အာဇာနည္ဗိမာန္

ေၾသာ္ … အေဆာင္ေဆာင္ နန္းေတြ ၾကငွန္းေတြႏွင့္ေႏွာ
အေခါင္မျမန္းခင္က ေအာင္စာတမ္း ခ်ဳိ႕ေစဘို႔ ေအာင္ပန္းညႇဳိ႕ရရွာတဲ့
ေတာင္တမန္း တို႔ဗမာမွာ အေဟာင္းသံသရာ အငုတ္ေတြႏွင့္
ေအာင္ဆန္းတို႔ မသာမယာဟာ ၎ကံၾကမၼာ အလုပ္ေပထင့္
ေသာင္းျမန္ မရဏာ စမုတ္မွာေတာ့ ခ်ဳပ္သနဲ႔ ယင္းအလိုတြင္
ေဒါင္းလံပု၀ါအုပ္ပါလို႔ က်ဳပ္ျဖင့္ သၿဂႋဳဟ္ခ်င္ ။ ။

ေၾသာ္ … တပည့္အရင္းေတြမို႔ က၀ိမတင္းႏိုင္ဘုကြဲ႔၊
သတိကင္းကာ မ်က္ရည္က်က်ၿပီး၊
ခက္ကၿပီ လက္ဆည္မရႏိုင္ဘု၊
ေသာက ဘေလာင္ဆူေတာ့ … ေတာင္ဇမၺဴ ပုဂံေခတ္ဆီက၊
ယေခါင္မူ ယမန္သနစ္ေတြေပါ့၊
ရန္အျဖစ္မကြဲ႔ မေႏွးသေနာ္ တေသာင္း ဒီဇမၺဴရမ္းေနၾက၊
က်န္ရစ္တဲ့ ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူရဲ႕ နန္းကိုျဖင့္၊
လူၾကမ္း ဓျပေတြ ၾကမ္းလာရမ္းလာတဲ့ အေရးတြင္မွ၊
ေဘးအေပါင္းၾကီးစြာ ေ၀ဒနာ အစံုနဲ႔၊
ေသြးေခ်ာင္းစီးကာ ေသရွာပံုရဲ့ျပင္၊
ေရႊျမန္မာဘံုမွာ အမင္းမင္း သမတေတြနဲ႔၊
သတင္းလွတဲ့ အင္း၀ရာဇာအမြန္ သာလြန္မင္းကိုမွ၊
သားရင္း ရွင္တ႐ုပ္ကယ္က၊
ရွင္ဘုရင္လုပ္မယ္ အက်ယ္ဇယားတြင္ျဖင့္၊
ဒ၀ယ္သားေတြ ဗိုလ္၀င္ခံလို႔မို႔၊
ဟိုအရင္ယမန္ နန္းေတာ္စီးစဥ္က၊
အပ်က္ႀကီးပ်က္ကာ အသက္ခႏၶာေတြဆံုးပံုနဲ႕၊
တထံုး ေနာက္တနဲမွာေတာ့၊
မင္းရဲရႏၲမိတ္ချမာမွာ ညီသနင္းေပေပါ့၊
ျပည္မင္းဂုဏ္ခံလို႔၊
မႈန္မႈန္ဆန္ဆန္ ပုန္ကန္တဲ႕ အတိုင္းရဲ့ျပင္၊
တလိုင္းနယ္ ေရြျပည္တခြင္မေတာ့၊
ဓမၼေစတီဘုရင္ လက္ထက္တုန္းဆီက၊
လက္႐ံုးရည္ တသိန္လွ်မ္းေပတဲ့၊
သမိန္ဘရမ္းဆိုသူ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုျဖင့္၊
မဟုတ္တ႐ုတ္ အေကာင္ ေတေလတေစၧကိုက္တာနဲ႕၊
ေၾသာ္…..ေဖြေဖြရွာရွာ မေက်စရာေပေပါ့ေႏွာ၊
မေရမရာ ေသရြာဆိုက္သလိုပါ့၊
အခိုက္အခါတူလို႔မို႔၊
ဆရာတမူ မၾကာမၾကာ လြမ္းရပါတဲ့၊
ဘမရာအဆူဆူ ၾကာၾကငွန္းေတြႏွင့္၊
ျမန္မာဇမၺဴ အညာမန္းတြင္ျဖင့္၊
ငါတလူ ငါသရမ္းေရာ့မဟဲ့လို႔
သာခန္း ပလႅင္ၫႊန္းၿပီး၊
ျမင္ကြန္းပိုင္ သူပုန္ထစဥ္က၊
ၾကံဳရသူ မသာေတာ္ႏွင့္၊
ပမာေသာ္ တူတယ္လို႔ႏိႈင္းမိတယ္၊
႐ိုင္းသနဲ႔ အတိတ္ယခင္လိုေနာ္ကြယ္၊
စကိုင္းတပဲ့ ဂိုဏ္းအဖြဲ႔ေတြနဲ႔၊
မႈိင္းရဲ့စိတ္ထင္။ ။

