ဂ်ီေတာ့ခ္ထဲက သူ႔၀ိညာဥ္
သူ႔အေၾကာင္းကို ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေရးရတာ စိတ္ထဲ မေကာင္းလွဘူး၊ ျပန္ေတြးမိတိုင္းလဲ သိပ္၀မ္းနည္းရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာမို႔ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္ပဲ ထည့္လိုက္တာကို သူသိရင္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွာပါ။ သူက က်မကို အျမဲ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့သူ တေယာက္ပဲဲေလ။
တေလာက ကိုဆိုဆီ (တည္ၿငိမ္ေအး) ဆီမွာ ကြန္မန္႔သြားေပးရင္း ဂ်ီေတာ့ခ္ထဲမွာ သရဲေျခာက္သလို ၾကံဳဖူးတယ္လို႔ ေျပာခဲ့မိေတာ့ ကိုဆိုဆီက အဲဒီအေၾကာင္း ေရးဖို႔ ေျပာပါတယ္။ က်မလဲ ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ စိတ္ကူးသာရွိၿပီး ေရးဖို႔ရာ လက္တြန္႔ေနမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို သရဲေျခာက္တယ္လို႔ က်မအေနနဲ႔ လက္မခံႏိုင္လို႔ပါပဲ။ ဒါဟာ က်မနားမလည္တဲ့ နည္းပညာရဲ႕ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ တခုခုပဲ ျဖစ္မွာပါလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို အထူးျပဳၿပီး မေရးဖူးေပမဲ့ ဒီျဖစ္စဥ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ ဘေလာ့မွာ ခဏခဏ ေရးဖူးလို႔ တခ်ဳိ႕လဲ ဖတ္ဖူးမယ္ထင္ပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အတိအက် ေျပာရရင္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၆ ရက္ည … တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္တရက္ ညေပါ့။ အဲဒီည ညဦးပိုင္းေလာက္မွာ သူ က်မအိမ္ကို လာခဲ့တယ္။ အဲဒီညမွာပဲ သူ … ေသဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။
သူေသဆံုးၿပီး ေလးငါးရက္ေလာက္ထိ သူေသသြားမွန္း က်မ မသိခဲ့ဘူး။ သူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္မရလို႔ က်မစိတ္ေတြ တိုေနခဲ့တယ္။ ေနာက္မွ သိရတာက သူနဲ႔တကြ သူ႔မိဘႏွစ္ပါးလံုး ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံလိုက္ရတယ္ ဆိုတာပဲ။ အဲဒီ ရက္ပိုင္းေတြမွာ သူ႔ဇာတ္လမ္းက ဟိုးေလးတေၾကာ္ လူသိမ်ားခဲ့တယ္။ သတင္းစာေတြ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ သူတို႔သတင္းေတြ အျမဲပါၿပီး လူေတြ စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သတင္းေတြ ဖတ္တိုင္း က်မစိတ္ထဲ ဘ၀င္မက်ျဖစ္မိတဲ့ အလြဲတခုက ေန႔စြဲ … ။
သူ ေနာက္ဆံုးလာတဲ့ေန႔ကို က်မ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ခဲ့မိတာက နိဗၺာန္ေစ်းမွာ မုန္႔စားဖို႔ က်မ ၀ယ္ထားတဲ့ လက္မွတ္ေလးေၾကာင့္ပါ။ သူနဲ႔အတူ အဲဒီလက္မွတ္ေလးနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲမွာ မုန္႔သြားစားဖို႔ ေျပာထားခဲ့တယ္။ လက္မွတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး သတ္မွတ္ရက္က လျပည့္ေက်ာ္ တရက္ည။ လက္မွတ္ကေလးက လျပည့္ေန႔နဲ႔ လျပည့္ေက်ာ္ တရက္ေန႔ … ၂ ရက္ အတြင္းသာ သြားစားလို႔ရတယ္။ လျပည့္ေန႔ညမွာ သူ မလာျဖစ္ဘူး၊ ေနာက္ရက္မွ သြားစားမယ္လို႔ သူက်မကို ကတိေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႐ုတ္တရက္ ခ်ိန္းထားတာ ေပၚလာလို႔ဆိုၿပီး အဲဒီညလဲ မစားျဖစ္ျပန္ပါဘူး။
အဲဒီေန႔ကို က်မ ေသခ်ာမွတ္မိေနေပမဲ့ သတင္းစာေတြမွာ ထုတ္ျပန္တဲ့ သတင္းက ႏို၀င္ဘာ ၁၅ ရက္မွာ သတ္ခံရတာ … တဲ့။ သတ္တဲ့လူကလဲ အဲဒီလိုပဲ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးတယ္။ ဒါဆို က်မက လြဲေနတာလား … သူ က်မဆီလာတာ ေသၿပီးမွလား … ။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူလာတာကို က်မတေယာက္ထဲ ျမင္တာမွ မဟုတ္တာ။ ျခံထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတဲ့ က်မအကို၀မ္းကြဲလဲ ျမင္တယ္။ က်မတို႔ အလုပ္ထဲက ကေလးမေလးေတြလဲ ျမင္တယ္။ အဲဒီညမွာ သူက က်မၾကည့္ဖို႔ မစၥတာဘင္း ဇာတ္လမ္းေလးေတြ လာေပးၿပီး က်မကို ေဒါင္းလုတ္ လုပ္ခိုင္းထားတဲ့ ေဆာ့ဖ္၀ဲတခ်ဳိ႕ ျပန္ယူသြားတယ္။ သူခဏလာၿပီး အျပန္ ျခံ၀င္းအျပင္မွာ ရပ္ထားတဲ့ သူ႕ကားနား အထိေတာင္ က်မ လိုက္ပို႔ လိုက္ေသးတာပဲ။ ဆိုေတာ့ … ေသၿပီး သူတေယာက္နဲ႔ ပစၥည္း အေပးအယူ အလြယ္တကူ လုပ္လို႔ရသလား … လုပ္ႏိုင္ပါသလား၊ က်မေတာ့ မထင္ပါဘူး။ အေၾကာင္း တခုခုရွိလို႔သာ ရဲက ေသတဲ့ရက္ကို လႊဲထားတာပဲလုိ႔ က်မ ယူဆခဲ့တယ္။ ဥပမာ တရားခံေတြထဲက တေယာက္ေယာက္ကို အျပစ္ေပါ့ေလ်ာ့ ေစခ်င္လို႔ ရက္လႊဲလိုက္တာမ်ဳိးေပါ့။
