Thursday, March 10, 2011

လိပ္ျပာသိေစ ...

တေလာက မေလး (အိမ့္ခ်မ္းေျမ့) ဘေလာ့ကို ေရာက္သြားေတာ့ “ပန္းနဲ႔ လိပ္ျပာ” ဆိုတဲ့ ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း) ရဲ႕ ကဗ်ာေလးကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ႀကိဳက္လို႔ အလြတ္ရခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလး တပုဒ္ပါ။ ေမာင္စိန္၀င္းရဲ႕ ပန္းနဲ႔ လိပ္ျပာကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ မေလးရဲ႕ “ပန္းဘ၀” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလး ကိုလဲ အဲဒီပို႔စ္မွာ ဖတ္ရပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေတြဖတ္ရင္း တခါက အေဖေရးခဲ့ဖူးတဲ့ “ပန္းပ်ဳိနဲ႔ ကိုလိပ္ျပာ” ကဗ်ာေလးလဲ ေခါင္းထဲ ေရာက္လာတာနဲ႔ ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္။

ကဗ်ာေတြဖတ္ရင္ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ခံစားၿပီး ဖတ္ေလ့ရွိတာမို႔ လိပ္ျပာေလးေတြ ပန္းေလးေတြကို စိတ္နဲ႔ပံုေဖာ္ၿပီး ေတြးေနမိတယ္။ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ လိပ္ျပာေလးေတြ … ပြင့္လန္းေနတဲ့ ပန္းေလးေတြ … ။ အေရာင္စံု အေသြးစံု … ေမႊးလို႔ ပ်ံ႕လို႔ … တေလာကလံုးက လွလို႔ပါပဲ … ။ ဒါေပမဲ့ ဆက္ၿပီး ေတြးမိတာက ကဗ်ာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က လိပ္ျပာေတြနဲ႔ ပန္းပြင့္ေလးေတြ ... ။ ပန္းပြင့္တိုင္းလဲ မေမႊးပ်ံ႕ဘူး ... ပန္းပြင့္တိုင္းလဲ အဆင္းမလွဘူး။ အဆင္းမလွ ရနံ႔မေမႊးတဲ့ ပန္းေလးေတြဆီကို မ်က္စိလည္ လမ္းမွားေရာက္လာတဲ့ လိပ္ျပာတခ်ဳိ႕ လာနားခိုတဲ့အခါ … … … ။

ပန္းပြင့္ေလးေတြသာ စကားေျပာတတ္ရင္ သူတို႔ဆီ ေခတၱလာေရာက္ နားခိုၿပီး ၀တ္ရည္ခ်ဳိခ်ဳိေတြ ေသာက္သံုးလို႔ အားရတဲ့အခါ စြန္႔ခြါ ပ်ံေျပးၾကတဲ့ လိပ္ျပာေလးေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ေျပာခ်င္မလဲ … ဘယ္လိုမ်ား အျပစ္တင္မလဲ … ။ နားလည္စြာ ခြင့္လႊတ္မွာလား … ရက္စက္သူလို႔ အျပစ္ယူမွာလား … ပန္းပြင့္ေလးေတြ ကိုယ္စား စဥ္းစားေနမိတယ္ … ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ … ပန္းေလးေတြရဲ႕ဘ၀ဆိုတာ ကိုယ့္ဆီ လာေရာက္ခိုနားမယ့္ လိပ္ျပာကို ေရြးခ်ယ္လို႔မွ မရဘဲ။ ေတာင္ပံပါတဲ့ လိပ္ျပာေလးေတြကေတာ့ လွရာရာ ပန္းေလးေတြ တပြင့္ၿပီး တပြင့္ ေျပာင္းလဲ နားခိုရင္း ၀တ္ရည္ေတြ ေသာက္သံုးေနမွာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ … ဒါေတြဟာ သဘာ၀ေတြပါပဲ။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတဲ့ လိပ္ျပာတို႔ရဲ႕ သဘာ၀နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိတဲ့ ပန္းေလးေတြရဲ႕ သဘာ၀ပဲေလ … ။ ဒါေပမဲ့ သဘာ၀တိုင္းဟာ သဘာ၀က်ရဲ႕လား … ။ တခါတေလ သဘာ၀ေတြဟာ သဘာ၀မက်တဲ့အခါ … ပန္းကေလးေတြရဲ႕ စိတ္မွာ ဒဏ္ရာေတြလဲ ျဖစ္တတ္တာပါပဲလို႔ စိတ္ထဲ ေတြးမိရင္း … ဒီကဗ်ာေလး ေရးျဖစ္သြားတယ္။
***

