လယ္တီဆရာေတာ္၏ ဆံုးမစာမ်ား

တေန႔က ေခတ္ၿပိဳင္က ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ မွားတဲ့အေၾကာင္း အေဖ့ကို ဖတ္ျပၿပီး ေနာက္ေန႔မွာ အေဖက လယ္တီဆရာေတာ္ရဲ႕ ေထ႐ုပတၱိကထာစာအုပ္ ေပးဖတ္ ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာပါတဲ့ လယ္တီဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆံုးမစာအခ်ဳိ႕ကိုဖတ္ၿပီး က်မကို ဆံုးမေနသလိုခံစားရတယ္။ ဒါနဲ႔ က်မဘေလာ့မွာ တင္ၿပီး သိမ္းထားလိုက္ပါတယ္။

အခုေတးထပ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိမွာပါ။ “ခက္ပါလွသေဘာဉာဏ္” ဆိုၿပီး ေက်ာင္းတုန္းက သင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဲဒီေတးထပ္ဟာ မံုရြာၿမိဳ႕အနီး ဆားထံုးရြာက အဘိဓမၼာ ေမာင္ေရာင္နီကို ေရးေပးတဲ့ ပိဋကတ္အစြယ္ခ်ဳိး ေတးထပ္ ျဖစ္ပါသတဲ့။

တပိုင္းေၾကာင္ က်က္စာရ႐ံုႏွင့္၊ ခက္ပါလွ သေဘာဉာဏ္၊ ထက္မာန အေျပာသန္တယ္၊ ေဒါသမာန္ထူပြား။ ေစာဒကတုဘက္လာလွ်င္၊ သူ႔ထက္ငါ ျငင္းတဲ့လူစား။ … ။ ဘုရားေဟာ ျမတ္ဓမၼကၡန္ကို၊ တတ္ေလဟန္ ေရာင္၀ါး၊ ပရမတ္ျပန္ အေၾကာင္သမားေတြတို႔၊ ေထာင္လႊားၾကသူ႔ထက္ငါ။ အသိဉာဏ္ တထြာေလာက္ကယ္ႏွင့္၊ ညွာမေထာက္ ေဟာတတ္လွပါ။ … ။ ပရိသတ္ ေထာမနာေအာင္၊ ေစာဒနာဉာဏ္အေကာက္ေတြႏွင့္၊ ကန္အေၾကာက္ အတင္း မေရွာင္၊ ျငင္းၾကလူ႔ေဘာင္။ ပိဋကတ္အစြယ္ေထာင္လွ်င္၊ အပါယ္ေဘာင္ ဆင္းရလိမ့္ေလး … ။ … ။
***
ေနာက္တပုဒ္ကေတာ့ မံုရြာျမိဳ႕မွာ အဘိဓမၼာတရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အထူးထူးအေထြ ေထြ ၾကံစည္ေျပာေဟာ ျငင္းခံုေနၾကတာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက တပည့္ ျဖစ္သူ အဘိဓမၼာဆရာႀကီး တရုတ္တန္းဦးေတာက္ကုိ ေရးသားဆံုးမေတာ္မူတဲ့ ဧကပိုဒ္ လကၤာျဖစ္ပါတယ္။

