မေန႔ည (၁၇ ဒီဇင္ဘာ) က က်မတို႔ ေက်ာင္းမွာ ခရစ္စမတ္ အႀကိဳ ညစာစားပြဲ က်င္းပပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္သူက ဘာအစီအစဥ္ လုပ္ၾကမလဲ ေမးတဲ့အခါ က်မ ဒီတေခါက္ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေတာ့ တကယ္တမ္း ဂစ္တာ တီးခ်င္ပါတယ္၊ တေလာက စာတိုက္ကေန အမႀကီး ပို႔ေပးလိုက္တဲ့ က်မရဲ႕ ဂစ္တာ ႏုတ္စ္ေတြလဲ ရွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အမ်ားေရွ႕မွာ တီးရမွာ ဆုိေတာ့ ျပန္ေလ့က်င့္ထားမွ ျဖစ္မွာ။ က်မမွာက ေလ့က်င့္ခ်ိန္ မရွိဘူး။ ကဗ်ာကလည္း တခါရြတ္ထားျပီးသား ဆိုေတာ့ ထပ္မရြတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေတြေ၀ေနတုန္း က်မနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးခင္မင္ေနတဲ့ ခ်ီဆတို နဲ႔ မိယု ဆိုတဲ့ ဂ်ပန္မေလး နွစ္ေယာက္က ေျမွာက္ေပးတာနဲ႔ပဲ သီခ်င္းဆိုမယ္လို႔ စာရင္းေပး လိုက္ပါတယ္။
စာရင္းသာ ေပးလိုက္တယ္ ... ဘာသီခ်င္း ဆိုရမလဲ စဥ္းစားမရ ေသးပါဘူး။ ခ်ီဆတိုက သဘာ၀ရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ ဆိုခိုင္းပါတယ္။ တခါတုန္းက သူနဲ႔တူတူ ေက်ာင္းမွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကရင္း အဲဒီသီခ်င္း က်မ ညည္းဆို မိတာကို သူက ၾကားေတာ့ သီခ်င္း အဓိပၸါယ္ ေမးတာနဲ႔ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ရွင္းျပခဲ့ ဖူးလို႔ပါ။
ဒါနဲ႔ပဲ သဘာ၀ရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ ဆိုမယ္ဆိုျပီး ျမိဳ႕ထဲကအျပန္ လမ္းကေလးမွာ တေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္ေနရင္း ေအာ္ဆို ေလ့က်င့္လာမိတယ္။ က်မ အသံ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလဲ ဆိုရင္ အသံၾကားတာနဲ႔ လမ္းေဘး သစ္ပင္ေပၚက ငွက္ကေလးေတြ ခ်ဳံပုတ္ထဲက ရွဥ့္ကေလးေတြ အလန္႔တၾကား ထေျပး ၾကပါေလေရာ ... ။ အဲဒီေလာက္ထိ ... ။
***
ညေန ၆နာရီ ခြဲမွာ အစီအစဥ္ စဖို႔ သတ္မွတ္ထား ေပမဲ့ လူမစံုေသးလို႔ ၇ နာရီ ခြဲမွ စျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ ဆရာမေတြ၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဖိတ္ၾကားထားတဲ့ ဧည့္သည္ ေတာ္ေတြ စံုတဲ့ အခါမွာ အေကြၽးအေမြးနဲ႔ တည္ခင္း ဧည့္ခံ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံ အသီးသီးက ေက်ာင္းသား အသီးသီး လက္စြမ္းျပ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ဟင္းလ်ာေတြ အခ်ဳိပြဲေတြကို အမ်ဳိးအမည္နဲ႔တကြ ရွင္းလင္း ေျပာျပၾကတယ္။
ဖိလစ္ပိုင္သား ခရစ္စ္က က်မတို႔ဆီက ႏို႔ထမင္းနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ အစားအစာ တမ်ဳိးလက္စြမ္းျပပါတယ္။ ဂ်ပန္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြကလည္း ဂ်ပန္မုန္႔ (ဘယ္လိုေခၚလဲ မသိေတာ့ဘူး ေမ့သြားျပီ) ေတြ အားက် မခံ လုပ္ၾကပါတယ္။ က်မကေတာ့ ဗမာမုန္႔ လုပ္တတ္ဘူး ဆိုျပီး လက္ေရွာင္ထားတာ။
