ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ရြာနဲ႔ေ၀း … မိသားစုနဲ႔ေ၀း … ခ်စ္တဲ့သူေတြ အားလံုးနဲ႔ အေ၀းႀကီးမွာ ေရာက္ေနတဲ့အျပင္ ေလာေလာဆယ္ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ေ၀း … အင္တာနက္နဲ႔လည္း ေ၀းေနတာမို႔ ဘေလာ့မွာ စာအသစ္ေတြ မတင္ျဖစ္တာပါ။ ဘယ္လိုပဲ ေ၀းေနေပမဲ့ က်မ ဘေလာ့ေလးနဲ႔တကြ ဘေလာ့ေဖာ္ ဘေလာ့ဖက္ အားလံုးကို အျမဲသတိတရ ရွိလ်က္ပါပဲ။ အခု အခ်ိန္ခဏေလး အားခိုက္မွာ အၾကံအဖန္လုပ္ျပီး အျမန္အဆန္ ဒီစာေလးကို တင္လိုက္ပါတယ္။ လာမယ့္ စေန တနဂၤေႏြက်မွပဲ အေသအခ်ာ ေရးႏိုင္ပါေတာ့မယ္။ မအားလပ္တဲ့အျပင္ အလြန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဘ၀ဆိုတာၾကီးကို လက္ေတြ႕ရင္ဆိုင္ေနရတာမို႔ … နားလည္ေပးၾကပါလို႔ပဲ … အားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါရေစရွင္ … ။
ေမတၲာျဖင့္
ေမဓာ၀ီ
၁၂ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၇
ညေန ၄ နာရီ ၀၅ မိနစ္
ေမတၲာျဖင့္
ေမဓာ၀ီ
၁၂ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၇
ညေန ၄ နာရီ ၀၅ မိနစ္
6 comments:
I understand. Anyway, take care and try to enjoy new atmosphere.
အားလုံး အဆင္ေျပပါေစ အစ္မေရ။
အဆင္ေျပပါေစဗ်ိဳးးးးးးးးးး။
Ma May, i pray for you every night whenever i do religious activities before go to bed. May you be well!!!
Hello A Ma,
Take care everything !!!
ဘ၀ အေမာေတြ ေျပေစဖို႕…
မေမ အတြက္ အမွတ္တရ….
ေလာကဓံ တဲ့လား
ၾကမ္းခ်င္ ၾကမ္းပါေစေတာ့ေလ
အမုန္းသစ္ပင္ဆိုလို႕
တပင္မွ မစိုက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ငါ့ျခံေလးကို
သူ မနာလိုလို႕ ျဖစ္မွာပါ ….
ေျပာခ်င္ျပန္ျပီလား
ေနတစ္စင္း လတစ္စင္းမျပတ္လင္းေနတတ္တဲ့
အိမ္ကေလးရဲ့ တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွာေတာင္
ဒီတသက္ အိပ္စက္ခြင့္မေပးေတာ့ဘူးလို႕ …
မရွင္းခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ
ခရီးမိုင္ခ်ီတာေတြထား
ကမာၻ႕အျပင္ထြက္ေတာင္ ေႏြးေနဦးမယ့္
င့ါအိမ္ထဲက ေမတၱာေတြ အေၾကာင္းကို
သူမသိေသးလို႕ျဖစ္မွာပါ…
ခ်စ္တဲ့ သူေတြနဲ႔ေ၀းရာကို
လက္တဲြေခၚသြားခ်င္ျပီး
ငါ့ကို အထီးက်န္ေစခ်င္ခဲ့တဲ့ ေလာကဓံေရ…
မ်က္၀န္းေလး မိွတ္လိုက္ယံုနဲ႕
ခ်စ္ရသူရင္ခြင္မွာ နားခိုခြင့္ရနိုင္ခဲ့တဲ့
ငါ့အာရံုေတြကို နင္မတားနိုင္မွေတာ့
ငါ့ဘ၀လည္းဘယ္လိုမွ အက်ည္းတန္ မေနဘူးေပါ့…
(လာရႈပ္တာ ခြင့္လႊတ္… ခြင့္လႊတ္…. ေနာ္…`မ…´ အဟဲ )
ေလးစားလွ်က္
မြန္းသက္ပန္ (ေဆး-၁)
Post a Comment