သၾကၤန္စာ

ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္ေလာက္က ျပကၡဒိန္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ အေမကေျပာတယ္။
“သၾကၤန္စာ ၀ယ္ရအံုးမယ္” တဲ့။ ဒါကို အေဖကၾကားေတာ့ …
“သၾကၤန္စာ ဟိုတေလာက ၀ယ္ထားတယ္ မဟုတ္လား” လို႔ ျပန္ေမးတယ္။
အေမေျပာတဲ့ သၾကၤန္စာနဲ႔ အေဖေျပာတဲ့ သၾကၤန္စာ က အနက္အဓိပၸါယ္ခ်င္း မတူပါဘူး။
အေမဆိုလိုတာက သၾကၤန္တြင္း စားဖို႔ အစားအစာကို ေျပာတာ၊ အေဖထင္တာက ေဗဒင္ဆရာေတြ ေရးတဲ့ သၾကၤန္စာ။
အေမနဲ႔ အေဖ အျမင္ကြဲလြဲေနၾကတာကို နားေထာင္ရင္း က်မ ရယ္မိတယ္။ စာလံုးေပါင္းတူ အသံထြက္ တူရင္ေတာင္ အဓိပၸါယ္ ဆိုလိုရင္း ကြဲျပားၿပီး နားလည္မႈမွားႏိုင္တဲ့ က်မတို႔ ဘာသာစကားေပပဲ။
***
စားစရာ သၾကၤန္စာ

ဒီလိုနဲ႔ အေမက သူကိုယ္တိုင္ေစ်းသြားၿပီး သၾကၤန္တြင္းအတြက္ ၾကက္သြန္အာလူး ပဲအမ်ဳိးမ်ဳိးက အစျပဳလို႔ ငါးေျခာက္ ငါးျခမ္း အလယ္၊ သာကူ ကန္စြန္းဥ အဆံုး ၀ယ္လာခဲ့ပါတယ္။ အေမ၀ယ္လာတာေတြက သၾကၤန္စာ ဆိုေပမယ့္ သၾကၤန္ၿပီးထိ ေအာင္ စားလုိ႔ရႏိုင္ပါတယ္။ သၾကၤန္ၿပီးရင္ ကုန္ပစၥည္းေတြက ေစ်းတက္တတ္တာမို႔ အေမက သၾကၤန္မတိုင္ခင္ မ်ားမ်ားစားစား ႀကိဳ၀ယ္ထားေလ့ရွိတယ္။

အေမ၀ယ္လာတဲ့ ငါးေျခာက္ေတြကို အိမ္က ကေလးမေလးက ေၾကာ္ေလွာ္ၿပီး ပုလင္းေတြနဲ႔ ထည့္ထားပါတယ္။
ငရုတ္သီးနဲ႔ေၾကာ္တာက တမ်ဳိး၊ ျပဳတ္ျပီးေထာင္းလို႔ ၾကက္သြန္နီေတြနဲ႔ ေၾကာ္တာက တမ်ဳိး၊ ငါးေျခာက္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေၾကာ္ထားတယ္။ ဒီကေလးမေလးကလည္း သၾကၤန္ဆို အိမ္ျပန္မွာမို႔ သူမျပန္ခင္ လုပ္ေပးသြားတာပါ။ က်မတို႔ အဆင္သင့္စားႏိုင္ေအာင္လို႔ေပါ့။ က်မကေတာ့ ေၾကာ္ထားတဲ့ ငါးေျခာက္ေတြကို သၾကၤန္မတိုင္ခင္ထဲက နည္းနည္းခ်င္း ယူစားေနမိလို႔ ခုဆို ပုလင္းထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ေလ်ာ့သြားပါေရာလား။