အဲဒီလိုနဲ႔ စားေသာက္ျပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမႀကီး ေဒၚကရင္ (မွတ္ခ်က္ ။ .. ။ ကရင္လူမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ သူ႔နာမည္က Karen တဲ့) က အဖြင့္ အမွာစကား ေျပာျပီး သီခ်င္းဆိုပါတယ္။ ေဒၚကရင္ျပီးေတာ့ ဘရာဇီးသူ မမ အစ္ဇဘယ္က ဘရာဇီးႏိုင္ငံမွာ ခရစ္စမတ္ဆိုရင္ ဘယ္လုိ က်င္းပေလ့ရွီတယ္ ဆိုတာ ရွင္းျပပါတယ္။
မမ အစ္ဇဘယ္ ျပီးေတာ့ ဂ်ပန္ ေက်ာင္းသား တေယာက္နဲ႔ ယူမိကို က စံုတြဲသီခ်င္း ဆိုတယ္။ သူတို႔ဂ်ပန္မွာက ခရစ္စမတ္ဆိုတာ စံုတြဲေတြ အတြက္ဆိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က အခ်စ္သီခ်င္း ဆိုၾကပါတယ္။ သူတို႔ စံုတြဲျပီးေတာ့ အီေကြေဒါသား ကို၀ါရွင္တန္က ဂစ္တာတီးျပီး သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ ေရပန္းစားတဲ့ သီခ်င္းကို အာလုပ္သံႀကီးနဲ႔ မာန္ပါပါ ဆိုသြားပါတယ္။ သူတို႔ဆိုေနစဥ္မွာပဲ က်မ စိတ္ကူးရမိတာက ... သဘာ၀ရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ မဆိုဘဲ ျမနႏၵာ လို႔ လူသိမ်ားတဲ့ မန္းေတာင္ရိပ္ခို သီခ်င္း ဆိုရင္ ေကာင္းမလား လို႔ပါ။
အဲဒီလိုပဲ က်မစိတ္က ခဏခဏ ေျပာင္းလဲတတ္တာ ... ဒါနဲ႔ စိတ္ထဲကေန ျမနႏၵာ သီခ်င္းကို ဆိုၾကည့္ေနမိတယ္။ စာသားေတြ အကုန္မွတ္မိလားလို႔ ... ။ အားလံုး အိုေကတာနဲ႔ အေတာ္ပါပဲ ... ေနာက္အလွည့္က .. က်မ အလွည့္ေပါ့။ ေဒၚကရင္က က်မကို ပရိသတ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ... ။ ဒီေက်ာင္းရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ တဦးတည္းေသာ ျမန္မာေပါ့။ က်မကလည္း ျမန္မာဆန္ဆန္ ပင္နီအက်ႌနဲ႔ ေယာလံုခ်ည္၀တ္ျပီး ပု၀ါႀကီး စံုခ် … ကတၱီပါဖိနပ္စီး လို႔ ... ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ မွန္ထဲ မၾကည့္ရဲဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ျမင္ေနရမွာ စိုးလို႔ပါ။
ပရိသတ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လူက နည္းနည္း လန္႔္ခ်င္ေနျပီ။ မနည္း အားတင္းျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မိတ္ဆက္၊ သီခ်င္းကို မိတ္ဆက္ ... ျပီးေတာ့ ... အဟမ္း )))) စစခ်င္း အသံက တုန္ေနပါေသးတယ္။ ဆိုရတာက ပတ္ေျခာက္။ တီးလံုးကလည္း မပါ။ လူေတြရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ကိုယ့္ဆီမွာ အားလံုး စုျပံဳ ေနတာမို႔ မၾကည့္ရဲဘဲ မ်က္ႏွာၾကက္က တြဲေလာင္း က်ေနတဲ့ မီးလံုးႀကီးေတြကို ၾကည့္ရင္း ... ဆိုခဲ့ရတယ္။
