အေရြးမွားမိေလလို႔ ...

က်မက ဘယ္ေတာ့မဆို တခုခုလုပ္လိုက္တိုင္း အလြဲလြဲနဲ႔ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ ခ်ည္းပါပဲ။ တေလာက ေက်ာင္းမွာ HIV, AIDS နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး task တခု လုပ္ၾကရတယ္။ HIV ဗိုင္းရပ္စ္ နဲ႔ တျခား ဘက္တီးရီးယား ကြာျခားပံုကို အုပ္စုလိုက္ ရွင္းလင္း သရုပ္ျပ ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံုပဲ ဆြဲဆြဲ၊ တျခား ၾကိဳက္တဲ့နည္းနဲ႔ ဘယ္လိုပဲ ရွင္းရွင္း ၾကည့္သူေတြ နားလည္ရင္ ျပီးေရာ ရွင္းျပလို႔ ရပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကိုးကားဖို႔ စာအုပ္ေတြေတာ့ အားလံုးကို ခ်ေပး ထားပါတယ္။ က်မက အုပ္စု နံပါတ္ ၃။ ထံုးစံအတိုင္း က်မ ပါတဲ့ အုပ္စုက ဘယ္ေတာ့မွ လူမစံုပါဘူး။ အုပ္စု တစု မွာ အနည္း ဆံုး လူ ၈ ေယာက္ေလာက္ ရွိရေပမဲ့ က်မတို႔ အုပ္စုမွာက လူ ၄ ေယာက္ သာ ရွိပါတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြ ဘယ္ေခ်ာင္ သြားလစ္ ေနၾကသလဲ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ရွိတဲ့သူ ၄ ေယာက္က ... စေကာ့တလန္သူ ကက္သရင္း၊ အီတာလ်ံသူ ရိုဇာ၊ ဂ်ပန္မေလး ယူမိကို နဲ႔ ဗမာျပည္က က်မ ... ဆိုပါေတာ့။

က်မတို႔ အုပ္စုမွာ ကက္သရင္းက အငယ္ဆံုး၊ အတက္ၾကြဆံုး၊ ဥာဏ္အေကာင္းဆံုး နဲ႔ talent အရွိဆံုး ပါပဲ။ တျခား လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြမွာလည္း သူပဲ ဦးေဆာင္သလို ... အခုတခါလည္း သူပဲ အၾကံဥာဏ္ ေပးပါတယ္။ ျပဇာတ္တိုေလး တခု လုပ္ၾကမယ္ ... ေပါ့။ လူ ၄-ေယာက္ ရွိတယ္ ဆိုေတာ့ကာ ...
(၁) HIV virus
(၂) Bacteria
(၃) Immune System Protector
(၄) လူသား

အဲဒီလို ခ်ေရးျပီး ... ဘယ္သူက ဘာလုပ္ခ်င္လဲ လို႔ သူက ေမးတယ္။ ရိုဇာက ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ HIV virus လုပ္မယ္လို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့ ... က်မကိုေရာ ဘာလုပ္ ခ်င္သလဲ လို႔ ဆက္ေမးတယ္။ က်မက ထံုးစံအတိုင္း စဥ္းစားခန္း၀င္ေတာ့ ... ဘက္တီးရီးယားၾကီးလည္း မလုပ္ခ်င္၊ immune system protector ဆိုတာ သာေတာင္ဆိုးေသး ... ဘာေတြ ဘယ္လို လုပ္ရမွန္းလည္း မသိ၊ ဒီေတာ့ လူသား လုပ္တာပဲ ေကာင္းမွာပါ ဆိုျပီး ... နံပါတ္ (၄) ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္မိတယ္။ ဂ်ပန္မေလးက နံပါတ္ (၃) ကိုေရြးေတာ့ ကက္သရင္းက နံပါတ္ (၂) အလိုလို ျဖစ္သြားတာေပါ့။

