မေန႔က ဦးရီးေတာ္ အိမ္က မျပန္ခင္ ဓမၼစၾကာနဲ႔ အနတၱလကၡဏသုတ္ ႏွစ္ေစာင္တြဲ စာအုပ္ ေဟာင္းေဟာင္းႏြမ္းႏြမ္းေလး ဧည့္ခန္းထဲမွာေတြ႕လို႔ လွန္ေလွာ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ အဘိုးရဲ႕ စာအုပ္ကေလး ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဘိုးက သူ႔စာအုပ္မွန္သမွ်မွာ နာမည္နဲ႔ လိပ္စာ အျမဲ ေရးထိုးေလ့ ရွိတယ္။ စာဖတ္ျပီးတိုင္းလည္း ေဘးနားမွာျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဘက္ စာမ်က္ႏွာ အလြတ္ ေတြမွာ ျဖစ္ျဖစ္ notes ေလးေတြ ေရးမွတ္ေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကေလးရဲ႕ ေနာက္ဘက္ကို လွန္ၾကည့္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း အဘိုး လက္ေရးနဲ႔ မွတ္စုေလးေတြ ေရးထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
က်မရဲ႕ အဘိုး (အေမ့ အေဖ) ဟာ က်မတို႔ကို လူတလံုး သူတလံုး ျဖစ္ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္ ေပးခဲ့သူ ေက်းဇူးရွင္ တဦးဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ အဘိုး အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ အရြယ္မွာ အဘြား ဆံုးပါးသြားခဲ့ေပမဲ့ အိမ္ေထာင္သစ္ ထပ္မထူဘဲ ရဟန္း၀တ္ခဲ့တာ ပ်ံလြန္ေတာ္ မူသည္အထိပါပဲ။ က်မတို႔ ငယ္ငယ္ထဲက အဘိုးနဲ႔အတူေန၊ အဘိုးရဲ႕ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြလုပ္၊ အဘိုး သင္ေပးသမွ် ေလာကီ ေလာကုတ္ ပညာရပ္ေတြ သင္ယူနာၾကားရင္း အဘိုး ပ်ံလြန္ေတာ္မူတဲ့အထိ အနီးကပ္ ေနခဲ့ရတယ္။ ခု အဘိုးမရွိေတာ့တာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ၾကာတဲ့တိုင္ အဘိုး အရိပ္၊ အဘိုး အေငြ႕အသက္နဲ႔ ကင္းျပီး ေနလို႔ မရေသးပါဘူး။
အဘိုးလက္ေရးနဲ႔ စာေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး အဘိုးကို သတိရတာနဲ႔ အဘိုးမွတ္စုကို က်မ ဘေလာ့မွာ အမွတ္တရ တင္လိုက္ပါတယ္။
***
အႏၶဘူေတာ အယံေလာေကာ - လူေလာက၊ နတ္ေလာက၊ ျဗဟၼာေလာက ႀကီးက (အရိယာမ်ားမွတပါး) အမိုက္ ေလာကႀကီး အကန္းေလာကႀကီးပါ။
သမၼာဒိ႒ အစစ္မွန္ဆံုး ျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ ရင္ထဲမွာ မဂ္ကို က်မွ မေကြ႕ မေကာက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး အမွန္လမ္းႀကီး ေရာက္ျပီးသကာလ နိဗၺာန္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ သြားေတာ့မယ္။
အဲဒီမဂ္ကို မရေသးသမွ် ပုထုဇၨေနာ ဥမၼတေကာ - အ႐ူးေတြခ်ည္းပဲ။ ပုထုဇၨေနာ အေႏၶာ - အကန္းေတြခ်ည္းပဲ။ ပုထုဇၨေနာ ဗာေလာ - အမိုက္ေတြ ခ်ည္းပဲ။