လိပ္ျပာသိေစ …


အလွမ္းရယ္ေ၀းတဲ့
လမ္းသြယ္နေဘးက …
ပန္းငယ္ေလးရဲ႕ ဘ၀ပါေလ … ။

အညၾတ ဒီရင္ခြင္မွာ
ေရႊလိပ္ျပာ လာခို၀င္ေတာ့
ၿငိဳျငင္ကာ မျငင္းပယ္ရက္ၿပီမို႔
အဆင္းရယ္နတၳိ ပန္းငယ္က
အတင္းတြယ္ဖက္မိေလသလား
မွားမိေတြေ၀ … ။

အထင္မလြဲပါနဲ႔ …
ရင္ထဲမွာ နာက်င္တတ္ေပမဲ့
ဇာတ္နာတယ္ ဆိုရေအာင္
အရပ္တကာလည္ ငိုမျပပါဘု
အားငယ္သူ႔ ပ်ဳိရင္ခြင္မွာ
နားလည္မႈ လိုခ်င္တာကို
မွားတယ္ဟု ၿငိဳျငင္ေန …
အို … ထင္ရက္ ေလသလား … ။

ေရႊလိပ္ျပာ အစာျပည့္ၿပီမို႔
ေျဖသိမ့္စရာ ရွာမေတြ႔သည္လား
စကားဆို ပ်ားလိုမခ်ဳိတဲ့ျပင္
အနားကိုလဲ မသြားလို မလာလိုေတာ့
ေလ်ာ့ရဲရဲ ေမတၱာဓာတ္
ေပါ့နည္းနည္း သစၥာပ်က္ကာ
အခ်စ္မပါ အျပစ္ရွာရက္တဲ့အျပင္
ေနာက္တပင္ ေလွ်ာက္၀င္လို႔ လွမ္းလိုမွ
ပန္းပ်ဳိမွာ ႏြမ္းငိုကာ တ-ရွာရ
သဘာ၀ပါ လိပ္ျပာအက်င့္ေပမို႔
စိတ္မွာ က်ိတ္ခါ ေျဖမိေလျငား
အတိတ္ဟာ အဆိပ္ပမာ ပူေလာင္ၿငိေလေပါ့
သိကၡာရွိေယာင္ သူဟန္ေဆာင္တဲ့
ေရႊလိပ္ျပာ အေမာင္သိေစသား … ။ … ။
***

ေမဓာ၀ီ
၀၁၊ ၀၂၊ ၂၀၁၁
၁၄း၄၄ နာရီ

(ေရးထားတာ ၾကာပါၿပီ။ အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနလို႔ အသစ္မေရးျဖစ္တာနဲ႔ မတင္ရေသးတဲ့ အေဟာင္းေတြ ျပန္ရွာၿပီး တင္လိုက္ပါတယ္။)

16 comments:

ညီလင္းသစ္ said...

