ေစာင့္ရတဲ့ ညေန ...

တည္ထားတဲ့ ဟင္းရည္အိုးေလး …
ေႏႊးရင္းနဲ႔ ခမ္းခမ္းလာတယ္။

ထိုးထားတဲ့ ပန္းအိုးေလး …
မေမႊးေတာ့ဘဲ ႏြမ္းႏြမ္းလာတယ္။

အိပ္တန္းတက္မယ့္ ငွက္တအုပ္လဲ
ခပ္သုတ္သုတ္ ပ်ံသန္းေနၾကၿပီ။

လက္တံရွည္ရွည္ ပင့္ကူေတြကေတာ့ …
မ်က္ႏွာၾကက္ေထာင့္မွာ
ယက္ေဖာက္ရက္လို႔ ေကာင္းတုန္း။

ၾကည့္ရတာမ်ားလြန္းလို႔
နာရီလက္တံ ေျပာင္းျပန္သြားေနသလား
ေ၀၀ါး၀ါး ျဖစ္လာတယ္။

မြတ္သိပ္မႈေတြ ျပည့္ေနတဲ့
ညေနရဲ႕ ေနေရာင္ဟာ
တစတစ ပါးပါးလ်လ်။

ျမက္ခင္းေတြကေတာ့ …
အရင္လို စိမ္းေနတုန္းပါပဲ ... ။
***
ေမဓာ၀ီ
၈၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀
၀၀း၀၁ နာရီ
(ေစာင့္ရတဲ့ ညေနမ်ားစြာသို႔ ....)

တခါတုန္းက