ဒီမနက္ ႏႈိးစက္ရဲ႕အကူအညီနဲ႔ အိပ္ရာေစာေစာထ၊ ကိုယ္လက္သန္႔စင္၊ မေန႔ကထိုးထားတဲ့ ထမနဲေလးေႏႊးၿပီး ဘုရားကို အ႐ုဏ္ဆြမ္းကပ္တယ္။ ဘုရားရွိခုိး၊ ကိုးပါးသီလယူ၊ ပရိတ္ရြတ္ၿပီး ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဦးရီးေတာ္နဲ႔အတူ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ စြန္႔ထားတဲ့ ထမနဲေလးနဲ႔ မနက္စာစားၾကတယ္။ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ထားတာမို႔လား မသိပါဘူး၊ အေတာ္စားလို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဦးရီးေတာ္ကေတာ့ အသက္အရြယ္နဲ႔ က်န္းမာေရးအရ ေကာက္ညႇင္းတို႔ အုန္းႏို႔တို႔ ေရွာင္တာမို႔ သိပ္အမ်ားႀကီး မစားပါဘူး။ ရာသီစာအျဖစ္နဲ႔ တလုပ္တဆုပ္ပဲ စတိေလာက္ စားပါတယ္။
မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထတာမို႔ လူက လန္းဆန္းေနတယ္။ သီလယူထားတာမို႔ စိတ္က ၾကည္လင္ေနတယ္။ ဒီကေန႔ လျပည့္ေန႔ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ၿငိမ္းေအးေနတယ္။ လျပည့္ေန႔ဆိုတာ ထူးျခားျမင့္ျမတ္တဲ့ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့စရာ ေန႔ပဲ မဟုတ္လား။
***
ဟိုးအရင္ ခပ္ငယ္ငယ္ ေက်ာင္းသူဘ၀ေလာက္ကတည္းက လျပည့္ေန႔ေတြမွာ က်ေရာက္တဲ့ အခါႀကီးရက္ႀကီး ဆိုရင္ အေဖ့ဘက္က အမ်ဳိးေတြစုၿပီး အိမ္တအိမ္အိမ္မွာ အခါေတာ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ပြဲ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဥပမာ ၀ါဆိုလျပည့္ ဓမၼစၾကာေန႔ဆိုပါေတာ့ ... အဲဒီေန႔ မတိုင္ခင္ တလေလာက္ ကတည္းက ဓမၼစၾကာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိသင့္တာေတြ အေဖက အားလံုးကို သင္ေပးတယ္၊ ညီညီညာညာ ရြတ္တတ္ေအာင္ ခ်ေပးတယ္။ လျပည့္ေန႔မွာေတာ့ ဓမၼစၾကာကို အားလံုး သံၿပိဳင္ရြတ္ဆိုၿပီး ဘုရားကုိ ပူေဇာ္တယ္။ အိမ္ရွင္က အေကၽြးအေမြးနဲ႔ တည္ခင္း ဧည့္ခံတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဆြမ်ဳိးတစု တရားေဆြးေႏြးၾက၊ ေမးစရာရွိတာ ေမးျမန္းၾကၿပီး တေန႔တာ အခမ္းအနားကို အဆံုးသတ္တယ္။ အဲဒီလိုပဲ လစဥ္လိုလို လျပည့္ေန႔ေတြမွာ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ အခါေတာ္ေန႔ေလးေတြ က်င္းပျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းၿပီးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ အသီးသီး ေရာက္ကုန္ေတာ့ ဒီအေလ့အထေလးက ေပ်ာက္သေလာက္ ျဖစ္သြားတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြလဲ အိမ္အနီးအပါးမွာ မရွိၾကေတာ့ဘူး၊ ဟုိဟိုဒီဒီ အေ၀းေတြကို ေရာက္ကုန္ၾကတယ္။ တလတခါဆံုဖို႔ တျဖည္းျဖည္း ခဲယဥ္းလာၾကတယ္။ မေန႔ကေတာ့ အေဖ့ညီမက အေဖ့ကုိ သူ႔အိမ္ဖိတ္ၿပီး တပို႔တြဲလျပည့္နဲ႔ ဆိုင္ရာ တရားအေၾကာင္း ေျပာျပ ေပးပါဆိုတာနဲ႔ အေဖ သြားရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အြန္လိုင္းမွာ အေဖနဲ႔ ဆံုခိုက္ အေဖေျပာခဲ့တဲ့ တရားေတြ ျပန္ေျပာျပဖို႔ က်မက ေတာင္းဆိုမိတယ္။
“တပို႔တြဲလျပည့္ဆိုေတာ့ ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္ ေျပာျပရတာေပါ့၊ ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္ကေတာ့ သမီးသိၿပီးသားပဲ မဟုတ္လား … အေဖ အဓိကထားၿပီး ေျပာခဲ့တာက ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္ရဲ႕ အလယ္ပိုဒ္ …
