၀မ္းနည္းေၾကကြဲျခင္း ႏွင့္ အမွတ္တရ ဆရာမ

ဒီေန႔သတင္းစာဖတ္ေတာ့ နာေရးေၾကာ္ျငာမွာ အထက ၂ လသာ က ဆရာမ ေဒၚတင္တင္အုန္း (အသက္ ၅၉ ႏွစ္) ကြယ္လြန္တဲ့ သတင္းကိုဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
က်မ ၅ တန္းတုန္းက ဆရာမဟာ ၅ တန္းအတန္းမွဴးပါ။ ဆရာမ အတန္းမွာ မေနဖူးေပမဲ့ ဆရာမနဲ႔ ပတ္သက္မႈ တခု ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ မၾကာေသးခင္ ရက္ပိုင္းကေတာင္ အေမ့ကို အဲဒီအေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ေသးတယ္။ အခု ဆရာမ ကြယ္လြန္သြားျပီဆိုေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။
အထက ၂ လသာ မွာ သူငယ္တန္းထဲက တက္ခဲ့ပါတယ္။ ၅ တန္းေရာက္ေတာ့ (စီ) တန္း မွာေနရတယ္။ အတန္းပိုင္က ေဒၚခင္ေအးခ်ဳိပါ။ က်မက အတန္းပိုင္ဆရာမရဲ႕ တူမနဲ႔ တူတူထိုင္ရပါတယ္။ ဆရာမ တူမက အဲဒီႏွစ္ကမွ ေက်ာင္းကို ေျပာင္းလာတဲ့ ေက်ာင္းသူသစ္ တေယာက္ေပါ့။ ေက်ာင္းသူတိုင္းဟာ အတန္းပိုင္ကို ကိုယ့္မိခင္တေယာက္လိုပဲ ခ်စ္ခင္ ေလးစားၾကပါတယ္။ roll တခု မွာ ၃ ေယာက္ ထိုင္ရေတာ့ က်မရယ္ တရုတ္မေလးတေယာက္ရယ္ ဆရာမ တူမရယ္ တူတူထိုင္ၾကတယ္။
တေန႔ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ (ဘာေၾကာင့္လဲ မမွတ္မိေတာ့ပါ) စကားမ်ားၾကပါတယ္။ က်မက တရုတ္မေလး ဘက္က ပါပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ျပီး ဆရာမ တူမကို က်မတို႔ ၂ေယာက္က မေခၚၾကေတာ့ဘူး။
အဲဒါကို သူက အတန္းပိုင္ ဆရာမ (သူ႔အေဒၚ) ကိုတိုင္ေတာ့ ဆရာမက က်မတို႔ကို ဆူပါေလေရာ။ ေက်ာင္းသူအသစ္ကို အႏိုင္က်င့္တယ္ေပါ့။ ဆူတဲ့အျပင္ အတန္းထဲက ထြက္ခိုင္းျပီး (A ကေန J ) ထိ ၾကိဳက္တဲ့အတန္းကို ေျပာင္း လို႔ ေျပာတယ္။ သူထြက္ခိုင္းလို႔ က်မ တို႔ ၂ေယာက္လဲ အတန္းျပင္မွာ လြယ္အိတ္ေတြ ျခင္းေတာင္းေတြနဲ႔ မတ္တပ္ေလးရပ္ေနၾကရပါတယ္။
တကယ္ဆို ေက်ာင္းသူခ်င္းခ်င္း စိတ္အခန္႔မသင့္လို႔ စကားမ်ားတဲ့ ကိစၥမွာ အဲေလာက္ထိ အျပစ္မေပးသင့္ဘူး လို႔ က်မထင္မိတယ္။ က်မ သူငယ္ခ်င္း တရုတ္မေလးကေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာမကို ငိုယိုေတာင္းပန္တဲ့အတြက္ အတန္းထဲ ျပန္၀င္ခြင့္ရခဲ့ေပမဲ့ က်မကေတာ့ ကိုယ့္အမွားမဟုတ္လို႔ ငိုလဲ မငိုဘူး ေတာင္းလဲ မေတာင္းပန္ခဲ့ပါဘူး။ အတန္းျပင္မွာ က်မတေယာက္ထဲေပါ့။
အတန္းပိုင္ဆရာမက က်မကို ‘ေတာ္ေတာ္ေခါင္းမာတဲ့ ေကာင္မေလး’ လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ျပီး အခန္းတံခါးကို ပိတ္သြားပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚတင္တင္အုန္း ေရာက္လာပါတယ္။ သူက A တန္း ရဲ႕ အတန္းပိုင္၊ ၅ တန္း အတန္းမွဴးပါ။ သူက ၾသဇာ အာဏာ ေတာ္ေတာ္ရွိပါတယ္။ အတန္းျပင္မွာ တေယာက္ထဲ ရပ္ေနတဲ့ က်မကို အက်ဳိးအေၾကာင္း ေမးပါတယ္။ က်မကလဲ အျဖစ္မွန္ကိုေျပာျပပါတယ္။
ေဒၚတင္တင္အုန္းက က်မတို႔ အတန္းရဲ႕ တံခါးကိုဖြင့္ျပီး အတန္းပိုင္ဆရာမကို .. အဲဒီလို မလုပ္သင့္ေၾကာင္း ေနာက္တခါ ျဖစ္ရင္ က်မကို သူတာ၀န္ယူမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ အတန္းပိုင္ဆရာမက က်မကို စာသင္ခန္းထဲ ျပန္၀င္ခြင့္ေပးပါတယ္။
မ၀င္ခင္မွာ ‘ေနာက္ရန္ျဖစ္ဦးမလား’ လို႔ ေမးလိုက္ေသးတယ္။ က်မလဲ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ‘မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး’ လို႔ ေျပာခဲ့လိုက္ရတယ္။
တကယ္လို႔ က်မတို႔နဲ႔ စကားမ်ားတဲ့ ေက်ာင္းသူဟာ သူ႔တူမ မဟုတ္ဘဲ တျခားတေယာက္ဆိုရင္ သူ ဒီလို လုပ္မလား မလုပ္မလား .. မသိပါဘူး။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း အတန္းပိုင္ဆရာမကို မၾကည္ညိဳေတာ့ဘူး မေလးစားေတာ့ဘူး။ က်မကို အာမခံေပးတဲ့ ေဒၚတင္တင္အုန္းကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက အျဖစ္အပ်က္ေပမဲ့ .. ဆရာမေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ က်မ စိတ္ထဲ နာ ေနတာေလးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ လသာ ၂ က ဆရာမေတြပါ။
အခု ဆရာမ ေဒၚတင္တင္အုန္း ကြယ္လြန္တာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ျပီး ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္အမွတ္ရမိလို႔ ေရးလိုက္တာပါ။ ဆရာမ .. ေကာင္းရာသုဂတိ ေရာက္ပါေစ .. ။