က်မ ေရးခဲ့တဲ့ "ျမနႏၵာ ႏွင့္ ခရစ္စမတ္ ညစာ" ပို႔စ္အတြက္ ဒီေန႔ ကြန္မန္႔ တခု တက္လာပါတယ္။ ပို႔စ္က အေနာက္ေရာက္ေနျပီမို႔ အားလံုး ျမင္သာေအာင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ေမာင္ခ်စ္ခုိင္ has left a new comment on your post "ျမနႏၵာ ႏွင့္ ခရစ္စမတ္ ညစာ":
ကုိုယ္ အႏုပညာ တစ္ခုကို တကယ္မတတ္ရင္ အဲဒီလိူ လူေရွ ့မွာ ေရွာက္မလုပ္သင့္ဘူး။ ျမန္မာလူမ််ိဳးဟာ အႏုပညာ အဆင့္အတန္း နိမ့္တယ္လို ့ အမ်ားက တလြဲမွတ္သြားစရာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
အႏုပညာတင္ မဟုတ္ဖူး။ ဘယ္ကိစၥျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာက လူေတြရဲ့ အလယ္မွာ ျမန္မာျပည္ကို ကုိယ္စားျပီး ႐ူးတူးေပါေတာ စပ္ျဖီးျဖီး အျပဳအမူေတြ မလုပ္သင့္ဘူး။
***
ေမာင္ခ်စ္ခိုင္ရဲ႕ စကားဟာ မွတ္သားေလာက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ တခုေတာ့ က်မ ေျပာပါရေစ ... ။
က်မက တကယ္တတ္ျပီး သီခ်င္းဆိုတဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အဆိုေတာ္ တေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ဒီအစီအစဥ္မွာ ၀င္ေရာက္ ဆင္္ႏႊဲတဲ့ က်မတို႔ေက်ာင္းက ဆရာေတြ ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုးလဲ ဘယ္သူမွ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ အားလံုးဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေ၀းမွာ ေရာက္ေနစဥ္မွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို သတိတရနဲ႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ္စားျပဳ သီခ်င္းဆိုတယ္ ကဗ်ာရြတ္တယ္ ပံုျပင္ေျပာတယ္။
အားလံုးဟာ ပညာရွင္ေတြ မဟုတ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ လုပ္ရပ္ေတြဟာ အမွားမွား အယြင္းယြင္းနဲ႔ တလြဲတေခ်ာ္ ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္ေနေစဦးေတာ့ လာၾကည့္တဲ့သူေတြက ခြင့္လႊတ္ၾကပါတယ္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အျပစ္ မျမင္ၾက ... အျပစ္မတင္ၾက ... မကဲ့ရဲ႕ ၾကသလို ... ဒါကို ရူးေပါေပါ လုပ္ရပ္လို႔လဲ မသတ္မွတ္ၾကဘူး ... အဆင့္အတန္း နိမ့္လွခ်ည္လားလို႔လဲ မေ၀ဖန္ၾက ပါဘူး။ အျပစ္မျမင္ အျပစ္မတင္တဲ့အျပင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳ တခုခုကို ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကတဲ့ အတြက္ လာၾကည့္သူ ဧည့္ပရိသတ္က ခ်ီးက်ဴး ၾသဘာျပဳၾက ပါတယ္။
က်မသည္လည္း ကေမာက္ကမ ဆိုျပခဲ့ရေပမဲ့ ဒါဟာ ရွက္စရာလို႔ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ က်မဟာ ျမန္မာျပည္သား တေယာက္အေနနဲ႔ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ပြဲေတာ္တခုက ေတးသီခ်င္းတပုဒ္ကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ေရွ႕မွာ မိတ္ဆက္ေပးခြင့္ ရလို႔ ဂုဏ္ယူ ပီတိ ျဖစ္မိပါတယ္။ ကဗ် ာရြတ္ခဲ့စဥ္ တုန္းကလည္း ဒီလိုပါပဲ ... ။ က်မတို႔ ျမန္မာမွာ စာေပ နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္တာကအစ မညံ့ဘူးဆိုတာ အမ်ားေရွ႕မွာ က်မ ခ်ျပခဲ့ပါတယ္။ အားလံုးကလည္း အေရးတယူနဲ႔ နားေထာင္ ေပးၾကတယ္။ ဒါဟာ ရူးတူး ေပါေတာ စပ္ျဖီးျဖီးလို႔ ဘယ္သူကမွ မေျပာခဲ့ၾကပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လာေရာက္ ၾကည့္သူ အားလံုးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ႏွိမ့္ခ်လိုစိတ္ ယွဥ္ျပိဳင္လိုစိတ္ ကဲ့ရဲ႕ ျပစ္တင္ လိုစိတ္ အလ်ဥ္းမရွိဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့စိတ္ ... ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာစိတ္ေတြသာ ျပည့္လႊမ္း ေနလို႔ပါပဲ ... ။
အေရးတယူ ကြန္မန္႔ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၃၀၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၇
၁၅း၄၁ နာရီ
ေမာင္ခ်စ္ခုိင္ has left a new comment on your post "ျမနႏၵာ ႏွင့္ ခရစ္စမတ္ ညစာ":
ကုိုယ္ အႏုပညာ တစ္ခုကို တကယ္မတတ္ရင္ အဲဒီလိူ လူေရွ ့မွာ ေရွာက္မလုပ္သင့္ဘူး။ ျမန္မာလူမ််ိဳးဟာ အႏုပညာ အဆင့္အတန္း နိမ့္တယ္လို ့ အမ်ားက တလြဲမွတ္သြားစရာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
အႏုပညာတင္ မဟုတ္ဖူး။ ဘယ္ကိစၥျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာက လူေတြရဲ့ အလယ္မွာ ျမန္မာျပည္ကို ကုိယ္စားျပီး ႐ူးတူးေပါေတာ စပ္ျဖီးျဖီး အျပဳအမူေတြ မလုပ္သင့္ဘူး။
***
ေမာင္ခ်စ္ခိုင္ရဲ႕ စကားဟာ မွတ္သားေလာက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ တခုေတာ့ က်မ ေျပာပါရေစ ... ။
က်မက တကယ္တတ္ျပီး သီခ်င္းဆိုတဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အဆိုေတာ္ တေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ဒီအစီအစဥ္မွာ ၀င္ေရာက္ ဆင္္ႏႊဲတဲ့ က်မတို႔ေက်ာင္းက ဆရာေတြ ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုးလဲ ဘယ္သူမွ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ အားလံုးဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေ၀းမွာ ေရာက္ေနစဥ္မွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို သတိတရနဲ႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ္စားျပဳ သီခ်င္းဆိုတယ္ ကဗ်ာရြတ္တယ္ ပံုျပင္ေျပာတယ္။
အားလံုးဟာ ပညာရွင္ေတြ မဟုတ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ လုပ္ရပ္ေတြဟာ အမွားမွား အယြင္းယြင္းနဲ႔ တလြဲတေခ်ာ္ ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္ေနေစဦးေတာ့ လာၾကည့္တဲ့သူေတြက ခြင့္လႊတ္ၾကပါတယ္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အျပစ္ မျမင္ၾက ... အျပစ္မတင္ၾက ... မကဲ့ရဲ႕ ၾကသလို ... ဒါကို ရူးေပါေပါ လုပ္ရပ္လို႔လဲ မသတ္မွတ္ၾကဘူး ... အဆင့္အတန္း နိမ့္လွခ်ည္လားလို႔လဲ မေ၀ဖန္ၾက ပါဘူး။ အျပစ္မျမင္ အျပစ္မတင္တဲ့အျပင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳ တခုခုကို ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကတဲ့ အတြက္ လာၾကည့္သူ ဧည့္ပရိသတ္က ခ်ီးက်ဴး ၾသဘာျပဳၾက ပါတယ္။