အေရးထဲ ... "ေရႊမန္းေတာင္ရိပ္ တူတူခိုမယ္ ပ်ဳိျဖဴေတြရယ္" ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ တူမေလး ငယ္ငယ္တုန္းက ဆိုသလို "ေရႊမန္းေတာင္ရိပ္ ခုိျဖဴ ခိုျပာ ခို၀ါ ေတြရယ္" လို႔ ေယာင္ျပီး ဆိုမိေတာ့မလို႔။ တူမေလးကို ေနာက္ ေနက်ဆိုေတာ့ ... အက်င့္ပါေနလို႔ပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပီးသြားတယ္ ဆိုပါေတာ့။ အားနာ ပါးနာ တီးၾကတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြ ၾကားကေနျပီး မ်က္ႏွာပူစြာနဲ႔ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္ ျပန္ထိုင္ခဲ့ရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမနႏၵာ နဲ႔ ခရစ္စမတ္နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ ရိုးရာ သီခ်င္းေတြဆိုေနခ်ိန္မွာ က်မလည္း ျမနႏၵာကို လြမ္းသြားမိလို႔ပါ။ အားလံုး သီဆို ေဖ်ာ္ေျဖ ျပီးခ်ိန္မွာ ည ၁၀ နာရီ ထိုးလုပါျပီ။ ေနာက္ဆံုး အစီအစဥ္အျဖစ္ စန္တာကေလာ့က အားလံံုးကို လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ လက္ေဆာင္ေတြ ေဖာက္ၾက၊ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အျပန္အလွန္ လဲၾကတယ္။
***
ဒီလုိနဲ႔ ခရစ္စမတ္အၾကိဳ ညစာစားပြဲ ကေတာ့ ျပီးဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ။ မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းအတြင္း ကမၻာသံုး ျပကၡဒိန္မွာ ႏွစ္သစ္ကို ကူးေျပာင္းပါေတာ့မယ္။ က်မကေတာ့ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူး အခါသမယကို ျပန္လည္ ေအာက္ေမ့ တမ္းတရင္း ... ျမနႏၵာသီခ်င္းေလးကို စိတ္ထဲကေနပဲ ထပ္တလဲလဲ ဆိုညည္း ေနမိပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၈ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၇
ည ၁၁ နာရီ ၄၀ မိနစ္
စာရင္းသာ ေပးလိုက္တယ္ ... ဘာသီခ်င္း ဆိုရမလဲ စဥ္းစားမရ ေသးပါဘူး။ ခ်ီဆတိုက သဘာ၀ရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ ဆိုခိုင္းပါတယ္။ တခါတုန္းက သူနဲ႔တူတူ ေက်ာင္းမွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကရင္း အဲဒီသီခ်င္း က်မ ညည္းဆို မိတာကို သူက ၾကားေတာ့ သီခ်င္း အဓိပၸါယ္ ေမးတာနဲ႔ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ရွင္းျပခဲ့ ဖူးလို႔ပါ။
ဒါနဲ႔ပဲ သဘာ၀ရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ ဆိုမယ္ဆိုျပီး ျမိဳ႕ထဲကအျပန္ လမ္းကေလးမွာ တေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္ေနရင္း ေအာ္ဆို ေလ့က်င့္လာမိတယ္။ က်မ အသံ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလဲ ဆိုရင္ အသံၾကားတာနဲ႔ လမ္းေဘး သစ္ပင္ေပၚက ငွက္ကေလးေတြ ခ်ဳံပုတ္ထဲက ရွဥ့္ကေလးေတြ အလန္႔တၾကား ထေျပး ၾကပါေလေရာ ... ။ အဲဒီေလာက္ထိ ... ။
***
ညေန ၆နာရီ ခြဲမွာ အစီအစဥ္ စဖို႔ သတ္မွတ္ထား ေပမဲ့ လူမစံုေသးလို႔ ၇ နာရီ ခြဲမွ စျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ ဆရာမေတြ၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဖိတ္ၾကားထားတဲ့ ဧည့္သည္ ေတာ္ေတြ စံုတဲ့ အခါမွာ အေကြၽးအေမြးနဲ႔ တည္ခင္း ဧည့္ခံ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံ အသီးသီးက ေက်ာင္းသား အသီးသီး လက္စြမ္းျပ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ဟင္းလ်ာေတြ အခ်ဳိပြဲေတြကို အမ်ဳိးအမည္နဲ႔တကြ ရွင္းလင္း ေျပာျပၾကတယ္။
