ကြန္မန္႔ထဲက စာ …

ၾသဂုတ္လ (၁၆) ရက္ေန႔က ဘေလာ့မွာ တင္ခဲ့တဲ့ “ေခတ္ၿပိဳင္ … ႏွင့္ၿပိဳင္” ပို႔စ္မွာ မေန႔က ကြန္မန္႔တခု ၀င္လာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မစာထဲမွာ ရည္ညႊန္း ေရးသားခဲ့သူ ေခတ္ၿပိဳင္က ေဆာင္းပါးရွင္ ဏီသစ္ ထံကပါပဲ။ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။
***
Ni Thit has left a new comment on your post "ေခတ္ျပိဳင္ ... ႏွင့္ၿပိဳင္ ...":

အမ မေမဓာ၀ီ ေရ
အမရဲ ဘေလာက္ေလးကို သူငယ္ခ်င္း ရဲ ့သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ က forward လုပ္လိုက္လို ့ ဖတ္ၿဖစ္လိုက္ရပါတယ္။ “ေခတ္ၿပိဳင္ …….. ႏွင့္ၿပိဳင္ …….” ကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ မ်က္လံုးၿပဴး သြားရပါတယ္ခင္ဗ် ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္က ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးထားတဲ့သူ ၿဖစ္ေနလို ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ဏီသစ္ ပါ အမ ေမဓာ၀ီ။ ပထမဦးဆံုးေၿပာခ်င္တာက အမွားကို ေထာက္ၿပေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇဴးအထူးတင္တာပါ။ ဒုတိယက ဒီအမွားေတြက ကြ်န္ေတာ့္ အမွားပါ။ ေရးလိုက္ကထဲ က “…နင့္…. ၿပင္…” အစါး ‘ …..ႏွင့္ ….. ၿပိဳင္..’ ဆိုၿပီး ေရးလိုက္တာပါ။ (scan လုပ္ၿပီး တိုက္ေတြကို ပို႔လိုက္တဲ့လက္ေရးမူကို ၿပန္ၾကည့္ေတာ့)

• “…….အ႐ံွဳး ႏွင့္ ၿပိ ူင္ ရိွေသး……” ဆိုၿပီး ပထမ တေၾကာင္း မွာ ေရးၿပီး
• “…….အလြဲ ႏွင့္ ၿပင္ ရိွေသး…” နဲ ့ “……အမိုက္ ႏွင့္ ၿပင္ ရိွ ေသး…” ဆိုၿပီး က်န္ စါေၾကာင္း ႏွစ္ ေရးလိုက္မိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ စၿပီး မွားတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ အေပၚမွာသာ လံုး၀တာ၀န္ရွိပါတယ္၊ အယ္ဒီတာမ်ားရဲ႔ အမွား မဟုတ္ပါ။

ထို ့ထက္ပိုၿပီး ၀န္ခံရရင္ ကြ်န္ေတာ္ လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးရဲ ့ ဤ ဆံုးမစာ မူရင္းကို မဖတ္ခဲ့ဘူးပါ။ (အခု အမ မေမဓာ၀ီ တခ်ိဳ ့အပိုင္းေလးေတြ တင္ထားေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္) ဤအသံုးၿပဳခဲ့ေသာ ဆံုးမစာ လကၤာမွာလည္း တၿခား ဆရာၾကီးတေယာက္ စါကိုးထားၿခင္းမွ ေတြ ့ရိွခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ သို့ေသာ္ ထိုဆရာၾကီးသည္ မွန္ကန္စြာ စာကိုကိုးထားၿခင္းၿဖစ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ကသာ ေပါ့ဆ မွားယြင္းစြာ မွက္သားမိလိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဤအတြက္ ရလိုက္ေသာ သင္ခန္းစါမွာ ေသခ်ာမွ စာကိုကိုးရန္ ႏွင့္ မေသခ်ာ လွ်င္ မူရင္း စာအုပ္စာတမ္း တြင္ၿပန္ရွာ၊ လက္လွမ္းမမွီလွ်င္ အသံုးမၿပဳု့ရန္ ၿဖစ္သည္။

အမေမဓာ၀ီရဲ႕ တၿခား ေဆာင္းပါးေတြကိုလဲ့ဖတ္ရပါတယ္၊ အမက စါဖတ္နာၿပီး စါေက်တဲ့သူမဟုတ္ေတာ့ပဲ စါကြ်မ္းတဲ့သူၿဖစ္ေနလို ့ အခုလို အမွားကို အခုလို ေထာက္ၿပၿပင္ဆင္ေပးတာကို ပိုမိုလို့ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့့ ဒီ၀န္ခံခ်က္ကိုလည္း အမရဲ႔ blog မွာ post လုပ္ေပးထားေစခ်င္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ အမွားကို အယ္ဒီတာေတြေပၚမွာ မသက္ေရာက္ေစခ်င္လိုပါ၊ ဒါေၾကာင့္ပါ။ ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္။