“သဗၺပါပႆ အကရဏံ၊ ကုသလႆ ဥပသမၸဒါ၊
သစိတၱ ပရိေယာဒပနံ၊ ဧတံ ဗုဒၶါန သာသနံ။
“မေကာင္းမႈမွန္သမွ် မျပဳလုပ္ပါနဲ႔၊
ေကာင္းမႈမွန္သမွ်ကို ျပဳလုပ္ပါ၊
မိမိစိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ ထားပါ … ဆိုတဲ့ ၃-ခ်က္ေပါ့။
“မေကာင္းမႈကို မျပဳလုပ္ပါနဲ႔ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ မေကာင္းမႈဆိုတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ …
သူ႔အသက္ သတ္ျခင္း၊ သူ႔ဥစၥာခိုးျခင္း၊ သူ႔အိမ္ယာ က်ဴးလြန္ျခင္း၊ လိမ္ညာေျပာျခင္း၊ မူးယစ္ေသာက္စားျခင္း ဆိုတဲ့ အေျခခံ အခ်က္ငါးခ်က္ကို မလုပ္ဖို႔ေပါ့။ အဲဒီငါးခ်က္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရွာင္ၾကဥ္ လိုက္ရင္ သီလနဲ႔ ျပည့္စံုၿပီး ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ျဖစ္တယ္။
“စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ထား … ဆိုတာကေတာ့ စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ ဒီတိုင္းထားလို႔ မရဘူး။ ကမၼ႒ာန္းတခုခုနဲ႔ ေနမွ ရတယ္။ ဥပမာ သတၱ၀ါေတြကို ေကာင္းစားေစခ်င္စိတ္နဲ႔ ေမတၱာပို႔ေနရင္ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းေပါ့။ အဲဒီလို ပြါးမ်ားေနရင္ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းေနမွာပဲ။ ဒီထက္ပိုၿပီး ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္း ပြါးမ်ားႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္။ ကိုယ္အမူအရာ ျဖစ္တိုင္း သိရမယ္၊ ျမင္တာ၊ ၾကားတာ၊ နံတာ၊ စားတာ၊ ေတြ႔ထိတာမွန္သမွ် ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ထားၿပီး မွတ္။ ေပၚလာသမွ်ကို ႐ႈမွတ္ႏွလံုးသြင္း။ အဲဒီလို ႏွလံုးသြင္းေနရင္ အဘိဇၥၽာ ေဒါမနႆ ဆိုတဲ့ ေလာဘနဲ႔ ေဒါသကင္းေနၿပီး စိတ္ျဖဴစင္ေနမယ္။
“စိတ္ဆိုတာ မေကာင္းမႈမွာ ေမြ႔ေလ်ာ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အမွန္တရားကို ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ရမယ္၊ အမွန္ကို ျမင္ရင္ အမွားမျဖစ္ဘူး၊ အမွန္ကို ျမင္တယ္ဆိုတာ ေပၚလာသမွ်ကို သိေပးေန႐ံုပဲ၊ အဲဒီလို သိေပးေနရင္ အကုသိုလ္ မျဖစ္ဘူး၊ အမွားမျဖစ္ဘူးေပါ့။”
က်မက အေဖေျပာတာေတြရဲ႕ အတုိခ်ဳပ္ကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အျမန္ လိုက္႐ိုက္ၿပီး မွတ္တယ္။ အေဖကေတာ့ ဆက္ေျပာေနတာပါပဲ။
“ဧကာယေနာ'ယံ ဘိကၡေ၀ မေဂၢါ သတၱာနံ ၀ိသုဒၶိယာ ေသာကပရိေဒ၀ါနံ သမတိကၠမာယ ဒုကၡေဒါမနႆာနံ အတၳဂၤမာယ ဉာယႆ အဓိဂမာယ နိဗၺာနႆ သစၧိကိရိယာယ၊ ယဒိဒံ စတၱာေရာ သတိပ႒ာနာ တိ။”
႐ုတ္တရက္ အဲဒီပါဠိကို အေဖက ရြတ္ေတာ့ က်မ လိုက္႐ိုက္လို႔ မမီေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ အားလံုးေျပာၿပီးမွ အေဖ့ကို ေနာက္တေခါက္ ျပန္ရြတ္ျပပါလို႔ ေျပာရတယ္။ ပါဠိရဲ႕ အနက္ကို အေဖက က်မနားလည္လြယ္ေအာင္ ခုလိုရွင္းျပတယ္။
“သတၱ၀ါေတြ စိတ္အညစ္အေၾကး စင္ၾကယ္ဖို႔ …
ေသာက စိုးရိမ္ပူေဆြးျခင္းေတြ လြန္ေျမာက္ဖို႔ …
ကိုယ္စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကြယ္ေပ်ာက္ဖို႔ …
မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ကို ရရွိႏိုင္ဖို႔ …
နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ဖို႔ …
တေၾကာင္းတည္းေသာ တခုတည္းေသာလမ္းက သတိပ႒ာန္ ႐ႈမွတ္ေနဖို႔ပဲ … ”
***
အေဖေျပာတဲ့ တရားေတြကို အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းရင္း ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္၊ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္၊ သံဃာေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကိုပါ ၾကည္ညိဳၿပီး ရွိခိုးမိတယ္။ ဒီလိုေန႔မ်ဳိးမွာ အေဖ့ဆီက ၾသ၀ါဒစကား နာၾကားရတာ အင္မတန္မွ အဖိုးတန္လို႔ တကယ္ပဲ ၀မ္းေျမာက္ပါတယ္။ ခုလို မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းခြင့္ ရတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ ေက်နပ္မိတယ္။ ေနာင္သံသရာမွာ ဒီ့ထက္ဒီ ျမင့္ျမတ္ရာဘ၀ ေရာက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားရအံုးမွာပဲ။
***
အျပင္ေလာကကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လျပည့္ညရဲ႕ လမင္းက ထိန္ထိန္သာ … လို႔။
လေရာင္ဟာ ကမၻာေလာကႀကီး တခုလံုးအေပၚ တူညီစြာ ျဖန္႔က်က္ လႊမ္းျခံဳထားတာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ျမတ္ႏိုးစြာ ခံယူသူသာ လေရာင္ရဲ႕ အရသာကို ခံစားႏိုင္မယ္ မဟုတ္လား … ။
***
အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ လျပည့္ည ျဖစ္ပါေစ …
ေမတၱာျဖင့္ …
ေမဓာ၀ီ
၁၈၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၁
တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔
၁၀း၁၀ နာရီ
မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထတာမို႔ လူက လန္းဆန္းေနတယ္။ သီလယူထားတာမို႔ စိတ္က ၾကည္လင္ေနတယ္။ ဒီကေန႔ လျပည့္ေန႔ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ၿငိမ္းေအးေနတယ္။ လျပည့္ေန႔ဆိုတာ ထူးျခားျမင့္ျမတ္တဲ့ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့စရာ ေန႔ပဲ မဟုတ္လား။
***
ဟိုးအရင္ ခပ္ငယ္ငယ္ ေက်ာင္းသူဘ၀ေလာက္ကတည္းက လျပည့္ေန႔ေတြမွာ က်ေရာက္တဲ့ အခါႀကီးရက္ႀကီး ဆိုရင္ အေဖ့ဘက္က အမ်ဳိးေတြစုၿပီး အိမ္တအိမ္အိမ္မွာ အခါေတာ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ပြဲ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဥပမာ ၀ါဆိုလျပည့္ ဓမၼစၾကာေန႔ဆိုပါေတာ့ ... အဲဒီေန႔ မတိုင္ခင္ တလေလာက္ ကတည္းက ဓမၼစၾကာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိသင့္တာေတြ အေဖက အားလံုးကို သင္ေပးတယ္၊ ညီညီညာညာ ရြတ္တတ္ေအာင္ ခ်ေပးတယ္။ လျပည့္ေန႔မွာေတာ့ ဓမၼစၾကာကို အားလံုး သံၿပိဳင္ရြတ္ဆိုၿပီး ဘုရားကုိ ပူေဇာ္တယ္။ အိမ္ရွင္က အေကၽြးအေမြးနဲ႔ တည္ခင္း ဧည့္ခံတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဆြမ်ဳိးတစု တရားေဆြးေႏြးၾက၊ ေမးစရာရွိတာ ေမးျမန္းၾကၿပီး တေန႔တာ အခမ္းအနားကို အဆံုးသတ္တယ္။ အဲဒီလိုပဲ လစဥ္လိုလို လျပည့္ေန႔ေတြမွာ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ အခါေတာ္ေန႔ေလးေတြ က်င္းပျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းၿပီးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ အသီးသီး ေရာက္ကုန္ေတာ့ ဒီအေလ့အထေလးက ေပ်ာက္သေလာက္ ျဖစ္သြားတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြလဲ အိမ္အနီးအပါးမွာ မရွိၾကေတာ့ဘူး၊ ဟုိဟိုဒီဒီ အေ၀းေတြကို ေရာက္ကုန္ၾကတယ္။ တလတခါဆံုဖို႔ တျဖည္းျဖည္း ခဲယဥ္းလာၾကတယ္။ မေန႔ကေတာ့ အေဖ့ညီမက အေဖ့ကုိ သူ႔အိမ္ဖိတ္ၿပီး တပို႔တြဲလျပည့္နဲ႔ ဆိုင္ရာ တရားအေၾကာင္း ေျပာျပ ေပးပါဆိုတာနဲ႔ အေဖ သြားရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အြန္လိုင္းမွာ အေဖနဲ႔ ဆံုခိုက္ အေဖေျပာခဲ့တဲ့ တရားေတြ ျပန္ေျပာျပဖို႔ က်မက ေတာင္းဆိုမိတယ္။