အိမ္မွာက သၾကၤန္တြင္းဆိုရင္ ေထြေထြထူးထူး ခ်က္ျပဳတ္ မစားျဖစ္ပါဘူး။ မနက္ခင္း အရပ္ထဲေ၀ဖို႔ မုန္႔တမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္၊ အိမ္ေပါက္ေစ့ ေလွ်ာက္ေ၀ေနရတာနဲ႔ ေန႔တ၀က္က်ဳိးေတာ့တာပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဒီဘက္ႏွစ္ပိုင္းမွာ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ကစၿပီး ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႔ထိ ဥပုသ္ေစာင့္ျဖစ္တာမို႔ ေနမြန္းမလြဲခင္ ထမင္းနဲ႔ လက္ဖက္သုတ္တို႔ …ေစာေစာကလို အေျခာက္အျခမ္း အေၾကာ္အေလွာ္ေလးတို႔စား၊ ျပီးရင္ အခ်ဳိပြဲ အတြက္က လည္း ပူစရာမရွိဘူး၊ အိမ္တကာက လာပို႔ထားတဲ့ မုန္႔ေတြ၊ ကိုယ့္အိမ္ကလုပ္တဲ့ မုန္႔ေတြကို ၁၂ နာရီ မထိုးမခ်င္း နာရီ တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ဗိုက္တင္းေအာင္စား၊ အစာပိတ္အေနနဲ႔ ေကာ္ဖီ လဖက္ရည္ တမ်ဳိးမ်ဳိး ေသာက္ၿပီးရင္ေတာ့ တေန႔စာ အစားအေသာက္ ကိစၥၿပီးၿပီေပါ့။ ညစာ စားဖို႔မလိုတာမို႔ အခ်ဳိရည္ အေအးေလာက္နဲ႔သာ ၀မ္းမီးကို ၿငိမ္းေစပါတယ္။ (ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္ တတ္ပံုမ်ား)
***
ဖတ္စရာ သၾကၤန္စာ

သၾကၤန္စာေရးတဲ့ အေလ့အထက ဘယ္ကစၿပီး ေပၚေပါက္လာသလဲ ဆိုတာေတာ့ က်မလည္း မသိပါဘူး။ သိသူမ်ားရွိရင္လည္း ေျပာျပၾကပါအံုး။

သၾကၤန္စာ စာရြက္ထဲမွာ ေရးထားခ်က္အရကေတာ့ ေရွးျမန္မာဧကရာဇ္ ဘုရင္မ်ားလက္ထက္ ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိတို႔ ညွိႏႈိင္း တြက္ခ်က္ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါသတဲ့။

ဒီႏွစ္ သၾကၤန္စာမွာ …
မဟာသၾကၤန္က်ခ်ိန္ - ၁၃၆၈-ခု၊ ေႏွာင္းတန္ခူး လျပည့္ေက်ာ္ ၁၃-ရက္၊ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၇-ခု၊ ဧၿပီလ ၁၄-ရက္၊ စေနေန႔၊ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ညေန ၂-နာရီ ၅၀-မိနစ္ ၂၃-စကၠန္႔။
မဟာသၾကၤန္ၾကတ္ခ်ိန္ - ၁၃၆၈-ခု၊ ေႏွာင္းတန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၁၄-ရက္၊ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၇-ခု၊ ဧၿပီလ ၁၅-ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔။
မဟာသၾကၤန္တက္ခ်ိန္ - ၁၃၆၈-ခု၊ ကဆုန္လဆန္း ၁-ရက္၊ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၇-ခု၊ ဧၿပီလ ၁၆-ရက္၊ တနလၤာေန႔၊ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ညေန ၆-နာရီ ၅၅-မိနစ္ ၄-စကၠန္႔
ႏွစ္ဆန္းတရက္ - ၁၃၆၉-ခု၊ ကဆုန္လဆန္း ၂-ရက္၊ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၇-ခု၊ ဧၿပီလ ၁၇-ရက္၊ အဂၤါေန႔။
လို႔ ေရးထားတာကို ေတြ႕ရတယ္။

ဒီႏွစ္မွာ သိၾကားမင္း (က်မတို႔ အေခၚ သိၾကားမင္း - သၾကၤန္စာထဲမွာကေတာ့ ဘာဏုရာဇာ အမည္ရတဲ့ တနဂၤေႏြျဂိဳဟ္မင္း) က ဘီလူးႀကီးကိုစီး၊ လက္တဖက္က မီးတုတ္ႀကီးကိုကိုင္ၿပီး လူ႔ျပည္ကို ဆင္းလာမတဲ့။
လာမယ့္ ႏွစ္သစ္မွာ လူေတြ ၾကမ္းတမ္းၾက ပူေလာင္ၾကေလအံုးမလား … အလန္႔တၾကား ေတြးမိပါရဲ႕။

ဒီႏွစ္အဖို႔ ျဗဟၼာ့ဥေကၡာင္းက ရႆကာေဒ၀ီဆီကေန နႏၵာေဒ၀ီ ဆီေရာက္မွာဆိုပဲ။ နတ္သမီးေတြလည္း သနားစရာ။ ဒါၾကီး တႏွစ္လံုးလံုး မပ်င္းမရိ မေညာင္းမတြ ကိုင္ထားရရွာတာ။ လႊတ္ခ်လို႔လည္းမရ၊ သၾကၤန္က်မွသာ ဒီ၀ဋ္က ခဏကြၽတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀န္ေလးစရာ ၀န္တက္စရာ တခုခုျဖစ္ရင္ အေမက ျဗဟၼာ့ဥေကၡာင္းေတြ လို႔ ေျပာတတ္တာပဲ။

