ပထမ တင္လိုက္တဲ့ “လက္ဖက္သုပ္” ဆိုတဲ့ စာေျပာင္ကေလးကို ေရးထားၿပီးတာ ၾကာပါၿပီ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မတင္ေသးဘဲ draft ထဲမွာ ခဏသိမ္းထားခဲ့တယ္။ မေန႔ညကမွ ဟန ပို႔ေပးတဲ့ The Voice Weekly စာေစာင္ဖတ္ေတာ့ လက္ဖက္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္း တစ္ပုဒ္ သြားေတြ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ လက္ဖက္သုပ္ ပို႔စ္လဲ တင္လိုက္သလို ... ေနာက္ဆက္တြဲ ဒီစာကိုလည္း တင္လိုက္တာပါပဲ။ တေန႔ထဲ တခ်ိန္ထဲမွာ ႏွစ္ပုဒ္ တင္တာ ဒါ ပထမဆံုးပဲ ဆိုပါေတာ့။
လက္ဖက္ေတြရဲ႕ သတင္းဖတ္ရေတာ့ က်မရဲ႕ လက္ဖက္တံဆိပ္မ်ား ပါမလားလို႔ ကမန္းကတန္း ရွာၾကည့္တဲ့အခါ ေသခ်ာတာေပါ့။ ပင္ပ်ဳိရြက္ႏု လက္ဖက္ အသား ဆိုတာ စာရင္းထဲမွာ ထင္းခနဲ ေတြ႔ရတာပါပဲ။ ဒီသတင္းကို ဖတ္ၿပီး လက္ရွိ လက္ဖက္ထုပ္ကေလးကို လႊင့္ပစ္ရေကာင္းႏိုး၊ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး ဆက္စားရေကာင္းႏိုး က်မ ေတြေ၀ေနမိတယ္။
ဒီအေၾကာင္း အေဖနဲ႔ ေျပာျဖစ္ေတာ့ အေဖက …“သမီး … ကိုယ့္ ၀မ္းက အမႈိက္ပံုး မဟုတ္ဘူး၊ ႏွေျမာတယ္ဆိုၿပီး မစားသင့္တာေတြ ၀မ္းထဲ မသြင္းနဲ႔” လို႔ ေျပာတယ္။ အေဖဘယ္လို ေျပာေျပာ လႊင့္ပစ္ဖို႔က စိတ္မေကာင္းႀကီးစြာ ႏွေျမာမိေနတုန္း။
***
တကယ္ေတာ့ အစားအေသာက္ေတြမွာ ဆိုးေဆးပါတာ ဗမာျပည္အတြက္ေတာ့ သိပ္မဆန္းသလိုပါပဲ။ ေစ်းထဲသြားရင္ င႐ုတ္သီး၊ နႏြင္းမႈန္႔လို ဟင္းခတ္ပစၥည္းကအစ ပဲ၊ မွ်စ္၊ သရက္ခ်ဥ္ … အစရွိတဲ့ စားသံုးကုန္ေတြ၊ ဇီးယို ဇီးထုတ္နဲ႔ တျခား သြားရည္စာ မုန္႔ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဆိုးေဆးနဲ႔ မကင္းၾကဘူး။ ဒါကို စားသံုးသူေတြလည္း သိၾကပါတယ္။ သိသိနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိေတာ့လည္း ဒါေတြပဲ စားေနၾကရတာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ ေစ်းသည္ေတြရဲ႕ အေျပာကေတာ့ အေရာင္လွမွ ၀ယ္သူက ႀကိဳက္သတဲ့။ ဒါလည္း လူတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ က်မ ေစ်း၀ယ္စဥ္ ကေတာ့ မွ်စ္၀ယ္ရင္ နီနီရဲရဲ မွ်စ္မ်ဳိး ေရွာင္ေလ့ရွိပါတယ္။ မွ်စ္အ၀ါ ၀ယ္ေတာ့လည္း ထူးေတာ့ မထူးပါဘူး၊ ေဆး၀ါ ဆိုးထားတာပါပဲ။ အနီထက္စာရင္ အ၀ါက အေရာင္ သိပ္မေတာက္ေတာ့ စားရတာ နည္းနည္း စိတ္သက္သာရာရ သလိုမ်ဳိး ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ လွည့္စားမိတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၀ယ္ၿပီးတာနဲ႔ ေရနာနာေဆး၊ ေရၾကာၾကာစိမ္၊ တခါတေလ ျပဳတ္ၿပီး တေရ ႏွစ္ေရ သြန္ပစ္၊ အဲဒီလိုမ်ဳိး ေဆးဆိုးဒဏ္ခ်က္ ေလ်ာ့လို ေလ်ာ့ျငား ကုစားရတယ္။
