၲ ဗုဒၶဘာသိတဓေမၼ ရေမတီတိ မရမၼာ၊ ဧ၀ံ ျမန္မာ” ၀စနတ္ ႏွစ္ျဖာႏွင့္အညီ၊ ျမတ္စြာဘုရား၊ ေဟာၾကားႁမြက္ေဖာ္၊ တရားေတာ္၌၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ ႏွစ္သက္သမႈ၊ လိုက္နာက်င့္ႀကံျခင္း ျပဳတတ္ေသာေၾကာင့္ ဤယခု မရမၼာမ်ဳိး၊ ျမန္မာမ်ဳိးဟု၊ တန္ခိုးမတိမ္၊ သီရိေႁႏၵ၊ တက္သစ္ေနကဲ့သို႔။ ပရေမ ဥကၠ႒၊ သမုတ္ရေသာ၊ ဗုဒၶဘာသာႀကီး ျဖစ္ေပၚေလသည္။
***
ကလိယုဂ္ကဗ်ာခန္း (၃)
စေလဦးပုည အတၳဳပၸတၱိ
စေလဆရာႀကီး ဦးပုည အေၾကာင္းကား - စေလၿမိဳ႕ ဘြားရာဇာတိ၊ ငယ္မည္ ကိုပုတ္စည္၊ ရွင္မည္ ဦးပုညဟု ေက်ာ္ေစာကိတၱိရွိေပေသာ စေလ ဆရာႀကီး သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ အတတ္ပညာ အရာရာႏွင့္တကြ မႏၵာခိဋၬ၊ သိပၸဆည္းစု၊ ဗဟုႆုတ၊ ဂႏၴႏၲရ၊ သုတဗုဒၶိ၊ က၀ိတဆူ၊ ေပၚေပါက္လာရကား မႏၲေလး ရတနာ႐ံု ေနျပည္ေတာ္ႀကီးကို လက္မြန္အစ ပဌမၿမိဳ႕နန္း တည္ေထာင္ စံေနေတာ္မူေသာ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီး ဘုရား ေရႊလက္ထက္ေတာ္တြင္ ရြာစည္ရြာစား မင္းလွသခၤယာဟူေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္ႏွင့္ သူေကာင္းျပဳေတာ္မူသည္ကို ခံရေလသည္။ ၁၂၂၈-ခု ညီေတာ္ အိမ္ေရွ႕မင္း အေရးေတာ္ပံုတြင္ ကြယ္လြန္ရွာေလသည္။
ေရးသားေသာစာ စာရင္း
(၁) မႏၲေလးေမာ္ကြန္း
(၂) ရတနာနဒီေမာ္ကြန္း
(၃) ဇင္းမယ္ႏိုင္ေမာ္ကြန္း
(၄) သၿဂႋဳဟ္ ၉-ပိုင္း သ႐ုပ္ အဓိပၸါယ္ ေတးထပ္
(၅) ၀ိဇယ, ပဒုမ, ေကာသလ, ေရသည္, ၎ျပဇာတ္ ေလးေစာင္
(၆) ေ၀ႆႏၲရာဇာတ္ ေဟာစာ
(၇) ေဗဒင္ေဟာကိန္း ရကန္
(၈) ပ်ဳိ႕ကဗ်ာ, လကၤာ, ရတု, ရကန္, ဧခ်င္း, ေမာ္ကြန္း, သမိုင္း, သံပိုင္း, ေတးထပ္, သျဖန္, မွာတမ္း, တံုးခ်င္း, ေတာလား, ေရလား, ငိုခ်င္းရွည္, ေမတၱာစာ အမ်ဳိးမ်ဳိး
(၉) သာသနာေလွ်ာက္
(၁၀) တရားစာ အမ်ဳိးမ်ဳိး
(၁၁) ေဗဒင္က်မ္း၊ ေဆးက်မ္း
အစရွိသည္တို႔ကို ေနာက္သားေနာင္လာ သိႆာႏု သိႆ အစဥ္ အဆက္ ေလ့က်က္ မွတ္သားေစရန္ ေရးသား ထားခဲ့ေလသတည္း။