က်မစိတ္နဲ႔က်မဆို ရက္လြဲေနတဲ့အေၾကာင္း အားလံုးသိေအာင္ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္ကလူႀကီးေတြက ႐ံုးျပင္ကႏၷား ေရွာင္ရွားၾကသူေတြမို႔ က်မကို လွ်ာမရွည္ဖုိ႔ အထပ္ထပ္ သတိေပးၾကတယ္။ ေနာက္ထပ္ ထူးဆန္းတာတခုက သူ႔ဖုန္းေတြရဲ႕ အ၀င္ေကာလ္ အထြက္ေကာလ္ မွန္သမွ်ကို ရဲက စစ္ေတာ့ က်မဖုန္းနံပါတ္ မပါခဲ့ဘူးလား မသိပါဘူး၊ တျခား သူနဲ႔ ပတ္သက္သမွ် သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ ရဲက ေခၚစစ္ေဆးခဲ့ေပမဲ့ က်မကေတာ့ လြတ္ေနခဲ့တယ္။ အမွန္က သူမေသခင္ တရက္ထိ က်မနဲ႔ညတိုင္းလိုလို ဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတာ။ ေသမယ့္ညမွာေတာင္ သူက က်မတို႔ ျခံေရွ႕မွာ ကားရပ္ၿပီး သူေရာက္ၿပီဆိုတာ ဖုန္းဆက္ ေျပာလိုက္ေသးတာပဲ။
သူေသသြားၿပီး ေနာက္ပိုင္း အိပ္မက္ထဲကို သူခဏခဏ လာခဲ့တယ္။ အိပ္မက္က က်မတေယာက္ထဲ မက္တာမဟုတ္ဘူး။ သူနဲ႔ သိပ္မရင္းႏွီးတဲ့ က်မအမႀကီးပါ မက္တယ္တဲ့။ က်မမက္တဲ့ အိပ္မက္ကေတာ့ ဒီလိုပါ။ သူခါတိုင္းလိုပဲ က်မဆီေရာက္လာၿပီး သူ႔အတြက္ ဆြမ္းေကၽြး အမွ်ေ၀ေပးဖို႔ အန္တီ့ကို ေျပာေပးပါလို႔ ေျပာတယ္။ အန္တီဆိုတာ အေမ့ကိုေျပာတာပါ။ သူက အျမဲသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနတတ္ေပမဲ့ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာက ရန္ျဖစ္ထားသလို ေပေပက်ံက်ံနဲ႔ အ၀တ္အစားေတြကလဲ ႏြမ္းဖတ္လို႔။ ေနာက္တခါ ထပ္မက္ေတာ့ သူက ကတံုးႀကီးနဲ႔တဲ့။ အိပ္မက္ေတြက ႏိုးတိုင္း ၀မ္းနည္းလို႔ က်မငိုမိတယ္။ သူ တကယ္မေသပါေစနဲ႔ … ဒီအျဖစ္ႀကီးဟာ အိပ္မက္ဆိုးႀကီး တခုသာ ျဖစ္ပါေစလို႔ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိရက္နဲ႔ ဆုေတာင္းေနခဲ့မိတယ္။
သူေသၿပီးေနာက္ပိုင္း သူ႔အရိပ္ေတြက က်မတို႔ အိမ္နားမွာ ရွိေနသလိုပဲလို႔ စိတ္ထဲ ခံစားေနရတယ္။ သူမေသခင္ လပိုင္း ကာလေတြမွာ သူနဲ႔က်မ ပိုရင္းႏွီးခဲ့ၾကလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ အိမ္မွာပဲ ထမင္းစားတယ္၊ အင္တာနက္သံုးတယ္၊ က်မကို ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုျပတယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်မနဲ႔အတူ ေဆာ့ၾကတယ္။ က်မနဲ႔ ကစားဖို႔ဆိုၿပီး သူ႔အေမ မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ကေလး လက္လွည့္ေဘာလံုးကန္တဲ့ ခံုကေလးကို သူ႔အိမ္က ယူလာခဲ့တာေလ။ သူမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း သူ႔အရိပ္ေတြ လႊမ္းမိုးလြန္းလို႔ ေဘာလံုးကစားတဲ့ ခံုကေလး ပက္က်ိကို ေပးလိုက္တယ္။ ပက္က်ိဆိုတာက က်မနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာခင္ရာက အျပင္မွာပါ သိေနတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ ေကာင္ေလးပါ။ အြန္လိုင္းမွာသံုးတဲ့ နစ္ခ္နိမ္းက ပက္က်ိမို႔ ပက္က်ိပဲ ေခၚျဖစ္တယ္။ ေသတဲ့ရက္လြဲတဲ့ ကိစၥ ပက္က်ိကို ေျပာျပေတာ့ ပက္က်ိက စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ က်မကို ၾကည့္ၿပီး … အမကို လာႏႈတ္ဆက္တာ ေနမွာပါ အမရယ္ … လို႔ ေျပာတယ္။ က်မ ဘယ္လိုျငင္းရမလဲ မသိေတာ့ဘူး။
တရက္ေတာ့ အိမ္က ကြန္ပ်ဴတာေတြ အားလံုးကို defrag လုပ္ဖို႔ ဖြင့္ထားရင္း က်မက က်မစက္နဲ႔ ဂ်ီေတာ့ခ္ထဲ ၀င္ထားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ စိတ္ထဲ ဒိန္းခနဲ ျဖစ္ေအာင္ လန္႔သြားတာက သူ႔နာမည္နဲ႔ အေကာင့္ႀကီး စိမ္းေနတာ ျမင္လိုက္ရလို႔ပဲ။ အြန္လိုင္းမွာ သူရွိေနတာလား … ။ လႈပ္ရွားေနတဲ့ စိတ္ … တုန္ရင္ေနတဲ့ လက္နဲ႔ က်မ သူ႔အေကာင့္မွာ အစက္ကေလး ခ်ၿပီး enter ေခါက္လိုက္ေတာ့ တံုခနဲ အသံသဲ့သဲ့ ၾကားရတယ္။ က်မ သိလိုက္ပါၿပီ။ သူအိမ္ကိုလာရင္ အျမဲသံုးေနက် ကြန္ပ်ဴတာကို ဖြင့္ထားခဲ့တာကိုး။ သူ ေနာက္ဆံုးသံုးတုန္းက ေလာ့ေအာက္ မလုပ္ခဲ့လို႔ဘဲ ဆိုၿပီး အဲဒီစက္နား ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔သြား၊ ေလာ့ေအာက္ ေသခ်ာလုပ္၊ စက္ကိုလဲ တခါထဲ ရွပ္ေဒါင္း လုပ္ခဲ့လိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္တခါ မရဲတရဲ ျပန္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔အေကာင့္ ဂ်ီေတာ့ခ္ကေလးက အလုိလို ဆိုင္းအင္ ျဖစ္ၿပီး ျပန္စိမ္း လာျပန္ေရာ။ ဘယ္လိုလဲ … က်မ မသိေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေလာ့ေအာက္ ထပ္လုပ္၊ ေအာ္တိုဆိုင္းအင္မ်ား လုပ္ထားလား ေသခ်ာစစ္ၾကည့္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူက အင္တာနက္ အျမဲသံုးေနက်လူပဲ။ သူ႔စက္မဟုတ္တဲ့ တျခားစက္မွာ ေအာ္တိုဆိုင္းအင္ မျဖဳတ္ဘဲ သံုးမယ့္သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ နည္းပညာေတြကို က်မလဲ သိပ္နားမလည္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ သူ႔အေကာင့္ အလိုလို ဆိုင္းအင္ ျဖစ္ရသလဲ စဥ္းစားမရခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ထက္ပိုတတ္တဲ့ ပက္က်ိကို ေျပာျပေတာ့ လာလုပ္ၾကည့္တယ္။ မရပါဘူး။ တျခားအေကာင့္ ေျပာင္း၀င္၊ ျပန္ထြက္၊ စက္ျပန္ပိတ္၊ ျပန္ဖြင့္ရင္ သူ႔နာမည္ပဲ ၀င္၀င္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပက္က်ိက ဂ်ီေတာ့ခ္ကို uninstall လုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေအးသြားေတာ့တာပဲ။ အေၾကာင္းသိေနတဲ့ ႐ံုးက ကေလးမေလးေတြ အဲဒီစက္ကို မသံုးရဲၾကေတာ့ဘူး။
က်မကေတာ့ ဒါကို သူလာေျခာက္တယ္လုိ႔ ခုထိ မထင္ေသးပါဘူး။ က်မ နားမလည္တဲ့ နည္းပညာဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတခုခုေတာ့ ရွိရမယ္လို႔ ယံုၾကည္္ေနဆဲပါ။ က်မတို႔ညီအမ အိပ္မက္ေတြ မက္ေတာ့ အေမက သူ႔ကို ရည္စူးၿပီး ေျခာက္ထပ္ႀကီး ရတနာေက်ာင္းတိုက္မွာ သံဃာ အပါး ၂၀ ဆြမ္းေကၽြးေပးပါတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္ ေရစက္ခ်ၿပီး အမွ်ေ၀ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ေကာင္းရာမြန္ရာ ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ ေရာက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေနာင္ျဖစ္ေလရာ ဘ၀မွာလဲ ခုလို အျဖစ္ဆိုးမ်ဳိးနဲ႔ မၾကံဳရပါေစနဲ႔ … ။
သူ႔အေၾကာင္းကို ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေရးရတာ စိတ္ထဲ မေကာင္းလွဘူး၊ ျပန္ေတြးမိတိုင္းလဲ သိပ္၀မ္းနည္းရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာမို႔ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္ပဲ ထည့္လိုက္တာကို သူသိရင္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွာပါ။ သူက က်မကို အျမဲ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့သူ တေယာက္ပဲဲေလ။
တေလာက ကိုဆိုဆီ (တည္ၿငိမ္ေအး) ဆီမွာ ကြန္မန္႔သြားေပးရင္း ဂ်ီေတာ့ခ္ထဲမွာ သရဲေျခာက္သလို ၾကံဳဖူးတယ္လို႔ ေျပာခဲ့မိေတာ့ ကိုဆိုဆီက အဲဒီအေၾကာင္း ေရးဖို႔ ေျပာပါတယ္။ က်မလဲ ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ စိတ္ကူးသာရွိၿပီး ေရးဖို႔ရာ လက္တြန္႔ေနမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို သရဲေျခာက္တယ္လို႔ က်မအေနနဲ႔ လက္မခံႏိုင္လို႔ပါပဲ။ ဒါဟာ က်မနားမလည္တဲ့ နည္းပညာရဲ႕ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ တခုခုပဲ ျဖစ္မွာပါလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို အထူးျပဳၿပီး မေရးဖူးေပမဲ့ ဒီျဖစ္စဥ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ ဘေလာ့မွာ ခဏခဏ ေရးဖူးလို႔ တခ်ဳိ႕လဲ ဖတ္ဖူးမယ္ထင္ပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အတိအက် ေျပာရရင္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၆ ရက္ည … တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္တရက္ ညေပါ့။ အဲဒီည ညဦးပိုင္းေလာက္မွာ သူ က်မအိမ္ကို လာခဲ့တယ္။ အဲဒီညမွာပဲ သူ … ေသဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။
သူေသဆံုးၿပီး ေလးငါးရက္ေလာက္ထိ သူေသသြားမွန္း က်မ မသိခဲ့ဘူး။ သူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္မရလို႔ က်မစိတ္ေတြ တိုေနခဲ့တယ္။ ေနာက္မွ သိရတာက သူနဲ႔တကြ သူ႔မိဘႏွစ္ပါးလံုး ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံလိုက္ရတယ္ ဆိုတာပဲ။ အဲဒီ ရက္ပိုင္းေတြမွာ သူ႔ဇာတ္လမ္းက ဟိုးေလးတေၾကာ္ လူသိမ်ားခဲ့တယ္။ သတင္းစာေတြ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ သူတို႔သတင္းေတြ အျမဲပါၿပီး လူေတြ စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သတင္းေတြ ဖတ္တိုင္း က်မစိတ္ထဲ ဘ၀င္မက်ျဖစ္မိတဲ့ အလြဲတခုက ေန႔စြဲ … ။
သူ ေနာက္ဆံုးလာတဲ့ေန႔ကို က်မ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ခဲ့မိတာက နိဗၺာန္ေစ်းမွာ မုန္႔စားဖို႔ က်မ ၀ယ္ထားတဲ့ လက္မွတ္ေလးေၾကာင့္ပါ။ သူနဲ႔အတူ အဲဒီလက္မွတ္ေလးနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲမွာ မုန္႔သြားစားဖို႔ ေျပာထားခဲ့တယ္။ လက္မွတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး သတ္မွတ္ရက္က လျပည့္ေက်ာ္ တရက္ည။ လက္မွတ္ကေလးက လျပည့္ေန႔နဲ႔ လျပည့္ေက်ာ္ တရက္ေန႔ … ၂ ရက္ အတြင္းသာ သြားစားလို႔ရတယ္။ လျပည့္ေန႔ညမွာ သူ မလာျဖစ္ဘူး၊ ေနာက္ရက္မွ သြားစားမယ္လို႔ သူက်မကို ကတိေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႐ုတ္တရက္ ခ်ိန္းထားတာ ေပၚလာလို႔ဆိုၿပီး အဲဒီညလဲ မစားျဖစ္ျပန္ပါဘူး။