ဖိလစ္ပိုင္သား ခရစ္စ္က က်မတို႔ဆီက ႏို႔ထမင္းနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ အစားအစာ တမ်ဳိးလက္စြမ္းျပပါတယ္။ ဂ်ပန္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြကလည္း ဂ်ပန္မုန္႔ (ဘယ္လိုေခၚလဲ မသိေတာ့ဘူး ေမ့သြားျပီ) ေတြ အားက် မခံ လုပ္ၾကပါတယ္။ က်မကေတာ့ ဗမာမုန္႔ လုပ္တတ္ဘူး ဆိုျပီး လက္ေရွာင္ထားတာ။
အဲဒီလိုနဲ႔ စားေသာက္ျပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမႀကီး ေဒၚကရင္ (မွတ္ခ်က္ ။ .. ။ ကရင္လူမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ သူ႔နာမည္က Karen တဲ့) က အဖြင့္ အမွာစကား ေျပာျပီး သီခ်င္းဆိုပါတယ္။ ေဒၚကရင္ျပီးေတာ့ ဘရာဇီးသူ မမ အစ္ဇဘယ္က ဘရာဇီးႏိုင္ငံမွာ ခရစ္စမတ္ဆိုရင္ ဘယ္လုိ က်င္းပေလ့ရွီတယ္ ဆိုတာ ရွင္းျပပါတယ္။
မမ အစ္ဇဘယ္ ျပီးေတာ့ ဂ်ပန္ ေက်ာင္းသား တေယာက္နဲ႔ ယူမိကို က စံုတြဲသီခ်င္း ဆိုတယ္။ သူတို႔ဂ်ပန္မွာက ခရစ္စမတ္ဆိုတာ စံုတြဲေတြ အတြက္ဆိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က အခ်စ္သီခ်င္း ဆိုၾကပါတယ္။ သူတို႔ စံုတြဲျပီးေတာ့ အီေကြေဒါသား ကို၀ါရွင္တန္က ဂစ္တာတီးျပီး သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ ေရပန္းစားတဲ့ သီခ်င္းကို အာလုပ္သံႀကီးနဲ႔ မာန္ပါပါ ဆိုသြားပါတယ္။ သူတို႔ဆိုေနစဥ္မွာပဲ က်မ စိတ္ကူးရမိတာက ... သဘာ၀ရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ မဆိုဘဲ ျမနႏၵာ လို႔ လူသိမ်ားတဲ့ မန္းေတာင္ရိပ္ခို သီခ်င္း ဆိုရင္ ေကာင္းမလား လို႔ပါ။
အဲဒီလိုပဲ က်မစိတ္က ခဏခဏ ေျပာင္းလဲတတ္တာ ... ဒါနဲ႔ စိတ္ထဲကေန ျမနႏၵာ သီခ်င္းကို ဆိုၾကည့္ေနမိတယ္။ စာသားေတြ အကုန္မွတ္မိလားလို႔ ... ။ အားလံုး အိုေကတာနဲ႔ အေတာ္ပါပဲ ... ေနာက္အလွည့္က .. က်မ အလွည့္ေပါ့။ ေဒၚကရင္က က်မကို ပရိသတ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ... ။ ဒီေက်ာင္းရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ တဦးတည္းေသာ ျမန္မာေပါ့။ က်မကလည္း ျမန္မာဆန္ဆန္ ပင္နီအက်ႌနဲ႔ ေယာလံုခ်ည္၀တ္ျပီး ပု၀ါႀကီး စံုခ် … ကတၱီပါဖိနပ္စီး လို႔ ... ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ မွန္ထဲ မၾကည့္ရဲဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ျမင္ေနရမွာ စိုးလို႔ပါ။
ပရိသတ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လူက နည္းနည္း လန္႔္ခ်င္ေနျပီ။ မနည္း အားတင္းျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မိတ္ဆက္၊ သီခ်င္းကို မိတ္ဆက္ ... ျပီးေတာ့ ... အဟမ္း )))) စစခ်င္း အသံက တုန္ေနပါေသးတယ္။ ဆိုရတာက ပတ္ေျခာက္။ တီးလံုးကလည္း မပါ။ လူေတြရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ကိုယ့္ဆီမွာ အားလံုး စုျပံဳ ေနတာမို႔ မၾကည့္ရဲဘဲ မ်က္ႏွာၾကက္က တြဲေလာင္း က်ေနတဲ့ မီးလံုးႀကီးေတြကို ၾကည့္ရင္း ... ဆိုခဲ့ရတယ္။