အဲ ... အားလံုးလည္း ေရြးျပီးေရာ ကက္သရင္းက သူလုပ္မယ့္ အစီအစဥ္ကို ေျပာျပတယ္။ အဲဒီမွာ က်မ ဒုကၡ ေရာက္ေတာ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ... ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက် ေရြးခ်ယ္ ထားျပီးမွ မလုပ္ခ်င္ဘူး ဆိုျပီး ဘြာခတ္လို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ... အိုေက ေပါ့ ... ။ ဒီလိုနဲ႔ ... ျပဇာတ္ကေလးကို အျမန္ ဇာတ္တိုက္ၾကျပီး ... အလွည့္က်တဲ့ အခါ သရုပ္ေဖာ္ ျပသၾကရပါတယ္။

က်မ ဘယ္လို ဒုကၡေရာက္တယ္ဆိုတာကို ျပဇာတ္သြား အေနနဲ႔ ျပန္ေရးျပပါမယ္။ ဖတ္သာၾကည့္ၾကပါေတာ့ ... ။
***
အဖြင့္

လူ ၄-ဦး တန္းစီ ရပ္ေနေစ။ ဦးစြာ လူသား အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္မည့္သူက ေဆာင့္ၾကြားၾကြားျဖင့္ ေရွ႕ကို ထြက္လာျပီး ေျပာ။

လူသား ။ ... ။ ကြၽႏ္ုပ္သည္ကား ... မဟာလူသား ျဖစ္ေပေတာ့ သကိုး။

ေျပာျပီး မူလ ေနရာတြင္ ျပန္သြားရပ္။ ေနာက္တဦးထြက္လာ။

HIV virus ။ ... ။ ကြၽႏ္ုပ္က HIV virus ပါပဲ ... ဟဲဟဲဟဲ။

Bacteria ။ ... ။ ကြၽႏ္ုပ္ကေတာ့ ဘက္တီးရီးယားပိုး ... ဟိုးဟိုးဟိုး ... ။

ISP ။ ... ။ ကြၽႏ္ုပ္က ... အဲ ... Imm ... imm ... immune system protector ... ဟုတ္ကဲ့ ... အဲဒါပါပဲ။

(ဂ်ပန္မေလးက အသံထြက္ကို ရုတ္တရက္ ေမ့ျပီး မထြက္ႏိုင္တာနဲ႔ ေဘးက ၀ိုင္းေထာက္ ေပးရပါတယ္။)

တဦးခ်င္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မိတ္ဆက္ျပီးေနာက္ ျပန္တန္းစီ ရပ္ေန။ လူသားႏွင့္ ISP လက္ခ်င္း ခ်ိတ္လ်က္ လမ္းေလွ်ာက္လာ။

လူ ။ ... ။ ၀ွဴး .... ေရဆာလိုက္တာ ... အနီးအနားမွာ ေရရႏိုင္သလား ရွာမွပဲ ... ။

ေလွ်ာက္ေနရင္း ဟိုသည္ ၾကည့္။ တေနရာအေရာက္ ..

လူ ။ ... ။ ၀ိုး ... ေရကန္ေလး တကန္ေတြ႕ျပီ။ ဟင္ ... ေရေတြက သိပ္မသန္႔ ပါလား၊ အို ... ကိစၥမရွိပါဘူး ... ေရ အရမ္းဆာေနျပီ ေသာက္မွပဲ ... ။

တကုိယ္တည္း ေရရြတ္ရင္း ေရကန္ေလးဆီသြားျပီး လက္ခုပ္ျဖင့္ ေရခပ္ေသာက္။ (ဂလု ဂလု ဂလု)

ေရေသာက္ျပီးသည့္ေနာက္ ေရအိုင္အနားမွာ ပုန္းလွ်ဳိးေနေသာ ဘက္တီးရီးယားက ထလာျပီး လူသား၏ က်န္လက္ တဘက္ကို တြဲလွ်က္ လိုက္လာေစ။ တလွမ္း ႏွစ္လွမ္း ေလွ်ာက္ျပီးေနာက္ ဘက္တီးရီးယားကို ISP က လက္သီးျဖင့္ထိုး။

ISP ။ ... ။ ကိုင္းဟာ ... ခြပ္ .. ခြပ္ ..

Bacteria ။ ... ။ အမေလး .. ေၾကာက္ပါျပီ ဗ် ...