“တပို႔တြဲလျပည့္ဆိုေတာ့ ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္ ေျပာျပရတာေပါ့၊ ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္ကေတာ့ သမီးသိၿပီးသားပဲ မဟုတ္လား … အေဖ အဓိကထားၿပီး ေျပာခဲ့တာက ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္ရဲ႕ အလယ္ပိုဒ္ …
“သဗၺပါပႆ အကရဏံ၊ ကုသလႆ ဥပသမၸဒါ၊
သစိတၱ ပရိေယာဒပနံ၊ ဧတံ ဗုဒၶါန သာသနံ။
“မေကာင္းမႈမွန္သမွ် မျပဳလုပ္ပါနဲ႔၊
ေကာင္းမႈမွန္သမွ်ကို ျပဳလုပ္ပါ၊
မိမိစိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ ထားပါ … ဆိုတဲ့ ၃-ခ်က္ေပါ့။
“မေကာင္းမႈကို မျပဳလုပ္ပါနဲ႔ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ မေကာင္းမႈဆိုတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ …
သူ႔အသက္ သတ္ျခင္း၊ သူ႔ဥစၥာခိုးျခင္း၊ သူ႔အိမ္ယာ က်ဴးလြန္ျခင္း၊ လိမ္ညာေျပာျခင္း၊ မူးယစ္ေသာက္စားျခင္း ဆိုတဲ့ အေျခခံ အခ်က္ငါးခ်က္ကို မလုပ္ဖို႔ေပါ့။ အဲဒီငါးခ်က္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရွာင္ၾကဥ္ လိုက္ရင္ သီလနဲ႔ ျပည့္စံုၿပီး ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ျဖစ္တယ္။
“စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ထား … ဆိုတာကေတာ့ စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ ဒီတိုင္းထားလို႔ မရဘူး။ ကမၼ႒ာန္းတခုခုနဲ႔ ေနမွ ရတယ္။ ဥပမာ သတၱ၀ါေတြကို ေကာင္းစားေစခ်င္စိတ္နဲ႔ ေမတၱာပို႔ေနရင္ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းေပါ့။ အဲဒီလို ပြါးမ်ားေနရင္ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းေနမွာပဲ။ ဒီထက္ပိုၿပီး ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္း ပြါးမ်ားႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္။ ကိုယ္အမူအရာ ျဖစ္တိုင္း သိရမယ္၊ ျမင္တာ၊ ၾကားတာ၊ နံတာ၊ စားတာ၊ ေတြ႔ထိတာမွန္သမွ် ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ထားၿပီး မွတ္။ ေပၚလာသမွ်ကို ႐ႈမွတ္ႏွလံုးသြင္း။ အဲဒီလို ႏွလံုးသြင္းေနရင္ အဘိဇၥၽာ ေဒါမနႆ ဆိုတဲ့ ေလာဘနဲ႔ ေဒါသကင္းေနၿပီး စိတ္ျဖဴစင္ေနမယ္။
“စိတ္ဆိုတာ မေကာင္းမႈမွာ ေမြ႔ေလ်ာ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အမွန္တရားကို ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ရမယ္၊ အမွန္ကို ျမင္ရင္ အမွားမျဖစ္ဘူး၊ အမွန္ကို ျမင္တယ္ဆိုတာ ေပၚလာသမွ်ကို သိေပးေန႐ံုပဲ၊ အဲဒီလို သိေပးေနရင္ အကုသိုလ္ မျဖစ္ဘူး၊ အမွားမျဖစ္ဘူးေပါ့။”
က်မက အေဖေျပာတာေတြရဲ႕ အတုိခ်ဳပ္ကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အျမန္ လိုက္႐ိုက္ၿပီး မွတ္တယ္။ အေဖကေတာ့ ဆက္ေျပာေနတာပါပဲ။
