အခိုး ...

တိမ္ခိုး ျမဴခိုး
ေကာင္းကင္မိုး၌
ၾကီးစိုးခိုက္တြင္
မင္းလြင္အံု႔ဆိုင္း
မႈန္ရီမႈိင္းကာ
ျမင္ျမင္ရာရာ
လြမ္းဘြယ္သာတည့္။

ေခါင္းတိုင္ မီးခိုး
ေခါင္အမိုးထက္
တလူလူထြက္လွ်င္
လည္ပတ္ယႏၱယား
စက္မ်ားခုတ္ေမာင္း
ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းျမည္သံ
နား၀ယ္ညံ၏။

ေနာက္ဆံုး တမ်ဳိး
ၾကက္သြန္ခိုးကား
ဆိုး၀ါးလြန္းစြာ
မႊန္ကာမ်က္စိ
ဖြင့္ၾကည့္မရ
မ်က္ရည္က်ယို
မလြမ္းပါဘဲ ငိုမိ၏။
***
ေမဓာ၀ီ
၁၉၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀
၁၆း၄၃ နာရီ

(မွတ္ခ်က္။ ။ အလွဴအတြက္ ဟင္းခ်က္ဖို႔ ၾကက္သြန္လွီးရင္း မ်က္ရည္မ်ားစြာျဖင့္ ေရးသည့္ကဗ်ာ။)