အဲ … င႐ုတ္သီးမႈန္႔မ်ဳိးက်ေတာ့ ေဆးေၾကာလို႔ မရတဲ့ ပစၥည္းမို႔ ဒီတိုင္းပဲ ႀကိတ္မွိတ္ စားရတာပါပဲ။ က်မ အသိ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ င႐ုတ္သီး အေျခာက္ေတာင့္ကို ၀ယ္၊ ေနျပန္လွန္း၊ ႀကိတ္စက္ကေလးနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ႀကိတ္ၿပီး စားၾကတယ္။ က်မတို႔ေတာ့ အဲဒီလို လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္လည္း မရတာေၾကာင့္ ရယ္ဒီမိတ္ အမႈန္႔ထုပ္ပဲ ၀ယ္ၿပီး မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာ နမ္းၾကရပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ … ဒီင႐ုတ္သီးမႈန္႔ေတြထဲမွာက ဆိုးေဆးေတြ ပါသလို မျမင္ရတဲ့ မႈိေတြလည္း ပါႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ က်မတို႔ ဘာလုပ္ၾကရမလဲ။ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေၾကာ္ျငာတဲ့ တံဆိပ္ေတြနဲ႔ ကုန္ပစၥည္းေတြဟာ စိတ္ခ်ရသလား၊ အာမခံႏိုင္သလား??? မေသခ်ာပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္လိုမွ မခြဲျခားတတ္ပါဘူး။
အေမကေတာ့ ေစ်းသြားေနက်မို႔ သိပါတယ္။ င႐ုတ္သီးမႈန္႔၀ယ္ရင္ ကိုယ္တိုင္ႀကိတ္တဲ့ တ႐ုတ္မႀကီး ဆိုင္က ၀ယ္လို႔ က်မကို အျမဲမွာတယ္။ သူ႔ဆိုင္က ေစ်းႀကီးတယ္ ဆိုေပမဲ့ စိတ္ခ်ရတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၀ယ္ယူဖို႔ ၀န္မေလးပါဘူး။ ဒါဆို … ေစ်းႀကီးမေပးႏိုင္တဲ့ သူေတြအတြက္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိ၊ အေရာင္လွလွ ေရြး၀ယ္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း နာမည္ႀကီး သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ေၾကာ္ျငာတဲ့ ကုန္ပစၥည္းမ်ဳိး ေရြး၀ယ္ၾကတယ္။ အဓိက ျဖစ္တဲ့ ကုန္ပစၥည္းရဲ႕ အရည္အေသြး ေကာင္းမေကာင္းဆိုတာ သာမန္ ေစ်း၀ယ္သူေတြ အတြက္ သိႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ကူ သလို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္စြမ္းလည္း သိပ္မရွိလွပါဘူး။
ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိတဲ့ စားသံုးသူေတြဟာ ဒီလို က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီညြတ္တဲ့ စားေသာက္ကုန္ေတြ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စားေသာက္ေနၾကရေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ေရာဂါေတြ ရလာၾကေတာ့တာေပါ့။ ဗမာျပည္မွာ အသည္းေရာဂါျဖစ္သူ၊ အသည္းေရာဂါနဲ႔ ေသဆံုးသူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနပါၿပီ။ က်မအဘြား အသည္းေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္တုန္းက ဘြားဘြားက အရက္လည္း မေသာက္ဘဲ ဘာလို႔ အသည္းေရာဂါ ျဖစ္တာပါလိမ့္ … လို႔ က်မ ေတြးေနမိတာ။ ေနာက္ပိုင္းလည္း အသိ မိတ္ေဆြေတြထဲ အသက္သိပ္မႀကီးခင္ အသည္းေရာဂါ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါေတြ ျဖစ္ၾကတာ (တခ်ဳိ႕လည္း ဒီေရာဂါေတြနဲ႔ပဲ ဆံုးပါးသြားၾကတာ) ျမင္ေန ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါဟာ ခုလို က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီတဲ့ စားေသာက္ကုန္ေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ပဲဆိုတာ ေနာက္မွ က်မ သိခဲ့ရတယ္။
က်မတို႔လို စားသံုးသူေတြဟာ ကိုယ့္ေခၽြးနည္းစာ ေငြကေလးေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကို ေရာဂါေပးမယ့္ အစားအစာေတြ၊ ကိုယ့္ဇီ၀ိန္ကို ေခၽြမယ့္ အစားအစာေတြကို တကူးတက ၀ယ္ၿပီး စားေနၾကရတယ္။ ေရာဂါကို ေငြေပး၀ယ္သလို၊ အသက္ေသဖို႔ ေငြကုန္ခံေနရသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ က်မတို႔ဟာ အဆိပ္သင့္အစာေတြနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ယဥ္ပါးေနၾကတာလဲ … ။ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက စားသံုးေနၾကတာလဲ … ။ ၿပီးေတာ့ … ဒီကိစၥမွာ ဘယ္သူက တာ၀န္ရွိသလဲ လို႔ က်မ မမီတဲ့ ဉာဏ္ တထြာတမိုက္နဲ႔ စဥ္းစားမိတယ္။
ေရာင္းသူလား …
၀ယ္သူလား …
ဒါမွမဟုတ္ … … … ။
***
သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းထဲက သတင္းကို က်မ ေသခ်ာျပန္ဖတ္မိတယ္။
“က်န္းမာေရး ၀န္ႀကီးဌာနသည္ အရည္အေသြး စစ္မွန္ေကာင္းမြန္ၿပီး ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေသာ အစားအေသာက္မ်ားကို အမ်ားျပည္သူတို႔ စားသံုးႏိုင္ရန္ စဥ္ဆက္မျပတ္ စစ္ေဆးလ်က္ရွိသည္။” ... တဲ့။
ခုလို ေစ်းကြက္ထဲ ေရာက္မွ စစ္ေဆးတာထက္ … ေစ်းကြက္ထဲ မေရာက္ခင္၊ မျဖန္႔ျဖဴးခင္ ၾကပ္မတ္တဲ့ စစ္ေဆးမႈမ်ဳိးေတြ ျပဳလုပ္မယ္ဆိုရင္ … … … ေရာင္းသူေတြလည္း ဆင္ျခင္ႏိုင္မယ္၊ စားသံုးသူေတြလည္း စိတ္ေအးလက္ေအး စားသံုးႏိုင္မယ္၊ မျဖစ္သင့္တဲ့ ေရာဂါဘယေတြလည္း နည္းသြားမွာပဲ … လို႔ က်မအေ၀းကေနသာ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၅၊ မတ္၊ ၂၀၀၉
၂၀း၄၈ နာရီ
*လက္ဖက္သုပ္* စာလံုးေပါင္း ျပန္ျပင္ထားပါသည္။
၁၈၊ မတ္၊ ၂၀၀၉
7 comments:
