ကိုျပဴးက်ယ္သို႔ ေပးစာ … အပိုင္း (၇)

သို႔
ကိုျပဴးက်ယ္ …

ဗုဒၶဟူးေန႔ေတာင္ ေရာက္လာျပန္ျပီေနာ္ … ။
ကိုျပဴးက်ယ္အတြက္ ေပးစာကို ဗုဒၶဟူးေန႔တိုင္း တင္မယ္လို႔ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ (ဥပမာ - အင္တာနက္ အဆင္မေျပလို႔) မတင္ႏိုင္ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ ၾကိဳတင္ ေတာင္းပန္လိုက္ပါရေစ … ။ ႏိုင္ငံေရးရာ အျဖာျဖာထဲက ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ ေတြကိုေတာ့ ေသာၾကာေန႔မွာ တင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။ ဗုဒၶဟူး ကဗ်ာ၊ ေသာၾကာ ႏိုင္ငံေရးရာ … ဆိုပါေတာ့။
ဒီၾကားထဲမွာေတာ့ ရပ္မေနႏိုင္တဲ့ ဦးေႏွာက္က ေပါက္ကရ အေတြးေတြကို ေအးေအး မေနႏိုင္တဲ့ လက္က ေလွ်ာက္ေရးျပီး တင္မိတင္ရာေတြ တင္ေနပါဦးမယ္။
ကဲ .. ကဲ … ဒီတပတ္အတြက္ ေလးခ်ဳိးခန္းကို ဆက္လိုက္ၾကပါဦးစို႔ရဲ႕ … ။
***
ဟိုတပတ္က ေလးခ်ဳိးလတ္မွာ ရပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ကာလေပၚေလးခ်ဳိးၾကီးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆက္ေရးပါမယ္။
ကာလေပၚ ေလးခ်ဳိးၾကီး ႏွစ္မ်ဳိးထဲက စာေထာင့္ေလးခ်ဳိးေရးနည္းမွာ ဆိုရင္ …

အခ်ဳိးအားျဖင့္ -ေလးခ်ဳိးလတ္လိုပဲ အခ်ဳိး ၄ ခု ရွိရပါမယ္။

ပိုဒ္ေရအားျဖင့္ - ပထမခ်ဳိး၊ တတိယခ်ဳိးတို႔မွာ အနည္းဆံုး ၃ ပိုဒ္မွ အမ်ားဆံုး ၇ ပိုဒ္ထိ ထားႏိုင္ပါတယ္။ (၄-၅ ပိုဒ္သာ အထားမ်ားတယ္လို႔လည္း ဆိုထားပါတယ္။) ဒုတိယခ်ဳိး နဲ႔ စတုတၳခ်ဳိးတို႔မွာေတာ့ အနည္းဆံုး ၇ ပိုဒ္ မွ အပိုဒ္ေပါင္းမ်ားစြာ လိုသေလာက္ ထားႏိုင္ပါတယ္။ ထို ၂ ခ်ဳိးမွာလည္း ဒုတိယခ်ဳိးထက္ စတုတၳခ်ဳိးမွာ အပို္ဒ္ အမ်ားဆံုးထားျပီး ေရးေလ့ရွိတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။

အကၡရာလံုးေရအားျဖင့္ - ဒုခ်ဳိးရဲ႕ အဆံုးပိုဒ္မွာ ၄ လံုးသာထားရမွာ ျဖစ္ျပီး စတုတၳခ်ဳိးရဲ႕ အစပိုဒ္မွာ ၃ လံုး (သို႔) ၄ လံုးသာ ထားရပါမယ္။ က်န္အပိုဒ္ေတြမွာေတာ့ အနည္းဆံုး အကၡရာ ၆ လံုးမွ အမ်ားဆံုး ၁၅ လံုး ၁၆ လံုး ထားႏိုင္ပါသတဲ့။ ဒီထက္ ပိုျပီး အကၡရာေတြမ်ားရင္လည္း ရြတ္ဖတ္သီဆို တဲ့အခါမွာ ေလမမွီလို႔ စည္း၀ါးလည္း မလိုက္ႏိုင္ဘဲ အခက္အခဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

စာေထာင့္ေလးခ်ဳိးနဲ႔ ေလးခ်ဳိးလတ္ ကြာျခားခ်က္ကေတာ့ စာေထာင့္ေလးခ်ဳိးမွာ ပိုဒ္ေရမ်ားျခင္း လံုးေရမ်ားျခင္း မွ်သာ ပိုထူးပါတယ္။ ကာရန္ကူးဆက္ပံု ေလထားေလယူ တုိ႔ကေတာ့ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုေဖာ္ျပမယ့္ နမူနာ စာေထာင့္ ေလးခ်ဳိးၾကီး ၂ ပုဒ္ကို ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။
***
မႏၱေလးျမိဳ႕၊ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ ေရး “ေနျပည္ေတာ္ အလြမ္းဖြဲ႕ စာေထာင့္ေလးခ်ဳိးၾကီး”