အဲဒီေန႔ကို က်မ ေသခ်ာမွတ္မိေနေပမဲ့ သတင္းစာေတြမွာ ထုတ္ျပန္တဲ့ သတင္းက ႏို၀င္ဘာ ၁၅ ရက္မွာ သတ္ခံရတာ … တဲ့။ သတ္တဲ့လူကလဲ အဲဒီလိုပဲ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးတယ္။ ဒါဆို က်မက လြဲေနတာလား … သူ က်မဆီလာတာ ေသၿပီးမွလား … ။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူလာတာကို က်မတေယာက္ထဲ ျမင္တာမွ မဟုတ္တာ။ ျခံထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတဲ့ က်မအကို၀မ္းကြဲလဲ ျမင္တယ္။ က်မတို႔ အလုပ္ထဲက ကေလးမေလးေတြလဲ ျမင္တယ္။ အဲဒီညမွာ သူက က်မၾကည့္ဖို႔ မစၥတာဘင္း ဇာတ္လမ္းေလးေတြ လာေပးၿပီး က်မကို ေဒါင္းလုတ္ လုပ္ခိုင္းထားတဲ့ ေဆာ့ဖ္၀ဲတခ်ဳိ႕ ျပန္ယူသြားတယ္။ သူခဏလာၿပီး အျပန္ ျခံ၀င္းအျပင္မွာ ရပ္ထားတဲ့ သူ႕ကားနား အထိေတာင္ က်မ လိုက္ပို႔ လိုက္ေသးတာပဲ။ ဆိုေတာ့ … ေသၿပီး သူတေယာက္နဲ႔ ပစၥည္း အေပးအယူ အလြယ္တကူ လုပ္လို႔ရသလား … လုပ္ႏိုင္ပါသလား၊ က်မေတာ့ မထင္ပါဘူး။ အေၾကာင္း တခုခုရွိလို႔သာ ရဲက ေသတဲ့ရက္ကို လႊဲထားတာပဲလုိ႔ က်မ ယူဆခဲ့တယ္။ ဥပမာ တရားခံေတြထဲက တေယာက္ေယာက္ကို အျပစ္ေပါ့ေလ်ာ့ ေစခ်င္လို႔ ရက္လႊဲလိုက္တာမ်ဳိးေပါ့။
က်မစိတ္နဲ႔က်မဆို ရက္လြဲေနတဲ့အေၾကာင္း အားလံုးသိေအာင္ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္ကလူႀကီးေတြက ႐ံုးျပင္ကႏၷား ေရွာင္ရွားၾကသူေတြမို႔ က်မကို လွ်ာမရွည္ဖုိ႔ အထပ္ထပ္ သတိေပးၾကတယ္။ ေနာက္ထပ္ ထူးဆန္းတာတခုက သူ႔ဖုန္းေတြရဲ႕ အ၀င္ေကာလ္ အထြက္ေကာလ္ မွန္သမွ်ကို ရဲက စစ္ေတာ့ က်မဖုန္းနံပါတ္ မပါခဲ့ဘူးလား မသိပါဘူး၊ တျခား သူနဲ႔ ပတ္သက္သမွ် သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ ရဲက ေခၚစစ္ေဆးခဲ့ေပမဲ့ က်မကေတာ့ လြတ္ေနခဲ့တယ္။ အမွန္က သူမေသခင္ တရက္ထိ က်မနဲ႔ညတိုင္းလိုလို ဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတာ။ ေသမယ့္ညမွာေတာင္ သူက က်မတို႔ ျခံေရွ႕မွာ ကားရပ္ၿပီး သူေရာက္ၿပီဆိုတာ ဖုန္းဆက္ ေျပာလိုက္ေသးတာပဲ။
သူေသသြားၿပီး ေနာက္ပိုင္း အိပ္မက္ထဲကို သူခဏခဏ လာခဲ့တယ္။ အိပ္မက္က က်မတေယာက္ထဲ မက္တာမဟုတ္ဘူး။ သူနဲ႔ သိပ္မရင္းႏွီးတဲ့ က်မအမႀကီးပါ မက္တယ္တဲ့။ က်မမက္တဲ့ အိပ္မက္ကေတာ့ ဒီလိုပါ။ သူခါတိုင္းလိုပဲ က်မဆီေရာက္လာၿပီး သူ႔အတြက္ ဆြမ္းေကၽြး အမွ်ေ၀ေပးဖို႔ အန္တီ့ကို ေျပာေပးပါလို႔ ေျပာတယ္။ အန္တီဆိုတာ အေမ့ကိုေျပာတာပါ။ သူက အျမဲသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနတတ္ေပမဲ့ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာက ရန္ျဖစ္ထားသလို ေပေပက်ံက်ံနဲ႔ အ၀တ္အစားေတြကလဲ ႏြမ္းဖတ္လို႔။ ေနာက္တခါ ထပ္မက္ေတာ့ သူက ကတံုးႀကီးနဲ႔တဲ့။ အိပ္မက္ေတြက ႏိုးတိုင္း ၀မ္းနည္းလို႔ က်မငိုမိတယ္။ သူ တကယ္မေသပါေစနဲ႔ … ဒီအျဖစ္ႀကီးဟာ အိပ္မက္ဆိုးႀကီး တခုသာ ျဖစ္ပါေစလို႔ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိရက္နဲ႔ ဆုေတာင္းေနခဲ့မိတယ္။
သူေသၿပီးေနာက္ပိုင္း သူ႔အရိပ္ေတြက က်မတို႔ အိမ္နားမွာ ရွိေနသလိုပဲလို႔ စိတ္ထဲ ခံစားေနရတယ္။ သူမေသခင္ လပိုင္း ကာလေတြမွာ သူနဲ႔က်မ ပိုရင္းႏွီးခဲ့ၾကလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ အိမ္မွာပဲ ထမင္းစားတယ္၊ အင္တာနက္သံုးတယ္၊ က်မကို ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုျပတယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်မနဲ႔အတူ ေဆာ့ၾကတယ္။ က်မနဲ႔ ကစားဖို႔ဆိုၿပီး သူ႔အေမ မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ကေလး လက္လွည့္ေဘာလံုးကန္တဲ့ ခံုကေလးကို သူ႔အိမ္က ယူလာခဲ့တာေလ။ သူမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း သူ႔အရိပ္ေတြ လႊမ္းမိုးလြန္းလို႔ ေဘာလံုးကစားတဲ့ ခံုကေလး ပက္က်ိကို ေပးလိုက္တယ္။ ပက္က်ိဆိုတာက က်မနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာခင္ရာက အျပင္မွာပါ သိေနတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ ေကာင္ေလးပါ။ အြန္လိုင္းမွာသံုးတဲ့ နစ္ခ္နိမ္းက ပက္က်ိမို႔ ပက္က်ိပဲ ေခၚျဖစ္တယ္။ ေသတဲ့ရက္လြဲတဲ့ ကိစၥ ပက္က်ိကို ေျပာျပေတာ့ ပက္က်ိက စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ က်မကို ၾကည့္ၿပီး … အမကို လာႏႈတ္ဆက္တာ ေနမွာပါ အမရယ္ … လို႔ ေျပာတယ္။ က်မ ဘယ္လိုျငင္းရမလဲ မသိေတာ့ဘူး။
