မ်က္ႏွာဖံုးကေန အတြင္းကို လွန္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ … ထီဆိုင္တဆိုင္က သိန္း ၅၀၀ ဆု ဆြတ္ခူးသြားတဲ့ ကံထူးရွင္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ သတင္းတပုဒ္ ျမင္လိုက္ရ ပါတယ္။ ဒီသတင္းက ဘာဆန္းလို႔လဲ။ တလတခါ ထီဖြင့္ခ်ိန္ဆို ဒီလိုပဲ ကံထူးသူ ေပၚေနက်မဟုတ္လား။ ဒီသတင္းက မဆန္းေပမယ့္ သတင္းဓာတ္ပံုကေတာ့ အံ့ၾသစရာ။
ဒီမွာၾကည့္ပါ။
ခန္းမရဲ႕ အလယ္ေခါင္ လမ္းတေလွ်ာက္ ကံထူးရွင္ကို လူေလးေယာက္က ေ၀ါနဲ႔ ထမ္းၿပီး ေခၚလာေတာ္မူတယ္။ အဲ ..ေခၚလာတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ေ၀ါေပၚထိုင္ေနရတဲ့ ကံထူးရွင္ ခမ်ာမွာလည္း ထိုင္ရတာ ဖင္မက်သလို။ ခက္ ခက္ပါေပ့။ လမ္းေလွ်ာက္ေခၚလာ ဘာျဖစ္ေသးတုန္း။ သိန္း ၅၀၀ လက္၀ယ္ပိုက္ထားတဲ့ လူသားဆိုေတာ့လည္း ေ၀ါနဲ႔ပင့္ ရေလာက္ေအာင္ ႀကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္တယ္ ထင္ပါ့။ အင္း .. ထားပါေတာ့ … စိတ္ထဲ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ ကလိကလိနဲ႔ ေနာက္စာမ်က္ႏွာလွန္လိုက္တယ္။ကာတြန္းေျမဇာရဲ႕ ဒီကာတြန္း။
ဖတ္ၿပီး မၿပံဳးဘဲနဲ႔ မေနႏိုင္ဘူး။ ရာသီဥတု ပူလို႔ အိုက္လို႔ ေအးလို႔ မိုးရြာလို႔ စသျဖင့္ ညည္းေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သူ လူထုတရပ္လံုး ဖတ္သင့္ပါတယ္။ ဒီကာတြန္း ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ကာတြန္း ဇာတ္ေကာင္ ဦးပါေလကို ၾကည့္ရတာ ဘယ္သူနဲ႔မ်ား တူေနပါလိမ့္လို႔ … က်မ တစိမ့္စိမ့္ေတြးရင္း ျပံဳးစိစိ ျဖစ္ေနမိတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္စာမ်က္ႏွာက ေဆာင္းပါးေလးဘာေလး အျမန္အဆန္ ဖတ္ျပီး ေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာေလာက္မွာ …. ဒီေၾကာ္ျငာေလး သြားေတြ႕ျပန္တယ္။
အလုပ္ေခၚတဲ့ ေၾကာ္ျငာေလးပါပဲ။
သတင္းေထာက္တေယာက္ ရွိရမယ့္ အရည္အခ်င္းေတြ … မွတ္သားေလာက္ပါရဲ႕။ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမယ္ မိန္းကေလးေတြ တယ္ေနရာရပါလား။ အင္း မိန္းကေလး ေတာင္မွ ႐ုပ္ရည္မလွပရင္ သတင္းေထာက္ မျဖစ္ႏိုင္။ မိန္းမပီပီ အတင္းေလး ဘာေလး ေျပာတတ္ရင္လည္း သတင္းေထာက္ လုပ္လို႔မရ။ စကားေရာင္း စကား၀ယ္လည္း မလုပ္နဲ႔၊ ကိုယ့္စကားကို အလကားသာ ေပးပစ္ (အဲ .. ဟုတ္ေပါင္ ..ေယာင္လို႔)။ သတင္းေထာက္ပါဆိုမွ သတင္းစကား ေရာင္းစား ၀ယ္ယူ ေနသူေတြပဲဟာလို႔ အက်င့္ပါေနတာနဲ႔ ကပ္သီးကပ္သတ္ ေတြးရင္း ရယ္ေနမိေသးတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေငြ ၅၀၀ေပးၿပီး ၀ယ္ဖတ္ရတာ ဒီဟာသ ၃-ပုဒ္နဲ႔တြင္ တန္ေတာ့ တန္သြားပါၿပီလို႔ က်မသူငယ္ခ်င္းကို ေျပာၿပီး သူ႔ဆီက ဂ်ာနယ္ မ-လာခဲ့ပါေတာ့ တယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၃၊ ဇြန္၊ ၂၀၀၇
နံနက္ ၁၀ နာရီ
17 comments:
မေမေရ...ေ၀ါနဲ႔ ထမ္းလာပံုကို ၀ါးလံုးကြဲ ရယ္မိၿပီး... ကာတြန္းနဲ႔ သတင္းေထာက္ကိုေတာ႔ ၿပံဳးစိစိျဖစ္မိပါတယ္...တကယ္ကို ဟာသ ေျမာက္ပါေပတယ္...မေမမို႔ ေတြ႔တတ္တယ္...ေနာက္လည္း ဒီလိုဟာသေလးေတြ ရွာၿပီး ေရးေပးပါဦး... (မွတ္ခ်က္...ညီမေလး ကြန္မန္႔ 1st...:P)
Thanks , mamay.