ျမတ္ေကာဇာ လွစ္ဆိုျပရမွာျဖင့္၊ သတ္ေဇာဒြါ-ဧစ္ကိုက်ကာမွ၊ ေခတ္ညိဳလွ-ျမန္မာေျပ၊ (အမယ္ေလး) “ဟစ္ငိုစရာ့-အခါေပ”။

မေသြေစာင္းေပဘု၊ ေရေၾကာင္းဗ်ဴဟာခ်ီ၍၊ တူရာသီဆန္းရက္ ငါးမွာလ၊ နယ္ျခားေျမ ေက်ာက္တိုင္ရပ္ဆီက၊ ကင္းတပ္ သေခၤ်ကိုေနာက္ကြယ္ “ခြင္းျဖတ္၀င္ေမႊ”။ … ။

ရက္အ႒ာႀကံဳအတြင္းမွာေတာ့၊ စက္မဟာအဟုန္ ျပင္းတာေၾကာင့္၊ မင္းလွၿမိဳ႕မွန္ဆိုက္ေလ၊ ရန္မိုက္ေခြၽမဲ့ ျမန္မာမ်ား “ခံတိုက္ေပမဲ့ အကြာသား”။

စခန္းငယ္ယွဥ္၊ လမ္းအစဥ္ တပ္ေတာ္ရွိၿပီဘု၊ သူတင္းလွ်ံ ျမင္းျခံထိကာမွ၊ အသိဥာဏ္ ႏုစေတာင္းငယ္ႏွင့္၊ က၀ိဟန္-ျပဳမူေကာင္းသူက၊ အေၾကာင္းကို မျမင္ေလ၍၊ စကားေျပ ေျပာရင္လႊတ္ပါဖ်၊ ျပား၀တ္ကာ ရွိပန္ေတာင္းတာေၾကာင့္၊ ေက်ာက္ေျမာင္း၀န္ အျမန္ေျပးရွာရ၊ အေရးပိုင္ မိန္႔ဆိုခ်က္မွာလ၊ လက္နက္ကုန္ အပ္ႏွံသ’လွ်င္ျဖင့္၊ ခြင့္လိုရာ ေတာင္းပန္ပမယ္လို႔၊ ခ်ဳိလွစြာ ဥာဏ္နီစြက္ထာမို႔၊ ခြင့္လိုရာ ယူေစလို႔ ျမြက္မိတယ္၊ (အမယ္ေလး) ပ်ဳိးပ်က္သြယ္ဘြား။ … ။

[ဘံုတျပည္စံ ေမွာက္လွန္မည္ပ၊ မိုးထက္ၾကယ္မ်ား၊ ကုန္အညီျပန္ ေတာက္လွ်ံခ်ီပ အမတ္ေတြ ျမင္းထက္ဖ်င္း၊ ငကင္းေခါင္ဖ်ာ့ သိုက္ျမညွာအပ္ မေဘြရွစ္ရက္တြင္း …၊ အတင္းေဆာင္သြား၍ လိုက္ရရွာ၊ ဆက္ဆက္ယူမတဲ့ ဆိုတ’ကာ၊ ၾကြက္ၾကြက္ဆူသနဲ႔ ငိုၾကရွာ၊ ရက္စက္သူမကြဲ႕ ခ်ဳိလွစြာ၊ ထိုခါ-ငိုရွာ ဗိုလ္ပါ လူတလႊားငယ္တို႔၊ ရိုင္းေလ-မႈိင္းေ၀-တိုင္းေျပ ပစ္ခြါသြားရွာရတယ္၊ (အမယ္မင္း) အ၀ါးမ၀ျငား၊ တရားဓမၼ မမွားရွာဘု၊ (သခင့္ကိုကြယ္) သိၾကားကလဲ မ၊ မယားလွရယ္ေၾကာင့္၊ ကုလားက သေဘာၤႏွင့္ တင္ယူပါျပီ တကား။]

မွတ္ခ်က္။ ။ [ … ] ဤကြင္း အတြင္း စာသားမွာ ေလးခ်ဳိးကဗ်ာမဟုတ္၊ အဓိပၸါယ္စံုလင္ရန္ သံဆန္းဆက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။
***
အယ္ဒီတာ ဆရာလြန္း ေရးသားေသာ ဘြိဳင္းေကာက္ဋီကာ က်မ္းမွ “ကာလေပၚ စာေထာင့္ေလးခ်ဳိးႀကီး”

တေဇယ်ဳံ-ေခ်ာင္ေတြ ေျမွာင္ေဘြ ျမန္းခဲ့ရပါေတာ့၊ ေရႊတိဂံု ေတာင္ေျခခပန္းတြင္မွ၊ ေညာင္သေျပပန္းေတြႏွင့္-သြန္းသနဲ႔ ကသိုဏ္းေရျဗဟၼစိုရ္၊ (ကြယ္တို႔ရယ္) “ေအာင္ေျမဗဟန္းဆီသို႔-လြန္းရဲ႕ မႈိင္းေရႊကိုယ္”။

