Monday, March 07, 2011

ခ်န္ရစ္သူ ႏွင့္ က်န္ရစ္သူ

"ခ်န္ရစ္သူ နဲ႔ က်န္ရစ္သူ ..."
အေတြးထဲ မၾကာမၾကာ ေရာက္လာျဖစ္တဲ့ စကားလံုး ႏွစ္လံုး ... ။

ခ်န္ရစ္သူနဲ႔ က်န္ရစ္သူ ဘယ္သူက ပိုလြမ္းရမလဲ … ဘယ္သူက ပိုတမ္းတမလဲ … ခဏခဏ ေတြးၾကည့္မိဖူးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ခ်န္ရစ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္ရစ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ နင့္နင့္သည္းသည္း ခံစားတတ္သူက ပိုၿပီးလြမ္းရ … ပိုၿပီးတမ္းတမွာ မဟုတ္လား။

ကိုယ့္ပုဂၢလိက ခံစားခ်က္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ခ်န္ရစ္သူမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး၊ က်န္ရစ္သူသာ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ကစၿပီး ခြဲခြါသြားဖုိ႔ရာ အင္အားမရွိ … ကိုယ္ကစၿပီး ေက်ာမခိုင္းခ်င္ … ကိုယ္ကစၿပီး ႏႈတ္မဆက္ခ်င္သူပါ။ ခ်န္ရစ္သူက ခ်န္ရစ္ခဲ့လုိ႔ က်န္ရစ္ရမယ့္ဘ၀မွာ နားလည္မႈမ်ားစြာနဲ႔သာ က်န္ရစ္ခဲ့ခ်င္ပါတယ္။

တကယ္လို႔ မျဖစ္မေန ကိုယ္က ခ်န္ရစ္သူ ျဖစ္ရမယ္ ဆိုရင္ေရာ … ။ ခ်န္ရစ္သူဘ၀မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေနႏိုင္ပါ့မလား … ။ အလြမ္းမဲ့စြာ ေက်ာခိုင္းရက္ပါမလား … ။ စဥ္းစားရင္း ကဗ်ာအတိုေလး ႏွစ္ပုဒ္ ခ်ေရးျဖစ္တယ္ … ။
***
"ခ်န္ရစ္သူ …"

ေနခဲ့ေတာ့ေနာ္ …
အေဖာ္အျဖစ္ မေခၚရဲ
မေပ်ာ္ပါ ဒီလမ္းထက္မွာ
လြမ္းလ်က္သာပဲ။
***
"က်န္ရစ္သူ …"

ထားခဲ့ေတာ့ကြယ္ …
နားလည္စြာ က်န္ေနဆဲ
သံသရာ ဖန္တေကြ႔မွာ
ျပန္ေတြ႔မွာပဲ။
***
ေမဓာ၀ီ
၂၇၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၀
၁၂း၂၅ နာရီ

မႏွစ္က တပိုင္းတစ ေရးထားတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးေတြကို ကြန္ပ်ဴတာထဲက ဖိုင္အေဟာင္းေတြ ရွင္းရင္း ျပန္ေတြ႔လို႔ နည္းနည္း ျဖည့္ေရးၿပီး တင္လိုက္ပါတယ္။ ေရွ႕တပတ္ (၁၄ မတ္) မွာ ေက်ာင္းျပန္တက္ရေတာ့မွာမို႔ ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္ အထိသာ ဘေလာ့ေပၚမွာ စာေရး စာဖတ္ လုပ္ႏိုင္ပါေတာ့မယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ေတာ့ ဘေလာ့ေလးကို ခ်န္ရစ္ခဲ့ရပါအံုးမယ္။ တကယ္ပဲ စိတ္ျပတ္သားစြာ ခ်န္ရစ္ႏိုင္မလား ဆိုတာေတာ့ မေျပာတတ္ေသးပါဘူး။ သံေယာဇဥ္ဆိုတာကလဲ သက္မဲ့အေပၚေတာင္ ခ်ည္ေႏွာင္ တြယ္တာတတ္တယ္ မဟုတ္လား ... ။
***
ေမဓာ၀ီ
၇၊ မတ္၊ ၂၀၁၁
၉း၄၂ နာရီ

18 comments:

အၿဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ေက်ာင္းျပန္တက္ရေတာ့မွာမို႔ ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္ အထိသာ ဘေလာ့ေပၚမွာ စာေရး စာဖတ္ လုပ္ႏိုင္ပါေတာ့မယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ေတာ့ ဘေလာ့ေလးကို ခ်န္ရစ္ခဲ့ရပါအံုးမယ္။
.................
ထားရစ္ေတာ႔ကြယ္..
က်န္ရစ္လွ်က္ပဲ နားလည္ေပးမယ္...
ေက်ာင္းပိတ္ရင္ ၿပန္ဆံုႀကမယ္..ဟိ
(ဝင္ေရာက္အားၿဖည္႔ေပးသြားပါတယ္ မေမေရ...)

ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) said...

တစ္ပတ္ကို ပုိ႕စ္တစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္အုံး
ေလဗ်ာ၊ လုံး၀ေတာ့ မလုပ္လုိက္နဲ႕ေလ ...

Anonymous said...

က်န္တာ လည္း မၿဖစ္ခ်င္ ..
ခ်န္တာ လည္း မၿဖစ္ခ်င္ .. :D

ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္

Unknown said...

ခ်န္ရစ္တာနဲ႔ က်န္ရစ္တာ ေနရာဘဲ ကြာမွာပါ။ ခံစားမႈခ်င္းကေတာ့ အတူတူျဖစ္ဖုိ႔ မ်ားပါတယ္။ ေမဓာ၀ီဘဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ျမန္မာမွာရွိတဲ့ မိသားစုကုိ ခ်န္ရစ္ထားခဲ့တာဘဲ။ က်န္ရစ္သူႏွင့္ ခ်န္ရစ္သူ ဘယ္သူ ပုိ လြမ္းမလဲလုိ႔။

ညီလင္းသစ္ said...

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ တခါဖတ္ဖူးတယ္၊ ခ်န္ရစ္သူက ေက်ာခိုင္းထြက္သြားသူ ျဖစ္လို႔ ေနရာသစ္၊ လူသစ္ (စိတ္သစ္) နဲ႔ အလြမ္းေပါ့ ႏိုင္ပါတယ္-တဲ့၊ က်န္ရစ္သူ အတြက္ေတာ့ ဘဝက အရင္အတုိင္းပါပဲ၊ မတူတာဆိုလို႔ တစ္ေယာက္ေလ်ာ့ေနတာဆိုေတာ့ ေနရာေဟာင္းမွာ ပိုလြမ္းရတယ္-တဲ့၊ အခုေတာ့ ဝိုးတဝါးပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္၊ ခ်န္သည္ပဲျဖစ္ေစ က်န္သည္ပဲျဖစ္ေစ ခြဲခြာျခင္းေတြရဲ႕ေနာက္မွာ လြမ္းဆြတ္ျခင္းက ထပ္ခ်ပ္ပဲ မဟုတ္လား မေမဓာဝီေရ..၊

ေက်ာင္းပညာေရးအတြက္ ဝမ္းသာရသလို ဘေလာ့ဂ္ကို ဆက္ဖတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ရင္းေလးကလည္း ႐ွိေတာ့ ေက်ာင္းနဲ႔ဘေလာ့ဂ္အၾကား မပိုမလို ထိန္းညႇိႏိုင္တဲ့ ဟန္ခ်က္ေလးတခု မတ္လ ၁၄ ရက္ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါေစလို႔ပဲ ဆႏၵျပဳရပါတယ္....။

seesein said...

ၾကီးေမ
ခ်န္ရစ္ေတာ့လည္း က်န္ရစ္ရံုရွိတာပ
အဲဒီေက်ာင္းၾကီး ျမန္ျမန္ျပီးပေစ့ဗ်ာ
အင္း ေက်ာင္းတက္တုန္းမို႕ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား လာႏိုင္အံုးမယ္ အလုပ္ထဲေရာက္မွ ပိုျပီး ဆိုးေနမလားမသိ
က်န္ရစ္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ လြမ္းလို႕က်န္ရစ္ရံုရွိတာပ

ခင္မင္တဲ့
seesein

Maung Myo said...

က်ေနာ္လည္း အစ္ကိုညီလင္းသစ္ ေျပာသလိုပဲေျပာခ်င္တယ္ မေမ ေရ ခြဲခြာသူက ေနရာသစ္ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္မွာ ရုန္းကနု္ေနရေလေတာ့ သိပ္မသိသာေပမယ့္ က်န္ရစ္သူေတြကေတာ့ အမွတ္တရေတြကိုျမင္တိုင္း သတိရေနတတ္ပါတယ္ ။


အားတဲ့ အခါေလး ေျပးေျပးတက္လာျပီး ကိုယ္ေယာင္ေလးလာျပလွည့္ေပါ့ ။ အားလံုးအဆင္ေျပဖို႔ ဆုေတာင္းေနပါတယ္ ျပီးေတာ့ သတိရေနမွာပါ း)

ဆရာေလး ဆြမ္းခံလို႕ရရင္လည္း လမ္းစရိတ္ေလးေပးဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ့္ ။

က်န္ေက်ာက္ said...

လြမ္းလို႔ က်န္ရစ္ခဲ့မ်ာ အားမနာေတာ့ဘူးေပါ့..
က်န္ရစ္နဲ႔ ခ်န္ရစ္ဆိုလို႔..အနိစၥအေၾကာင္းေတြမ်ားေရးသလားလို႔ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဖတ္တာ ေတာ္ပါေသးရဲ့ ..ဟုတ္ဖူး..
သားသားက အသဲငယ္တတ္လို႔...

သစ္နက္ဆူး said...

ခ်န္ထားရစ္ခဲ့တုန္းကလဲ လြမ္းရဘူးတယ္..
က်န္ခဲ့ေတာ့လဲ လြမ္းရဘူးတယ္..
ဘာဘဲေျပာေျပာေလ...
လြမ္းရျပီဆိုကတည္းက နာက်င္ရတာပါဘဲ..။
နာက်င္မႈေတြမ်ားလာေတာ့လဲ..
သံသရာတစ္ေကြ ့ဆိုတာၾကီးကို ေၾကာက္တယ္ဗ်..။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဟင္ မေမက ေက်ာင္းဖြင္႔ေတာ႕မယ္ဆိုျပီး ခ်န္ရစ္ခဲ႔ေတာ႕မယ္ေပါ႔
ေနရင္းထိုင္ရင္း က်န္ရစ္သူေတြ ျဖစ္ရဦးေတာ႔မယ္။
အဲလိုေတာ႔ မခ်န္ခဲ႕ပါနဲ႔ေနာ္ သံေယာဇဥ္ၾကီးတတ္လို႔ပါ။ အဟဲ ႏုၾကည္႔တာပါ။
မေမေရ
ခ်န္ရစ္ခဲ႔ဖို႔ လံုေလာက္တဲ႔ အေၾကာင္းေတြေၾကာင္႔ ခ်န္ထားရစ္ရတဲ႔အခါ နာက်င္မႈတို႔ သံေယာဇဥ္တို႕ကို ဥပကၡာျပဳလိုက္ရတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတတ္ေသးတယ္ မဟုတ္လားေနာ္။

Anonymous said...

ခ်န္တာနဲ႔က်န္တာ ၾကား လြမ္းေနတာ ကိုေက်ာက္ေရးတဲ႔ကြန္မန္႔ဖတ္လိုက္ေတာ႔မွဘဲ လြမ္းရမွာ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိလုိက္ဖူး း)
မေမ ေရ ကဗ်ာတိုေလး ႏွစ္ပုဒ္လံုးၾကိဳက္တယ္ ...

mie nge

နႏၵာ said...

အိပ္ခါနီး မေမရဲ႕ ဘေလာဂ္႔ဆီ ေရာက္လာတယ္။

ဒီပုိစ္႔နဲ႔ တဲြရက္ကဗ်ာေလး ၂ပုိဒ္ဖတ္ျပီး ကြန္ျပဴတာေရွ႕ငုိင္သြားမိတယ္။

ျပီးေတာ႔ မ်က္လုံးအိမ္က မ်က္ရည္ေတြ တလွိမ္႔ျခင္းက်လာတယ္ မေမေရ။ တစက္ဆီ မဟုတ္ပဲ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်တာမ်ိဳးပါ။

"ခ်န္ရစ္သူေရာ., က်န္ရစ္သူ.," အေနနဲ႔ပါ ခံစားခဲ႔ဘူးပါတယ္။

"က်န္ရစ္သူ" အျဖစ္ ခံစားမႈ႔က ပုိပါတယ္။

"ရင္နင္႔စြါ
ခံစားတတ္သူမုိ႔
ခ်န္ရစ္သူ
မေခၚရဲေသာ္လည္း

က်န္ရစ္သူ
စိတ္ေစတသိတ္မွာျဖင္႔
တမ္းတမ္းတတ
လြမ္းက်န္ရစ္မည္။"

နႏၵာ (SMNTL) !_!