တရက္ေတာ့ အိမ္က ကြန္ပ်ဴတာေတြ အားလံုးကို defrag လုပ္ဖို႔ ဖြင့္ထားရင္း က်မက က်မစက္နဲ႔ ဂ်ီေတာ့ခ္ထဲ ၀င္ထားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ စိတ္ထဲ ဒိန္းခနဲ ျဖစ္ေအာင္ လန္႔သြားတာက သူ႔နာမည္နဲ႔ အေကာင့္ႀကီး စိမ္းေနတာ ျမင္လိုက္ရလို႔ပဲ။ အြန္လိုင္းမွာ သူရွိေနတာလား … ။ လႈပ္ရွားေနတဲ့ စိတ္ … တုန္ရင္ေနတဲ့ လက္နဲ႔ က်မ သူ႔အေကာင့္မွာ အစက္ကေလး ခ်ၿပီး enter ေခါက္လိုက္ေတာ့ တံုခနဲ အသံသဲ့သဲ့ ၾကားရတယ္။ က်မ သိလိုက္ပါၿပီ။ သူအိမ္ကိုလာရင္ အျမဲသံုးေနက် ကြန္ပ်ဴတာကို ဖြင့္ထားခဲ့တာကိုး။ သူ ေနာက္ဆံုးသံုးတုန္းက ေလာ့ေအာက္ မလုပ္ခဲ့လို႔ဘဲ ဆိုၿပီး အဲဒီစက္နား ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔သြား၊ ေလာ့ေအာက္ ေသခ်ာလုပ္၊ စက္ကိုလဲ တခါထဲ ရွပ္ေဒါင္း လုပ္ခဲ့လိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္တခါ မရဲတရဲ ျပန္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔အေကာင့္ ဂ်ီေတာ့ခ္ကေလးက အလုိလို ဆိုင္းအင္ ျဖစ္ၿပီး ျပန္စိမ္း လာျပန္ေရာ။ ဘယ္လိုလဲ … က်မ မသိေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေလာ့ေအာက္ ထပ္လုပ္၊ ေအာ္တိုဆိုင္းအင္မ်ား လုပ္ထားလား ေသခ်ာစစ္ၾကည့္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူက အင္တာနက္ အျမဲသံုးေနက်လူပဲ။ သူ႔စက္မဟုတ္တဲ့ တျခားစက္မွာ ေအာ္တိုဆိုင္းအင္ မျဖဳတ္ဘဲ သံုးမယ့္သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ နည္းပညာေတြကို က်မလဲ သိပ္နားမလည္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ သူ႔အေကာင့္ အလိုလို ဆိုင္းအင္ ျဖစ္ရသလဲ စဥ္းစားမရခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ထက္ပိုတတ္တဲ့ ပက္က်ိကို ေျပာျပေတာ့ လာလုပ္ၾကည့္တယ္။ မရပါဘူး။ တျခားအေကာင့္ ေျပာင္း၀င္၊ ျပန္ထြက္၊ စက္ျပန္ပိတ္၊ ျပန္ဖြင့္ရင္ သူ႔နာမည္ပဲ ၀င္၀င္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပက္က်ိက ဂ်ီေတာ့ခ္ကို uninstall လုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေအးသြားေတာ့တာပဲ။ အေၾကာင္းသိေနတဲ့ ႐ံုးက ကေလးမေလးေတြ အဲဒီစက္ကို မသံုးရဲၾကေတာ့ဘူး။
က်မကေတာ့ ဒါကို သူလာေျခာက္တယ္လုိ႔ ခုထိ မထင္ေသးပါဘူး။ က်မ နားမလည္တဲ့ နည္းပညာဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတခုခုေတာ့ ရွိရမယ္လို႔ ယံုၾကည္္ေနဆဲပါ။ က်မတို႔ညီအမ အိပ္မက္ေတြ မက္ေတာ့ အေမက သူ႔ကို ရည္စူးၿပီး ေျခာက္ထပ္ႀကီး ရတနာေက်ာင္းတိုက္မွာ သံဃာ အပါး ၂၀ ဆြမ္းေကၽြးေပးပါတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္ ေရစက္ခ်ၿပီး အမွ်ေ၀ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ေကာင္းရာမြန္ရာ ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ ေရာက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေနာင္ျဖစ္ေလရာ ဘ၀မွာလဲ ခုလို အျဖစ္ဆိုးမ်ဳိးနဲ႔ မၾကံဳရပါေစနဲ႔ … ။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း အိပ္မက္ထဲကို သူမလာေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် က်မရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြလဲ တျဖည္းျဖည္း ေျခာက္ခမ္းခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ျပန္ေတြးလိုက္တိုင္း မေန႔တေန႔ကလို ထင္မိေနတုန္းပဲ။ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလ တခုကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရေပမဲ့ သူ႔ကို မေမ့ႏိုင္ေသးပါဘူး။ သူ ဘယ္ဘ၀မ်ား ေရာက္ေနမလဲ ေတြးမိရင္း ဂ်ီေတာ့ခ္၀င္တဲ့အခါ Supermegalove ဆိုတဲ့ သူ႔နာမည္ေလး စိမ္းလာေလအံုးမလားလို႔ တခါတေလ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိပါေသးရဲ႕။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၅၊ ၂၊ ၂၀၁၁
၁၃း၃၇ နာရီ
သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပို႔စ္ေလးေတြ …
- လြမ္းဆြတ္ျခင္း မ်ားစြာျဖင့္
- လြမ္းမေျပ
- အမွတ္တရ စာလံုးေလးေတြ
- လြမ္းလ်က္သာပင္
- မေျပတဲ့ အလြမ္း
- ၾကည့္မိလိုက္ေသာ ဗီဒီယိုဇာတ္ကား (ဒီပို႔စ္ လင့္ခ္ဖို႔ ေမ့က်န္ခဲ့လို႔ ခုမွလင့္ခ္လိုက္တယ္။)
***
ေမဓာ၀ီ
၂၅၊ ၂၊ ၂၀၁၁
၁၃း၃၇ နာရီ
သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပို႔စ္ေလးေတြ …
- လြမ္းဆြတ္ျခင္း မ်ားစြာျဖင့္
- လြမ္းမေျပ
- အမွတ္တရ စာလံုးေလးေတြ
- လြမ္းလ်က္သာပင္
- မေျပတဲ့ အလြမ္း
- ၾကည့္မိလိုက္ေသာ ဗီဒီယိုဇာတ္ကား (ဒီပို႔စ္ လင့္ခ္ဖို႔ ေမ့က်န္ခဲ့လို႔ ခုမွလင့္ခ္လိုက္တယ္။)
29 comments:
စိတ္မေကာင္းဘူး အမရယ္..