ေလးစါးစြါၿဖင့္
ဏီသစ္.
***
ေဆာင္းပါးရွင္ ဏီသစ္ရဲ႕ ကြန္မန္႔ကေတာ့ ဒီမွ်ပါပဲ။ က်မရဲ႕ ဘေလာ့မွာ ဒီစာကို တင္ေပးေစလိုတဲ့ ဆရာဏီသစ္ရဲ႕ ဆႏၵေၾကာင့္ က်မ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ရျခင္းပါ။

အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဒီကြန္မန္႔ေမးလ္ထဲကို ၀င္လာေတာ့ “ဏီသစ္” ဆိုတဲ့ နာမည္ေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ က်မစိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ လန္႔သြားပါတယ္။ က်မကို ေတာ့ ဘာေတြမ်ား ျပန္ေရးမလို႔လဲ မသိဘူးဆိုၿပီး စိတ္တထင့္ထင့္နဲ႔ ဖြင့္ဖတ္ ၾကည့္မိတယ္။ ဖတ္ၿပီးေတာ့မွပဲ စိတ္ထဲ ဟင္းခ်မိရင္း … နားလည္မႈရွိတဲ့ ဆရာဏီသစ္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။

ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ … ဒီပို႔စ္တင္တင္ခ်င္း က်မမိတ္ေဆြေတြက သတိေပးခဲ့ ဖူးလို႔ပါ။ ပထမအခ်က္က ေခတ္ၿပိဳင္ေၾကာင့္၊ ေနာက္တခ်က္က က်မစာထဲမွာ သံုးထားတဲ့ တခ်ဳိ႕အသံုးအႏႈန္းေတြေၾကာင့္ပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေခတ္ၿပိဳင္လို နာမည္ႀကီး ၀က္ဘ္ဆိုက္တခုကို ဘာမဟုတ္တဲ့က်မက သြားတို႔သလို လုပ္မိတာ ကိုး။ က်မကို သတိေပးတဲ့မိတ္ေဆြတေယာက္က ဒီစာကို ေဆာင္းပါးရွင္ဏီသစ္ ေတြ႕ရင္ စိတ္ဆိုးလိမ့္မယ္ … တဲ့။ တခ်ဳိ႕အသံုးအႏႈန္းေတြ ျပင္ရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ေျပာေပမဲ့ က်မက ေခါင္းမာစြာ မျပင္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္လည္း အခု က်မ ဒီကြန္မန္႔ကိုဖတ္ၿပီး ၀မ္းသာစြာ ေက်းဇူးတင္မိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာဏီသစ္သာ နားလည္မႈမရွိသူတေယာက္ဆိုရင္ က်မကို စိတ္ဆိုးမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ က်မက အဲဒီလို သူမ်ားအျမင္ကတ္ေအာင္ မၾကာခဏ လုပ္မိတတ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းကေတာ့ အဲဒီလိုဆႏၵမ်ဳိးနဲ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ မွားေနတာေတြ႕ရင္ မေျပာဘဲ မေနႏိုင္လို႔ ေျပာလိုက္မိတာေတြက တခါတေလ နားလည္မႈလြဲမွားတတ္တာမ်ဳိးေတြ ႀကံဳရတတ္လို႔ပါ။

အဲဒီလိုေတြ ႀကံဳရတဲ့အခါ … “ေတာ္ၿပီ ေနာက္ကို ဆင္ျခင္မွ … မေျပာေတာ့ဘူး” လို႔ စိတ္ကူးမိေပမဲ့ ေနာက္တခါ ထပ္ႀကံဳလာရျပန္ရင္ ေျပာမိျပန္တာပါပဲ။ အက်င့္ ဆိုတာကလည္း ေဖ်ာက္ႏိုင္ခဲသားလား။

သူမ်ားအမွားေတြကိုသာ ျမင္ေန ျပင္ေနတဲ့ က်မသည္လည္း အမွားေတြ အမ်ားႀကီးရွိမွာပါပဲ။ က်မရဲ႕ စာကိုဖတ္သူမ်ား က်မစာထဲမွာ မွားယြင္းမႈ တစံုတရာေတြ႕ခဲ့ ျမင္ခဲ့ပါရင္ က်မကို အားမနာတမ္း ေထာက္ျပေပးေစလိုပါ တယ္။ အမွားကိုျမင္မွ အမွန္ကို ျပင္ႏိုင္မွာျဖစ္သလို ဒီလိုျပင္ႏိုင္မွလည္း တိုးတက္ႏိုင္မယ္လို႔ က်မကေတာ့ ထင္တာပါပဲရွင္ … ။
***
သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာမ်ား အားလံုးသို႔ ေလးစားလ်က္ …

ေမဓာ၀ီ
၂၀၀၇-ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၃၁-ရက္
နံနက္ ၁၀ နာရီ