က်မသည္လည္း ကေမာက္ကမ ဆိုျပခဲ့ရေပမဲ့ ဒါဟာ ရွက္စရာလို႔ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ က်မဟာ ျမန္မာျပည္သား တေယာက္အေနနဲ႔ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ပြဲေတာ္တခုက ေတးသီခ်င္းတပုဒ္ကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ေရွ႕မွာ မိတ္ဆက္ေပးခြင့္ ရလို႔ ဂုဏ္ယူ ပီတိ ျဖစ္မိပါတယ္။ ကဗ် ာရြတ္ခဲ့စဥ္ တုန္းကလည္း ဒီလိုပါပဲ ... ။ က်မတို႔ ျမန္မာမွာ စာေပ နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္တာကအစ မညံ့ဘူးဆိုတာ အမ်ားေရွ႕မွာ က်မ ခ်ျပခဲ့ပါတယ္။ အားလံုးကလည္း အေရးတယူနဲ႔ နားေထာင္ ေပးၾကတယ္။ ဒါဟာ ရူးတူး ေပါေတာ စပ္ျဖီးျဖီးလို႔ ဘယ္သူကမွ မေျပာခဲ့ၾကပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လာေရာက္ ၾကည့္သူ အားလံုးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ႏွိမ့္ခ်လိုစိတ္ ယွဥ္ျပိဳင္လိုစိတ္ ကဲ့ရဲ႕ ျပစ္တင္ လိုစိတ္ အလ်ဥ္းမရွိဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့စိတ္ ... ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာစိတ္ေတြသာ ျပည့္လႊမ္း ေနလို႔ပါပဲ ... ။
အေရးတယူ ကြန္မန္႔ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၃၀၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၇
၁၅း၄၁ နာရီ
12 comments:
အမ.. အမလို လူတေယာက္က ကိုယ့္ႏိုင္ငံ သိကၡာက်ေအာင္ လုပ္မဲ့လူစား မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ယံုပါတယ္..
အမ..ႏွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...
အမကို ေလးစားေနတာ ၾကာပီ..အမေရးတဲ့ စာေတြက
အရမ္းကို အသိပညာေတြ ရပါတယ္..အမလို လူဆီက ေကာ္မန့္ေတြရတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္..
အမ..ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...
အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမွဳထံုးစံအရ လူအမ်ားေရွ့တြင္ အားေပးတိုင္း ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္သည္ကို သတိျပဳရပါမည္။ အေပ်ာ္တမ္းပြဲမ်ားသည္လည္း အေရးၾကီးပါသည္။ အေရးၾကီးေသာေၾကာင့္ပင္ ခေလးမ်ားကို ငယ္စဥ္ဘ၀ကပင္ စႏၵယား၊ တေယာ စသည့္ တူရိယာ တစ္ခုခုကို မသင္မေနရသေဘာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ သင္ေစပါသည္။
ကဲ…၊ ဒီလိုျဖင့္ဗ်ာ ေမာင္ခ်စ္ခိုင္က ေမဓာ၀ီကုိ ဘယ္လုိပုံစံျဖစ္ေစခ်င္လဲ။ သူက သူ႔တက္တဲ့ေက်ာင္းမွာ ျမန္မာသီခ်င္းတပုဒ္ကို သူအဆင္ေျပသလို ၾကိဳးစားဆိုတယ္ဗ်ာ။ ကေမာက္ကမျဖစ္တာ တခ်ိဳ႔ ရိွတယ္။ အဲဒီ အေတြ႔အၾကဳံေလးကို ဖတ္ခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ သူ႔ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္တယ္ဗ်ာ။ ဒါေတြက ခင္ဗ်ားအခု လာေျပာေနတဲ့ စကားလုံးအၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ေျပာေလာက္စရာ မလိုအပ္ဘူးလုိ႔ ထင္တယ္ဗ်။ တခုေတာ့ ရိွတာေပါ့ဗ်ာ။ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ပုံစံမ်ိဳး ပြဲေတြဘာေတြ က်က်နန စီစဥ္ၿပီးမွ တလြဲျဖစ္ရရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားေျပာတာက လက္ခံဖြယ္ရာရိွပါတယ္။ အခုဟာက ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း ရင္းႏွီးခ်စ္ၾကည္ေစတဲ့ သေဘာလုပ္တဲ့ ပြဲေလးမွာ မိမိအဆင္ေျပရာကို မိမိ တင္ဆက္တယ္။ တျခားႏိုင္ငံက လူေတြလဲ ၁၀၀% အမွားအယြင္းမရိွ တင္ဆက္ႏိုင္ခ်င္မွ တင္ဆက္မွာပဲ။ ဒီလိုပဲ အထစ္အေငါ့ အမွားအယြင္းေလးေတြက နည္းနည္းေတာ့ ရိွမွာပဲ။ နည္းနည္းပါးပါး နားလည္မႈနဲ႔ ထည့္ေတြးေပးတာ ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္ဗ်ာ။
မေမဓာ၀ီလဲ ဒီလိုမ်ိဳးေတြကို အခ်ိန္ကုန္ခံ ရွင္းျပၿပီး ပို႔စ္ေတြ၊ ကြန္မန္႔ေတြ ျပန္ရွင္းမေနတာ ပိုေကာင္းပါတယ္။ အခ်ိန္ကုန္တယ္၊ လူစိတ္ညစ္ရတယ္။ တျခားစာေတြ တင္စရာရိွတာသာ ဆက္တင္ဖုိ႔ အၾကံျပဳ အားေပးလုိပါတယ္။
ေမေရ...အျပုသေဘာ(positive thinking)နဲ႕commentေပးတာရယ္၊အပ်က္သေဘာ(negative thinking)နဲ႕commentေပးတာဟာ ခံစားၾကည္႕တာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးသိသာတယ္ေနာ္...ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမနႏၵာကို နိင္ငံတကာသိေအာင္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔တဲ႔ေမ႔အတြက္ တို႔ကဂုဏ္ယူပါတယ္...
•.¸¸.•♥ Happy New Year ♥•.¸ ¸.•
It is not surprising that most of the Burmese people will see that way. Quality is not an issue at all for those who have already set the expectation low enough.
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ကိုခ်စ္ခိုင္သာ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ဘာတစ္ခုမွ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားမႈမရွိပဲ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အထစ္အေငါ့မရွိပဲ အဆင္ေျပေနႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာလား။
ဒီလိုပြဲမ်ဳိးကို အေတြ႕အႀကံဳမရွိတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ခုလိုျဖစ္ရပ္က အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ အနည္းငယ္ေတာ့ ရွက္တာနဲ႔ ေၾကာက္တာ ေရာပါေနမွာပဲ။ သူတတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ျမန္မာဆိုတာ သိေအာင္ လုပ္ျပသြားႏိုင္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာ။ ဘယ္ေလာက္ ေတာ္လဲဆိုတာကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သိလာမွာပဲေလ။ ကိုယ့္ရဲ႕ ႀကိဳးစားႏိုင္မႈေပၚပဲ မူတည္ပါတယ္။
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အေကာင္းဘက္က ျဖည့္မေတြးပဲ အဆိုးဘက္ကခ်ည္းပဲ ၾကည့္မေနပါနဲ႔လို႔ ေျပာလိုက္ပါရေစ....