:D
You have a sense of humor and love to read more stories like that.
Ko San Da
မေမ စာေတြကို justify လုပ္လိုက္တာ ဖတ္ရတာ ပိုအဆင္ေျပသြားတယ္။
ျမန္မာျပည္ကလည္း လုပ္လိုက္ရင္းအထူးအဆန္းခ်ည္းပဲ။ ေ၀ါနဲ႔ေတာင္ ထမ္းရသတဲ့လားဗ်ာ။
ဂ်ာနယ္တေစာင္ငါးရာဆိုတာကေတာ့ မမ်ားလြန္္းဘူးလား။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြကလည္း ေၾကာက္စရာပဲ။
ေတာ္ေသးတာေပါ့။ အမ်ိဳးသမီးသတင္းေထာက္ အရည္အခ်င္းမွာႏုိင္ငံေရး ကင္းရွင္းရမည္ ဆိုတာ မပါလို႔ ။ ။
ieeeee, Ma so what first this time, yeah , I never read burmese journal, that day dont know how i reach the popular journal link, i saw that millionaire on the human trishaw as well. i didnt like about the job hunting advertisement, because it is really out of ppl mind.I was just flip through that journal for the first time and coincidentaly Ma May Read it too. Now i am online from my friend house. wishing all the bloggers well and kept on posting.. mss yaaa
Min Min
It's really intersting blog..as we can look through our home land...will come and see again...
ဒါေလးေတြကို ဖတ္ၿပီးေတာ႕ေတာ္ေတာ္ေလးကိုသေဘာက်မိတယ္အစ္မေရ..။
ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ျမင္တတ္ပါေပ့ဗ်ိဳ႔။ ဆရာႀကီးေျမဇာ ကာတြန္းထဲက ဇာတ္ေကာင္ေနရာမွာ တေယာက္ေယာက္ကို ျမင္ေယာင္ၿပီး တစိမ့္စိမ့္ေတြးရတာလဲ အရသာ…၊ ဟားဟား။ ေ၀ါနဲ႔ ပင့္ေခၚတာကေတာ့ ထီဆိုင္အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ၾကရာကေန အဲဂလိုျဖစ္သြားတယ္ထင္ပေနာ္။ သတင္းေထာက္အမ်ိဳးသမီး ေခၚတဲ့ ေၾကာ္ျငာကလဲ ထူးဆန္းပါေပ့… ကတြတ္ပီရယ္လို႔ ေျပာရေအာင္ကို။ ဒါေတြကို ေတြ႔တတ္တဲ့လူကလဲ ေတြ႕တတ္ပါေပ့..ကတြတ္ပီ..အဲ..ဟုတ္ဘူး။ :D
ေမေရ..
အမကေတာ့ ေ၀ါနဲ႔ထမ္းလာတဲပံံုကိုၾကည့္ျပီး
စိတ္ထဲ ထိခိုက္ေနတယ္။
ေမေျပာသလိုပဲ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသြားတာနဲ႔ပဲ
အဲဒီလူက ျမင့္ျမတ္သြားတယ္လား..