ေအာ္ … ဇရပ္အမတို႔ကိုလ၊ အမွတ္ရမိတဲ့ျပင္၊ ကႆပေထရ္ အရွင္ဆရာစံတဲ့၊ သာလာယံ အထိကရ ေက်ာင္းရဲ႕ျပင္၊ စာ၀ါတညံညံ တပည့္မအေပါင္းေတြႏွင့္၊ မဂ္ေၾကာင္း-ဖိုလ္၀င္လွည့္ေပမဲ့၊ အရိယာ လကၤာေခၚသည့္၊ မဂၤလာအေက်ာ္အေမာ္-အရာမ္တြင္းရဲ႕ျပင္၊ မွန္ကင္းေနရဒင္သို႔၊ ေျမပလႅင္ ေရႊက်င္တိုက္ဆီသို႔၊ ဦးခိုက္ကာ ပဏာလႈံလို႔မို႔၊ အညာရဂံု-ေတာဟိတ္ ၀ါသနာမေသးသူက၊ တအာရံု-မေနာစိတ္မွာ မေအးေသာ္လဲ၊ ေတြးဆ-ၾကည္ညိဳတယ္ေနာ္ကြယ္ … ၊ “ေ၀းကမွီခို”။

စိန္စမုခ္ အေဆာင္ေဆာင္-အလွ်ံမေနာ္ ပတၱျမားေတြနဲ႔၊ သိဂၤုတ္ေတာင္ ဆံေတာ္ဘုရားကိုလ၊ ေအာ္ … အမ်ားေသာ တပည့္ေတြနဲ႔ ကတိေတာင္းဆုဆို၊ ေကာင္းမႈထိုထိုရယ္ႏွင့္ ဓမၼေရႊဗ်ာေကြၽး၊ ၎ “ကုသိုလ္ေတြကိုျဖင့္ အမွ် အမွ် ေ၀ကာေပး”။

ေကာလိပ္အပ်က္တြင္၊ ေဇာစိတ္လက္ ဆရာ မရႊင္သနဲ႔၊ အညာတခြင္ လွည့္ခဲ့ျပီး၊ ဇာတိေျမ အလံုေက်းေပေပါ့၊ မံုေရြးမွာ တေႏြၾကာေတာ့၊ ေဇယ်ာသူ ေကသာတို႔ ပင့္ေပသမို႔၊ အခြင့္ၾကံဳရာ တြယ္ေရာ့မကြဲ႕လို႔၊ ပုညာစြယ္-ေတာင္ခပန္းတြင္မွ၊ ေအာင္ပန္း ကဗ်ာဂီတာတို႔နဲ၊ ေရွာင္မလမ္း ယာယီသာဘို႔လို႔၊ ဆရာသည္တ၀ါမွာ ပါရမီမာလာ ကေလးတို႔ရဲ႕ျပင္၊ ေဆးေပးမီးယူ ႏွစ္က်ိပ္ေက်ာ္မွ်တြင္မွ၊ အႏွိပ္ေတာ္ ဒကမေတြ စံုညီညာႏွင့္၊ ယမံုသီတာ ေတာင္ေျခ၀ိုင္းေပတဲ့၊ ဘံုသီဟာ ေအာင္ေျမကသိုဏ္းတြင္မွ၊ (အမယ္မင္း) သမိုင္းအေလွ်ာက္-တဂိုဏ္း တဂိုဏ္း မေထာက္တဲ့၊ ေၾကာက္ဖြယ့္ ျပည္ရြာအေရးေပမို႔၊ ေအာ္… ‘မႈိင္းတေယာက္ အႏွီတ၀ါျဖင့္ မေအးရေပဘု”၊ (စႏၵာရယ္) “စစ္ကိုင္းေခ်ာက္ဆီက-ဘြိဳင္းေကာက္ဋီကာေရး”။ … ။
***
ကိုျပဴးက်ယ္ႏွင့္တကြ ျမန္မာကဗ်ာ စစ္စစ္ကို ခ်စ္တဲ့သူမ်ား ဒီတပတ္ေတာ့ ဒီေလးခ်ဳိးၾကီး ႏွစ္ပုဒ္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ၾကပါဦး။ ေလးခ်ဳိးအခန္းက မျပီးေသးပါဘူး၊ က်န္ေနေသးတဲ့ သံခ်ဳိေလးခ်ဳိးနဲ႔ ေရွးေလးခ်ဳိးၾကီးကို ေရွ႕တပတ္မွာမွ ဆက္ပါရေစေတာ့ရွင္ … အိပ္ခ်င္ေနလို႔ပါ။

ခ်မ္းေျမ့ေသာေန႔ ျဖစ္ၾကပါေစ … ။
***
ေမတၱာျဖင့္ …

ေမဓာ၀ီ
28.2.07
00:35 am