***
စေလ ဆရာႀကီး ဦးပုညဆို ကလိယုဂ္ ေတးထပ္
(၁)
ကာလႏွယ္ ဆိုးပါဘိ၊ သူခိုးကလူလူ။ ေတာေလ့ေပါက္နန္းမူ၊ အိမ္သူကို ဧည့္ေစာင္း။ သူေကာင္းကို သကၠရာဇ္တင္၊ ေတာင္ယာ့ရွင္ ေမ်ာက္လိုက္လို႔ ေမာင္း။ ။ ေလးတရာ ဆီမွန္လွ်င္၊ ေရနံေလာက္ မေကာင္း။ စိတ္အေန ႐ုပ္ေျပာင္းလို႔၊ ေခ်ာင္းကိုပ ျမစ္ထင္။ တူရိယာ နတ္စည္ေစာင္း၊ သူပုန္းေတာင္း ခ်င္းကတဲ့သြင္။ ။ ၀ါးလံုးေခါင္း လသာခ်င္တယ္၊ အိမ္ထဲတြင္ ကင္း၀ပ္လို႔၊ မုန္းဇာတ္ ႀကံေခ်ၿပီ၊ ဘုန္း႐ို႕၀သီ။ ခုမ်ားျဖင့္ မုသားညီတယ္၊ အပလီ ဗိုလ္မင္း ပေလး။ ။
၎ဆို ေတးထပ္
(၂)
ေလာကဓံ ေခ်ာက္ခ်ားလို႔၊ ေၾကာက္ပါးလိ လူ႔ေျပ။ ေနာက္ပြါးသည့္ ဥပေဒ၊ မႈအေနမက်။ လူ႔ဗာလ ထင္ေပၚ၊ ျမင္ေျမာ္သူ နဲတဲ့ကာလ။ ။ တပ္ကပ္မွာ ေမတၱာ၊ ဆုပ္ကပ္မွာ ဓန၊ ေခတ္အလာ ၀ိသမ၊ ျဗဟၼစိုရ္ ရေပ်ာက္ကြယ္။ ပညာရွင္ မွန္ကထဲ၊ မြဲရင္ျဖင့္ မိုက္ရေတာ့မယ္။ ။ ေငြရွိမွ တင့္တယ္သည္၊ လူမမယ္ ဒြိဟိတ္မို႔၊ ေဒါင္းႏွိပ္မွ ခုခါတြင္၊ ေလာကမ်က္ျမင္။ ဒဂၤါးေဌးမွ ခင္ေလးၾကင္မယ္၊ ကခ်င္, ကရင္, ခ်င္း ျဖစ္ေစေတာ့ေလး။ ။
***
အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖဆို ကလိယုဂ္ ေတးထပ္ (အတၳဳပၸတၱိ မပါ)
(၁)
ေမာ္ဖို႔ရာ လမ္းမရွိပါဘု၊ မွန္းဂတိ ဆုတ္ကြာ။ ဆန္းကလိ ယုဂ္အခါမွာ၊ မဟုတ္တာ ပြင့္လင္း။ သေဘာေျဖာင့္ ေရလိုက္ႀကံရင္၊ ေငြပိုက္ဆံ ရွားတဲ့ ေခတ္တြင္း။ ။ မုသားကို အေျပာသန္သည္၊ မေနာကံ ပ်က္ယြင္း၊ ေလာကဓံ စက္တြင္းမွာ၊ လင္းငင္းခုမေသြ။ ျပဳမဲ့ဆို မေၾကာက္ျငားပါဘု၊ တေယာက္သား လဲလို႔ ေသေသ။ ။ မေထာက္ထား ဆိုး၀ါးေခ်သည္၊ မိုးခါးေရ အကုန္ေသာက္ တာမို႔။ ယံုေလာက္ဖို႔ ဘယ္သူ ဘယ္လူ၊ ေလာက မျဖဴ။ ေကာသလ စက္ေပ်ာ္ သူရယ္၊ မက္ေတာ္မူ သည္ကိန္းထင့္ေလး။
၎ဆို ေတးထပ္
(၂)