ဒီသတင္းၾကားတုန္းက က်ေနာ္လဲ... `ဟ၊ ငါ၀ယ္ထားတဲ့ လက္ဖက္ေရာပါေသးလား မသိဘူးဟ´ ဆိုၿပီး စိတ္ကျဖစ္ေသးတယ္။ အတၱေပါ့။ :) ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္၀ယ္ထားတာက ယုဇနလက္ဖက္ပါ။ အရီးေတာင္းတုိ႔၊ ပင္ပ်ိဳရြက္ႏုတို႔ေတာ့ အထိနာၾကမွာပဲေနာ္။ စိတ္ထဲကေန အဲဒီလုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ေတြအတြက္ ဘာမဆုိင္ညာမဆိုင္လွမ္းပူမိေသးေပမယ့္ တကယ္တမ္း အဲလိုမ်ိဳးႀကီးေတြ ဆိုးေဆးသုံးတာ ဘာညာနဲ႔လဲ ပိုက္ဆံမရွာသင့္ပါဘူးေလ။
:D
အသက္ႀကီးလာလို႔ ေလထလို႔ လက္ဖက္ မစားတာ ၾကာျပီဆိုေတာ့ ဟန အတြက္ေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူးေလ။
တံဆိပ္အပိတ္ခံရၿပီးရင္ ပိုင္ရွင္ကိုေရာ ေနာက္တံဆိပ္သစ္နဲ႔ ထပ္ထုတ္ဖို႔ ခြင္႔ၿပဳသလားဗ်..သူမိသားစုထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္နာမည္နဲ႔ ထပ္ထုတ္ရင္ေရာ....ေအးဗ်ာ ေမဓာ၀ီအေဖေၿပာသလို..အစာအိမ္ အမွိဳက္ပံုးၿဖစ္မွာေတာ့ မခံခ်င္ဘူး
ျပည္သ့ူက်န္းမာေရး အတြက္ ယခုလုိ စစ္ေဆးမွဳ့ေတြ လုပ္ေပးတဲ့ အတြက္ (ရွားရွားပါးပါးမွ တကယ့္ကုိ ရွားရွားပါးပါး) ေက်းဇူးတင္စကား က်န္းမာေရးဌာနကုိ ဆုိလုိက္ပါရေစ။ (ဒီေစတနာသာမွန္ကန္ရုိးမွန္လွ်င္)ဒီလုိ မွန္ကန္တဲ့ ေစတနာေတြနဲ့ ျပည္သူကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရင္ ျပည္သူကလည္း မွႏ္ကန္တဲ့ ေစတနာေတြ တံု့ျပန္ဳကပါလိမ့္မယ္။ ျပည္သူကုိ ေစာင့္ေလွ်ာက္ေသာ ၀န္ဳကီးဌာနမ်ား အျမန္ေပၚေပါက္ပါေစေဳကာင္း ဆုမြန္ေတာင္းလုိက္ပါတယ္။ က်န္းမာေရးဌာနကုိ အရက္ေတြ ေဆးလိပ္ေတြ ဘိန္းေတြ ေဆးေျခာက္ေတြကုိလည္း အျမန္ဆံုးဆက္လက္ စစ္ေဆး အေရးယူေပးပါလုိ့... ျပီေတာ့ တရုပ္နုိ့မံု ပိတ္ပင္တံုးက အေရးယူမွဳ့ေတြပါ ပါတယ္..ဆုိေတာ့..ျပည္သူမ်ားကလည္း မိမိတုိ့ ပါးစပ္ကုိ အလုိ မလုိက္သင့္ဘူး၊ အဲ.. မ-ေမလဲ.. စားလတ္စ လကၻက္ကေလးကုိ သံေယာဇဥ္တြယ္မေနပဲ ၀ဲသာ၀ဲလုိက္ပါ လုိ့.. ေမတၱာျဖင့္.. ေမာင္ဳကီး
i really glad u write blog again, i always visit ur blog.
ေမေရ… တျပည္လံုးစားေနတဲ့ ရိုးရာစာျဖစ္ေတာ့ အေတာ္စိတ္ပူမိတယ္… ျပီးေတာ့ အလွ ူမဂၤလာေဆာင္က အစ ဧည့္ခံတဲ့အစားမိုလား… စာရင္းထဲမွာ မပါတဲ့တံဆိပ္ အသဲအသန္လိုက္ရွာတာ ရည္မြန္ရိုးရိုးလက္ဖက္မပါဘူး… ဒါေပမယ့္…?????
ကုိေဇာ္ ကလုိေစးထူးကြန္းမန္႔ဖတ္လုိက္ရေတာ႔မွပဲသေဘာေပါက္မိသလုိပဲဗ်ာ၊ယုဖနဆုိတာေငွးျမင္႔(သက္ပုံမမွားပါ၊ကီးဘုတ္မွာအလြတ္မရလုိ႔ပါ)ပုိင္တာလားမသိဘူးေနာ္၊နာာမည္ကတြဲလ်က္ဆုိေတာ႔ေသခ်ာေတာ႔မသိပါ၊ဟုတ္ေနရင္ေတာ႔............အင္း(ဘယ္လုိေျပာရပါ႔)
Post a Comment