သက္ေဝ said...

အင္းေလ...
က်န္ရစ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခ်န္ရစ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္... လြမ္းတတ္သူကေတာ့ လြမ္းေနရတာပါပဲ...

ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ သူမ်ား ခ်န္ရစ္လို႔ က်န္ရစ္ခဲ့ရမွာ မလိုလားေတာ့ ကိုယ္ကစလို႔ ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာၿပီး ခ်န္ရစ္သူတေယာက္ပဲ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္...

ေက်ာင္းျပန္တက္ရရင္လဲ နည္းနည္းေတာ့ က်ဲက်ဲေရးပါ ေမေရ... စာေရးေဖၚေတြ ေရာ့ကုန္ရင္ အားငယ္တယ္...
ခ်န္မထားခဲ့နဲ႔ေနာ္... အဟိ... း))

Anonymous said...

ၾကီးေမ ေက်ာင္းတက္ရင္း သူမ်ားေတြေတာ့ တြဲတာျမင္ဘူးပါတယ္ ဘယ္နယ့္ ၾကီးေမက်မွ ေက်ာင္းတက္လို႕ ခ်န္ရစ္မယ္တယ္ ေကာင္းလား ေက်ာင္းက သူ႕ဘာသာတက္တာ စာက သူ႕အခ်ိန္နဲ႕သူ ဘေလာ့ေရးတာလဲ သူ႕အခ်ိန္နဲ႕သူ ခြဲထားေပါ့ေနာ
ခ်န္ရစ္တာေရာ က်န္ရစ္မွာကို မခံစာႏိုင္လို႕ေပ့ါ

ခင္မင္တဲ့
စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေလး

sosegado said...

မခ်န္ခဲ့ပါနဲ႔၊ မက်န္ခဲ့ပါနဲ႔ စာေတြေတာ့ဖတ္ပါ၊ ၾကံဳရင္လည္းေရးပါ၊

ဟန္ၾကည္ said...

ေအးဗ်ာ...ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့မွာဆိုေတာ့လည္း ဘေလာ့ဘက္ကို အားစိုက္ဖို႔ မတိုက္တြန္းရဲျပန္ဘူးေလ...ပညာေရးဆိုတာ အရာအားလံုးထက္ တန္ဖိုးထားရမယ့္ အရာမဟုတ္လား...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာေကာင္းေလးေတြ ဖတ္ေနရလို႔ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနရာကေန အခုလိုဆိုေတာ့လည္း နည္းနည္းေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္လို႔ ေျပာျပန္ရင္ ဘ၀အတြက္ ႀကဳိးစားတာကို မုဒိတာမပြားႏိုင္ဘူးထင္မွာ စိုးပါရဲ႕...က်န္ခဲ့သူျဖစ္ရလည္း စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ရစ္ေအာင္ ဘေလာ့တစ္ခုလံုး အစအဆံုး လိုက္ဖတ္ေနလိုက္ပါ့မယ္...အစစအရာရာ ေအာင္ျမင္ေခ်ာေမြ႕ပါေစ...

Mhu Darye said...

ဟတ္ထိတယ္ မေမ း)
အရမ္းႀကိဳက္တာပဲ ။

Harry said...

ဒီကဗ်ာေလး ဖတ္ၿပီး ရင္ထဲမွာ နင့္သြားတာပဲ မေမေရ ...
....
သံေယာဇဥ္ တဖက္ကမ္းမွာပဲ
တသက္လြမ္းကာ ေနမွာေပါ့
လက္တကမ္းမွာ မေနသာသူမို႔၊
ေဝဒနာအပူ ရင္မွာသိမ္းကာကြယ္၊
တမင္တကာ တိမ္းခြာေရွာင္လုိ႔၊
စိမ္းပါသေယာင္ မ်က္ႏွာလဲႊကာ၊
ဆက္ကာပဲ သြားေနရေပမယ့္၊
ေႏြညရွည္ အိပ္မက္လမ္းမွာေလ၊
လြမ္းတာေတြ ထိန္းလုိ႔မရပါဘူး၊
ခရမ္းျပာေရ ... (တကယ္ေတာ့)
စိမ္းလို႔မွမဟုတ္ဘဲ။