လူ႔ျပည္ ငရဲျပည္ နတ္ျဗဟၼာျပည္မ်ားသို႔ ဘယ္သူမွ မပို႔ဘူး၊၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပို႔ၾကသည္။
ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈ၊ အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ - ေကာဟိနာေထာ ပေရာသိယာ - ဘုရားရွင္ေတာ္က ႏႈတ္ေဖာ္ ေဟာၾကားထားတယ္။ မိမိသာလွ်င္ မိမိ အားကိုးရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတပါးသည္ မိမိအားကိုးရာ မဟုတ္ဘူး။
ကိုယ့္ကိုယ္မွာ ဘာရွိသလဲ၊ ႐ုပ္ႏွင့္ နာမ္ပဲရွိတယ္။ ႐ုပ္က ဘာမွ မသိတတ္ ဘူး။ တရားအားထုတ္တာက နာမ္၊ ဒီနာမ္ကို အားကိုးရမယ္၊ ႐ိုးရာ နာမ္ မဟုတ္ဘူး၊ အားမကိုးရဘူး။ ဒီနာမ္ကို ဘုရားေပးတဲ့ ဉာဏ္ကပ္ျပီး အားကိုး ရမယ္။
***
ကမၼာ ၀ိပါကာ ၀တၱႏၱိ
၀ိပါေကာ ကမၼ သမၻေ၀ါ။
ကမၼာ ပုနဗၻေ၀ါ ေဟာတိ၊
ဧ၀ံေလာေကာ ပ၀တၱတိ။
ကမၼာ-ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ ဆိုတဲ့ ေစတနာ ၂-ပါးေၾကာင့္၊ ၀ိပါကာ - သံုးဆယ္တ၀ ဘံုေလာကႀကီးထဲမွ လူခႏၶာ, နတ္ခႏၶာ, ျဗဟၼာ့ခႏၶာ ေခၚၾကတဲ့ ႐ုပ္ နာမ္ ႏွစ္ပါး အက်ဳိးတရားတို႔သည္၊ ၀တၱႏၱိ - ျဖစ္ေပၚ၍ ေနၾကရကုန္ေလ သတည္း။
၀ိပါေကာ - ၃၁ ဘံု ေလာကႀကီးမွာ လူ နတ္ ျဗဟၼာရယ္လို႔ အေခၚခံျပီး သကာလ အိုေကာင္ နာေကာင္ ေသေကာင္ေခၚတဲ့ ဤအက်ဳိးတရား ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ နာမ္ ႏွစ္ပါးသည္။ ကမၼ သမၻေ၀ါ - မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ လြန္ခဲ့ေသာ အတိတ္ ဘ၀ေတြက ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚ၍ ေနပါ၏။ ကမၼာ - ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္၊ ကမၼာ - မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္ ၃-ပါးျဖင့္ ေန႔စဥ္ ျပဳလုပ္ အားထုတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ေစတနာ (၀ါ) ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ကံ ၂-ပါးေၾကာင့္။ ပုနဗၻေ၀ါ - ေနာင္ဘ၀သစ္ တခုသည္။ ေဟာတိ - ျဖစ္ေပၚ၍ လာ၏။ ဧ၀ံ - ဤ ယခု ေျပာဆိုၿပီးခဲ့သည့္ အတိုင္း ႐ုပ္ေလာက နာမ္ေလာက ဆိုတဲ့ ဤ ေလာက ႀကီးသည္။ ပ၀တၱတိ - ေၾကာင္းက်ဳိးေတြ ဆက္၍ ျဖစ္ပ်က္ကာ ေနရေလေတာ့ သတည္း။
***
အဘိုးရဲ႕ မွတ္စုကေတာ့ ဒီမွ် ပါပဲ။ အဘိုးရဲ႕ ပံုကို ဦးရီးေတာ္ ဘုရားခန္းထဲမွာ ေတြ႕လို႔ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ျပီး ယူလာခဲ့လုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္ ႀကံဳႀကိဳက္ရင္ အဘိုးနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ပို႔စ္ေတြ တင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ ဒါေလာက္ ပါပဲ … ။