တို႔ဗမာေတြရဲ႔ အယူအဆ အဲေလာက္ ေခတ္ေနာက္က်ျပီး
တိမ္လြန္းေနတာအတြက္
ဘယ္လို အေတြးအေခၚေတြ
ဘယ္လိုပညာေတြေပးရပါ့မလဲ.လို႔ေတြးျပီး
စိတ္ထိခိုက္တာေလ။
မေမ.. ေ၀ါနဲ့ ေခၚေနတာၾကည့္ျပီး က်မ ေခါင္းယမ္းလိုက္မိတယ္ ။ ေနာက္.. ေအာက္မွာ ထမ္းေနတဲ့ လူ ၄ေယာက္ကို ၾကည့္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ ။ ကမၻာမွာ Human rights.. equality ေတြ ရွာေနတဲ့အခ်ိန္ ၊ ဗမာျပည္ကေတာ့ ဘုရင္ေခတ္ကို ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို့ ေျခဦးတင္ေနၾကတာလား မသိ ။
ကိုေစးထူးေျပာသလို ကိုယ့္ထီဆိုင္တြက္ စတန့္ထြင္တာ ၊ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့အရာကို အဓိပၸါယ္မရွိတာ မျမင္ဘဲ လုပ္ေနတဲ့ သူတို့လိုလူေတြရဲ့ ဦးေႏွာက္မိ်ဳးေတြ ဗမာျပည္မွာ တေန့ထက္ တေန့ မ်ားလာျပီလားလို့ ရင္ေလးမိတယ္ ။
ရီမလို႔ပဲ။ မရီခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဟာသကေန က႐ုဏာသက္မိတယ္ဗ်ာ။ သနားတယ္လို႔ ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ဟုတ္ပါတယ္ …
မေမျငိမ္း ေျပာသလို .. စိတ္ထိခိုက္မယ္ဆိုလဲ ထိခိုက္စရာ …
ဂ်စ္တူးေျပာသလို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မယ္ဆိုလဲ ျဖစ္ခ်င္စရာ …
ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ပ်က္မယ္ဆိုလဲ ပ်က္ခ်င္စရာ …
ကိုနတၳိေျပာသလို က႐ုဏာသက္မယ္ဆိုလဲ သက္ခ်င္စရာ … ေပါ့ .. ။
အဲဒီလို စိတ္ထဲ ထိခိုက္ခံစားရမယ့္အစား တဖက္လွည့္နဲ႔ ဟာသအေတြး ဟာသအျမင္ ေတြးျမင္ခံစားၾကည့္လိုက္တာပါ။
နည္းနည္းမ်ား စိတ္သက္သာရာ ရမလားလို႔။
ကြန္မန္႔ေတြအားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။
မေမေရ ညေလးလဲ အဲ့ယာဥ္ေပၚလိုက္ခ်င္တယ္ ဟိဟိ...
ရွားတယ္ဗ်ိဳ႕၊ တကယ္ပါပဲ။
“ဟိုက္” ထီေပါက္ရင္ ေဝါနဲ႕ေတာင္ ပင့္ေခၚေနပါလား။ ႀကံဳတုန္းေလး အြန္လိုင္းကေန ထိုးထားမွပဲ။ :P
သတင္းေထာက္ပါဆိုေနမွ အတင္းေရာ အဖ်င္းပါ ေျပာတတ္မွ ရမွာေပါ့။ စကားေရာင္းစကားဝယ္လည္း လုပ္သင့္ရင္ လုပ္ရမွာပဲ။ ဟူး..မလြယ္ပါလားေနာ္။
ေၾသာ္ ... တစ္ေစာင္ ၅၀၀ ေတာင္ျဖစ္သြားၿပီကိုး ။
ထူးျခားသတင္းေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ မေမ.
ျမန္မာေတြလည္း ထြင္လည္း ထြင္တတ္မွာ ဟိဟိ
သေဘာကေတာ့ ပိုက္ပိုက္ေထာရင္ စင္ေပၚေရာက္တဲ့ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ .. ဟဟ ... ဒီေန႔ ထီသြားထိုးအံုးမွ :P
ျမင္တတ္ပါေပ႕။ ငိုရမွာလား ရယ္ရမွာလား မေမေရ။
Post a Comment