ဆိုပိမ့္ဟုတ္ရာ၊ ေစ့ေစ့နာေလာ့၊ သဒၵါပရမတ္၊ မႏူးနပ္ဘဲ၊ လူတတ္တဆူ၊ ငါေကာဟူ၍၊ အယူေထြဆန္း၊ မရဲလြန္းႏွင့္၊ က်မ္းတဲ့ဂန္တဲ့၊ မရြဲ႕စသာ၊ ေလးျမတ္ပါမွ၊ ပညာတိုးပြား၊ အက်ဳိးမ်ားလိမ့္၊ ေလးပါးပင္လယ္၊ နက္၀ွမ္းက်ယ္ကို၊ ယုန္ငယ္ေသးေကြး၊ မေလာက္ေလးမူ၊ ေသေဘးမေႏွာင္း၊ ျမဲစေတာင္းတည့္၊ ခါေကာင္းသမယ၊ န၀မတဲ့၊ ဘ၀အခိုက္၊ မၾကိဳက္စသာ၊ ၾကိဳက္ခဲ့ပါလည္း၊ သမၼာမ၀င္၊ မိစၦာယွဥ္က၊ လူတြင္လံုးလံုး၊ အျဖစ္႐ႈံး၏၊ ထံုးေတာင္းတႏၱီ၊ က်မ္းအညီ ႏွင့္၊ ဂမၻီရဓာတ္၊ ပရမတ္ကို၊ အတတ္ေတြးေတာ၊ မေဟာေျပာႏွင့္၊ သေဘာသကံ၊ မိမိဉာဏ္ႏွင့္၊ မတန္မရာ၊ နက္နဲစြာကို၊ အရာမသိ၊ မရိပ္မိဘဲ၊ ဟုတ္လိႏိုးႏိုး၊ ဆင္ကန္းတိုးသို႔၊ ႀကိဳးႀကိဳးပမ္းပမ္း၊ အႀကံဆန္းမူ၊ ပရမ္းပတာ၊ စိတ္သညာျဖင့္၊ ထင္ရာထင္မိ၊ မွားေခါင္ထိ၍၊ ဒိ႒ိ ဒီျမစ္၊ စံုးစံုးနစ္သည္။ … ။ လူျဖစ္ ဤတြင္ အဆံုးတည္း။ …. ။
***
အခုေဖာ္ျပမယ့္ မံုရြာၿမိဳ႕ အဘိဓမၼာဆရာႀကီး ဦးသဲကို ဆံုးမေတာ္မူတဲ့ မငဲ့မညွာ ဆံုးမစာကိုေတာ့ က်မ အႏွစ္သက္ဆံုးပါပဲ။ သံုးထားတဲ့စကားလံုးေတြကလည္း ထိမိလွပါတယ္။ မငဲ့မညွာဘဲ တဲ့တိုး တိုက္႐ိုက္ နားထဲ၀င္ေအာင္ ရင္ထဲေရာက္ ေအာင္ ဆံုးမထားတဲ့ ဒီဆံုးမစာကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ ေၾကာက္လာတယ္၊ လန္႔လာတယ္၊ တကယ္ပဲ က်မတို႔ဟာ သန္းေခါင္လကြယ္ ေတာအုပ္ရဲ႕အလယ္ အမိုက္ေမွာင္ထဲ က လူသားေတြလိုပဲ မဟုတ္လား။ ဒီဆံုးမစာမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေစတနာေတြ က႐ုဏာေတြ အမ်ားႀကီး ပါပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။