သည္ေခတ္တြင္ သည္ကာလ၊ ေငြစတဲ့ ေရွ႕ေဆာင္။ မြဲရင္ျဖင့္ လူ႔ေဘာင္မွာ၊ ေခြးေတာင္မွ မေလး။ မ်ဳိးဇာတိ ႏြယ္မွန္လွ်င္၊ ေငြဓနံ ရွိအံုးမွေအး။ ။ ဗူးေတာင္းနစ္ ေဇာင္ခ်မ္းေပၚသည္၊ ပံုဆိုေသာ္ မေ၀း။ တ၀မ္း၀င္ တမိေမြး ေသာ္မွ၊ ေပးႏိုင္မွ ခ်စ္ၾကည္။ ေဆြမ်ဳိးကို မဆိုထားပါႏွင့္ ေငြအားသာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ျဗဟၼစိုရ္ ေလးမည္၊ မတည္ၾကည္ ကုန္ကင္းလို႔။ ေငြအရင္း မင္းမူသည့္တာ၊ တင့္တယ္လွပါ။ လူရည္တတ္ မ်က္ႏွာငယ္၊ စကၠ၀ါ နယ္၀န္းသို႔ေလး။
၎ဆို ေတးထပ္
(၃)
မ်က္ႏွာေပး မမာၾကပါႏွင့္၊ ထာ၀ရ ၿပံဳးပါ။ ကာလကို ႏွလံုးနာသည္၊ မုန္းစရာ က႐ို႕။ ေလျပင္းဥက္ (အုတ္) ဆက္ကြာေအာင္၊ တုတ္စၾကာ ေမႊ႕တဲ့ခါမို႔။ ။ ဇာတ္တူခ်င္း ယခုခါမွာ၊ က႐ုဏာကြာလို႔။ အမႈသာ ရွာလို႔ပ၊ ျမန္မာတို႔ စိတ္မွာ။ ဥပုသ္ေတာ္ ထားျပ႐ိုးပါလို႔၊ တရာ့ကိုး ဖမ္းတဲ့အခါ။ ။ ခြတမ်ဳိး မခ်မ္းသာတယ္၊ လမ္းပလာ ဉာဏ္ထုတ္လို႔၊ သံတုတ္ႏွင့္ ဇီ၀ိန္ေႁခြ၊ တိုင္းေျပသိေပ။ လိမ္မာမွ အသက္ရွည္မယ္၊ အခက္ေတြ ေပြလြန္းလို႔ေလး။ ။
၎ဆို ေတးထပ္
(၄)
ေဒါင္းေမာ္လွ်င္ ေခါင္းေပၚခြေစေတာ့၊ ေပါင္းေဖာ္ရ ၾကည္ညိဳ၊ ႏူကြက္လို႔ လူလက္တိုေစ၊ ယူဘက္ကို မျငင္း။ ေငြရွိလို႔ ဒဂၤါးႂကြယ္လွ်င္၊ မင္းလားကြယ္ ဆြဲလိမ့္အတင္း။ ။ ပိုးပုဆိုးႏွင့္ ေျမာ္ျမင္ယူတယ္၊ ေခၚခ်င္သူ ထင္လင္း။ ဘုရာ့တကာ ႂကြပါ မင္းရယ္လို႔၊ ခ-၀ပ္စင္း ႐ိုေသ၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ ပညာဖံုး ေသာ္လဲ၊ နင္ဘာတုန္း ေမးတဲ့ေခတ္ေပ။ ။ သမီးႏွင့္ ၿပီးမေသြ၊ ဇနီးေဆြ မျမႇဴရပါဘု။ ငျဖဴစ ေငြမ်က္ႏွာ၊ လိုက္တဲ့ ေခတ္ပါ။ ေငြစကားႏွင့္ တင္စားလာလွ်င္၊ မင့္ပညာ ဘာျပဳလိမ့္ေလး။ ။
၎ဆို ေတးထပ္
(၅)
၀ိပၸတၱိ ေခတ္သမယ၊ ညစ္ႏိုင္မွ လူေတာ္။ ႐ိုးျပန္က အမိုက္ေခၚသည္။ ေလာ္လည္လွ်င္ ထင္ရွား။ မွန္အေျဖာင့္ ဓမၼရင္မွာ၊ ဓားျပပင္ ျဖစ္မည့္အလား။ ။ ေကာက္အက်စ္ ေႏွာကာႀကံလွ်င္၊ ေသာတာပန္ မျခား။ ၾသဘာသံ စကားႏွင့္၊ ႂကြားႏိုင္မွ လိမၼာ။ ၀င့္၀ါ၀ါ မူေခ်ာ္ေစာင္းသူတို႔၊ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္မည့္အခါ။ ။ လိမ္ႏိုင္မွ ဓိသမာ၊ က၀ိလ်ာ ေခၚၾကလို႔၊ ေဟာ္တ၀-႐ူးတဲ့ဟန္၊ ထူးငဲ့ ေခတ္မွန္။ ေကာသလ သုပိႏၷံငယ္၊ မႈႀကိမ္ဖန္ ထပ္လြန္းလို႔ ေလး။ ။