အေရးထဲ ... "ေရႊမန္းေတာင္ရိပ္ တူတူခိုမယ္ ပ်ဳိျဖဴေတြရယ္" ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ တူမေလး ငယ္ငယ္တုန္းက ဆိုသလို "ေရႊမန္းေတာင္ရိပ္ ခုိျဖဴ ခိုျပာ ခို၀ါ ေတြရယ္" လို႔ ေယာင္ျပီး ဆိုမိေတာ့မလို႔။ တူမေလးကို ေနာက္ ေနက်ဆိုေတာ့ ... အက်င့္ပါေနလို႔ပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပီးသြားတယ္ ဆိုပါေတာ့။ အားနာ ပါးနာ တီးၾကတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြ ၾကားကေနျပီး မ်က္ႏွာပူစြာနဲ႔ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္ ျပန္ထိုင္ခဲ့ရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမနႏၵာ နဲ႔ ခရစ္စမတ္နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ ရိုးရာ သီခ်င္းေတြဆိုေနခ်ိန္မွာ က်မလည္း ျမနႏၵာကို လြမ္းသြားမိလို႔ပါ။ အားလံုး သီဆို ေဖ်ာ္ေျဖ ျပီးခ်ိန္မွာ ည ၁၀ နာရီ ထိုးလုပါျပီ။ ေနာက္ဆံုး အစီအစဥ္အျဖစ္ စန္တာကေလာ့က အားလံံုးကို လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ လက္ေဆာင္ေတြ ေဖာက္ၾက၊ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အျပန္အလွန္ လဲၾကတယ္။
***
ဒီလုိနဲ႔ ခရစ္စမတ္အၾကိဳ ညစာစားပြဲ ကေတာ့ ျပီးဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ။ မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းအတြင္း ကမၻာသံုး ျပကၡဒိန္မွာ ႏွစ္သစ္ကို ကူးေျပာင္းပါေတာ့မယ္။ က်မကေတာ့ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူး အခါသမယကို ျပန္လည္ ေအာက္ေမ့ တမ္းတရင္း ... ျမနႏၵာသီခ်င္းေလးကို စိတ္ထဲကေနပဲ ထပ္တလဲလဲ ဆိုညည္း ေနမိပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၈ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၇
ည ၁၁ နာရီ ၄၀ မိနစ္
9 comments:
ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တာပဲ… ဟီး။ က်ေနာ္သာဆို အဲလိုမ်ိဳး တီးလုံးမပါ ဘာမပါနဲ႔ ဘယ္လိုမွ လူေရွ႔မွာ သီခ်င္းဆိုတတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ မေမက သတၱိအေတာ္ေကာင္းတယ္ ေျပာရမယ္။ :P
ျမန္မာဆန္ဆန္ ၀တ္စုံနဲ႔ ပု၀ါစကို ၿမိန္႔ၿမိန္႔ႀကီး ေရွ႔မွာခ်လို႔ `ျမနႏၵာ´ သီခ်င္းနဲ႔ ခရစ္စမတ္…၊ အယ္.. ဘာမွလဲ ဆုိင္ဘူးေနာ္။ :D ဒါေပမယ့္ မေမ အိမ္ကိုေတာ့ သတိရေနမွာ ေသခ်ာတယ္။ :)
*ေတာ္လိုက္တာ။ေနာက္တခါ
ဆိုရင္ကျပလိုက္မေမ။ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္
ျမနႏၵာ သီးခ်င္းအေၾကာင္းဖတ္္မိလို႔ က်ေနာ္လည္းေဖာက္သည္ခ်ခ်င္တယ္။ 2006 မွာေပါ့ staff party ပြဲတစ္ခုမွာ သူေဌးမက နိုင္ငံျခား အလုပ္သမားေတြ အကတစ္ခုဆီ ကျပရမယ္ဆိုေတာ့ အျခားနိုင္ငံက သူေတြဆုရသြားမွာစိုးလို႔ ဒီသီးခ်င္းနဲ႔ က ျပခဲ့ရတယ္။ မိန္းခေလးမရွိဘူးက်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔မွာ စုစုေပါင္း 12 ေယာက္ေပါ့။ 5 ညေလာက္တိုက္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ဆုရလိုက္တယ္ေလ။ မ်က္စိထဲျမင္ၾကည့္ပါ ေယာကၤ်ားေလးေတြ အဲဒီသီးခ်င္း နဲ႔ ဘယ္လို႕ကရလဲဆိုတာ။ ဟီးဟီးေျပာရင္းေတာင္ရႈက္လာၿပီး။