ဖတ္ရင္းနဲ႔ ႀကက္သီးေတြထထလာတယ္...
အဲဒီလိုအၿဖစ္အပ်က္ေတြက ကိုယ္ကိုတိုင္ႀကံဳရမွ ယံုရတဲ႔အၿဖစ္မ်ိဳးေတြမို႕.. ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။
သူ႕ကိုလည္း ေကာင္းရာဘံုကိုေရာက္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ထူးဆန္းလိုက္တာေနာ္...၊ နားမလည္ ႏိုင္တာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ၊ စိတ္လည္း မေကာင္း ပါဘူး၊ အဲဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးဆန္ဆန္ က်ေနာ္လည္း တခါ ႀကံဳဖူးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔မပတ္သက္တာမို႔ အခုလိုေတာ့ ခံစားမႈက တူႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး၊
မေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တဲ့ အဲဒီလို ကိစၥေတြက တကယ္ပဲ ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းရာမြန္ရာမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းပါတယ္...။
ဖတ္ရတာ ဝမ္းနည္းလိုက္တာ ေမရယ္...
တေန႔ကပဲ အြန္လိုင္းက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေျပာတယ္... သူ႔အလုပ္က အသက္ေဘးနဲ႔ နီးတယ္တဲ့... သူေသသြားရင္ သူ႔ ဂ်ီေတာ့ခ္အေကာင့္ကို block လုပ္ပစ္တာတို႔ remove လုပ္ပစ္တာတို႔ မလုပ္ပါနဲ႔တဲ့... အဲဒီကေန သူ လာလာၾကည့္ေနမယ္လို႔ ကိုယ့္ကို ေနာက္သလို ေျပာင္သလို လာေျပာေနလို႔.... း((
ထူးဆန္းလိုက္တာ....၊စိတ္လည္းမေကာင္းဘူး...၊
မေမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အေႀကာင္း ဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္။ အင္းေနာ္….။ ျမန္မာျပည္မွာကလည္း စနစ္ေတြ တရားရုံးေတြ အားလုံးက ျခစားေနေတာ့ သူတို႕ တစ္ခုခုမ်ား အႀကံအဖန္ လုပ္လိုက္ႀကလို႕ အသတ္ခံရတ့ဲ ေန႕စြဲ လြဲေနသလား မသိဘူး။ ရို႕စ္ ထင္တာေတာ့ေလ။ ျပီးေတာ့ ဂ်ီေတာ့ခ္ကေရာ မေမ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ account ကို သိတ့ဲသူေတြ ဘာေတြမ်ား Sing in လုပ္သလား မသိေနာ္။
အခုမွ အေဟာင္းေတြၿပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့မွာ နာမည္နဲ့ သတင္းနဲ့တြဲမိေတာ့တယ္။ အဲဒီသတင္းဖတ္ဖူးတယ္။ ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို့ တမိသားစုလံုးကို သတ္သြားတာဟုတ္။ ၿမန္မာ့ေလေၾကာင္းက ေလယာဥ္မယ္ေတာင္ ပါလိုက္ေသးတယ္။ တရားခံနဲ့ရည္းစားၿဖစ္ၿပီး ထြက္ေၿပးရင္း မိသြားတာေလ။ အဲဒီတုန္းကေတာင္ ဘာမွမသိပဲ ဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္လိုက္တာ။ ခင္တဲ့သူေတြဆို ပိုဆိုးမွာေပါ့။ (အခုေၿပာတဲ့ သတင္းက အခု၀ီရဲ့ သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ဘူးဆို ေဆာရီးေနာ္။) နာမည္ခ်င္းတူေနလို့။
ထူးစမ္းတဲ့တုိက္ဆုိင္မႈေတြတကယ္ျဖစ္တတ္သလား ဒီေမးခြန္းကုိအျမဲေမးမိပါတယ္၊ သူေသဆုံးသြားပုံက တအားဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္ဆုိး၊ မေသခင္ေလးမွာ မေမႏွင့္လာေနၾကအိမ္ကုိ သတိရျဖစ္ေနရင္၊ ရုတ္တရက္ေသဆုံးသြားၿပီး ေသမွန္းမသိျဖစ္ေနၿပီး သိမွအမွ်ေဝခုိင္းတာ ၾကားဘူးပါတယ္၊ တရားေတာ္ေတြ ဖတ္မိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမင္အပ္မျမင္အပ္ေသာ အရာ ဘုံဘဝေတြ တကယ္ရွိေၾကာင္းသိလာရပါတယ္၊ မေမတုိ႔ ေဝမွ်ေသာ ကုသုိလ္ႏွင့္ ေမတၱာ အမွ်ေပးေဝျခင္းကုိ သူေကာင္းမြန္စြာ ရရွိပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းမိပါသည္။
ညီမ ႐ို႔စ္ေရ ... သူ႔အေကာင့္ ဆိုင္းအင္၀င္တာက အမ အိမ္မွာ သူေနာက္ဆံုးသံုးခဲ့တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ ဖြင့္လိုက္တုိင္း ၀င္၀င္လာတာကို ေျပာတာပါ။ တျခားလူ သံုးတာ မဟုတ္ဘူးေလ။
အေပၚက anonymous ေျပာတာ ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ပါပဲ။ အဲဒါ က်မသူငယ္ခ်င္းပါ။
ျပိတၳာ (၄)မ်ဳိးမွာ “ပရဒတၱဴပဇီ၀ိကၿပိတၱာ”
တစ္မ်ဳိးပဲ အမွ်ေ၀လုိက္တဲ့ သာဓကို ေခၚ
ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္လုိ႕ ၾကားဖူးတယ္ မေမေရ ....