“ဧကာယေနာ'ယံ ဘိကၡေ၀ မေဂၢါ သတၱာနံ ၀ိသုဒၶိယာ ေသာကပရိေဒ၀ါနံ သမတိကၠမာယ ဒုကၡေဒါမနႆာနံ အတၳဂၤမာယ ဉာယႆ အဓိဂမာယ နိဗၺာနႆ သစၧိကိရိယာယ၊ ယဒိဒံ စတၱာေရာ သတိပ႒ာနာ တိ။”
႐ုတ္တရက္ အဲဒီပါဠိကို အေဖက ရြတ္ေတာ့ က်မ လိုက္႐ိုက္လို႔ မမီေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ အားလံုးေျပာၿပီးမွ အေဖ့ကို ေနာက္တေခါက္ ျပန္ရြတ္ျပပါလို႔ ေျပာရတယ္။ ပါဠိရဲ႕ အနက္ကို အေဖက က်မနားလည္လြယ္ေအာင္ ခုလိုရွင္းျပတယ္။
“သတၱ၀ါေတြ စိတ္အညစ္အေၾကး စင္ၾကယ္ဖို႔ …
ေသာက စိုးရိမ္ပူေဆြးျခင္းေတြ လြန္ေျမာက္ဖို႔ …
ကိုယ္စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကြယ္ေပ်ာက္ဖို႔ …
မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ကို ရရွိႏိုင္ဖို႔ …
နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ဖို႔ …
တေၾကာင္းတည္းေသာ တခုတည္းေသာလမ္းက သတိပ႒ာန္ ႐ႈမွတ္ေနဖို႔ပဲ … ”
***
အေဖေျပာတဲ့ တရားေတြကို အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းရင္း ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္၊ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္၊ သံဃာေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကိုပါ ၾကည္ညိဳၿပီး ရွိခိုးမိတယ္။ ဒီလိုေန႔မ်ဳိးမွာ အေဖ့ဆီက ၾသ၀ါဒစကား နာၾကားရတာ အင္မတန္မွ အဖိုးတန္လို႔ တကယ္ပဲ ၀မ္းေျမာက္ပါတယ္။ ခုလို မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းခြင့္ ရတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ ေက်နပ္မိတယ္။ ေနာင္သံသရာမွာ ဒီ့ထက္ဒီ ျမင့္ျမတ္ရာဘ၀ ေရာက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားရအံုးမွာပဲ။
***
အျပင္ေလာကကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လျပည့္ညရဲ႕ လမင္းက ထိန္ထိန္သာ … လို႔။
လေရာင္ဟာ ကမၻာေလာကႀကီး တခုလံုးအေပၚ တူညီစြာ ျဖန္႔က်က္ လႊမ္းျခံဳထားတာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ျမတ္ႏိုးစြာ ခံယူသူသာ လေရာင္ရဲ႕ အရသာကို ခံစားႏိုင္မယ္ မဟုတ္လား … ။
***
အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ လျပည့္ည ျဖစ္ပါေစ …
ေမတၱာျဖင့္ …
ေမဓာ၀ီ
၁၈၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၁
တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔
၁၀း၁၀ နာရီ
မွတ္ခ်က္။ ... ။ ပါဠိစာလံုးေပါင္းမ်ားကို ဖတ္႐ႈျပင္ဆင္ေပးေသာ အကိုေတာ္ ကိုမင္းထက္အား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
13 comments:
မေမဓာဝီရဲ႕ အေဖ ေျပာသြားတာ ႐ွင္း႐ွင္းေလးနဲ႔ တန္းၿပီး သေဘာေပါက္လြယ္တာပဲ၊ ဒီလို မိသားစုမွာ ႀကီးလာတဲ့ အတြက္ တကယ့္ကို ဂုဏ္ယူထိုက္ပါတယ္၊
မွ်ေဝတာ ေက်းဇူးပါဗ်ာ..။
အေဖႏွင့္သမီးတုိ႔ရဲ့ တရား ေဆြးေႏြးခန္းေလးကုိ ၾကည့္ၿပီး ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။ ဒီလုိ အေဖမ်ိဳးမွာ ဒီလုိ သမီးမ်ိဳးရွိတာဟာ အေဖတူ သမီးလုိ႔ ေျပာရင္ ရပါတယ္။ အေဖကလဲ ေတာ္ သမီးလဲ ေတာ္ ဆုိေတာ့ ေမဓာ၀ီတုိ႔ မိသားစုကုိ အရမ္းအားက်မိပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့ႏုိင္ပါေစ။
ခင္မင္လ်က္
ကိုကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
ေတာင္ေအာက္က ေမာင္ျဖဴ ပါတိေမာက္ယူရဲ့လား..