ဒီႏွစ္အတြက္ ေကာင္းမေကာင္းကို သၾကၤန္စာထဲ ဖတ္ၾကည့္အံုးမယ္ …. ။
ႏွစ္ကို ၀က္ေစာင့္၏၊ လ ကို က်ီးေစာင့္၏၊ ရက္ကို ေခြးေစာင့္၏၊ ေျမကို ဒြန္းစ႑ားေစာင့္၏၊ ေရကို ၾကြက္ေစာင့္၏၊ မိုးကို ၀မ္းဘဲ ေစာင့္၏ ။ … တဲ့။
အက်င့္ပါေနလို႔ နည္းနည္းေတာ့ ျဖည့္စြက္လိုက္အံုးမွ။
လူမမာကို သူနာျပဳေစာင့္၏။ စာေမးပြဲခန္းကို ဆရာမေစာင့္၏။ ရပ္ကြက္ မီးကင္းကို ေစာင့္ခ်င္တဲ့သူ ေစာင့္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္းတပါးတြင္ သြားေရာက္ ေဆးကုသ သူမ်ားျပားအံ့။ စာေမးပြဲ၌ စာခိုးခ်သူ ေပါမ်ားအံ့။ ရပ္ကြက္အတြင္း မၾကာခဏ မီးလန္႔မႈမ်ား ျဖစ္ပြားအံ့။

အဲ .. အဲ … ဆက္ဖတ္လိုက္အံုးမယ္။
လူတို႔၏ အဓိပတိကား မင္း၊ အေျခေလးခု၏ အဓိပတိကား ေတာ၀က္၊ ငွက္တို႔၏ အဓိပတိကား စြန္၊ သစ္ပင္တို႔၏ အဓိပတိကား သစ္ကနက္ … တဲ့ ထပ္ျပီး ေတြ႕ျပန္ၿပီ။
ဒါလည္း မေနႏိုင္တာနဲ႔ ခုလို ျဖည့္စြက္လိုက္ပါရေစအံုး။
ေရတို႔၏အဓိပတိကား အ၀ိစီတြင္း၊ မီးတို႔၏ အဓိပတိကား ဂ်န္နေရတာ၊ ေရာဂါတို႔၏ အဓိပတိကား ၾကက္ငွက္ တုတ္ေကြး၊ သစ္ပင္တို႔၏ အဓိပတိကား ၾကက္ဆူ။
ထို႔ေၾကာင့္ အ၀ီစိတြင္းရွိသူမ်ား လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားအံ့၊ ဂ်န္နေရတာရွိသူမ်ား မီးအလင္းေရာင္ရအံ့၊ ၾကက္ငွက္တုတ္ေကြး ေရာဂါမ်ား တိုးတိုးတိတ္တိတ္ အျဖစ္မ်ားၿပီး မဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္မွသာ ေပၚအံ့၊ အႏွစ္မရွိသည့္ ေတာတြင္ ၾကက္ဆူပင္ မင္းမူသကဲ့သို႔ အႏွစ္မရွိသူမ်ားသာ ထင္ေပၚေက်ာ္ေစာအံ့။

အဲ … စိတ္ထဲေပၚရာ လက္ထဲေတြ႕ရာ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေရးေနမိပါေရာလား။ ေတာ္ၾကာ သိၾကားမင္း သိသြားရင္ သူ႔ရဲ႕ ေခြးသားေရ ဘေလာ့ထဲ မွတ္လိုက္မွ … ဒုကၡ။ မေျပာႏိုင္ဘူး … လူတကာ ဘေလာ့ေနၾကတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲ သိၾကားမင္းလည္း ဘေလာ့ မေရးဘူးလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး။ ေရႊဘေလာ့နဲ႔ ေခြးသားေရ ဘေလာ့ ခြဲျခားထားၿပီး ေပါက္ကရ ေတြးသူ ေရးသူေတြကို ေခြးသားေရ ဘေလာ့မွာ မွတ္တမ္းတင္ ကမၺည္းထိုးလိုက္ရင္ျဖင့္ … ကိုယ္က်ဳိးနည္းရွာေပေတာ့မယ္ … ဒီေနရာတင္ စေတာ့ (stop) မွ။
***
ေမဓာ၀ီ
12th April, 2007
1:15 am
(နက္ဖန္ကစၿပီး ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႔ထိ ၉-ပါးသီလ ေစာင့္ထိန္းမွာမို႔ ေပါက္ကရ ေရးထားတာေလး ဒီေန႔ပဲ တင္လိုက္ပါတယ္။ နက္ဖန္က်ေတာ့မွ တည္တည္တံ့တံ့ ေရးပါ့မယ္။)