ဗုဒၶဘာသာမွာ “ပတၱိဒါန ပတၱအႏုေမာဒနာ”
ဆုိတဲ့ တရားရွိတယ္၊ သူတပါး အမွ်ေ၀ခ်ိန္မွာ
သာဓုလုိက္ေခၚတဲ့ သေဘာမ်ဳိးေပါ့၊ အဲလုိ
သာဓုေခၚခဲ့တဲ့လူဟာ ေသလုိ႕ ကံဆုိးျပီး
ျပိတၱာျဖစ္ရင္ေတာင္ သာဓုေခၚခြင့္ရတဲ့
ပရဒတၱဴပဇီ၀ိကၿပိတၱာ မ်ဳိး ျဖစ္ၾကတယ္လုိ႕
ၾကားဖူးပါတယ္၊ မေမဓါ၀ီေရးတဲ့ စာကိုဖတ္ျပီး
စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။
နယ္လြန္ျဖစ္ရပ္ေတြဆိုေတာ့ ဆန္းၾကယ္လြန္းပါတယ္။ တကယ္ႏႈတ္ဆက္ခ်င္တာ ျဖစ္ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္စရာပါပဲ။
အသတ္ခံရတာဆိုေတာ့ ဒါမ်ဳိးက ပိုၿပီး ျဖစ္နိင္တယ္ေလ။
ေန႔စြဲလြဲတဲ့ကိစၥကေတာ့ မေမ ထင္သလို ျဖစ္နိင္ေခ်မ်ားတယ္။ အေျခအေနေတြကိုက သိတဲ့အတိုင္းေလ...။
ေၾကာက္...လိုက္....တာ....
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလည္း ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္ပီး စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္ရတယ္၊ အခုလည္း ဖတ္ျပီး ခံစားရပါတယ္။
ထူးဆန္းတယ္ဆိုတာထက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တဲ့ ခံစားခ်က္က ပိုပါတယ္...သံသရာမွာ ဒီအျဖစ္ဆိုးမ်ဳိး ထပ္မႀကံဳေစဖို႔ ဆုေတာင္းေပးရုံပဲ တတ္ႏိုင္ပါတယ္...ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ...
ကိုင္း..ၾကည့္စမ္း..ဘေက်ာက္ကို ဆရာဝန္က ေသမယ္ေျပာတုန္းက သရဲလုပ္ျပီး..သြားေနၾက ဘေလာ့ ေတြ လည္မလို႔ ၾကံထားတာ..
ခု..သူကအရင္ဦးျပီး ဂ်ီေတာ့ ထဲ ဝင္သြားပါ့လား..
လင္႕အားလံုးပါလုိက္ဖတ္သြားတယ္။
အင္တာနက္မွာပါဆက္ရွာႀကည္႕ေသးတယ္ ဘာမ်ား information ထပ္ရဦးမလဲလုိ႕. ဘာမွ မသိလုိက္ေပမဲ႕.
စိတ္မေကာငး္ပါ
ဘဝဆက္တုိင္း ဒီလုိအၿဖစ္မ်ိဳးကင္းလြတ္ပါေစ။
kom
စိတ္မေကာင္းလုိက္တာ။ အိမ္မက္ မရေတာ့တာက သူ ေကာင္းရာဘံုေရာက္သြားလုိ ့ဘဲ လုိ ့ယူဆမိတာဘဲ
တကယ္လို ့မီးစိမ္းေလး လင္းေနရင္သူ မကြ်တ္ ေသး ဘူးလုိ့ သတ္မွတ္နုိင္တဲ့ အတြက္မီးမစိမ္းတာဘဲေက်နပ္လုိက္ပါ။လူ့ဘ၀ထဲသူတဖန္ျပန္ လာရင္ ဒီလုိ အျဖစ္မ်ိဳးက ကင္းလြတ္ပါေစလို ့လည္း ဆုေတာင္းေပးပါတယ္
လြမ္းေမာ ေၾကကြဲစရာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ဖတ္လုိက္ရသလုိပါဘဲ။ စိတ္မေကာင္းစရာႀကီး။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)
ညကတည္းက လာဖတ္မလို႔
ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းမယ္ထင္ျပီး ခုမနက္မွ လာဖတ္ျဖစ္တာ (သတၱိက ခုလိုေကာင္းတာ)
ဖတ္လိုက္မိေတာ႔ ေၾကာက္ဖို႔ထက္ သနားစရာ စိတ္မေကာင္းစရာ လို႔ ခံစားမိတယ္..
ျပီးေတာ႔ အရင္ပိုစ္႔အေဟာင္းေတြပါ ျပန္ဖတ္ျဖစ္ေတာ႔
ဒီေလာက္ စိတ္သေဘာထားေကာင္းျပီး ေလာကၾကီးကို အကာင္းျမင္္တတ္တဲ႔သူကို ႏွေျမာမိတာ အမွန္ဘဲ။
လူေတြမွာ ပင္ကိုယ္စိတ္အခံက ၾကည္လင္ေနမွ ဟာသေတြ မ်ားမ်ားေျပာႏိုင္ေရးႏိုင္တာ။
စိတ္ဓာတ္ခံက မၾကည္ရင္ အေကာင္းမျမင္ရင္ ရယ္စရာလည္း ေျပာႏုိင္ေရးႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး
ညီမမွာလည္း ဒီလုိသူငယ္ခ်င္းသာ ခုလိုျဖစ္ရင္ သိပ္ခံစားမိမွာဘဲ။
စကားမစပ္ ညီမလဲ ပလဲနက္ ယူဇာတစ္ေယာက္ပါ။ သံုးတာေတာ႕ ၂၀၀၇ ေနာက္ပိုင္းမွ ဆိုေတာ႔ မမဗန္ကို မမွီလိုက္ေတာ႕ဘူး။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္ မေမ။
အမၾကံဳခဲ့ရသလုိမ်ိဳး ေလာကမွာ ရွင္းျပလို႔မရတဲ့ အျဖစ္ဆန္းေတြကလည္းရွိတယ္ေနာ္။ အိမ္မက္လိုမ်ိဳးေတာ့မက္ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္ အိပ္မက္ဆုိတာကေတာ့ စိတ္စြဲလန္းရင္လည္း ျဖစ္တတ္ေတာ့ ေျပာရခက္တယ္။
ဖတ္ရတာ အရမ္းေကာင္းပါတယ္အမ..