၎ဆို ေတးထပ္
(၆)
လူျမင္ရင္ ေအာက္ကိုႀကိဳ႕ပါရ၊ ေၾကာက္ေစဖို႔ မ်က္ျမင္။ ေနာက္ေပြလို႔ ခက္ခ်င္၊ လက္မတင္ခါပ။ လကြယ္ေန႔ မီးေသြးပံုလို၊ က်ီးေမြးပံု မဲတဲ့ကာလ။ ။ ေမာင္းခ်ဓား ေရႊလက္ကိုင္၊ ေသရက္ဆိုင္ ၀င္ၾက။ ေရႊစက္တိုင္ တင္ရေအာင္၊ ထင္သမွ်ဆိုးတယ္။ မ်က္ႏွာေတာ္ ဂုဏ္သိန္လုပ္၊ စိန္သံတုတ္ ထမ္း၍သာလယ္။ ။ ခုႀကံဳရ မန္းေျမနယ္မွာ၊ ထန္းေရသယ္ ဂုဏ္ၿပိဳင္၀င့္ပါလို႔။ ဘံုဆိုင္ႏွင့္ ခ်စ္မိတ္ေဆြ၊ ဆိုးညစ္လို႔ေတ။ ျဗဟၼစိုရ္ အရွင္းေသြတယ္၊ ပုလင္းေတြ မႈိေပါက္လို႔ေလး။
***
ဖတ္ရတာ ၿငီးေငြ႔ သြားၾကမလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဒီတပတ္ ကလိယုဂ္ကဗ်ာခန္းမွာ ေတးထပ္ကို ႏွစ္သက္သူမ်ား အတြက္ ေတးထပ္ခ်ည္း သီးသန္႔ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ေရွ႕တပတ္မွာေတာ့ ေကာသလမင္းႀကီး အိပ္မက္ခန္း ေလးဆစ္သျဖန္ ေဖာ္ျပေပးမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ႀကိဳတင္ အသိေပးအပ္ပါတယ္ရွင္။
***
ေမတၱာျဖင့္ ...
ေမဓာ၀ီ
၂၄၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၉
၁၁း၅၀ နာရီ
22 comments:
အႀကိဳက္ဆံုး ရိုးရာကဗ်ာ အမ်ိဳးအစားကို ေျပာပါဆုိရင္ ေတးထပ္ ပါ။
ဖတ္လိုက္ရတာ အရသာရွိလုိက္တာ မေမေရ။
တင္ေပးတာ အထူးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဆရာေဖ ဦးပုည
ခုေနပ ရွိေစခ်င္
ျပဳေနၾက သည္ျဖစ္အင္ကို
ေတြ႔ျမင္လွ်င္ အံ့ၾသ
ကလိယုဂ္ ေတးကဗ်ာကို
ေရးရင္းသာ လက္တိုလို႔ေမာ။
၀ီစိနဲ႔ ဘ၀ဂ္ဘုံကို
ေမွာက္ခံုလုပ္ လွန္ေလွာ
ဇာတ္အစုံ လံကေဓာရယ္က
ဉာဏ္မေနာ ယုတ္မာ
ေသနတ္လွ်ိဳ တုတ္တိုထမ္းသူတို႔
တစခန္း ထသည့္အခါ။
ဦးပုည ေဖဆရာ
ေျဖမသာ ႀကိတ္ငိုမိလို႔
၀ိပၸတၱိ ႏွစ္ထပ္ျပန္
ကၽြမ္းစိုက္လို႔လန္
နားပန္က်င္း ေထာင္တြင္းမစံခင္
ေအာင္ၾတင္းသံ ေရးဦးေတာ့ေလး။
ေက်းဇူး မေမေရ ..
အထူးသျဖင့္ ဆရာေဖရဲ့ ေတးထပ္ေတြ အတြက္ပါပဲ
နားမလည္ဘူး...
