ည

ေနမင္းႀကီးက
ျဖာက်ေနတဲ့ ေရာင္စဥ္ေတြကို
ညင္သာစြာ ရုတ္သိမ္း
ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ႏႈတ္ဆက္
ကမၻာတဘက္ကို ထြက္ခြါ ...
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ...
သူ ေရာက္လာေတာ့တယ္ .. ။

နက္ေမွာင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္
ေျမျပင္မွာလည္း အလင္းမဲ့
အဲဒါ ... ည ... တဲ့ ... ။

ေႏြးေထြးျခင္း ကင္းမဲ့
ေလးတြဲ႕တြဲ႕ ေလညင္း
ပန္းရနံ႔ေတြက သင္း ... လို႔
ေတးသီခ်င္း ဆိုေနက်
ငွက္ကေလးေတြက အိပ္စက္ေန
ဇီးကြက္ေတြက အစာရွာၾက
အဲဒါ ... ည ... တဲ့ ... ။

ျငိမ္သက္ေနတဲ့ ေရကန္ေဘး
ပိုးစုန္းၾကဴးကေလးမ်ား
ေပ်ာ္ပါးျမဴးထူး ဆင္ႏႊဲ
သဘင္ပြဲ က်င္းပလ်က္ ...
တဖ်တ္ဖ်တ္ ေတာက္ပေနၾက
အဲဒါ ... ည ... တဲ့ ... ။

အေမွာင္က်ကာ ဆိုင္းအုပ္
ေတာစပ္က ခ်ဳံပုတ္ေလးထဲ
ပုစဥ္းရင္ကြဲ ကေလးမ်ား
ညည္းတြားကာ ျမည္ေၾကြးၾက
မြတ္သိပ္တဲ့ အခါသမယ
အဲဒါ ... ည ... တဲ့ ... ။

သစ္ရြက္ေတြက အိပ္ေပ်ာ္
ညဥ့္ငွက္ေတြက ဖိတ္ေခၚ
စိတ္ေပ်ာ္စရာ မရွိ
ေမွာင္အတိက် ...
အဲဒါ ... ည ... တဲ့ ... ။

ညက ... လြတ္လပ္တယ္
ဒါေပမဲ့ မလံုျခံဳဘူး။

ညက ... ေအးျမတယ္
ဒါေပမဲ့ မခ်မ္းေျမ့ဘူး။

ညက ... တခါတခါ
အလင္းေရာင္ရွိတယ္ ... ဒါေပမဲ့ မစစ္မွန္ဘူး။

ညက ... ေမႊးပ်ံ႕တယ္
ဒါေပမဲ့ ထံုအီလြန္းတဲ့ ရနံ႔ ျပင္းျပင္းနဲ႔။

ညမွာ ...
တပ္မက္မႈနဲ႔ အလိုဆႏၵေတြ ေပါက္ဖြားတယ္။
ေတာင့္တမႈနဲ႔ မြတ္သိပ္ျခင္းေတြ ၾကီးျပင္းတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္မႈနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ျခင္းေတြ ရွင္သန္တယ္။

ညက ...
ႏူးညံ့စြာ ေမွာင္မိုက္တယ္။

ဒီ့ေနာက္ ...
ေအးစက္စြာ ေလာင္ျမိဳက္တယ္။

ျပီးေတာ့ ...
ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ ငိုက္ျမည္းတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ...
မိုးမေသာက္ခင္
အေမွာင္ေတြကို သိမ္းဆည္း
တဘက္ကမၻာဆီ ခရီးႏွင္ဖို႔
အသင့္ျပင္ျပီး ... ထြက္ခြါ
အဲဒါ အခါမွာ ...
တညတာ ကုန္ဆံုးေတာ့တယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၇၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၇
ညေန ၄ နာရီ ၃၇ မိနစ္