ကဗ်ာကို ျဖစ္လာေစတဲ့ အေတြးေလးကလည္း ကဗ်ာေလးလိုပဲ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္၊ လိပ္ျပာေတြ ကေတာ့ “အေတာင္ပံပါရင္ ပန္းဆီကို...” ပဲ ျဖစ္ေနၾက မယ္ ထင္ပါရဲ႕ေနာ္၊ အစာဝေတာ့လည္း လိပ္ျပာက ခ်န္ရစ္သူ၊ ပန္းက က်န္ရစ္သူေပါ့..၊ ပိုးတံုးလံုးဘဝမွာ ၾကာ႐ွည္စြာ အက်ဥ္းက်ခဲ့သူေတြမို႔ လြပ္လပ္တဲ့ အခါ အစြမ္းကုန္မ်ား ေပ်ာ္ပါးမိၾကေလ သလား၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လိပ္ျပာေတာင္ပံခတ္သံ ေတြက မေမဓာဝီရဲ႕ အေတြးအငံုေလးကို လွပတဲ့ ကဗ်ာပန္းေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္လာေစခဲ့တာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ...။

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ပန္းနဲ႕လိပ္ၿပာ ပို႕စ္ေကာင္းေလးတစ္ခု
ဖတ္ခြင့္ရလို႕ ေက်းဇူးပါမမေရ.။
ခံစားအားေပးသြားလွ်က္
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစရွင္။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ညီမေမ ကဗ်ာ အဖြဲ႕ ကာရန္ ယူပံုေလးေတြကို သေဘာက်တယ္...ဖတ္ရတာ ပန္းကေလးေတြရဲ႕ဘဝကို သနားစာနာမိသြားတယ္...
ဟို သစၥာ႐ွင္ကိုႀကီးေက်ာက္တို႔လို လိပ္ျပာ ဆိုးဆိုးႀကီးေတြကို ပန္းေလးေတြ ကိုယ္စား မုန္းထွာ...:)

Anonymous said...

အမေရ .. ကဗ်ာေလးကုိ အရမ္းၾကိဳက္တယ္။
ဂ်မ္း

Maung Myo said...

အစ္မေရးတဲ့ကဗ်ာေလးေတြက ဟိုးတုန္းက ကဗ်ာမ်ိဳးေလးေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ ရြတ္လို႕ေကာင္းတယ္ အဓိပ္ပါယ္ေဖာ္ရလြယ္တယ္ ရုပ္လံုးလည္းေပၚတယ္ ။ ဒီကဗ်ာေလးထဲက ပန္း နဲ႔ လိပ္ျပာ ေလးၾကားက ခ်စ္ျခင္းတရားကိုရလိုက္ပါတယ္ ။ အေမာင့္ရင္ထဲမွာလည္း တစ္စံုတစ္ရာရွိခ်င္ရွိေနနိုင္မွာ သူလည္းသိမယ္ထင္ပါတယ္ ။

sosegado said...

တကယ္ေတာ့ လိပ္ျပာေလးရဲ႕ ရွင္သန္ရတဲ့ဘဝကုိ ပန္းပြင့္ေလးကမသိလုိ႔ပါ၊

ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) said...

ေက်ာင္းမတက္ခင္ ေနာက္ဆုံးတင္တဲ့ ကဗ်ာေလး ဖတ္သြားတယ္ မေမေရ ...

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ကဗ်ာေလးက ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။ ဖတ္ရတာ ေျပျပစ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ေပၚလြင္ေတာ့ ကဗ်ာေကာင္းေလးလို႔ သတ္မွတ္မိတယ္။
ပန္းနဲ႔လိပ္ျပာရဲ႕ ေရွးယခင္ထဲက ေနာင္လည္းရိွေနအံုးမယ့္ သဘာဝပါပဲ။
ပန္းျဖစ္ျပီး လိပ္ျပာ အနားမခံရတာမွ နာက်င္ဖို႔ ေကာင္းတာပါ။

သစၥာရွင္ေက်ာက္လိပ္ျပာေလး said...

ကိုယ့္ဖာသာမလွဘူးထင္ျပီး အားငယ္မေနပါနဲ႔ ပန္းေလးရာ..
ဟို...အတင္းေျပာတတ္တဲ့ ခ်စ္ၾကည္ေအး ဆိုတဲ့ ရုပ္ဆိုးဆိုးအဖြားၾကီးရုိက္တဲ့ ဓါတ္ပုံေတြထဲမွာေတာင္
ေခြးေသးပန္းေတြက လွလို႔...