အဲေလာက္ မမွီဘူးေလ...
ူသင္လို႕လဲ တတ္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး...
ကိုယ္ကိုကိုယ္ ရွက္ေတာင္ရွက္တယ္...
းဝ)
ပန္ပန္ေရ .. စိတ္၀င္တစားရွိေၾကာင္း သိရလို႔ ၀မ္းသာပါတယ္။
ေနာက္လာဦးမယ္ ေတြးစရာ .. ေရွးကဗ်ာေတြ ...။ :)
ကိုႀကီးေပၚရဲ႕ ေတးထပ္ကလဲ ေကာင္းမွေကာင္း။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုႀကီးေပၚေရ ... ။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကိုဟယ္ရီ .. ဆရာေဖကို ပ်င္းၿပီး မ႐ိုက္ေသးဘဲ ေနာက္တပတ္မွ တင္ရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေသးတယ္။ ေတးထပ္ေတြခ်ည္း စုစုစည္းစည္း တင္ခ်င္တာနဲ႔ တခါထဲ ႐ိုက္လိုက္တာ။ :)
ကိုလူေထြးႀကီး ... ငယ္ပါေသးတယ္။ ေျဖးေျဖးေပါ့။ ;)
လာေရာက္ဖတ္႐ႈသူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။
ေမေရ... ခုလို တန္ဖိုးရွိတာ အဖိုးထိုက္တာေလးေတြ တင္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ... အမတို ့လို ဘာမွမသိတဲ့သူေတြအတြက္ အေတာ္ကို တန္ဖိုးရွိပါတယ္..
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ေက်းဇူးေတာ္ အလြန္တင္
အမွန္ပင္ ေျပာၾကား
ေရွးစကား ေရွးစာဆို
မိန္႔မွာဆို ေဟာတဲ့တရား
ဘေလာ့မွာ ေဖၚျပလို႔
အြန္လိုင္းသို႔ အေရာက္တင္
ျမန္မာ့ျပင္ ကမၻာပတ္လို႔
၀ဠာအႏွံ႔ သြားတဲ့ျဖစ္အင္
ေနာက္ေနာင္လဲ အခုလို
ေရႊစာဆို စကား
ရတနာပ်ိဳတစ္ပါးရယ္သို႔
တန္ဖိုးအၿမဲထားခ်င္
သုိ႔စဥ္ေၾကာင့္ ေမဓာ၀ီ
ပညာသည္ဖုရား
အခါမွီ ဖတ္ရႈခ်င္တယ္
မွတ္စုအသြင္ ေရးသားပါေတာ့ေလး။
က်ေနာ္ရွာေနတဲ့ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖနဲ႔ စေလဦးပုညရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို ေတြ႔လိုက္ရလို႔ သိပ္ကို ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။ တကယ္ပါ။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ မန္လည္ဆရာေတာ္နဲ႔ လယ္တီဆရာေတာ္တို႔ရဲ႕ လက္ဘက္ရည္ေတးထပ္ေလးေတြလဲ ျပန္ဖတ္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါေတြလဲ တင္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးပါဗ်ာ။
အားေပးလ်က္ပါ။ ရတနာပုံဆုိက္သလုိပါပဲ။ း-)
ဆရာၾကီး စေလဦးပုည ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အၾကဳိက္ဆုံး အေလးစားဆုံး စာဆုိပညာရွိပါ အရူးအမူးၾကဳိက္ခဲ့တာက ဆဒၵန္ဆင္မင္းစကား ေျပေပါ့အစ္မရယ္ ေနာက္မုေလးယုံေတာအစ ေဒါနလမ္းေျမညီ က်ျပန္ေတာ့လည္း မ်က္လုံးထဲ ထင္းကနဲ လင္းကနဲကုိ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ရွိ လွတာ။ ေလးေမာင့္စံေက်ာင္း ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ေကာင္းလုိက္တာအစ္မရယ္ ေက်းဇူး ဆရာေဖ့ ကဗ်ာကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတာရယ္ ဆုိလုိ ့မန္း တုန္ေအာင္ လမ္းဆုံက ဟစ္လုိက္မယ္ ဆုိတာေလာက္ပဲ။ က်န္တာေတာ့ မွတ္မိေတာ့ဘူး :)))) ကလိယုဂ္ေခတ္ ကေတာ့ လက္ေတြ ့မုိ ့လား မသိ ပုိ ပုိထင္ရွား ေနေတာ့တာပါပဲဗ်ာ :)))) ဆရာၾကီးႏွစ္ေယာက္စလုံး ရဲ ့အေရးအသား ေတြက ပုိျပီးလည္း နားထဲရွင္းသလုိ မွတ္စရာ သားစရာလည္း ဒုနဲ ့ေဒးပါ ေသခ်ာ ဖတ္သြား ပါတယ္အစ္မ မွ်ေဝေပးတဲ့ အစ္မရဲ ့ ေက်းဇူး ကုိ မေမ့ပါဘူး
ခင္မင္လွ်က္
ရန္ကုန္သား
ေအးျမသာယာရွိပါေစ :)))
ဦးပုညရဲ့ ေတးထပ္ေတြကုိ က်ေနာ္ သေဘာက်ဆုံးပဲ
ေရွးျမန္မာေတြရဲ့ ကဗ်ာေတြရဲ့လ်ုိ့၀ွက္ခ်က္ကုိ
ရွာေဖဿြဖုိ့ျကုိးစားေနသူပါ.
