၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၅) ရက္ (မေန႔က) အနတၱလကၡဏ အခါေတာ္ေန႔မို႔ အနတၱလကၡဏသုတ္ အေၾကာင္း တင္မလို႔ပါပဲ။ အင္တာနက္ကြန္နက္ရွင္က သိပ္မေကာင္းတာနဲ႔ မတင္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီကေန႔ေတာ့ ရက္ေက်ာ္သြားၿပီမို႔ မတင္ ေတာ့ဘူးစိတ္ကူးေပမဲ့ ကိုသံလြင္ရဲ႕ “ငါ…ၿပိဳင္ပြဲ” ကဗ်ာဖတ္ရၿပီး နည္းနည္းတင္ခ်င္ စိတ္ ေပါက္သြားလို႔ တင္လိုက္ပါတယ္။ ရက္အားျဖင့္ တရက္ေက်ာ္သြားေပမဲ့ ေကာင္းေသာ တရားဆိုတာ Expire မရွိဘူးမဟုတ္လား။
တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္အတၱနဲ႔ ကိုယ္ခ်ည္းပါပဲ။ အတၱမရွိဘူး၊ အရာရာ ဟာ အနတၱဆိုတာ သိရက္နဲ႔လည္း ငါမွငါ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ငါနဲ႔ငါသာ ႏႈိင္းစရာ ဆိုၿပီး “ငါ” မာန္ေတြ တက္ေနၾကတယ္။ ငါသာေကာင္းတယ္၊ ငါလုပ္တာသာ မွန္တယ္၊ ငါသည္သာ အျဖဴစင္ဆံုးလို႔ ထင္ေနၾကတယ္။ တကယ္တမ္း .. ငါ ဆိုတာ ဘယ္မွာလဲ။ ငါဆိုတာ တကယ္ရွိသလား။ ငါ … အဟုတ္လား၊ မဟုတ္လား ျမတ္စြာဘုရားက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းက ေဟာၾကားခဲ့တာပါပဲ။ ဒါကို မသိၾကတာလား၊ နားမလည္ၾကတာလား၊ သေဘာမေပါက္ၾကတာလား၊ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကတာလား။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် ငါအစြဲကို မျဖဳတ္ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။ ငါစြဲ အရွင္း မျပဳတ္ႏိုင္ေသးခင္ အနည္းအက်ဥ္း ေလ်ာ့ပါးလို ေလ်ာ့ပါးျငား ဘုရားေဟာ ၾကားခဲ့တဲ့ အနတၱလကၡဏသုတ္ကို ကိုယ္တိုင္ ဆင္ျခင္ရေအာင္လို႔ ဘေလာ့မွာ တင္ထားလိုက္ပါတယ္။ အတၱကိုေျဖေဖ်ာက္တဲ့တရား ေဟာၾကားတဲ့ေန႔မို႔ ၀ါဆို လျပည့္ ေက်ာ္ ၅-ရက္ကို “ငါေပ်ာက္တဲ့ေန႔” လို႔ က်မက အမည္တပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
***
အနတၱ ဆိုတဲ့ စာလံုးကို ပုဒ္ ခြဲလိုက္တဲ့အခါ …
န + အတၱ
န = မဟုတ္
အတၱ = ငါ
အနတၱ = ငါမဟုတ္
အနတၱလကၡဏသုတ္ဆိုတာ အတၱကို ေခ်ဖ်က္ဖို႔အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားက ေသခ်ာ ရွင္းလင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါဆိုလျပည့္ ေက်ာ္ ၅-ရက္မွာ ပဥၥ၀ဂၢီ ၅-ဦးကို အမွဴးထားၿပီး ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။
ရုပ္သည္ အတၱမဟုတ္။
႐ုပ္ဟာ အတၱလို႔ဆိုပါရင္ ႐ုပ္ဟာ နာက်င္ျခင္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ငါ့႐ုပ္ဟာ ဒီလို ျဖစ္ေစ၊ ဒီလိုမျဖစ္ေစနဲ႔လို႔ ေတာင့္တလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။
ရုပ္ဟာ အတၱမဟုတ္တဲ့အတြက္ နာက်င္ျခင္းလည္း ျဖစ္ရပါတယ္။ ႐ုပ္ကို ဒီလို ျဖစ္ေစ ဒီလိုမျဖစ္ေစနဲ႔လို႔ ေတာင့္တလို႔လည္း မရႏိုင္ပါဘူး။
ထိုနည္းတူပါပဲ …
ခံစားမႈ ေ၀ဒနာသည္လည္း အတၱမဟုတ္
မွတ္သားမႈ သညာသည္လည္း အတၱမဟုတ္
ျပဳလုပ္အားထုတ္မႈ သခၤါရသည္လည္း အတၱမဟုတ္
ၾကံသိမႈ စိတ္၀ိညာဏ္သည္လည္း အတၱ စသျဖင့္ မဟုတ္ၾကပါဘူး။
အတၱမဟုတ္ရင္ … ႐ုပ္ဟာ ဘာလဲ … ။
႐ုပ္ဟာ …
တည္ျမဲျခင္းမရွိ။
ဆင္းရဲျခင္းသာရွိတယ္။
မျမဲ၊ ဆင္းရဲတဲ့ ဒီ႐ုပ္ဟာ ငါ မဟုတ္၊ ငါ့ရဲ႕ကိုယ္မဟုတ္၊ ငါ့ရဲ႕ဥစၥာ မဟုတ္။
ထိုနည္းတူ …
ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ နဲ႔ ၀ိညာဏ္တို႔ဟာလည္း
မတည္ျမဲ။
ဆင္းရဲတယ္။
ငါ မဟုတ္၊ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ၾကပါဘူး။
အဲဒီလို ႐ုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရနဲ႔ ၀ိညာဏ္တို႔ဟာ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ငါမဟုတ္၊ ငါ့အတၱမဟုတ္လို႔ မွန္ကန္တဲ့ ပညာနဲ႔ ႐ႈျမင္ရပါမယ္။
ဒီလို ဉာဏ္နဲ႔ ႐ႈျမင္ၿပီးသူဟာ ႐ုပ္မွာလည္း ၿငီးေငြ႕မယ္၊ ေ၀ဒနာမွာလည္း ၿငီးေငြ႕မယ္၊ သညာမွာလည္း ၿငီးေငြ႕မယ္၊ သခၤါရမွာလည္း ၿငီးေငြ႕မယ္၊ ၀ိညာဏ္မွာ လည္း ၿငီးေငြ႕ပါမယ္။
ၿငီးေငြ႕တဲ့အခါ … စြဲမက္မႈကင္းတယ္။
စြဲမက္မႈ ကင္းတာေၾကာင့္ … ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္တယ္။
ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ရင္ … ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္တယ္ဆိုတဲ့ အသိ ဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚတယ္။
ပဋိသေႏၶေနမႈ မရွိေတာ့ဘူး။
အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ။
ျပဳဖြယ္ကိစၥေတြကို ျပဳၿပီးၿပီ။
မဂ္ကိစၥအလို႔ငွာ တပါးေသာ ျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီဟု အသိဉာဏ္ေပၚေပါက္ လာပါ ေတာ့တယ္။
***
ငါဆိုတာ မရွိမွေတာ့ ငါေတြ ၿပိဳင္ေနဖို႔လည္း မလိုအပ္ေတာ့ဘူး ထင္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့လည္း ငါမဟုတ္ ငါမရွိဆိုတာ ဉာဏ္နဲ႔ ေသခ်ာစြာ မသိေသးမခ်င္း ငါလႈိင္းေတြထန္ေနတဲ့ သံသရာေရယာဥ္တေၾကာမွာ က်မတို႔ ဘယ္ေလာက္ ထိေအာင္မ်ား ေမ်ာေနၾကရဦးမွာလဲ … ေတြးေနမိပါရဲ႕။
***
ေမဓာ၀ီ
၄၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၇
၁၁ နာရီ ၁၀ မိနစ္
တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္အတၱနဲ႔ ကိုယ္ခ်ည္းပါပဲ။ အတၱမရွိဘူး၊ အရာရာ ဟာ အနတၱဆိုတာ သိရက္နဲ႔လည္း ငါမွငါ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ငါနဲ႔ငါသာ ႏႈိင္းစရာ ဆိုၿပီး “ငါ” မာန္ေတြ တက္ေနၾကတယ္။ ငါသာေကာင္းတယ္၊ ငါလုပ္တာသာ မွန္တယ္၊ ငါသည္သာ အျဖဴစင္ဆံုးလို႔ ထင္ေနၾကတယ္။ တကယ္တမ္း .. ငါ ဆိုတာ ဘယ္မွာလဲ။ ငါဆိုတာ တကယ္ရွိသလား။ ငါ … အဟုတ္လား၊ မဟုတ္လား ျမတ္စြာဘုရားက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းက ေဟာၾကားခဲ့တာပါပဲ။ ဒါကို မသိၾကတာလား၊ နားမလည္ၾကတာလား၊ သေဘာမေပါက္ၾကတာလား၊ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကတာလား။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် ငါအစြဲကို မျဖဳတ္ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။ ငါစြဲ အရွင္း မျပဳတ္ႏိုင္ေသးခင္ အနည္းအက်ဥ္း ေလ်ာ့ပါးလို ေလ်ာ့ပါးျငား ဘုရားေဟာ ၾကားခဲ့တဲ့ အနတၱလကၡဏသုတ္ကို ကိုယ္တိုင္ ဆင္ျခင္ရေအာင္လို႔ ဘေလာ့မွာ တင္ထားလိုက္ပါတယ္။ အတၱကိုေျဖေဖ်ာက္တဲ့တရား ေဟာၾကားတဲ့ေန႔မို႔ ၀ါဆို လျပည့္ ေက်ာ္ ၅-ရက္ကို “ငါေပ်ာက္တဲ့ေန႔” လို႔ က်မက အမည္တပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
***
အနတၱ ဆိုတဲ့ စာလံုးကို ပုဒ္ ခြဲလိုက္တဲ့အခါ …
န + အတၱ
န = မဟုတ္
အတၱ = ငါ
အနတၱ = ငါမဟုတ္
အနတၱလကၡဏသုတ္ဆိုတာ အတၱကို ေခ်ဖ်က္ဖို႔အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားက ေသခ်ာ ရွင္းလင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါဆိုလျပည့္ ေက်ာ္ ၅-ရက္မွာ ပဥၥ၀ဂၢီ ၅-ဦးကို အမွဴးထားၿပီး ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။
ရုပ္သည္ အတၱမဟုတ္။
႐ုပ္ဟာ အတၱလို႔ဆိုပါရင္ ႐ုပ္ဟာ နာက်င္ျခင္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ငါ့႐ုပ္ဟာ ဒီလို ျဖစ္ေစ၊ ဒီလိုမျဖစ္ေစနဲ႔လို႔ ေတာင့္တလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။
ရုပ္ဟာ အတၱမဟုတ္တဲ့အတြက္ နာက်င္ျခင္းလည္း ျဖစ္ရပါတယ္။ ႐ုပ္ကို ဒီလို ျဖစ္ေစ ဒီလိုမျဖစ္ေစနဲ႔လို႔ ေတာင့္တလို႔လည္း မရႏိုင္ပါဘူး။
ထိုနည္းတူပါပဲ …
ခံစားမႈ ေ၀ဒနာသည္လည္း အတၱမဟုတ္
မွတ္သားမႈ သညာသည္လည္း အတၱမဟုတ္
ျပဳလုပ္အားထုတ္မႈ သခၤါရသည္လည္း အတၱမဟုတ္
ၾကံသိမႈ စိတ္၀ိညာဏ္သည္လည္း အတၱ စသျဖင့္ မဟုတ္ၾကပါဘူး။
အတၱမဟုတ္ရင္ … ႐ုပ္ဟာ ဘာလဲ … ။
႐ုပ္ဟာ …
တည္ျမဲျခင္းမရွိ။
ဆင္းရဲျခင္းသာရွိတယ္။
မျမဲ၊ ဆင္းရဲတဲ့ ဒီ႐ုပ္ဟာ ငါ မဟုတ္၊ ငါ့ရဲ႕ကိုယ္မဟုတ္၊ ငါ့ရဲ႕ဥစၥာ မဟုတ္။
ထိုနည္းတူ …
ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ နဲ႔ ၀ိညာဏ္တို႔ဟာလည္း
မတည္ျမဲ။
ဆင္းရဲတယ္။