မင္းစိတ္ မင္းမာန္ အၾကံအဖန္တင္းလိုက္ပံုက၊
အဂၤလိပ္ ယင္းဂ်ပန္ ႏွစ္တန္ရွင္းပါလို႕၊
ရန္ခပင္းကိုတဲ့ ေမာင္းကာႏွင္၊
ေဒါင္းျမန္မာတခြင္မွာျဖင့္ ယခင္သေဘာ၊
တေကာင္းရာဇ၀င္ကိုတဲ့ ဆက္ခ်င္သေကာ။ ။

နန္းၿမိဳ႕တည္ရန္၊
မွန္းလို႔ရည္ကာသန္တဲ့ … ညီလာခံ ဗိုလ္႐ႈပြဲတြင္မွ၊
ထိုထိုလူခပဲကို မၾကည္ညိဳတဲ့၊
၀သီအလို တေျဖးေျဖး႐ူးမဟဲ့လို႔၊
တေႏြးေႏြး မူးမူးၿပီး ေခြးဘီလူးလို အေကာင္မိုက္ေတြက၊
ေၾသာ္…..အေမွာင္စ႐ိုက္ကယ္ႏွင့္၊
ေျပာင္ေျပာင္ဘဲ မိုက္မေပါ့လို႔၊
ေျပာင္ကိုက္သဟာမွာ ယာယီယၾတာအခ်ိန္နဲ႔ ဇာတာမွိန္လို႔မို႔၊
ဂဏာမၿငိမ္ တာ၀တိန္ယြန္းၾကေပါ့၊
ေျဖမၾကည္ ေနရီေတာ့လြမ္းေစဘို႔၊
ျမန္မာ့ျပည္ေပၚကို ဓမၼစည္ေတာ္ရြမ္းခ်ိန္မို႔၊
အစြမ္းကုန္ သည္တခါျဖင့္၊
ျပည္ရြာ ညီညာဘို႔အလုပ္ေပေပါ့၊
သုႆန္ တံခြန္ေစာင္းရရွာတဲ့၊
႐ုပ္အက်န္ ခုနစ္ေလာင္းရယ္ႏွင့္၊
အလြန္ေကာင္းစြာ ကမၻာတည္မည့္၊
အာဇာနည္ဗိမာန္ ပုထိုးကိုျဖင့္၊
ပါရမီ အဓိ႒ာန္တမ်ိဳးရယ္ႏွင့္၊
ရွိခိုးကာ ဆရာကန္ေတာ့ခ်င္ရဲ႕၊
ျမန္မာမေတာ့ ပူစရာဘို႔၊
တဗ်ဴဟာ ေအာင္ခမန္းတြင္မွ၊
လူမသမာ အေမွာင္သန္းခ်ိန္မို႔၊
ေသာင္ကမ္းမို႔မို႔ဆီက၊
ေဖာင္နန္းကူးတို႔ႏွင့္ အေၾကဒဂုန္တည္းဟူေသာ ေရစုန္ေမ်ာေလရဲ႕၊
ေၾသာ္ … ေတာင္နန္း ေျမာက္နန္း အေဆာင္ေဆာင္ၾကငွွန္းနဲ႔၊
အေခါင္မျမန္းရခင္က ေအာင္ပန္းညႇဳိ႕ ရရွာတဲ့၊
ေအာင္ဆန္းတို႔ ေသပံုႏွေျမာ။ ။

(သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း)
***
မွတ္ခ်က္။ ။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ညိဳဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။