ထပ္ျပီးတင္ေပးပါဦး
စာေတြကိုအလြန္ႏွစ္သက္ပါသည္၊ ေမဓာဝီဆိုတာ အမ်ိဳးသမီးလို ့ကြန္မင့္ေတြမွာေရးၾကေပမဲ့ က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးတပါးက
အမ်ိဳးသမီးနာမည္နဲ ့ေရးထားတာလို ့ထင္ပါသည္။ေရးတာေတြကလဲ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ရွိတယ္ေလ။ ဟုတ္ကဲ့ပါ အလြန္တန္ဘိုးရွိတဲ့စာေတြျဖစ္လို ့အျမဲေစာင့္ဖတ္ေနပါမည္။
ခြင့္သာခိုက္မွမလိုက္ခ်င္လွ်င္
ကဗ်ာကိုဘယ္လိုရွာရမလဲ
ေကာင္းပါတယ္
ဦးပုညရဲ႕ သိၾကားလိမ္ေတးထပ္ေလးရခ်င္ပါတယ္
သိၾကားလိမ္ေတးထပ္ေလးမ်ား႐ွိမလား
ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဇင္ ေျဟတာနဲ႔တူမလားေတာ့မသိဘူး ဗ်ာ
က်ေနာ္လည္း သီတဂူဆရာေတာ္ ျကီးတရားပြဲေတြမွာ
တိုက္ဆိုင္ရင္ ဆိုျပေလ့ရွိတဲ႔ သျကားလိမ္ေတးထပ္ေလး
တင္ေပးပါဗ်ာ။ ဘုရာကို ႏွစ္ရစ္ လိမ္ညစ္တဲ႔ မာဂိန္
အေပၚက ကိုေက်ာ္ကိုကိုဇင္ေျဟတာနဲ႔ တူမလားမသိဘူး
က်ေနာ္လည္း သီတဂူဆရာေတာ္ျကီး တရားပြဲေတြမွာ
အေျကာင္းတိုက္ဆိုင္ရင္ဆို ျပေလ့ရွိတဲ႔ စေလဦးပုညရဲ႔
သျကားလိမ္ေတးထပ္ေလး တင္ေပးပါဗ်ာ။ ဘုရားကို ႏွစ္ရစ္
လိမ္ညစ္တဲ႔ မာဂိန္ ပစ္ရွာမဲ႔ ဝရဇိန္လဲ ပန္းတိမ္မွာ အပ္တုန္း
ျဖစ္ေန ဆရာေတာ္ျကီးက ဒါေလးဘဲဆိုျပပါတယ္ဗ်ာ
ေက်းဇူးပါ
ကဗ်ာကို ျက္ုက္ဒါက်ြန္ေတာ္ပါ စာမတက္ေတာ့ ညဏ္မမွီဘူးျဖစ္ေနတယ္ အခုလို့ဖက္ခြင့္ရဒါကို ေက်းဇဴးအထူးတင္ပါတယ္ အကိုေတြ ဆရာေတြ ကို ေလးစာစြာျဖစ္
Post a Comment