သရဲဆိုတာထက္ သူ႔ရဲ႕က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ႀကီးမားတဲ့ စိတ္စြမ္းအားတစ္မ်ိဳးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာပါ.. လူႏွစ္ကိုယ္ခြဲျဖစ္တာေတြ တယ္လီပယ္သီေတြ တေစၦေတြ ကၽြန္ေတာ္လည္း အရမ္းစိတ္ဝင္စားပါတယ္.. g talk မွာ ေအာ္တို sign in ျဖစ္ေနတာက ၦstart up ထဲ g talk ပါေနလို႔လားမသိဘူး.. startup ထဲမွာမွ မပါပဲ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းေက်ခ်မ္းစရာေကာင္းမွာပဲ..
ဒီကိစၥနဲ႔ အရမ္းစိတ္ထိခိုက္ေနရင္ေတာ့ http://dhammadownload.com/File-Library/UAyeMg/UAyeMg-SaitWeiNyinSaiYarLayLarTaweSheatChatMyar.pdf ဒီစာအုပ္နဲ႔ http://dhammadownload.com/File-Library/UAyeMg/UAyeMg-ThayChinEiAhCharMatNhite.pdf ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ၾကည့္ပါလား.. စိတ္နည္းနည္းပါးပါးေပါ႔ခ်င္ ေပါ႔သြားပါလိမ့္မယ္..
ညီမေမ.
ဖတ္ျပီးေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္...
ေနာက္..သူ ့ေနရာကေန က်ေနာ
္၀င္ျပီးခံစားၾကည့္တာေလ...
ကိုယ္သံေယာဇဥ္ရွိလြန္းလို ့ လာနုတ္ဆက္တာကို ..
ကိုယ့္ကို (သရဲ) လို ့သူငယ္ခ်င္းကသတ္မွတ္လိုက္ေတာ့
က်ေနာ္ဆိုေတာ္ေတာ္ခံစားရမွာ...။
ဂ်ီိေတာ့အေကာင့္ေတာင္ဆိုင္းအင္ဖြင့္၀င္နိုင္ရင္..
သူ..ဘေလာ့ဂ္လဲဖတ္တတ္မွာပါ..။
မေန ့ညထဲက ဒီပို ့စ္ကိုဖတ္တာ..ျပီးေတာ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး..သူ ့ေနရာက ခဏေနၾကည့္မိတယ္..
ဒီည ...ကြန္မန္ ့လာေရးတယ္..။
၀ိညာဥ္ ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရေလးက
နည္းနည္းေတာ္ေသးတယ္..။
(ဒီိပို ့စ္ဖတ္ရင္း စကားေျပာရင္း ျပံဳးျပီးနားသယ္က ဆံပင္စေလးေတြကိုဆြဲဆြဲေနတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို သတိရမိတယ္)
စလုံးမွာ တစ္ခါလာတဲ့ ကားနဲ ့ နည္းနည္းတူတယ္။
သူက ေသျပီး စိတ္က ဝင္တိုက္တဲ့သူရဲ ့ ဖုန္းမွာ ပးူေနတာ . . .
သူကေတာ့ ဖုန္း charging သြင္းစရာမလိုပဲ ျပည့္ေနတာ
ဒါကေတာ့ တရုတ္ရုတ္ရွင္ဆိုေတာ့ ကြ်တ္မသြားဘူး တျခားေနရာထြက္သြားတာ
အမကမွ သူကိုအေၾကာင္းျပဳတဲ့ ကုသိုလ္လုပ္ခြင့္ရေသးတယ္။ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ တတ္နိုင္တဲ့ဘက္က ကူညီလိုက္ရပါေသတယ္။
ေၾကကြဲစရာေပပဲ။
စိတ္မေကာင္းစြာ နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ လင့္ ေတြကိုပါ အကုန္ဖတ္ၾကည့္ျပီးေတာ့ ပိုသနားတယ္။ မေမ ကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ တရားခံ ဖမ္းမိျပီဆုိေတာ့ ဘာလုိ႕သတ္တာလဲ ဘာေၾကာင့္လဲ...အရမ္းစိတ္၀င္စားမိတယ္။
I've read all your posts concerning your dear departed friend. All your posts are so touching and I shed tears while reading each post. As I've already left Burma in November 2001, I'm afraid I've no idea what happened to your friend and his family. And I'm getting so curious too why the whole family should be murdered, maybe because they had lots of cash and jewellery at home. There might be an insider involved, and the murderer could be someone quite close to the family as it's so hard to get into the house and murder all three of them. I even checked Nyaung Gan Aye website and read that a donation has been made in the family's name; so it means at least one or more members of the family is still alive. Thank god TZL had a very good friend in you and that it's apparent he had been able to receive the merits you and your family shared with him. That's why he no longer appears in your dream. But seeing him on Nov. 16 night when he was already dead is a real mystery. According to Buddhism, he must have gone to another plane of existence as soon as his present life ended. And so it has to be assumed that he was so eager to see you that night that his apparition must have come to you. But what happened to the cordless phone you gave him to repair? Did you ever find out about that? That phone should be a vital clue. If it was found at his house, then the mystery is solved. Your friend must have visited you as an apparition, but I'm still wondering how can a being in spiritual form was able to take the phone, a physical thing? Maybe people who are well versed in Abhidhamma will be able to tell us what probably happened. The way he signed into his G-talk account also means he must have some sort of power to let you know his presence. Anyway, please accept my deepest sympathies over your loss, and I admire the way you still remember your dear friend and may you always share your merits with him whenever you do a good deed. So sorry I can't write in Burmese because I could have expressed myself much better if I know how to use the Burmese font.
;(
မေမ...
သူ မေမကို လာေျခာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး မေမရယ္..
သူ မေမကို လာႏႈတ္ဆက္တာပါ..
အေပၚက Swan ေျပာသလို another plane of existence ကို မသြားခင္မွာ လူ႔ဘ၀မွာ ခ်စ္ခင္တြယ္တာခဲ႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြကို လာႏႈတ္ဆက္သြားခဲ႔တာပါ..
ခ်စ္တဲ႔..
မေလး
သတင္းေလးမဖတ္ဖူးလို ့ Link ရွိရင္ေျပာျပပါဦး
zune
တကယ္ကုိစိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ...
Post a Comment