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ေမဓာ၀ီက စာအေရးအသားေကာင္းတယ္ေနာ္ စာပုိဒ္ခြဲတာ၊ စာပိုဒ္ၿခားတာကအစ အကုန္လုံးေပါ့၊ တကယ္ေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕တစ္ခ်ဳိ႕ေသာ ပန္းေတြရဲ႕ဘ၀ကို သနားမိပါတယ္ေလ၊ ေရးတတ္ပါ့ဗ်ာ၊ ဘေလာ့ဂ္နာမည္နဲ႔ လုိက္ဖက္တယ္၊ ဘုန္းဘုန္းလည္း ဟိုလည္ဒီလည္ရင္းနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္၊ အဂၤလန္မွာ ေတာ္ေတာ္ေအးလားဟင္ အုိ မဆီမဆုိင္၊ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္...

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ကဗ်ာေလး
မေမေရးထားတဲ႔ကဗ်ာထဲက
သိကၡာရွိေယာင္ သူဟန္ေဆာင္တဲ့
ေရႊလိပ္ျပာ အေမာင္လိုလူေတြကို
ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ရမယ္.. ဟဲဟဲ

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

မေလးထင္တာ မေမ ခုတေလာ အရမ္းကို နူးညံ႔ေနတယ္ .. :P

ဒီကဗ်ာေလးမ်ိဴး..ရြက္ေၾကြကဗ်ာေလးမ်ိဳး.. သိပ္လွတယ္..။

သို႔ေပမယ္႔ မေလးမွာ မိန္းမ၀ါဒီ ကိစၥ အရွိန္မေသေသးေတာ႔ေလ...

အဲလို လိပ္ျပာမ်ိဳးကို စိတ္တိုခ်င္သလိုပဲ.. :D

ဒါေပမယ္႔ သူက လိပ္ျပာဘ၀ကိုးေလ..
ဒီလိုပဲေျဖသိမ့္ရမွာပဲေနာ္..

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

လိပ္ျပာေလးလဲ အခုေလာက္ဆုိ သိေလာက္ပါၿပီ။ သိေလာက္ၿပီေပါ့ေနာ္။

ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)

ဟန္ၾကည္ said...

လွလိုက္တဲ့ ေလးခ်ဳိးေလး...မန္က်ည္းရြက္သတ္နေဘယူပံုဆန္ဆန္ယူထားတာ သေဘာက်တယ္...နရီမွန္မွန္နဲ႔ စာသားေရြးခ်ယ္ပံု သိမ္ေမြ႕တယ္...ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးပိုဒ္ ၅ေၾကာင္းေျမာက္နဲ႔ ၆ေၾကာင္းေျမာက္မွာ “ေလ်ာ့ရဲရဲ” နဲ႔ “ေပါ့နည္းနည္း” ကို နေဘကိုလိုက္ၿပီး ယူလိုက္တာ သေဘာေပါက္ေပမယ့္ စာသားအားေလ်ာ့သြားသလိုပဲ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာေကာင္းေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ...မွတ္စုထဲမွာကူးထားလိုက္ပါတယ္...

Mhu Darye said...

မေမ.. လာဖတ္သြားတယ္ း)

than said...

ေမဓါ၀ီ
က်ေနာ္တုိ႔လာလည္သြားပါတယ္..
စာေလးေတြႀကိဳက္..တ..ယ္..၊
မဂၢဇင္းမွာ ျပည္ပအႏုပညာရွင္ကေလာင္ရွင္ေတြအတြက္ အခန္းတစ္ခန္းရွိတယ္..၊ကဗ်ာ၊ေဆာင္းပါး၊၀ထၳဳ၊ရွိတယ္ ၀င္ေရးဖုိ့ဖိတ္ေခၚပါတယ္၊
ဒုတိယအုပ္အျဖစ္ july issue ကုိသည္လကုန္ထြက္ မယ္..
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕
international look Magazine