***
ေမဓာ၀ီ
၅၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၈
၁၉း၂၈ နာရီ
က်မရဲ႕ အဘိုး (အေမ့ အေဖ) ဟာ က်မတို႔ကို လူတလံုး သူတလံုး ျဖစ္ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္ ေပးခဲ့သူ ေက်းဇူးရွင္ တဦးဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ အဘိုး အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ အရြယ္မွာ အဘြား ဆံုးပါးသြားခဲ့ေပမဲ့ အိမ္ေထာင္သစ္ ထပ္မထူဘဲ ရဟန္း၀တ္ခဲ့တာ ပ်ံလြန္ေတာ္ မူသည္အထိပါပဲ။ က်မတို႔ ငယ္ငယ္ထဲက အဘိုးနဲ႔အတူေန၊ အဘိုးရဲ႕ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြလုပ္၊ အဘိုး သင္ေပးသမွ် ေလာကီ ေလာကုတ္ ပညာရပ္ေတြ သင္ယူနာၾကားရင္း အဘိုး ပ်ံလြန္ေတာ္မူတဲ့အထိ အနီးကပ္ ေနခဲ့ရတယ္။ ခု အဘိုးမရွိေတာ့တာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ၾကာတဲ့တိုင္ အဘိုး အရိပ္၊ အဘိုး အေငြ႕အသက္နဲ႔ ကင္းျပီး ေနလို႔ မရေသးပါဘူး။
အဘိုးလက္ေရးနဲ႔ စာေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး အဘိုးကို သတိရတာနဲ႔ အဘိုးမွတ္စုကို က်မ ဘေလာ့မွာ အမွတ္တရ တင္လိုက္ပါတယ္။
***
အႏၶဘူေတာ အယံေလာေကာ - လူေလာက၊ နတ္ေလာက၊ ျဗဟၼာေလာက ႀကီးက (အရိယာမ်ားမွတပါး) အမိုက္ ေလာကႀကီး အကန္းေလာကႀကီးပါ။သမၼာဒိ႒ အစစ္မွန္ဆံုး ျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ ရင္ထဲမွာ မဂ္ကို က်မွ မေကြ႕ မေကာက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး အမွန္လမ္းႀကီး ေရာက္ျပီးသကာလ နိဗၺာန္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ သြားေတာ့မယ္။
အဲဒီမဂ္ကို မရေသးသမွ် ပုထုဇၨေနာ ဥမၼတေကာ - အ႐ူးေတြခ်ည္းပဲ။ ပုထုဇၨေနာ အေႏၶာ - အကန္းေတြခ်ည္းပဲ။ ပုထုဇၨေနာ ဗာေလာ - အမိုက္ေတြ ခ်ည္းပဲ။
လူ႔ျပည္ ငရဲျပည္ နတ္ျဗဟၼာျပည္မ်ားသို႔ ဘယ္သူမွ မပို႔ဘူး၊၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပို႔ၾကသည္။
ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈ၊ အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ - ေကာဟိနာေထာ ပေရာသိယာ - ဘုရားရွင္ေတာ္က ႏႈတ္ေဖာ္ ေဟာၾကားထားတယ္။ မိမိသာလွ်င္ မိမိ အားကိုးရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတပါးသည္ မိမိအားကိုးရာ မဟုတ္ဘူး။
ကိုယ့္ကိုယ္မွာ ဘာရွိသလဲ၊ ႐ုပ္ႏွင့္ နာမ္ပဲရွိတယ္။ ႐ုပ္က ဘာမွ မသိတတ္ ဘူး။ တရားအားထုတ္တာက နာမ္၊ ဒီနာမ္ကို အားကိုးရမယ္၊ ႐ိုးရာ နာမ္ မဟုတ္ဘူး၊ အားမကိုးရဘူး။ ဒီနာမ္ကို ဘုရားေပးတဲ့ ဉာဏ္ကပ္ျပီး အားကိုး ရမယ္။