မယူေလေတာေျခစပ္ မေနအပ္တဲ့ဗ်ား..
ေတာင္ေပၚက ေမာင္ညိဳ ကို ျပန္စပ္တာေတာ့နဲနဲေမ့သြားလို႔ မွားမွာေၾကာက္လို႔ မေရးေတာ့ပါဘူး..သိခ်င္ရင္ေတာ့ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သာသြားေမးပါေတာ့
ညတုန္းက အိမ္အအျပင္ထြက္ျပီး လျပည္႔ၾကီးကို အၾကာၾကီးေမာ႕ၾကည္႕ေနမိေသးတယ္
ၾကည္႕ရတာ ေအးခ်မ္းလိုက္တာ
မေမလိုေတာ႕ ထမႏွဲလဲ မစားလိုက္ရပါဘူး ဟြန္႔
ဒီမွာ ဘယ္သူမွ လုပ္စားတာ မၾကားမိလိုက္ဘူး
ကိုယ္တိုင္လည္း ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ မစားျဖစ္ဘူး
မေမတို႔ သားအဖကို သေဘာက်တယ္
တရားစကားေတြကို အျပန္အလွန္ေျပာျဖစ္ၾကလို႔ေလ။
လေရာင္ရဲ့ အရသာကိုလာခံစားပါတယ္ အစ္မေရ ။
“မေကာင္းမႈမွန္သမွ် မျပဳလုပ္ပါနဲ႔၊
ေကာင္းမႈမွန္သမွ်ကို ျပဳလုပ္ပါ၊
မိမိစိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ ထားပါ … ဆိုတဲ့ ၃-ခ်က္ကုိ…..
ပတ္ဝန္းက်င္မွာေျမာပါရင္း ေလာဘ၊ ေဒါသ ေမာဟ ေတြၾကားမွာ
အေရာင္စုိးမိ ေနတာကမ်ားပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ တတ္ႏုိင္သေလာက္ေပါ့။
I envy your peaceful life.
ၾသ၀ါဒေတြ တဆင့္ နာယူသြားပါေၾကာင္း ထမနဲလဲ စားသြားပါတယ္။ အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္။ မန္းမွာေတာ့ အုန္းႏို႕သံုးေလ့မရွိပါ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
seesein
ပံုေတြေရာ၊ စာေတြေရာ က ဖတ္ရသူ ေအးခ်မ္းသြားေစတယ္။
ဓါတ္ပုံနဲ႕ စာသားက လုိက္ဖက္ပါတယ္ မေမေရ။
အမေရ လင့္ခ်ိတ္ခြင့္ၿပဳပါေနာ္
http://3rdalphabet.blogspot.com ကိုလဲ ၿပန္လာၿပီး အၾကံေပးပါေနာ္
အဟဲ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့သိမ်ားေနလားလို့
ဟုတ္ပါတယ္
အဂၤလိပ္နာမည္ကေတာ့ C နဲ့စတာပါ
ေတာ္လိုက္တာေနာ္ :)
စာေရးေကာင္းေသာ
မမေမေၾကာင့္ ေဆြမ်ိဳးတစုကို
ျပန္သတိရမိပါတယ္...
စိတ္ကိုလည္း တတ္ႏိုင္သမွ်ျဖဴစင္
ေအာင္ထားမိပါတယ္....
Post a Comment