၀ါတြင္း ဥပုသ္

ဒီကေန႔ဟာ လျပည့္ေက်ာ္ ၈-ရက္ေန႔ဆိုေတာ့ ၀ါတြင္းကာလမို႔ ဥပုသ္ေန႔ေပါ့။ ေက်ာင္းတခ်ဳိ႕ ေစ်းတခ်ဳိ႕လည္း ပိတ္ပါတယ္။ မႏွစ္ကေတာ့ ၀ါဆိုလျပည့္ကစလို႔ ၀ါတြင္း ၃ လလံုး ဥပုသ္ေန႔တိုင္း ဥပုသ္သီတင္း ေဆာက္တည္ခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္၀ါဆိုလျပည့္ေန႔မွာ ေနမေကာင္းလို႔ ဥပုသ္ မေစာင့္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ရေအာင္ေစာင့္မယ္ စိတ္ကူးၿပီး ၉-ပါးသီလ ယူထားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သီလေစာင့္တာဟာ အခ်ိန္မေရြး အခါမေရြး ေစာင့္ထိန္းသင့္တာပါပဲ။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် မေစာင့္ထိန္းႏိုင္ေတာ့လည္း တပတ္မွာတရက္ေလာက္ေတာ့ မက်ဳိးမေပါက္ မေျပာက္မၾကားေအာင္ ေသခ်ာ ထိန္းသိမ္း ေဆာက္တည္ပါမယ္လို႔ ဗုဒၶထံမွာ ကတိျပဳခဲ့ပါတယ္ … ။

ဥပုသ္နဲ႔မို႔ ေထြရာေလးပါး သိပ္မေရးခ်င္တာေၾကာင့္ ၀ါတြင္းဆိုရင္ အျမဲအမွတ္ရ မိတဲ့ ကဗ်ာေလး တပုဒ္သာ တင္လိုက္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ “၀ါတြင္းခ်ိန္” ကဗ်ာေလးပါ။ ဖတ္ရ ရြတ္ရတာ အင္မတန္ ၾကည္ႏူးဖို႔ ေကာင္းတဲ့ အျပင္ ဗုဒၶဘာသာတို႔ရဲ႕ ဓေလ့စ႐ိုက္၊ ေက်းလက္ေတာရြာရဲ႕ ၀ါတြင္းကာလျမင္ကြင္း ကေလးကို ေပၚလြင္ထင္ရွားေစတာမို႔ ဘေလာ့မွာ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
***
၀ါတြင္းခ်ိန္

ငွက္ကေလးက စိုးစီ စိုးစီ
၀င္းေပါက္မွာျမည္
ခ်ိန္တန္ၿပီ ညီမေထြးရဲ႕
ဆြမ္းခ်က္စို႔ေလး … ။

ဦးေပါင္းကို ဆြမ္းေတာ္တင္
သံုးေခ်ာင္းေထာက္ျပင္
သံလြင္လြင္ေၾကးစည္တီး
ထြန္းတဲ့ဆီမီး။

အမွ်တဲ့ သံုးႀကိမ္ေ၀
သြန္းတဲ့ေညာင္ေရ
မာပါေစ ကမၻာသား
ထက္ေအာက္နံလ်ား။

ရြာဦးကေၾကးစည္သံ
ေက်ာင္းေ၀ဠဳ၀န္
ဆြမ္းေတာ္ခံ ကိုရင္ၾကြလိမ့္
ဆြမ္းအုပ္ျပင္ပ။

ကိုရင္ႀကီးပ်ဳိတို႔ေမာင္
ညွဳိးႏြဲ႕ေယာင္ေယာင္
ပ်ဳိတို႔ေမာင္ မာပါစ
ေမးလိုက္ပါၾက။

မာပါရဲ႕ အေထြးရယ္
ေျပာလိုက္ပါကြယ္
ရြာလယ္မွာ ကိုရင္ပန္းလို႔
ညွဳိးလ် ရိႏြမ္း။

ကပၸိယ အဘိုးအို
ဆိုးလွတယ္ဆို
တို႔ ကိုရင္ ထိပ္ေျပာင္သားကို
ေခါက္လိမ့္ေလလား။

ဟင္းေလးကို က်ဳိခ်က္လို႔
မနက္က ထည့္လိုက္တယ္
ကိုရင့္ဖို႔ကြယ္
ရြာလယ္မွာ သူငယ္လဲတယ္
ဆြမ္းေတာ္ခြက္ကြဲ။

ခ်ာရစ္ေလး မေပ်ာက္ခင္
ထြက္ခဲ့ေစခ်င္
လိင္ျပန္ရင္ ဆံေရွထားပါနဲ႔
သန္းေတြကမ်ား။

လိင္ျပန္ရင္ ကိုရင္၀တ္ဖို႔
ပေလကပ္ အနံက်ယ္
ေစ်းၾကိဳက၀ယ္
အနံက်ယ္ ခါးပံုႏြဲ႕တယ္
ဆုတ္လိုက္ပါတဲ့။

ဆြမ္းေတာ္ခံ ကိုရင္ၾကြေတာ့
မယ္စလို႔ ေမးလိုက္တယ္
ရွင္လိင္ျပန္ ဘယ္ေတာ့ရက္
ထြက္ခဲ့ပါမယ္
မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ ဘယ့္ႏွယ္မွ မမိန္႔
သည္တ၀ါ အႏိုင္ခဲလို႔
ႏႊဲရရွာလိမ့္။

ကိုရင္ႀကီးလာမယ္ဆို
၀င္းေပါက္ကၾကိဳ
အို အလို ကိုရင္ထြက္ကယ္
ငါး ငပိခ်က္။
..................................(မင္းသု၀ဏ္)
***