ငါ မဟုတ္၊ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ၾကပါဘူး။
အဲဒီလို ႐ုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရနဲ႔ ၀ိညာဏ္တို႔ဟာ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ငါမဟုတ္၊ ငါ့အတၱမဟုတ္လို႔ မွန္ကန္တဲ့ ပညာနဲ႔ ႐ႈျမင္ရပါမယ္။
ဒီလို ဉာဏ္နဲ႔ ႐ႈျမင္ၿပီးသူဟာ ႐ုပ္မွာလည္း ၿငီးေငြ႕မယ္၊ ေ၀ဒနာမွာလည္း ၿငီးေငြ႕မယ္၊ သညာမွာလည္း ၿငီးေငြ႕မယ္၊ သခၤါရမွာလည္း ၿငီးေငြ႕မယ္၊ ၀ိညာဏ္မွာ လည္း ၿငီးေငြ႕ပါမယ္။
ၿငီးေငြ႕တဲ့အခါ … စြဲမက္မႈကင္းတယ္။
စြဲမက္မႈ ကင္းတာေၾကာင့္ … ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္တယ္။
ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ရင္ … ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္တယ္ဆိုတဲ့ အသိ ဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚတယ္။
ပဋိသေႏၶေနမႈ မရွိေတာ့ဘူး။
အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ။
ျပဳဖြယ္ကိစၥေတြကို ျပဳၿပီးၿပီ။
မဂ္ကိစၥအလို႔ငွာ တပါးေသာ ျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီဟု အသိဉာဏ္ေပၚေပါက္ လာပါ ေတာ့တယ္။
***
ငါဆိုတာ မရွိမွေတာ့ ငါေတြ ၿပိဳင္ေနဖို႔လည္း မလိုအပ္ေတာ့ဘူး ထင္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့လည္း ငါမဟုတ္ ငါမရွိဆိုတာ ဉာဏ္နဲ႔ ေသခ်ာစြာ မသိေသးမခ်င္း ငါလႈိင္းေတြထန္ေနတဲ့ သံသရာေရယာဥ္တေၾကာမွာ က်မတို႔ ဘယ္ေလာက္ ထိေအာင္မ်ား ေမ်ာေနၾကရဦးမွာလဲ … ေတြးေနမိပါရဲ႕။
***
ေမဓာ၀ီ
၄၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၇
၁၁ နာရီ ၁၀ မိနစ္
2 comments:
ငါ......ေပ်ာက္တဲ့ ေန႔ပို႔စ္ကို အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္။ အနတၱသေဘာကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၿပီး "ငါ" ဆိုတဲ့ အတၱ ေပ်ာက္သြားတဲ့ေန႔လို႔ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။ ပညတ္နဲ႔ ပရမတ္ကို ခြဲျခားနာလည္သြားတဲ့ေန႔လို႔ ေျပာရင္ေရာရမလားမသိဘူး။
ပရမတၱ သစၥာကို နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပ႐ံုတင္မဟုတ္ပဲ တကယ္မဟုတ္တဲ့၊ ပညတ္သေဘာ အမည္နာမ သေဘာသက္သက္ျဖစ္တဲ့ သမုတိ သစၥာကိုလည္း မပစ္ပယ္သင့္ေၾကင္းအခ်က္ ၁၀ ခ်က္ ( အေရအတြက္က မေသခ်ာပါ။) ကိုလည္း ဘုရားကေဟာၾကားဖူးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ဒီပိုစ္ဖတ္ၿပီးသူေတြ အတြက္ သတိျပဳရန္ျဖစ္တဲ့ အဲဒီအခ်က္ေတြကို မေမဓာ၀ီ အခ်ိန္ရမယ္ဆိုရင္ ေရးေစခ်င္ပါတယ္။
Post a Comment