ဘက္တီးရီးယားပိုးအား ISP က အႏိုင္ရသြား။ လူသားက ေဆာင့္ၾကြားၾကြားျဖင့္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္။

(ဤတြင္ တက႑ ျပီး။)
***
အခ်ိန္ကား နံနက္ခင္း။ လူသားက သမ္းေ၀ရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာ။ (ISP ႏွင့့္ လက္ခ်င္း တြဲခ်ိတ္ထားဆဲ)

လူ ။ ... ။ သာယာလွပေသာ နံနက္ခင္းပါတကား ... ။ အင္း ... ညက ငါ condom မသံုးခဲ့မိပါလား ... ။ အို ကိစၥမရွိပါဘူး တခါတေလပဲ .. ။
(ပရိသတ္၏ ရယ္သံမ်ား)
(ရွက္ေတာ့ ရွက္တယ္ .. ဒါေပမဲ့ ရုပ္တည္နဲ႔ေပါ့။)

ရုတ္တရက္ ေဘးမွာ HIV virus ႀကီး ေရာက္လာျပီး လူသားကို အတင္း လက္တြဲ ေလွ်ာက္စဥ္ လူသားက ေလွ်ာက္ေနရင္း အားအင္ ခ်ိနဲ႔ဟန္ တျဖည္းျဖည္း ေႏွးလာ။

လူ ။ ... ။ ေနရ ထိုင္ရတာလဲ မေကာင္းပါလား ... ဘာမ်ား ျဖစ္သလဲ မသိ။

ထို႔ေနာက္ ISP ႏွင့္ HIV viurs အျပန္ အလွန္ တိုက္ခိုက္ၾက။ ေနာက္ဆံုးမွာ ISP ရႈံးနိမ့္ျပီး ထြက္ေျပး။ HIV က လက္သီး လက္ေမာင္း တန္းလ်က္ လူသားကို လက္တြဲျပီး ဆက္ေလွ်ာက္ေန။ ေလွ်ာက္ရင္း ေလွ်ာက္ရင္း ... ေနာက္ဆံုးမွာ လူသားက တျဖည္းျဖည္း ေျမေပၚ လဲက် ေသဆံုးသြား ... ။

(ဤတြင္ ျပီးပါျပီ။)
***
ျပဇာတ္တိုကေလးကေတာ့ ဒီမွ်ပါပဲ။ ေရးေတာ့သာ အရွည္ၾကီး။ တကယ္ သရုပ္ေဆာင္ျပရတာ ခဏေလးပါ။ ခဏ ေလးမို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ရွည္မ်ားရွည္ရင္ က်မေတာ့ ပိုျပီး ဒုကၡေရာက္မွာ။ စဥ္းစဥ္းစားစားနဲ႔ ေရြးလိုက္တာ။ အေရြးေတာ္ပံုမ်ား ... ကိုယ္ခ်ည္းပဲ စကားမ်ားမ်ား ေျပာရ … အမူအရာ လုပ္ရ ... ေနာက္ဆံုး ေသရ။ ေျပာရတဲ့ စကားကလည္း သူမ်ား ဟားခ်င္စရာ ... ။ တတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ေရြးမိျပီးမွေတာ့ ... လုပ္ရေတာ့တာပဲကိုး။

ဒါေပမဲ့ ... ၀မ္းသာစရာက က်မတို႔ အုပ္စု ၃ က လူနည္းေပမဲ့ ပရိသတ္ရဲ႕ လက္ခုပ္သံ အမ်ားဆံုး၊ အားလံုးရဲ႕ အၾကိဳက္ဆံုးနဲ႔ အမွတ္လည္း အမ်ားဆံုး ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အၾကံဥာဏ္ေကာင္း ေပးႏိုင္တဲ့ ကက္သရင္းကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ က်မကေတာ့ ... ေနာက္တခါ ဒါမ်ဳိးလုပ္ဖို႔ ေရြးၾကရမယ္ဆိုရင္ အေရြး မမွားမိေအာင္ ဆင္ျခင္မွပဲ ... လို႔သာ... ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၉၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၇
ညေန ၅ နာရီ ၂၅