ခ်စ္ဦး
သတၲိမေကာင္းဘူး ကိုေစးထူးေရ … အသံေတြ တုန္ေနတာ။ ေညာင္နာနာ ျဖစ္ေနသလားေတာင္ မေျပာတတ္ဘူး။ က်မသူငယ္ခ်င္း ခရစ္စ္ က နင္သီခ်င္းဆိုတာ ေၾကာင္လိုပဲတဲ့ … ခ်ီးက်ဴးရွာတယ္။ :P
ေပ်ာ္စရာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ မသီတာ … ဒါေပမဲ့ နားမလည္တဲ့ သူေတြၾကားမွာ ျမနႏၵာ ဆိုရတာ ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏိုင္သား … ။
ကိုခ်စ္ဦးတို႔ အဖြဲ႕က ၁၂ ေယာက္ေတာင္ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ လူမ်ားေတာ့ ေပ်ာ္စရာႀကီး။ ဆုရတယ္ဆိုေတာ့ ကတာ ေတာ္လို႔ေပါ့။ ဒါနဲ႔ ဘယ္လို၀တ္ျပီး ကလည္း သိခ်င္ပါဘိ။ :)
ကြန္မန္႔ေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္ … ။
မမ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..က်ေနာ္လည္းကမန္းကတမ္းနဲ႔ေလ..မေန႔က မအားတဲ့ၾကားကေနတင္လုိက္တာ..မတင္တာၾကာသြားလုိ႔ေလ.. မမလည္း ေက်ာင္းပိတ္ပီဆုိေတာ့ ေအးေဆးေပါ့..လြမ္းလုိက္ပါအုံးေလ.... တစုံတရာကုိေပါ့..
့ဘုိင့္ေနာ္ မမ..
အမေက်ာင္းက ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္..ဘာေတြသင္တဲ့ေက်ာင္းမို့လို့ ..
အဲလို social အဖြဲ့ေတြ ပါတာလဲဟင္..ပီးေတာ့ အမ စာေရးတာ အရမ္းေကာင္းတာပဲေနာ္..
မ်က္စိထဲမွာ ရုပ္လံုးေပၚတယ္
အမ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ကုိုယ္ အႏုပညာ တစ္ခုကို တကယ္မတတ္ရင္ အဲဒီလိူ လူေရွ ့မွာ ေရွာက္မလုပ္သင့္ဘူး။ ျမန္မာလူမ််ိဳးဟာ အႏုပညာ အဆင့္အတန္း နိမ့္တယ္လို ့ အမ်ားက တလြဲမွတ္သြားစရာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
အႏုပညာတင္ မဟုတ္ဖူး။ ဘယ္ကိစၥျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာက လူေတြရဲ့ အလယ္မွာ ျမန္မာျပည္ကို ကုိယ္စားျပီး ႐ူးတူးေပါေတာ စပ္ျဖီးျဖီး အျပဳအမူေတြ မလုပ္သင့္ဘူး။
ဟားးဟားးး မေမတို႔ေတာ့ လုပ္ေတာ့မယ္။ ပ၀ါစံုသာခ်မထားရင္ ျမနႏၵာအလိုက္နဲ႔ဆို အေတာ္ေလး ကေကာင္းမွာ။ ဆိုေနရင္းနဲ႔ ကခ်င္စိတ္ေလး ေပါက္မလာဘူးလား။ ညေလးသာဆို ကမိမွာပဲ။ :P
အသံကေကာင္းေတာ့ အကပါ ျဖည့္လိုက္ရင္ ဟြန္႔ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ဒီလူေတြ လက္ခုပ္ေတာင္ အတီးရပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ :D
ျမနႏၵာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာတပုဒ္ ရွယ္ယာလုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ လက္ခံႏိုင္မလား။ အီးေမးလ္ေလး တဆိတ္ေလာက္ ေပးႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ေပ့ါေလ။
Post a Comment