အႏုပညာဆိုတာ တကယ္မတတ္ရင္ လူတကာေရွ႕လဲ မဆိုရေတာ့ဘူးလို႔ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ေတြကမ်ား အမိန္႔ရွိခဲ့ပါလဲ။ ၀ါသနာအရ ဆိုေနတဲ့သူေတြကို ေစာ္ကားသလိုျဖစ္မေနဘူးလား။ သင္ရင္းနဲ႔က်င့္ က်င့္ရင္းနဲ႔မွ ေတာ္လာၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။ နင္ကေတာ့ ေတာ္လာမွာ မဟုတ္လို႔ မက်င့္နဲ႔ေတာ့။ နင္က်ေတာ့ ရွက္တတ္ရင္ ဘယ္ပြဲမွ ထြက္မဆိုနဲ႔ဆိုၿပီး တားထားလို႔ေရာ ရလို႔လားဗ်။
“မေမေရ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အေပၚက ေကာ္မက္နဲ႔ ခုေကာ္မက္ကို ေပါင္းေပးပါ၊ က်န္ခဲ့လို႔”
တစ္ခု၀င္ေဆြးေႏြး ပါရေစ..
ဒီလိုသူငယ္ခ်င္းတစ္စူေပ်ာ္ႀကတဲ့ လူနည္းနည္းေလးသိတဲ့ ဆိုရွယ္သက္သက္ ေက်ာင္းပြဲမွာ ျမနႏၵာ သီခ်င္းဆိုတာအရည္အေသြးမမီဘူးလို ့ေထာက္ျပ ကဲ့ရဲ ့စရာျဖစ္ေနမယ္ဆိုခဲ့ရင္..အာစီယံညီလာခံေတြမွာ ျမန္မာျပည္ကိုယ္စားျပဳပါတယ္ဆုိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးေတြ၊ ျမန္မာ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ဒီလိုကမၻာ့ေ့ရွ ႏိုင္ငံတကာေ့ရွ စကားထြက္မေျပာခင္မ်ား အဂၤလိပ္စကားေျပာ သင္တန္းေလးမ်ား ျမန္မာျပည္မွာ စနစ္တက် ေလးသင္လာ၊ တက္လာခဲ့ရင္ ေကာင္းမလားလို ့..ယွဥ္ေတြးႀကည့္မိတာပါ..အဓိကနဲ ့သာမည ခြဲျခားႏိုင္ပါေစ..
ကိုခ်စ္ခိုင္... ဆိုတဲ့လူ ...ေတာ္ေတာ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္ တာပဲေနာ္...
ေက်ာင္းပြဲမွာ သီခ်င္းဆိုတာ ကို တိုင္းျပည္ မ်က္ႏွာ အိုးမဲသုတ္တယ္လို႔ စြတ္စြဲရတယ္လို႔ ...
ဟီးဟီး... မၾကဳံဘူးေပါင္.. ဂုဏ္ထူးေဆာင္တဲ့ ကိုခ်စ္ခိုင္ ပဲ ...
အဲလို လူေတြရွိေနလုိ႔ ျမန္မာျပည္ မတိုးတတ္တာ၊ မိုက္မကိုင္ဘူးလို႔ သီခ်င္းဆိုခ်င္တယ္ ဆုိကာမွ၊ မိုက္ကိုင္ဖူးမွ သီခ်င္းဆိုရမယ္လုပ္ေတာ့၊ ဘယ္သူ က သီခ်င္းဆိုတတ္မွာလဲဗ်။
အဲဒီကိစၥအတြက္ မေလးရွား မွာတုန္းက presentation ေတြ ခဏခဏ လုပ္ရတယ္။ လူေတြအေရွ႕ေရာက္ရင္ တုန္တုန္ခါခါ ဒူးတုန္ေနၾကတဲ့ အာရွသားေတြကို အေလ့အက်င့္ရေအာင္လို႔ အျမဲတမ္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတန္းေရွ႕ထြက္ျပီး Presentation လုပ္ရတာ အေမာပဲ။
အဲလူၾကီးကို Presentation ထြက္လုပ္ခုိင္းရင္၊ ဘာေတြ လုပ္မလဲ ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ.. ဒူးပဲ တုန္မလား၊ ေမးပဲ ရိုက္ေနမလား ျမင္ခ်င္ပါဘိ
Post a Comment