ဆိုပိမ့္မညွာ၊ ေစ့ေစ့နာေလာ့၊ ဂဂၤါသဲမွ်၊ ပြင့္ကုန္ၾကသား၊ ဘုရားသာသနာ၊ ေခတ္အခါ၀ယ္၊ လူ႔ရြာနတ္၌၊ နင္ႀကံဳၾကိဳက္လည္း၊ အမိုက္မေခြၽ၊ အလိုက္ေန၍၊ အေျခမႀကီး၊ အခ်ည္းႏွီးလွ်င္၊ ယီးတီးေယာင္ေတာင္၊ ခုတိုင္ေအာင္တည့္၊ သန္းေခါင္လကြယ္၊ ေတာအုပ္လယ္၌၊ ရွစ္နယ္ပတ္ကံုး၊ အျပည့္ဖံုးသည္၊ မိုဃ္းလံုး တိမ္တိုက္၊ လွ်ပ္မႀကိဳက္သား၊ အမိုက္အျပား၊ အင္ေလးပါးထက္၊ နင္ကား ရာေထာင္၊ မကေမွာင္၏။ လူ႔ေဘာင္ လူ႔ရြာ၊ သာသနာ၌၊ ၾကမၼာေတာ္၍၊ ယခုေတြ႕ လည္း၊ အေလ့မလြဲ၊ အမ်ားနဲလွ်င္၊ မိုက္ျမဲႏွင္ႏွင္၊ မိုက္စရႊင္၏။ မ်က္ျမင္ေလာက၊ ဤဘ၀ကား၊ ဒုကၡစင္းစင္း၊ ခ်မ္းသာကင္း၏။ ေသမင္းအစာ၊ နင့္ခႏၶာကို၊ တဏွာဘီလူး၊ အေမွာင့္ပူး၍၊ အ႐ူးျပင္ျပင္၊ နင့္ကိုယ္ထင္၏။ နင္ႏွင့္မဆိုင္၊ နင္ပိုင္ မဟုတ္၊ နင့္႐ုပ္ နင့္နာမ္၊ နင့္သႏၱာန္ကို၊ နင့္ဉာဏ္မစူး၊ အေပၚျဖဴး၍၊ မူးမူးေမ့ေမ့၊ အမ်ားေလ့ျဖင့္၊ ေန႔ရက္အပံု၊ လြန္ခဲ့တံုၿပီ၊ အာ႐ံု၀တၳဳ၊ မီးစာစုကို၊ မႈမႈရရ၊ နင္အားက်လည္း၊ ထားျပေသမင္း၊ သူ႔တပ္နင္းက၊ မျငင္းဆန္သာ၊ နင့္ခႏၶာသည္၊ ျပာပံုအၿပီး၊ ျဖစ္လုနီးၿပီ၊ ယီးတီးယားတား၊ ေသ၍သြားလည္း၊ တရားမၾကြယ္၊ အထုပ္ငယ္လ်က္၊ အပါယ္စခန္း၊ သြားျမဲလမ္း၌၊ တပန္းဟိုက္ဟိုက္၊ တ႐ႈိက္ငင္ငင္၊ တျငင္ၿငိဳၿငိဳ၊ ဆင္းရဲပိုလ်က္၊ ထိုထိုဘ၀၊ အနႏၱလွ်င္၊ အစမဆံုး၊ အမ်ားထံုးတည့္၊ အႏႈန္းမပ်က္၊ ေအာက္နရက္၀ယ္၊ တသက္ႏြယ္ႏြယ္၊ အျမစ္တြယ္သို႔၊ အပါယ္ထိုထို၊ ဥဒဟိုသည္။ … ။ နင္လို လူမိုက္ သြားလမ္းတည္း … ။ … ။
***
ေနာက္ဆံုးေဖာ္ျပမယ့္ တပုဒ္ကေတာ့ အရြယ္ေႏွာင္းတဲ့အထိ စီးပြားရွာ အလုပ္လုပ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းေနတဲ့ တပည့္ ေမာင္ၾသဇာကို ဆံုးမေတာ္မူတဲ့ ၾသ၀ါဒ ေတးထပ္တပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။

ပစၥည္းရွာ အလုပ္ႏွင့္၊ ေန႔ပုပ္လို႔ ရက္ဟုံ၊ ႏွစ္ေမ်ာလို႔ အသက္ကုန္တယ္၊ တြက္ပံုျဖင့္ မေကာင္း။ ခုလိုႏွင့္ သံသာေဘြမွာ၊ ခႏၶာေတြမ်ားတဲ့ စေတာင္း။ … ။ သက္ေမြးမႈ စခန္းပိုေအာင္၊ ၀မ္းကိုသာနင္ေက်ာင္း၊ ေလးဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ ေႏွာင္းခါမွ၊ သူၾကြယ္ေလာင္းလုပ္ခ်င္။ မိုဃ္းကုန္ၿပီ ထြန္မခ်ခ်င္ႏွင့္၊ ရြံစရာ့ မွားဖို႔ ျဖစ္အင္။ … ။ ႏြားအိုႀကီး အေမာ့သင္သလို၊ မေလွ်ာ့လွ်င္ ဘ၀ဆံုးရွာေတာ့၊ အစတံုးနင့္အဆင္၊ လြဲဖို႔သာျပင္။ တရားသို႔ မသက္၀င္လွ်င္၊ အခက္နင္ ၾကံဳေတြ႕ ဖို႔ေလး။ … ။
***
ဒီကေန႔အဖို႔ေတာ့ က်မလည္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ဆံုးမစာေတြကို အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ ဖတ္႐ႈၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆံုးမေနရပါတယ္။ အသက္ေတြလည္း ႀကီးၿပီ … လူက မိုက္ခ်င္ေနတုန္းမို႔ေလ။
***
ေမဓာ၀ီ
19th Aug, 2007
12:00 noon