ဗိုလ္လုပ္လိုသလား (၄)

ဗိုလ္လုပ္လိုသလား (၃) ကို ဇြန္လ ၂၇ ရက္ေန႔က ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ဒီၾကားထဲ အမွတ္ (၄) ကိုမေဖာ္ျပျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကေန႔ေတာ့ အမွတ္ (၄) ကို ဆက္လက္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါမယ္။ အမွတ္ (၃) မွာ သဒၶါဗိုလ္အေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အခု ေဖာ္ျပမွာကေတာ့ ၀ီရိယဗိုလ္ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၂။ ၀ီရိယဗိုလ္

၀ီရိယဗိုလ္ဆိုတာ ၀ီရိယ + ဗလ ပုဒ္ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ၀ီရိယ ဆိုတာ အားထုတ္မႈ လံု႔လကို ဆိုပါတယ္။ ဗလကေတာ့ အားၾကီးမႈ အားေကာင္းမႈ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္မို႔ ႏွစ္ခုေပါင္းလိုက္ေတာ့ အားေကာင္းေသာ အားၾကီးေသာ လံု႔လ လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။

၀ီရိယမွာ ေလာကီ၀ီရိယနဲ႔ ေလာကုတၱရာ၀ီရိယ ရယ္လို႔ ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။

ေလာကႀကီးမွာ အသက္ေမြးမႈ စတဲ့ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈ ဟူသမွ်မွာ ၀ီရိယနဲ႔ ကင္းလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ပစၥည္းဥစၥာကို အလိုရွိသူဟာ ၀ီရိယရွိမွ ကိစၥၿပီးေျမာက္ မယ္ လို႔ဆိုထားပါတယ္။ ပ်င္းရိတဲ့သူမ်ားဟာ ဆင္းရဲ မြဲေတတတ္ပါသတဲ့။ တခ်ဳိ႕ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလို႔ မြဲတဲ့သူမ်ားလည္း ရွိေပမဲ့ ၀ီရိယရွိမယ္ဆိုရင္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ တက္လမ္းဆိုတာ ရွိႏိုင္ပါေသးတယ္။ ၀ီရိယကင္းမဲ့ သူမ်ားအဖို႔ ကေတာ့ လမ္းဆံုးေအာင္ မြဲတတ္ၾကပါတယ္။ ေလာကီအေရးမွာ ၀ီရိယကို အသံုးခ်ျခင္းေၾကာင့္ ဥစၥာ၊ ပညာ စတဲ့ ေလာကီရတနာေတြရႏိုင္ပါတယ္။

ေလာကုတၱရာ၀ီရိယဆိုတာကေလာ့ မဂ္ ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကို ရည္မွန္း အားထုတ္တဲ့ လံု႔လ၀ီရိယကို ဆိုလိုပါတယ္။
* မျဖစ္ေသးတဲ့ အကုသိုလ္ကို မျဖစ္ေအာင္
* ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ကို ေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္
* မျဖစ္ေသးတဲ့ ကုသိုလ္ကို ျဖစ္ေအာင္
* ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ကုသိုလ္ကို တိုးပြားေအာင္
….. အားထုတ္ျခင္းဟာ ေလာကုတၱရာ၀ီရိယ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ၀ီရိယဟာ အလြန္ ႀကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္တာမို႔ ၀ီရိယဗိုလ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။

မျဖစ္ေသးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြ မျဖစ္ေအာင္ကေတာ့ သီလနဲ႔ ထိန္းသိမ္းရပါမယ္။ သီလကို ေစာင့္ထိန္းတဲ့ေနရာမွာလည္း ေတာ္ရိေရာ္ရိမဟုတ္ဘဲ မက်ဳိးမေပါက္ မပ်က္မစီးေအာင္ ေလးေလးနက္နက္ လံု႔လ၀ီရိယနဲ႔ ေဆာက္တည္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္၊ ႏႈတ္ စင္ၾကယ္ေစဖို႔ သီလေစာင့္ထိန္းရသလို စိတ္စင္ၾကယ္ ေစဖို႔ ဘာ၀နာတရားပြားမ်ားဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ဘာ၀နာပြားမ်ားရာမွာလည္း ၀ီရိယနဲ႔ သမာဓိရေအာင္ ပြားမ်ားပါမွ စိတ္စင္ၾကယ္ တည္ျငိမ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္စင္ၾကယ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ တရားအမွန္ကို သိဖို႔ မခဲယဥ္း ေတာ့ပါဘူး။

ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ကို ေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ကလည္း ကုသိုလ္ေကာင္းမႈနဲ႔ ဆက္ရ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာတေလွ်ာက္ မေကာင္းမႈေတြ မ်ဳိးစံု က်ဴးလြန္ခဲ့တယ္။ ဒီ မေကာင္းမႈေတြအတြက္ မေကာင္းက်ဳိးေတြ ခံခဲ့တာလည္း ခံခဲ့ၿပီးသလို က်န္ေန တာေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ ကိုယ္မသိလို႔ လုပ္လိုက္မိတဲ့ မေကာင္းမႈ တခုခု ကို အထပ္ထပ္ ျပန္စဥ္းစားေနရင္ အကုသိုလ္ကို ပြားယူေနသလိုပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မသိလို႔ လုပ္လိုက္မိေပမဲ့ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ကုသိုလ္ေတြ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ျခင္းျဖင့္ အကုသိုလ္အင္အား ေလ်ာ့နည္းသြားေစပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အက်ဳိးေပးခြင့္ မရွိေတာ့ဘဲ အေဟာသိကံ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္သြားႏိုင္ ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ဖို႔ကလည္း ကုသိုလ္ျပဳတဲ့ေနရာမွာ ၀ီရိယနဲ႔ ေလ့က်င့္ျပဳလုပ္သြား ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

မျဖစ္ေပၚေသးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္၊ ျဖစ္ၿပီး ကုသိုလ္ေတြ တိုးပြားေအာင္က လည္း ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ တရားမ်ားကို လံု႔လအားထုတ္မႈ ရွိမွသာလွ်င္ ျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အကုသိုလ္ကုန္ဆံုးမႈ၊ ကုသိုလ္တိုးပြားမႈ၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳမႈတို႔ဟာ ၀ီရိယ နဲ႔ ကင္းလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
***
“ဥပေဒသ”
ပ်င္းရိမႈကို ေဖ်ာက္ပါ။ အားထုတ္မႈ၊ စြန္႔စားမႈ၊ ၾကိဳးထုတ္မႈ၊ မတြန္႔ဆုတ္မႈ၊ စိတ္မပ်က္လြယ္မႈ၊ မေရာ့ရဲမႈ ဆိုေသာ ၀ီရိယတို႔ကို ျဖစ္ေပၚေအာင္ တိုးပြားေအာင္၊ မၿပိဳကြဲေအာင္၊ ႀကီးမားေအာင္၊ ျမဲျမံေအာင္ အားထုတ္ပါ။ ႀကီးကဲေသာ ၀ီရိယစိတ္ တည္ျမဲလာေသာ္ ဗိုလ္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟုဆို၏။ ထိုဗိုလ္စိတ္ျဖင့္ ဗိုလ္အလုပ္ ကို လုပ္သည္ရွိေသာ္၊ ဗိုလ္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေပလိမ့္မည္။
***
၀ီရိယဗိုလ္ကေတာ့ ဒီမွ်ပါပဲ။ ေနာက္တပတ္ေက်ာ္ (သို႔) အလ်ဥ္းသင့္ရင္ သတိဗိုလ္ အေၾကာင္း ဆက္ပါဦးမယ္။ ဆရာေတာ္ အရွင္ေကလာသရဲ႕ “ဗိုလ္လုပ္လိုသလား” စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္ရွင္။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၇
ည ၇ နာရီ ၁၅ မိနစ္