Tuesday, March 03, 2009

မထူးဇာတ္

မထူးေတာ့ပါဘူး …
ေနလဲ အေတာ္ျမင့္ေနမွ။

မထူးေတာ့ပါဘူး …
အခ်ိန္ေတြလဲ လင့္ေနမွ။

မထူးေတာ့ပါဘူး …
ဘ၀ေတြလဲ လြင့္ေႂကြမွ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၃၊ ၃၊ ၂၀၀၉
၂၂း၂၄ နာရီ

5 comments:

ကုိေပါ said...

“ထူးဇာတ္”

ေနျမင့္လွ်င္လည္း
ဆည္းဆာေတာ့ ႀကဳံႏုိင္ေသးတယ္။

မုိးခ်ဳပ္လွ်င္လည္း
အ႐ုဏ္ဦးေတာ့ ႀကဳံႏုိင္ေသးတယ္။

အခ်ိန္လင့္လည္း
မရဏေတာ့ ႀကဳံႏုိင္ေသးတယ္။

ဘ၀လြင့္လည္း
ဘ၀သစ္ေတြ ႀကဳံႏုိင္ေသးတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
မလင့္ေႂကြေစနဲ႔။

Mhu Darye said...

good! bravo for both! :)

ကုိေအာင္ said...

မေမဓါ၀ီရဲ႕ ကဗ်ာက အရမ္းေကာင္းပါတယ္၊ က်ေနာ္လည္း အဲဒီနာမည္နဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးဖူးတယ္၊
အမရယ့္ အေရးအသားေတြကို အားေပးလ်က္ပါ။

တန္ခူး said...

ေမေရ…
မထူးဇာတ္က တာထြက္ခါနီး ေျပးဖို ့အသင့္ျပင္ေနသလိုပဲ…

Thet Oo said...

ဘာေတြ မထူးဇာတ္ခင္းေနရတာတံုး။ ခုမွ အသက္ငယ္ငယ္ေလး ရွိေသးတာ။ ေနျပည္ေတာ္က ပုဂၢိဳလ္ေတြ မထူးဇာတ္ခင္းဘို႔ ထားပါအံုး။