***
ကမၼာ ၀ိပါကာ ၀တၱႏၱိ
၀ိပါေကာ ကမၼ သမၻေ၀ါ။
ကမၼာ ပုနဗၻေ၀ါ ေဟာတိ၊
ဧ၀ံေလာေကာ ပ၀တၱတိ။
ကမၼာ-ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ ဆိုတဲ့ ေစတနာ ၂-ပါးေၾကာင့္၊ ၀ိပါကာ - သံုးဆယ္တ၀ ဘံုေလာကႀကီးထဲမွ လူခႏၶာ, နတ္ခႏၶာ, ျဗဟၼာ့ခႏၶာ ေခၚၾကတဲ့ ႐ုပ္ နာမ္ ႏွစ္ပါး အက်ဳိးတရားတို႔သည္၊ ၀တၱႏၱိ - ျဖစ္ေပၚ၍ ေနၾကရကုန္ေလ သတည္း။
၀ိပါေကာ - ၃၁ ဘံု ေလာကႀကီးမွာ လူ နတ္ ျဗဟၼာရယ္လို႔ အေခၚခံျပီး သကာလ အိုေကာင္ နာေကာင္ ေသေကာင္ေခၚတဲ့ ဤအက်ဳိးတရား ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ နာမ္ ႏွစ္ပါးသည္။ ကမၼ သမၻေ၀ါ - မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ လြန္ခဲ့ေသာ အတိတ္ ဘ၀ေတြက ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚ၍ ေနပါ၏။ ကမၼာ - ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္၊ ကမၼာ - မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္ ၃-ပါးျဖင့္ ေန႔စဥ္ ျပဳလုပ္ အားထုတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ေစတနာ (၀ါ) ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ကံ ၂-ပါးေၾကာင့္။ ပုနဗၻေ၀ါ - ေနာင္ဘ၀သစ္ တခုသည္။ ေဟာတိ - ျဖစ္ေပၚ၍ လာ၏။ ဧ၀ံ - ဤ ယခု ေျပာဆိုၿပီးခဲ့သည့္ အတိုင္း ႐ုပ္ေလာက နာမ္ေလာက ဆိုတဲ့ ဤ ေလာက ႀကီးသည္။ ပ၀တၱတိ - ေၾကာင္းက်ဳိးေတြ ဆက္၍ ျဖစ္ပ်က္ကာ ေနရေလေတာ့ သတည္း။
***
အဘိုးရဲ႕ မွတ္စုကေတာ့ ဒီမွ် ပါပဲ။ အဘိုးရဲ႕ ပံုကို ဦးရီးေတာ္ ဘုရားခန္းထဲမွာ ေတြ႕လို႔ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ျပီး ယူလာခဲ့လုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္ ႀကံဳႀကိဳက္ရင္ အဘိုးနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ပို႔စ္ေတြ တင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ ဒါေလာက္ ပါပဲ … ။***
ေမဓာ၀ီ
၅၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၈
၁၉း၂၈ နာရီ
3 comments:
အဲလို လက္ေရးေလးေတြနဲ႔ စာအုပ္ေလ အိမ္က စာအုပ္စင္ မွာေတြးဖူးတယ္။ ခုေတာ့ စာအုပ္ေတြလည္း ဘယ္ေတြေရာက္ကုန္ျပီးလည္း သိေတာ့ဘူး။ လူေတာင္ အိမ္မွာမွ မရွိတာ... အရင္က လူေတြက လက္ေရးကို အဲလို မွင္နဲ႔ေရးတယ္ထင္တယ္။ အေဖ့ဆရာ လားသိေတာ့ဘူး၊ လက္ေရးေတာ္ေတာ္လွတယ္။
မေမ လာလည္တာပါဘာမွ်မဟုတ္ဘူး
မေၽႊါ႕တာၾကာလိုပမေမမ်ားဘာေတြလုပ္ေနလည္းလို႔ပါ
အဘိုးကို လာလြမ္းကူသြားပါတယ္ ၾကီးေမ ေနာင္လဲ မ်ားမ်ားေရးေပးႏိုင္ပါေစ...
ခင္မင္တဲ့
seesein
Post a Comment